To πρώτο πράγμα στο οποίο εύλογα στέκεται κανείς είναι η σύνθεση. Το δίδυμο Καλάθη - Λεκαβίτσιους δεν εμφανιζόταν παρά μόνο αραιά και πού, ακόμη και πριν έρθει ο Τζέιμς. Τα πήγε περίφημα, με την βασική λεπτομέρεια να είναι πως ο Λιθουανός δεν πολυοργάνωσε το παιχνίδι, παρά ανέλαβε ρόλο στην αδύνατη πλευρά ή ως δευτερεύον πλέι μέικερ, αν όλα τα άλλα είχαν κολλήσει. Τα δύο τρίποντα του ήταν ελεύθερα, τα έβαλε, ενώ είχε την τύχη η Μάλαγα να μην τον σημαδέψει ιδιαίτερα στην άμυνα, αλλά να στήνει τα πικ εν ρολ της στο στόμα του λύκου (βλ. παρακάτω). Από την στιγμή που ο κοντούλης Λέκα έβαζε τα σουτ και στην πεντάδα συνυπήρχαν Σίγκλετον και Ρίβερς, οι αποστάσεις άνοιξαν σημαντικά και μάλιστα νωρίς νωρίς στον χρόνο επίθεσης. Και φυσικά, δεν υπήρχε ο Τζέιμς να καθυστερεί την ανάπτυξη... Ωπ, μισό λεπτό εδώ πέρα. Ο Πλάθα έπιαζε με νταμπλ τιμ και hedge out στον Καλάθη, πράγμα που σήμαινε ότι η γρήγορη κυκλοφορία ήταν εκ των ουκ άνευ. Απέναντι σε μια διαφορετική αμυντική τακτική , ίσως το σχέδιο δεν λειτουργούσε. Αυτό δεν σημαίνει πως η απουσία του Τζέιμς από το παρκέ δεν ήταν ευεργετική, κάθε άλλο. Σημαίνει απλώς ότι για να παίξει τόσο καλά το τριφύλλι, συνέτρεξαν και άλλα πράγματα.

Σαφώς, για παράδειγμα, ο φρενήρης ρυθμός βοήθησε. Η Μάλαγα δεν έκανε φάουλ σε αυτό το διάστημα κι έτσι μπάσκετ παιζόταν ασταμάτητα, με τον Παναθηναϊκό να είναι το σύνολο που είχε το περίσσευμα της αθλητικότητας. Ηταν λίγες οι επιθέσεις στις οποίες οι πράσινοι υποχρεώθηκαν σε "σκληρό" πέντε εναντίον πέντε. Με αυτό το δεδομένο, οι 19 πόντοι παθητικό τελικά κρίνονται ως αμυντική επιτυχία και το τσιτάτο της εισαγωγής πηγαίνει στο διάολο. Μία προσεκτικότερη ματιά στο παιχνίδι αποκαλύπτει τρομερά συντοσνισμένες περιστροφές, με βασική αρχή την παρακάτω: Τον cutter θα τον παίρνει ο Σίγκλετον με μία έξτρα περιστροφή και ο Καλάθης (ή ακόμη και ο Λέκα) θα μαρκάρουν στην περίμετρο έναν ψηλότερο αντίπαλο. Στην τελική ας τους ποστάρει ή ας τους περάσει στην τρίπλα. Νάτο.

Kάνα δυο τρίποντα του Μπρουκς τα έφαγαν όταν δεν γιντόταν η έξτρα περιστροφή και ο κοντός έπαιρνε βοήθεια με νταμπλ τιμ χαμηλά, αλλά γενικά το πλάνο λειτούργησε στην εντέλεια, καθώς όπως προείπαμε η Μάλαγα δεν αναγνώρισε τις ευκαιρίες αλλού. Την χαραιστική βολή έδωσε η συμπεριφορά του Παναθηναϊκού στην transition επίθεση, η οποία ήταν άψογη. Οι φόργουορντ ανοίχτηκαν στο πλάι, ο Καλάθης διεμβόλισε, όσα σουτ δόθηκαν από τους Ισπανούς γρήγορα, άλλο τόσο γρήγορα κατέληξαν στο καλάθι. Η φάση που θα δείτε (που ξεκινά με την περιστροφή που δείξαμε) , συμπυκνώνει εύστοχα σχεδόν όλη την τέταρτη περίοδο.

Οι πράσινοι σε αυτό το διάστημα είχαν, παρεμπιπτόντως, 6/9 τρίποντα, όταν μέχρι στιγμής στο ματς είχαν στείλει μόλις τρεις προσπάθειες στο καλάθι και άλλες 20 στα Τζουμέρκα. Το σουτ των πλάγιων παραμένει η βασική τους δύναμη, ή αν θέλετε το καθοριστικό στοιχείο προκειμένου να λειτουργεί σωστά η επίθεση. Καθώς ο Λέκα είναι γενικώς ασταθής, δεν είναι πλάγιος, και δεν αφήνουν όλες οι ομάδες τους χώρους που άφησαν οι Ανδαλουσιάνοι, τότε είναι πιθανό το χθεσινό θαυμάσιο δίδυμο να μην καταστεί άλλη φορά τόσο λειτουργικό. Ο Παναθηναϊκός θα κληθεί ξανά και ξανά να εντάξει τον Τζέιμς, αν θέλει οι προϋποθέσεις για σουτ να γίνουν σταθερά καλύτερες.

Αξίζει πάντως να επισημανθεί οτι ο αλτρουιστής Λιθουανός σουτάρει φέτος πάνω από 50% από απόσταση, νούμερο που θα ήταν χαμηλότερο αν έπαιρνε παραπάνω από μόλις 1,3 προσπάθειες για τρίποντο ανά παιχνίδι. Όχι, ο Λέκα δεν συνιστά σταθερή απειλή και περισσότερο από την δική του απόδοση, το τριφύλλι πρέπει να κρατήσει ότι η άμυνα και το επιθετικό transition είναι τα βασικά συστατικά της επιτυχίας. Για το 5 on 5 υπάρχει ο Τζέιμς, ευτυχώς ή δυστυχώς.