Πως φτάσαμε ως εδώ
Η ΤΣΣΚΑ χτίστηκε φέτος ώστε να δημιουργήσει βαρυτικό κέντρο κοντά στη ρακέτα, με την παρουσία των Μιλουτίνοφ-Σενγκέλια-Φόιγκτμαν, όσο παράλληλα ο Μάικ Τζέιμς μπορούσε να κερδίζει παιχνίδια με προσωπικά σόου, εξασφαλίζοντας χρόνο στον Δημήτρη Ιτούδη, ώστε να φτιάξει μέχρι τα κρίσιμα ματς του Απρίλη ένα σύνολο που θα καταπίνει τα πάντα στην άμυνα, θα έχει έναν από τους υψηλότερους ρυθμούς στη λίγκα και θα μπορέσει να δώσει στον Κλάιμπερν το ρόλο του ‘’διαμαντιού’’, που θα ξεχωρίσει σε κάθε σημείο του παρκέ και οι Ρώσοι απλά δε θα πιάνονται. ‘’Εντάξει λοιπόν, δεύτεροι βγήκαν με ρεκόρ 24-10, τοπ επίθεση στη λίγκα και κυρίαρχη rebounding team, όλα καλά δεν πήγαν;’’
Ναι και όχι. Ο Μαικ Τζέιμς έπαιζε για καιρό σε επίπεδο MVP, το know-how του κόουτς Ιτούδη και η αστάθεια των υπόλοιπων διεκδικητών έφερε την ΤΣΣΚΑ στα ψηλά, επωφελούμενη τις 12 σερί νίκες από την έκτη αγωνιστική και έπειτα, τι έχουμε όμως τώρα στα χέρια μας; Μιλουτίνοφ και Σενγκέλια δεν πρόλαβαν να δέσουν πλήρως, μέχρι που ο πρώτος τραυματίστηκε και χάνει τη σεζόν. Ο Τζειμς είναι εκτός ομάδας, ο Κλάιμπερν προσπαθεί να επιστρέψει στο επίπεδο που αγωνιζόταν πριν τον τραυματισμό, όσο αυτός και ο έτερος σταρ Σενγκέλια κουβαλούν μικρο-προβλήματα τραυματισμών σε όλη την πορεία της κανονικής διάρκειας. Το σύνολο έχει σταθεί σε καλό επίπεδο μέσα στο πέρας της σεζόν, ο Ιτούδης έχει κάνει μαεστριλίκια για να διαχειριστεί τις κρίσεις, τελικά όμως η ΤΣΣΚΑ μπαίνει στην κρίσιμη στιγμή με έλλειμμα πρωταγωνιστών.
Όχι πως η Φενέρ νιώθει πιο σίγουρη. Το ξεκίνημα της σεζόν έφερνε υποσχέσεις με την ύπαρξη του κόουτς Κοκόσκοβ στον πάγκο και ένα ‘’μπάσκετ δημοκρατίας’’, με μπόλικους δημιουργούς και ταχύτητα, βασισμένη στη συνύπαρξη των Ντε Κολό-Μπράουν στην περιφέρεια και στο καθολικό παιχνίδι του Βέσελι, ώστε να αποκτήσουν και οι υπόλοιποι καθαρές εκτελέσεις, που θα έκαναν τη Φενέρ εφιάλτη για τις ευρωπαϊκές άμυνες. Σύντομα φάνηκε πως η όμορφη θεωρία θα εφαρμοστεί δύσκολα, από την πρώτη κόντρα με την ΤΣΣΚΑ μάλιστα είχαμε δείγματα πως η Φενέρ δε θα κοντράρει εύκολα τους υπόλοιπους διεκδικητές. Η μετριότητα του πρώτου γύρου λύθηκε με πιο ξεκάθαρο πάτημα πάνω στους Ντε Κολό-Βέσελι και την πολύ σημαντική προσθήκη του Γκούντουριτς ως τρίτο σταρ. Η Φενέρμπαχτσε βρήκε ρυθμό μέσω των τριών, πέτυχε δέκα σερί νίκες και γρήγορα έσβησε την αμφισβήτηση για τα πλει-οφς, παρουσιάζοντας στην πορεία ένα σύνολο με συνεχή κίνηση γύρω από το ‘’δίκτυο Βέσελι’’ και υψηλούς δείκτες δημιουργίας. Αλλά...life happens.
Στο ματς #33 ο Βέσελι τραυματίζεται, η Φενέρ χάνει τα ντέρμπι με Μπάρσα-Ρεάλ και μαζί με αυτά το πλεονέκτημα έδρας -όπως και ένα ευνοϊκότερο ματσάρισμα- και περιμένει να δει αν ο Τσέχος ψηλός, που κάνει τα πάντα να λειτουργούν, θα είναι εκεί για τις μάχες στη Μόσχα. Και επειδή όταν κάτι ξεκινά να στραβώνει, στραβώνει για τα καλά, λίγες ημέρες πριν τον πρώτο αγώνα η Φενέρ ανακοινώνει πέντε κρούσματα κορονοιού σε αθλητές της (και άλλα τρία στο σταφ) που απειλούν να τινάξουν στον αέρα ακόμη και τον ίδιο τον αγώνα, πόσο μάλλον τις ελπίδες της Φενέρ να φύγει με θετικό αποτέλεσμα από την Μόσχα. Ας κάνουμε ωστόσο μία υπόθεση εργασίας: Αν είναι όλοι εκεί, έτοιμοι…
Τι μπορούμε να περιμένουμε
Η ΤΣΣΚΑ έχει κλείσει την κανονική διάρκεια με πέντε σερί νίκες, στις οποίες συνεχίζει με το μοτίβο Ιτούδη. Συνεχής ρυθμός, πάτημα πάνω στον Σενγκέλια και τη φόρμα του Φόιγκτμαν, ώστε να συνεχιστεί η κυριαρχία χαμηλά, στην οποία συμβάλλει και η προσθήκη του Μάικλ Έρικ, ώστε να συνεχίζεται η πίεση στις αντίπαλες φροντλαιν, που έχει χαθεί από τους τραυματισμούς Μίλου-Μπόλομποι. Οι πεντάδες με Χάκετ και Κουρμπάνοφ μπορούν να αντέξουν την επιθετική πίεση που δημιουργεί η τριάδα Βέσελι-Ντε Κολο-Γκούντουριτς, καθώς η ΤΣΣΚΑ διαθέτει μεγάλα κορμιά σε όλες τις θέσεις που μικραίνουν το χώρο, με τον Ιταλό γκαρντ συγκεκριμένα να αποτελεί μεγάλο όπλο, που μπορεί να περιορίσει κάπως τη δημιουργία του Ντε Κολό και να σπάσει -όσο γίνεται- τη συνεργασία του με τον Βέσελι, που δίνει την ‘’πρώτη ώθηση’’ στην επίθεση της Φενέρμπαχτσε.
Το όπλο για τους Ρώσους θα είναι ο Κλάιμπερν. Η ύπαρξή του στα φτερά δίνει τη δυνατότητα στην ΤΣΣΚΑ να παίξει δύο παιχνίδια: Εκείνο του συνόλου (στόχευση χαμηλά, κυκλοφορία, ποιοτικές εκτελέσεις για Χίλιαρντ, Κουρμπάνοφ, Φόιγκτμαν, ίσως και Στρέλνιεκς αν δεήσει να εμφανιστεί σε καλό επίπεδο) και εκείνο του πρωταγωνιστή ball initiator από τα φτερά. Σε σημεία που το ματς κολλάει, μπορούν να ακουμπήσουν πάνω στον Κλάιμπερν και στο προσωπικό του παιχνίδι απέναντι στα φτερά που -δεν- έχει η Φενέρ. Στο 1v1 σχεδόν κανείς δεν μπορεί να σταματήσει την εκρηκτικότητα που διαθέτει, η φθορά που θα προκαλέσει κοντά στο καλάθι με σκορ και κερδισμένα φάουλ είναι δεδομένη, αν καταφέρει να έχει και ένα ποσοστό κοντά στο 40% από τις εκτελέσεις στο τρίποντο που ίσως του παραχωρήσει η Φενέρ ως προτιμότερη λύση (38% στο πέρας της σεζόν ο Αμερικανός) η ΤΣΣΚΑ μπορεί να νιώθει άνετη, πως το υπερόπλο της σειράς ανήκει στη δική της γωνία του ρινγκ.
Για τη Φενέρ θα πάμε με το δείγμα που έχουμε μέχρι και το ματς με την Μπάγερν στο Μόναχο, μία στροφή δηλαδή πριν τον τραυματισμό του Βέσελι.
Το ροτέισον έχει μικρύνει και η δημοκρατία έχει μεταφραστεί στις επιλογές των τριών. Ντε Κολό, Βέσελι και Γκούντουριτς (θυμίζουμε, με την υπόθεση ότι όλοι θα είναι υγιείς) θα βρίσκονται -λογικά- για περισσότερα από 30 λεπτά στο παρκέ, αυξάνοντας τον μέσο όρο που είχαν στην κανονική διάρκεια, όσο ο πρώτος θα τρέχει τα πάντα με την μπάλα στα χέρια, δίνοντας σκορ-ασίστ και αρκετή φθορά στον αντίπαλο όσον αφορά τα κερδισμένα φάουλ (πρώτος σε όλη τη λίγκα σε μέσο όρο, όσο παράλληλα ευστοχεί σχεδόν στο 95% των ελεύθερων βολών που εκτελεί), ο δεύτερος θα δημιουργεί συνεχή ροή μέσα από σκριν, επαφές με την μπάλα στην κορυφή και touch πάσες για τους στατικούς εκτελεστές, όπως ο Μαχμούτογλου και ο Πιέρ, ή για τους συνοδοιπόρους του (Ντουβερίογλου-Μπαρτέλ-Ο’ Κουίν) χαμηλά στο καλάθι, ενώ ο τρίτος Μάρκο Γκούντουριτς θα έχει το ρόλο του βασικού εκτελεστή, που θα δημιουργεί βαρυτική έλξη στην αντίπαλη άμυνα και θα παίρνει λίγο από το βάρος που έχει η συνεργασία Ντε Κολό-Βέσελι. Mαζί τους το πολυεργαλείο που λέγεται Ντάισον Πιέρ, ο οποίος όπως φαίνεται και στο παραπάνω γράφημα κλείνει αρκετά από τα παιχνίδια της Φενέρ, λόγω της χρησιμότητάς του στην αμυντική πλευρά του παρκέ και των ποιοτικών εκτελέσεων που προσφέρει (61% στα δίποντα, 43% τρίποντα).
Το ζήτημα για τη Φενέρ είναι αμυντικό. Πως θα καταφέρει να διαχειριστεί την κορυφαία σε παραγωγη πόντων (κατα μέσο όρο) επίθεση του πρωταθλήματος και το συνεχές spacing που δημιουργούν οι πεντάδες του Ιτούδη. Ο Βέσελι μπορεί να σπάσει τα πάντα και να διαχειριστεί από γρήγορους γκαρντ στα πόδια, μέχρι κορμιά όπως του Σενγκέλια χαμηλά, όμως είναι ένας και θα χρειαστεί αρκετή προσπάθεια από τους Ντουβερίογλου-Ο’ Κουίν, ώστε να ελέγξουν σε πρώτη φάση τη δυναμική της ΤΣΣΚΑ κοντά στη ρακέτα (ειδικά τώρα που ο Φόιγκτμαν είναι φορμαρισμένος και προσφέρει από όλα τα σημεία του παρκέ).
Ακόμη και αυτό να συμβεί βέβαια, η ΤΣΣΚΑ κατεβάζει τα σχήματα με Φόιγκτμαν ψηλό και Κουρμπάνοφ-Κλάιμπερν ως φόργουορντ, απλώνει το γήπεδο και εκεί πρέπει η Φενέρ να προσπαθήσει αρκετά, ώστε να αντέξει και να προστατέψει τη φθορά που θα αναζητήσει η ΤΣΣΚΑ πάνω στον Ντε Κολό -κυρίως- και τον Γκούντουριτς. Το δίδυμο Ουλανόβας-Πιέρ θα ήταν πολύ χρήσιμο στη συγκεκριμένη περίπτωση, ώστε κάπως να εξισορροπηθεί η υπεροχή της ΤΣΣΚΑ σε κορμιά και όγκο στα φτερά και τους φόργουορντ. Tώρα...καλή τύχη στον δεύτερο για όλη την πορεία της σειράς και τον Κλάιμπερν που θα συναντήσει απέναντι, θα τη χρειαστεί. Ο Πιέρ πάντως θα είναι βαρόμετρο, οριακά ταχυδακτυλουργός που κάνει πολλά κόλπα μαζί, αναλαμβάνοντας οποια αμυντική αποστολή μπορεί να αποδιοργανώσει λίγο την επίθεση της ΤΣΣΚΑ και δημιουργώντας έξτρα χώρο επιθετικά στην τριάδα. Πρέπει να αμύνεται εξαιρετικά, να σουτάρει καλά και να αντέχει στο παρκέ πολύ χρόνο, χωρίς φθορά, ενώ έχει να μαρκάρει "τους καλούς". Το πρόβλημα είναι πως οι φήμες τον θέλουν να βρίσκεται ανάμεσα στους αθλητές που βρέθηκαν θετικοί στον κόβιντ και αν αυτό ευσταθεί, τα παραπάνω πάνε περίπατο, τουλάχιστον για το ξεκίνημα της σειράς.
Συνολικά η ΤΣΣΚΑ έχει καλύτερη ζυγαριά στην αμυντική ισορροπία και την επιθετική ποιότητα, η Φενέρ θα προσπαθήσει να πιάνει σε κάθε αγώνα το δικό της επιθετικό ταβάνι γύρω από το χάρισμα των τριών, μήπως και ισοσκελίσει την κατάσταση.
Οι x-factors
Η ΤΣΣΚΑ θα χρειαστεί σκορ, εκείνο που θα της λείψει από τη μη παρουσία του Μάικ Τζέιμς. Enter Ίφε Λούντμπεργκ. Ο Δανός γκαρντ σε δέκα αγωνιστικές πρόλαβε να αποδείξει ότι είναι μία πολύ καλή επιλογή προσωπικού σκορ, ντριμπλάρει με άνεση και δημιουργεί εύκολα χώρο για ντράιβ ή τελειώματα από μέση απόσταση, όσο παράλληλα μπορεί να κινηθεί μακριά από την μπάλα αποτελώντας περιφερειακή απειλή (48,5% από το τρίποντο σε 33 προσπάθειες συνολικά). Παίκτης προσωπικού στυλ, όσο και παίκτης συνόλου, από εκείνους που ο Ιτούδης λογικά γουστάρει αρκετά. Μη ξεχνάμε όμως ότι αποκτήθηκε για να παίξει -και- μαζί με τον Τζέιμς και αυτή τη στιγμή καλείται να βγει μπροστά σε ένα σημείο που η ΤΣΣΚΑ χρειάζεται να κρατήσει ψηλά την επίθεσή της, ώστε να μπορεί να λυγίσει τη Φενέρ στην άλλη πλευρά του παρκέ. Αν καταφέρει και συνεχίσει να παίζει σε υψηλό επίπεδο ανεπηρέαστος, μαζί με τους σταρ Κλάιμπερν-Σενγκέλια, τους αξιόπιστους Φοίγκτμαν-Κουρμπάνοφ και την απειλή του Χίλιαρντ, η ΤΣΣΚΑ εμφανίζει πραγματικά πολλές λύσεις, περισσότερες απ’ ό,τι η Φενέρ μπορεί να διαχειριστεί.
Στους απέναντι θα μπορούσαμε να εστιάσουμε περισσότερο στον 2-way ρόλο που καλείται να έχει ο Πιέρ (αλλά ακόμη δεν ξέρουμε αν θα είναι σε οποιονδήποτε από τους αγώνες), στις εκτελέσεις του Μαχμούτογλου που μπορούν να δημιουργήσουν ανισορροπία, ή ακόμη και στον Μπαρτέλ, που μπορεί να δέσει τα σχήματα της frontline και η Φενέρ να καταφέρει να έχει ανα πάσα στιγμή δύο χρήσιμα κορμιά απέναντι στον Σενγκέλια, μετατρέποντας τη φαινομενική υπεροχή της ΤΣΣΚΑ χαμηλά, τουλάχιστον σε μάχη με ίσους όρους. Κακά τα ψέματα όμως, ο x factor είναι ένας από τους σταρ και είναι ο Μάρκο Γκούντουριτς.
Αν η Φενέρ θέλει να έχει βάσιμες ελπίδες για παρουσία στο φάιναλ φορ, πολύ απλά ο Γκούντουριτς πρέπει να είναι σταθερά στο ψηλότερο επίπεδο που έχει εμφανίσει από την επιστροφή του στην Ευρώπη και έπειτα. Ο Σέρβος σκόρερ καλείται να είναι μόνιμη απειλή, να εκτελεί δίχως σκέψη και φουλ ποιοτικά, αναγκάζοντας την ΤΣΣΚΑ να στέλνει πάνω του κορμιά και προσοχή.
Με τον Λορένζο Μπράουν σε ασταθή παρουσία, η Φενέρ θα ήθελε να νιώθει σίγουρη πως ο Γκούντουριτς θα είναι εκεί ως δεύτερος initiator. Ότι στο δεύτερο και στο τρίτο πλέι (από τα παραπάνω) εκείνος και ο Ντε Κολό μπορούν να αλλάξουν ρόλους ανά πάσα στιγμή. Με αυτόν τον τρόπο η Φενέρ θα καταφέρει να απεγκλωβίσει κάπως το κεντρικό παιχνίδι των Ντε Κολό-Βέσελι (το οποίο ήταν ίσως ο πιο σημαντικός λόγος για το 64,5% των Τούρκων κοντά στο καλάθι και το 45,3% αντίστοιχα από μέση απόσταση, ανάμεσα στα υψηλότερα ποσοστά της λίγκας), ο πρώτος να βρει κάποιες στιγμές μακριά από την μπάλα, να βγαίνει από off-ball screen και να εκτελεί. Η Φενέρ θα πάει με την επίθεσή της, θα πάει με τη συνεχή ροή και με το γεγονός πως έχει στην πεντάδα της μία τριάδα σταρ που είναι ποιοτικότερη από εκείνη των απέναντι. Αν ο Γκούντουριτς εξαφανιστεί, η στόχευση στο δίδυμο Ντε Κολό-Βέσελι γίνεται μονόδρομος και κάπου εκεί το σόου τελειώνει.
Σαν μία πρόβλεψη σε ένα κύκλο αγώνων με πολλά ερωτηματικά και υποθέσεις, θα ήθελα πραγματικά να σας γράψω πώς η Φενέρ θα περάσει με ένα σαρωτικό 3-1, πίσω από τον έρωτα που λέγεται Νάντο Ντε Κολό και τον MVP της διοργάνωσης Γιαν Βέσελι. Not the case. Ακόμη και σε πληρότητα η Φενέρ πρέπει να κάνει πολλά για να πάρει τη σειρά, πόσο μάλλον τώρα που έχει να διαχειριστεί τραυματισμούς και κρούσματα κορονοϊού, όσο οι απέναντι έχουν σε γενικές γραμμές ένα υγιές ρόστερ και στον πάγκο τον κόουτς Ιτούδη, που για να δει το σύνολό του να χάνει σειρά αγώνων λογικά πρέπει κάποιος να του απαγορεύσει την είσοδο στο γήπεδο. Σειρά στα πέντε ματς, 3-2 ΤΣΣΚΑ.
