Τα πρώτα 7-8 λεπτά του παιχνιδιού ήταν άκρως απογοητευτικά, καθώς τίποτα δεν λειτουργούσε σωστά. Η επίθεση ήταν κολλημένη σε κάποιον αόρατο βούρκο, η άμυνα ήταν ένα βήμα πίσω στις περισσότερες φάσεις, ακόμα και το Euroleague TV παρέπαιε. Κάπως έτσι ο Ερυθρός Αστέρας έφτασε να προηγείται 8-17, χωρίς να έχει κάνει κάτι παραπάνω από τα πολύ βασικά.
Αντίθετα, με τις πρώτες επιθέσεις του να μην βρίσκουν στόχο, οι παίκτες του Παναθηναϊκού άρχισαν να βιάζονται, έπαιρναν σουτ χωρίς να αλλάξουν πάσα, έκαναν λάθη συγκέντρωσης, κάτι που με τη σειρά τους έδινε στους παίκτες του Αστέρα χώρους και παιχνίδι στο ανοιχτό γήπεδο. Η παρακάτω φάση είναι ενδεικτική:
Μετά από αυτό το αρχικό διάστημα της παραφωνίας, ο Παναθηναϊκός βρήκε λύσεις, αρχικά σφίγγοντας την άμυνα του, κάτι τον οποίο τον ηρέμησε και στην επίθεση. Ο Νικ Καλάθης έκανε αρκετή ζημιά στους περιφερειακούς του Αστέρα, ενώ η πίεση που έδωσαν οι Ράις και Τζόνσον στα φτερά δίπλα του, έκλεισε τους διαδρόμους. Τα κλεψίματα έγιναν, το ανοιχτό γήπεδο βρέθηκε, ο Παναθηναϊκός πέρασε μπροστά και παρά το κλειστό σκορ στο ημίχρονο, η αίσθηση έλεγε πως στο δεύτερο μισό τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα.
Και πράγματι, αυτό έγινε. Καλύτερες πάσες, μεγαλύτερη ηρεμία στο σετ παιχνίδι και η άνοδος του Ντεσόν Τόμας, αύξησε το σκορ και προσάρμοσε περισσότερο την εικόνα σε αυτό που περίμεναν οι αισιόδοξοι φίλαθλοι του τριφυλλιού. H βελτίωση έδωσε την απαραίτητη ψυχολογία, που με τη σειρά της απέφερε περισσότερες αποτελεσματικές συνεργασίες. Συγκρίνετε ας πούμε αυτήν την φάση με την παραπάνω, καθώς στο γήπεδο είναι οι ίδιοι 10 παίκτες και οι κινήσεις της επίθεσης είναι επίσης περίπου οι ίδιες.
Μοιάζει να είναι η μέρα με τη νύχτα, αν και μάλλον είναι τα μεσάνυχτα με την ανατολή του ηλίου. Κι αυτό γιατί τα όσα καλά έγιναν στο διάστημα που ο Παναθηναϊκός πήρε τη διαφορά, έμοιαζαν να αντιστρέφονται με την εικόνα στο κλείσιμο του αγώνα, όταν ο Μίλαν Τόμιτς γύρισε την άμυνα της ομάδας του σε ζώνη. Ο ρυθμός έπεσε, ο Ερυθρός Αστέρας μείωσε σημαντικά, όμως με τους παίκτες του Παναθηναϊκού να βάζουν τα μεγάλα σουτ που έπρεπε, η νίκη δεν τέθηκε ποτέ πραγματικά σε αμφιβολία.
Ήταν γενικώς ένα μέτριο ξεκίνημα σε μια σεζόν με καλώς ή κακώς αυξημένες προσδοκίες, καθώς οι μεν αισιόδοξοι θα δουν πως με μόλις πέντε τρίποντα και 14 λάθη, η ομάδα έβαλε 87 πόντους και κέρδισε, ενώ οι δε απαισιόδοξοι θα έχουν να λένε για τα κενά στην άμυνα, τα 15 επιθετικά ριμπάουντ του Αστέρα και το παθητικό των 82 πόντων εντός έδρας από μία όχι ιδιαίτερα ποιοτική ομάδα.
Το μέλλον του Παναθηναϊκού είναι εν πολλοίς γνωστό. Η προσαρμογή έξι νέων ξένων, εκ των οποίων οι τέσσερις δεν έχουν παίξει ποτέ στην Ευρωλίγκα, είναι ένας δύσκολος γρίφος που αναμένεται να διαρκέσει στην καλύτερη, αρκετές εβδομάδες. Ταυτόχρονα, το γεγονός πως οι περισσότεροι εξ αυτών έχουν κυρίως βοηθητικούς ρόλους, είναι θεωρητικά καλό για τον χρόνο που θα έχουν για να βρουν τα πατήματά τους. Ούτως ή άλλως οι παίκτες που βρισκόντουσαν και στο περσινό ρόστερ ήταν αυτοί που έδειξαν να ελέγχουν το ματς. Ακόμη κι ο Τζέιμς Γκιστ έκανε ένα από τα καλύτερά του παιχνίδια στο ΟΑΚΑ.
Οπότε, με λίγα λόγια, η προσοχή στρέφεται στους δυο παίκτες, για τους οποίους υπάρχουν κι οι μεγαλύτερες απαιτήσεις. Όπως είδαμε στα δυο βίντεο, ο Τζίμερ Φριντέτ Φρεντέτ έχει τις ικανότητες και την αποδοχή του προπονητή να παίρνει αποφάσεις πάνω στο παρκέ. Το θέμα είναι πως η ομάδα δεν έχει ακόμη την ευχέρεια να λειτουργήσει γύρω του και οι παίκτες που μοιράζεται τις αποφάσεις και τις θέσεις στην περιφέρεια, είναι πολύ πιο έμπειροι και ψημένοι στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Κάπως έτσι ο απόφοιτος του Μπρίγκαμ Γιάνγκ θα πρέπει να κάνει πράγματα στο παρκέ, που ίσως δεν τα έχει ξανακάνει στη μέχρι τώρα καριέρα του. Θα πρέπει να κυνηγήσει παίκτες όπως τον Μπάρον πίσω από τα σκριν, θα πρέπει να παλέψει με τον Τζένκινς για να πάρει καλύτερη θέση στην επίθεση, θα πρέπει να επιλέγει την επαφή όχι ως έσχατη λύση, αλλά ως απαίτηση σε πολλές φάσεις.
Το δεύτερο πρόβλημα που βγαίνει αφορά τη γραμμή ψηλών. Με δεδομένο πως ο Μπεντίλ θα έχει αρκετά περιορισμένο ρόλο και πως ο Παπαγιάννης ταιριάζει με συγκεκριμένα μοντέλα ψηλών και δεν έχει ακόμη την σταθερότητα που απαιτείται, ο Τζέικομπ Ουάιλι είναι αρκετά σημαντικός για την εξέλιξη της χρονιάς και την πορεία της ομάδας. Όντας ο μόνος που έχει τα απαραίτητα αθλητικά προσόντα για να συμπληρώσει μια θέση που είναι άκρως σημαντική, ο 25χρονος σέντερ έχει δείξει αρκετά κενά στο παιχνίδι του, με σημαντικότερο αυτό στην άμυνα. Δεν μπορούμε φυσικά να γνωρίζουμε εάν στον αρχικό σχεδιασμό ο Ουάιλι έχει τον ρόλο που απαιτείται από αυτόν σήμερα, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν είναι κάτι άλλο από έναν παίκτη με μόλις οκτώ, μαζί με το ματς της Πέμπτης, παιχνίδια στη διοργάνωση.
Σε κάθε περίπτωση, ο αγώνας του ΟΑΚΑ δεν μας έκανε σοφότερους. Η επίθεση έδειξε περισσότερα θετικά στοιχεία, η άμυνα έδειξε περισσότερα αρνητικά, το Euroleague TV δεν λειτουργούσε σωστά, ο εκφωνητής πέταξε ένα ασύλληπτο “A steal from that tall guy” κι όλοι πήγαμε για ύπνο με μία απορία για το ευρύτερο μέλλον της ομάδας. Επόμενος πυγμάχος αντίπαλος για τον Παναθηναϊκό είναι η Βιλερμπάν, σε μία έδρα που η νίκη απαιτείται όχι μόνο για βαθμολογικούς σκοπούς αλλά και για να επέλθει περισσότερη ηρεμία ενόψει του αγώνα με την Αρμάνι που είναι πραγματικά δύσκολος. Τότε, φαντάζομαι θα έχουμε μάθει περισσότερα.
