Η αλήθεια είναι ότι χθες η ομάδα έχασε και για το μεγαλύτερο κομμάτι ήταν πολύ υποδεέστερη της Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά αυτό δεν ειναι για μένα το πρωτεύον σήμερα. Το σημαντικό και αυτό που χάρηκα περισσότερο ήταν τα λεπτά που έπαιξαν μαζί οι Higgins και Delaney, δύο παίκτες που θα αναβαθμίσουν σε πολύ μεγάλο βαθμό την περιφέρεια των Καταλανών. Μπορεί ο Mirotic να ήταν η μεταγραφή που έκανε τον μεγαλύτερο θόρυβο, ο Davies αυτή που η ομάδα χρειαζόταν επειγόντως (ώστε να περιοριστούν τα λεπτά του Tomic) και ο Abrines αυτή που συγκίνησε, όμως η μεταγραφές των δύο Αμερικανών προσδοκώ να είναι εκείνες που θα αλλάξουν για τα καλά τις ισορροπίες στο ισπανικό πρωτάθλημα.
Επιτέλους υλοποιήθηκε!
Το όνομα του Delaney ακουγόταν κάθε καλοκαίρι τα τελευταία τρία χρόνια από τους τοπικούς δημοσιογράφους, ως στόχος των blaugrana. Ήταν το καλοκαίρι του 2016, όταν και μετά τον αποκλεισμό της ομάδας στη φάση των οκτώ της Ευρωλίγκας από την Locomotiv, ο Xavi Pascual αποχώρησε και ο Γιώργος Μπαρτζώκας ανέλαβε τα καθήκοντα του προπονητή. Από τις πρώτες κινήσεις που προσπάθησε να κάνει τότε ήταν να φέρει τον βασικό του δημιουργό και σκόρερ (ναι, τον Malcolm Delaney), όμως αυτός βρήκε συμβόλαιο στο ΝΒΑ και η Barça κατέληξε στην περιπέτεια που λεγόταν Tyrese Rice. Την επόμενη χρονιά προτίμησε τα λεφτά και το χαλαρό πρόγραμμα της Κίνας, ίσως ελπίζοντας και σε ένα συμβόλαιο στο ΝΒΑ κατά τον Μάρτιο.
Τελικά φέτος, μετά τον τραυματισμό του Heurtel στα προκριματικά του παγκοσμίου πρωταθλήματος, αποφάσισε η διοίκηση να φέρει τον Delaney ως βασικό PG. Παρότι ο Heurtel προέρχεται από την καλύτερη του χρονιά, περιμένω η αναβάθμιση να φανεί από πολύ νωρίς. Η άμυνα του Delaney, παρότι δεν είναι από τα βασικά του σημεία, είναι αρκετά καλύτερη από του Heurtel. Όταν ήταν στην Locomotiv, το σύνολο έπαιζε πολύ συχνά με αλλαγές στα screen τόσο στην μπάλα όσο και μακριά από αυτήν και είχε δείξει κάποια θετικά στοιχεία σε αυτό το σχήμα. Όπως είπα, δεν είναι αυτό το ατού του, αλλά δεν θα είναι και κινούμενος στόχος για τα pick and roll των αντιπάλων, όπως ήταν ο Γάλλος.
Όσον αφορά την επίθεση, δύο είναι οι διαφορές που βλέπω θετικές. Πρώτον είναι πιο αποφασιστικός στη λήψη αποφάσεων και δεν κρατάει την μπάλα τόσο πολύ στα χέρια του. Όντας θαμώνας του Palau Blaugrana, είχα βαρεθεί πέρυσι (που ο Heurtel έκανε και καλή χρονιά) να βλέπω τον Γάλλο να ξοδεύει ολόκληρες επιθέσεις προσπαθώντας να στήσει ένα high PnR, για να καταλήξει να πάει από την άλλη μεριά και να σουτάρει είτε από το τρίποντο είτε από μέση απόσταση. Περιμένω με τον MD231 η μπάλα να γυρνάει πιο γρήγορα και επιτέλους να δούμε ένα πιο θεαματικό και ελκυστικό στυλ παιχνιδιού.
Το δεύτερο κομμάτι είναι η ευστοχία στα σουτ τριών πόντων. Κάποιος θα παρατηρήσει ότι ο Γάλλος σούταρε με 45% την προηγούμενη χρονιά, ενώ ο Αμερικάνος με 40,2% την τελευταία του σεζόν στην Ευρωλίγκα. Όμως ο μεν το έκανε σε 80 προσπάθειες ενώ ο άλλος σε 174. Αυτή η διαφορά στις προσπάθειες μπορεί να κάνει μεγάλη διάφορα, γιατί εκτός από τα ποσοστά εξίσου σημαντικός είναι και ο όγκος των προσπαθειών που παίρνει ένας παίκτης (stats εδώ).
Ένας παίκτης επιπέδου ΝΒΑ
Ίσως να με θεωρείτε υπερβολικό, όμως θεωρώ ότι ο Corry Higgins άνετα θα μπορούσε να είναι έβδομος ή όγδοος παίκτης σε κάποια ομάδα του ΝΒΑ, έχοντας ενεργό ρόλο μάλιστα. Πέρα από την ικανότητά του στο σκοράρισμα, για την οποία θα σας μιλήσω παρακάτω, είναι ένας πολύ καλός αμυντικός που πέρυσι έδειξε πολύ καλά στοιχεία και στη δημιουργία. Είτε ως δεύτερος χειριστής της μπάλας απέναντι στα αντίπαλα close out, αλλά πολλές φορές και ως βασικός. Όσο αφορά το σκοράρισμα, απλά δείτε παρακάτω δυο φωτογραφίες από τα στατιστικά που ανεβάζει στο σάιτ μας ο lost gps.
Τη χρονιά που μας πέρασε ο Higgins σούταρε με 49,3% στα δίποντα, 49% στα τρίποντα (σε 104 προσπάθειες, 3,25 ανά αγώνα) και συνολικά τα τέσσερα χρόνια στην Ευρωλίγκα έχει 52% στα δίποντα, 47,3% στα τρίποντα (317 σουτ και 2,45 προσπάθειες ανά αγώνα) και 85,2% στις βολές. Πέρυσι, όπως βλέπετε και στη φωτογραφία, σκόραρε 1,15 πόντους ανά κατοχή. Ο Pau Ribas, που ήταν ο παίκτης που έπαιξε τα περισσότερα λεπτά ως SG και θα αντικαταστήσει ο Higgins, είχε 0,95 πόντους ανά κατοχή. Μεγάλη διαφορά για να λέμε την αλήθεια και μεγάλη πολυτέλεια για την ομάδα της Βαρκελώνης να έχει τον Higgins ως βασικό SG.
Περί νόμιμου και ηθικού
Διαβάζω ήδη διάφορα σχόλια ακόμα και από άτομα που αυτοαποκαλούνται δημοσιογράφοι, ότι η FCB αυτή τη στιγμή έχει καταπατήσει το FSFP της Ευρωλίγκας (Financial Stability and Fair Play) επειδή έχει ξοδέψει έναν πακτωλό χρημάτων στις μεταγραφές. Τα άρθρα που κάποιοι ισχυρίζονται ότι δεν τηρείται είναι το παρακάτω (άρθρα 3.e και 3.f από το παράρτημα FSFP, σελ. 32) όπου αναφέρεται ότι καμιά ομάδα δεν μπορεί να έχει μισθούς που θα ξεπερνάνε το 65% των συνολικών προϋπολογισμένων εξόδων και δεν μπορεί ένας μέτοχος να καλύπτει περισσότερα από το 65% των συνολικών εξόδων της ομάδας.
Για την περίπτωση ομάδων όπως η FC Barcelona και η Real Madrid, όπου κάτω από ένα ΑΦΜ και μία εταιρεία συστεγάζονται τόσο τα μπασκετικά όσο και τα ποδοσφαιρικά σωματεία, τα τελευταία χρόνια βλέπουμε και οι δύο να ξοδεύουν πολύ περισσότερα χρήματα από όσα βγάζουν τα μπασκετικά τμήματα αυτά κάθε αυτά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι περισσότερα από το 65% του αρχικά προϋπολογισμένου κόστος και επίσης ούτε ότι οι σύλλογοι είναι ζημιογόνοι. Παραθέτω από κάτω τους ετήσιους ισολογισμούς της FCB και της RM) όπου μπορείτε να δείτε ότι τη σεζόν 17/18 που κατέκτησε την Ευρωλίγκα η Real Madrid, το τμήμα μπάσκετ της ήταν ζημιογόνο κατά 28,9 εκ. € αλλά ο σύλλογος κερδοφόρος κατά 43,18 εκ. €. Το ίδιο συνέβη και για την FCB όπου το τμήμα μπάσκετ ήταν ζημιογόνο κατά 25,01 εκ. € και ο σύλλογος κερδοφόρος κατά 11 εκ. €.
Άλωστε, αν επιστρέψουμε στο στόχο του FSFP της Ευρωλίγκας, τότε θα δούμε ότι αυτος ειναι η εγγύηση της διαφάνειας, η οικονομική σταθερότητα και η βιωσιμότητα των συλλόγων (άρθρο 1 από το παράρτημα FSFP σελίδα 25).
Δεν αποτελεί δηλαδή κάποιο άτυπο salary cap, όπως αυτό είναι θεσμοθετημένο στο ΝΒΑ. Όποιος δεν καταλαβαίνει τη διαφορά, είτε εξυπηρετεί κάποια ατζέντα είτε απλά δεν έψαξε να δει τι συμβαίνει, το οποίο το θεωρώ αντι-επαγγελματικό από κάποιον που αυτοαποκαλείται δημοσιογράφος.
Τώρα, αν με ρωτήσετε κατά πόσο πιστεύω ότι αυτό είναι σωστό/ηθικό/δίκαιο, τότε η απάντησή μου είναι ξεκάθαρα όχι. Όμως, το FSFP δεν είναι μία κλίμακα ηθικής και δικαιοσύνης, είναι ένας (πιθανώς) κακογραμμένος νόμος (σε περίπτωση που θέλει τα μπασκετικά και μόνο τμήματα να είναι βιώσιμα) ή ένας νόμος που επιτρέπει όσες ομάδες έχουν τη δυνατότητα να τους πληρώσουν, να φέρουν πολύ καλούς παίκτες που θα ανεβάσουν το επίπεδο και την εμπορικότητα της διοργάνωσης.
Μπορεί κατά το παρελθόν ο τότε υπουργός ναυτιλίας Γιώργος Βουλγαράκης να είχε πει τη φράση «το νόμιμο είναι και ηθικό», αλλά ως BG αυτό είναι κάτι που δεν αποδεχόμαστε. Στο παρελθόν η ψήφος των γυναικών ήταν παράνομη, η χρήση και η κατοχή σκλάβων νόμιμη και οι μαύροι έπρεπε να πηγαίνουν σε διαφορετικά μπαρ από τους λευκούς. Σε αυτές τις εποχές μπορεί οι παραπάνω κανόνες να ήταν νόμοι των αντίστοιχων κρατών, όμως αυτό δεν τους έκανε και ηθικούς. Δυστυχώς, πρώτα αλλάζει η κοινωνία και ως αποτέλεσμα αλλάζουν οι νόμοι έπειτα από πιέσεις και αγώνες.
Tέλος πάντων, μιας και είναι αυτό το πρώτο δικό μου κείμενο για τη σεζόν στο BG, να πω κι εγώ "καλη μπασκετική χρονιά"! Μείνετε συντονισμένοι στο BG, έρχονται εκπλήξεις.
Α, και κάτι ακόμη. Το γεγονός ότι κάποιος γράφει με το όνομα του και όχι με ψευδώνυμο, δεν δίνει περισσότερο κύρος στο κείμενο. Σημασία έχουν η επιχειρηματολογία και οι πηγές. Για αυτό στο BG, πάντα αναφέρουμε τις πηγές μας, ώστε να αποδώσουμε τα credit αλλά και να αποδείξουμε που βασίζεται η ανάλυσή μας. Κρίνετέ μας από τα γραπτά μας σας παρακαλώ και όχι από το αν έχουμε ψευδώνυμα ή όχι.
Σημειώσεις:
- Το tradename του παίκτη
