Στο τελευταίο χρονικά παιχνίδι των πλέι οφ της Ευρωλίγκα, Μπαρτσελόνα και Ζενίτ συνθέτουν ένα ζευγάρι με μπόλικη τακτική από τους πάγκους, αλλά ταυτόχρονα και με ένα αδιαφιλονίκητο φαβορί, που δεν είναι άλλο από τους Καταλανούς. Αν μην τι άλλο, έχουμε ξεκάθαρα δύο σύνολα που οι προπονητές τους έχουν αφήσει το στίγμα τους. Ο Σάρας για πρώτη χρονιά στους πάγκους μια μεγάλης ομάδας και με την ταμπέλα του φαβορί και το βάρος του πρέπει, απέναντι στον Πασκουάλ, που στην επάνοδο του στην Ευρωλίγκα οδήγησε τη Ζενίτ στα προημιτελικά της διοργάνωσης. Το βασικό ερώτημα που τίθεται εδώ είναι το κατά πόσο ανταγωνιστικοί θα φανούν οι Ρώσοι απέναντι στο μεγάλο φαβορί για τον τίτλο, καθώς με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, η σειρά φαίνεται να έχει ήδη τελειώσει πριν καν ξεκινήσει. Πάμε όμως να δούμε περισσότερα.

Η αλήθεια είναι ότι μοιάζει κάπως περίεργο να ασχολείται κανείς αναλυτικά με τη φετινή σεζόν του Ολυμπιακού, υπό την έννοια πως μάλλον ο,τι ήταν να γίνει έγινε, τουλάχιστον σε ο,τι αφορά την επίτευξη των στόχων. Με την πρόσληψη του Γιώργου Μπαρτζώκα, ο οργανισμός ομολόγησε την έναρξη των εργασιών οικοδόμησης μίας νέας ομάδας και από εδώ και πέρα ο,τι βλέπουμε σχετίζεται περισσότερο με την αναγνώριση των αναγκών, παρά με την βελτίωση του υπάρχοντος εγχειρήματος. Οκ, φυσικά δεν μπαίνει κανένας για να χάσει μέσα στο γήπεδο και η όποια προσπάθεια για την οκτάδα θα συνεχιστεί, όμως οι ρεαλιστικές προσδοκίες αφορούν την επόμενη σεζόν. Αυτό που βλέπουμε τώρα είναι ένα σύνολο που ψάχνεται για το πώς θα γίνει καλύτερο αργότερα, πολύ αργότερα.

Μετά από δυο οριακές ήττες ο Παναθηναϊκός κατάφερε να φύγει από την Αγία Πετρούπολη με τη νίκη απέναντι στη Ζενίτ και να εξισορροπήσει το ρεκόρ του στο 2-2 μετά τις πρώτες τέσσερις αγωνιστικές της Ευρωλίγκα. Παρόλα αυτά, η εικόνα μοιάζει να λέει πως ο Παναθηναϊκός έχασε μια μεγάλη ευκαιρία να είναι αήττητος και να ελέγχει καλύτερα την μοίρα του για το μέλλον της διοργάνωσης.

Οι Ζενίτ και Βιλερμπάν είναι δυο εντελώς καινούργια imports στην EuroLeague, δυο ομάδες που θα μπουν σε μια ομολογουμένως πρωτόγνωρη, για την μέχρι πρότινος ρουτίνα τους, διαδικασία. Η μεν πρώτη δεν έχει βρεθεί ποτέ κατά το παρελθόν σε τόσο υψηλό ευρωπαϊκό σκαλοπάτι (παίζοντας επί σειρά ετών στο EuroCup), ενώ η δεύτερη απείχε από αυτό για σχεδόν μια δεκαετία. Πρόκειται για δυο εκπροσώπους μεγάλων αγορών της γηραιάς ηπείρου που φιλοδοξούν να εδραιωθούν, εκμεταλλευόμενη η κάθε μια τα δικά της "ατού" .Λίγες μέρες πριν την επίσημη έναρξη της νέας σεζόν, σας τις παρουσιάζουμε.

Αρκετός ντόρος γινόταν εδώ και μήνες αναφορικά με τις 18 ομάδες που θα συνθέσουν την Ευρωλίγκα της επερχόμενης περιόδου. Πλην του - κατά πολλούς - αναγκαίου κακού των εγγυημένων συμβολαίων, υπήρχαν περισσότερες ανοικτές θέσεις (βλ. νικητής EuroCup, πρωταθλητής ABA ή δευτεραθλητές VTB & Bundesliga) σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, αφού ο αριθμός των ομάδων αυξήθηκε. Μια καινούργια wild card δόθηκε στην Βιλερμπάν, προκειμένου να γίνει ένα άνοιγμα στην γαλλική αγορά, κάτι που είχε γνωστοποιηθεί από πέρσι. Η τελευταία "κάρτα εισόδου" κατέληξε εν τέλει στην Ζενίτ, σε μια "μάχη" που την έβγαλε νικήτρια έναντι της Παρτίζαν, αλλά και της Ούνιξ. Οι "μπλε", γνωστοί κυρίως για την ποδοσφαιρική τους ομάδα, θα βρεθούν στο προσκήνιο του ευρωπαϊκού μπάσκετ κι εμείς θα προσπαθήσουμε σιγά - σιγά να τους γνωρίσουμε λίγο περισσότερο.

Οι Ράιαν Τούλσον και Στέφαν Μάρκοβιτς - άλλοτε συμπαίκτες στην Ουνικάχα - επανένωσαν εδώ και μερικούς μήνες τις δυνάμεις τους και κάνουν... "παπάδες" υπό τις οδηγίες του Βασίλι Καράσεφ. Η Ζενίτ παίζει ελκυστικό μπάσκετ και δείχνει ικανή για κάτι καλό. Για την ώρα, είναι αρκετά ανταγωνιστική και το EuroCup φαίνεται να μην την αφήνει αδιάφορη.