Αν κάτι χαρακτηρίζει τον δυτικό πολιτισμό τις τελευταίες δεκαετίες, την περίοδο δηλαδή του ύστερου καπιταλισμού μέσω της απόλυτης επικράτησης της κοινωνικοπολιτικής αντίληψης του “ΤΙΝΑ” (There Is No Alternative), αυτό είναι το «γρήγορο»: «γρήγορο κέρδος», «γρήγορο αποτέλεσμα», «γρήγορη ρευστοποίηση». Η πάγια τακτική των vulture funds που κυριαρχούν στις δυτικές οικονομίες. Επενδύσεις που θα επιστρέψουν γρήγορα τα χρήματά του αρχικού κεφαλαίου τους, πλέον ένα (πολύ) σημαντικό κέρδος, το πολύ εντός μιας πενταετίας, με πλήρη αδιαφορία για την όποια ισορροπημένη ανάπτυξη, οικολογικό αποτύπωμα, αειφορία, βιωσιμότητα στο διηνεκές της επιχείρησης στην οποία γίνεται η επένδυση, στις θέσεις εργασίας σε αυτήν, στις αρνητικές επιπτώσεις στο σύνολο των stakeholders^[1]. Το μόνο που μετράει είναι το άμεσο -μεγάλο- κέρδος.

Οι Knicks έχουν πέντε νίκες σε 12 παιχνίδια – μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές. Αυτή θα μπορούσε εύκολα να αποτελεί μια αναμενόμενη είδηση για το 2020, που συνέβησαν τα πάντα. Ωστόσο, βρισκόμαστε στις αρχές του 2021 και το ερώτημα που εύλογα γεννάται είναι το εξής: Έχουν τα αποθέματα να αντέξουν ή όχι; Η απάντηση βρίσκεται μάλλον προς το “όχι”, αλλά ουδείς αμφισβητεί πως μάλλον μπαίνουν οι βάσεις για κάτι καλό.

Όταν ο Πέτρος μου διηγήθηκε την ιστορία του Athelstan Spilhaus και τη σύνδεσή της με τη Μινεσότα και τους Timberwolves, μου θύμισε άθελά του την ιστορία του Etienne Cabet και το «Ταξίδι στην Ικαρία».

Από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι λίγο μετά την γέννηση του διαστημικού προγράμματος των ΗΠΑ, στα μέσα του 20ου αι., οι Αμερικανοί είχαν αναπτύξει μία σχέση ''τυφλής'' εμπιστοσύνης και πίστης στην ικανότητα των τεχνοκρατών της χώρας να εκπονούν και να φέρνουν εις πέρας μεγάλα και πολύ φιλόδοξα πρότζεκτς. Το πρόγραμμα του Μανχάταν για την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων είχε κάνει ήδη την αρχή και η επόμενη μεγαλόπνοη και υπέρ-φιλόδοξη ιδέα, θα είχε ως στόχο να δώσει λύσεις και να παράγει νέα τεχνογνωσία σχετικά με τον αστικό σχεδιασμό των πόλεων. Το Minessota Experimental City (MXC) ήταν μια ιδέα του Νοτιοαφρικανού Έθελσταν Σπίλχαους, του γνησιότερου "απογόνου" του Ιουλίου Βερν και εκφράστηκε για πρώτη φορά στις αρχές του 1960. Ο Σπίλχαους ήταν ένας άνθρωπος τραχύς, με αριστοκρατική ωστόσο αύρα, ένας πολυπράγμονας επιστήμονας, γεωφυσικός, ωκεανογράφος, πρύτανης του Πανεπιστημίου της Μινεσότα και κομίστας, ο οποίος είχε μεταναστεύσει στην Αμερική τη δεκαετία του 1940.

Με το ευρωμπάσκετ να είναι σχεδόν έτοιμο να τελειώσει (μένει μόνο ο τελικός ανάμεσα σε Σερβία και Σλοβενία την ώρα που γράφεται το κείμενο), κλείνει επίσημα το μπασκετικό καλοκαίρι και όλοι οι φίλοι του αθλήματος ετοιμαζόμαστε για την επερχόμενη σαιζόν. Μια σαιζόν που περιμένω με ιδιαίτερη ανυπομονησία, όχι τόσο για την τελική της έκβαση¹, αλλά επειδή για πρώτη φορά μετά το 2004 οι Minnesota Timberwolves είναι ένα από τα φαβορί για να μπούνε στα play off²!