Η χρονιά που μας πέρασε

Η χρονιά που μας πέρασε ήταν η πρώτη με τον Tom Thibodeau στον διπλό ρόλο του Γενικού Διευθυντή/Προπονητή και τα αποτελέσματα δεν ήταν ιδιαίτερα καλά. Η ομάδα τελείωσε τη χρονιά με ρεκόρ 31 – 51 και για πρώτη φορά είδαμε μια ομάδα του Thibs να είναι τόσο κακή στην άμυνα³. Σε πάρα πολλά παιχνίδια, φάνηκε η απειρία των νεαρών σταρ της ομάδας, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την κατ’ εξακολούθηση κατάρρευσή τους στα τρίτα δεκάλεπτα των αγώνων. Δείτε τον παρακάτω πίνακα⁴ για να καταλάβετε την διαφορά στην απόδοση.

Όταν οι αντίπαλες ομάδες φαινόταν να προσαρμόζονται πάνω στο παιχνίδι τους μετά το ημίχρονο ή κάνανε μικρές αλλαγές στην τακτική τους, αυτόματα οι παίκτες των Wolves τα χάνανε και εξανεμίζονταν οι διαφορές που είχαν πάρει στη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου. Το πιο εντυπωσιακό ήταν ότι στα παιχνίδια στα οποία κατόρθωσαν σε κάποια στιγμή να πάρουν διψήφια διαφορά από τους αντιπάλους τους, είχαν σκορ 24 – 22 (52,1%), τη στιγμή που οι υπόλοιπες ομάδες στο πρωτάθλημα είχαν ποσοστό 79% σε αυτά τα παιχνίδια. Αν οι Wolves είχαν αντίστοιχο ποσοστό σε αυτά τα 46 παιχνίδια τότε το επιμέρους ρεκόρ θα ήταν 36 – 10 και αυτές οι 12 επιπλέον νίκες, θα ήταν ικανές για να τους βάλουν στα play off.  

Οι κύριοι λόγοι της κατάρρευσης αυτής ήταν έλλειψη συγκέντρωσης στην άμυνα. Wiggins, Karl Anthony Towns και Zach LaVine φαινόντουσαν χαμένοι στο αμυντικό κομμάτι και πολλές φορές αδυνατούσαν να κάνουν τις πλέον βασικές περιστροφές. Όσο κι αν φώναζε από τον πάγκο ο Thibs η κατάσταση δεν βελτιωνόταν και για αυτό πάρθηκε η απόφαση αυτό το καλοκαίρι να γίνουν ριζικές αλλαγές.  

Το σύντομο (;) καλοκαίρι της… μοναρχίας

Αν και το καλοκαίρι του 2016, αμέσως μετά την πρόσληψη του, ο Tom Thibodeau έκανε λίγες κινήσεις παρά τα πολλά χρήματα που είχε διαθέσιμα η ομάδα στο salary  cap, το φετινό ήταν εντελώς διαφορετικό. Την ημέρα του draft έστειλε τους Kris Dunn, Zach LaVine και την επιλογή τους στο νούμερο 7⁵ στους Chicago Bulls, για να πάρει τον αγαπημένο του παίκτη (και έναν από τους 15 καλύτερους της λίγκας) Jimmy Butler και το νούμερο 16 στο draft⁶. Παράλληλα έδωσε τον Ricky Rubio στους Jazz με αντάλλαγμα το (lottery protected) pick πρώτου γύρου των Thunder για το 2018⁷, για να φέρει στην ομάδα τον Jeff Teague από τους Pacers.

Ομολογουμένως πολύ εντυπωσιακές οι πρώτες σοβαρές κινήσεις του Tom, οι οποίες όμως δεν είχαν και την ανάλογη συνέχεια. Στην αρχή αποφάσισε να δώσει 8,8 εκ.$ στον 37χρονο Jamal Crawford για τα επόμενα δύο χρόνια και σε μια κίνηση που θυμίζει νεαρό που βγαίνει από σύντομη ερωτική σχέση και αποφασίζει να επιστρέψει στην πρώην του άνευ όρων, έδωσε 28 εκ.$ στον 32χρονο Taj Gibson για τα επόμενα δύο χρόνια. Τέλος, πριν λίγες μέρες, ανακοίνωσαν ότι ο Shabazz Muhammad επιστρέφει στην ομάδα με ετήσιο συμβόλαιο και το μίνιμουμ των αποδοχών⁸.

Όλες οι παραπάνω κινήσεις, έχουν την προσωπική υπογραφή του Γενικού Διευθυντή Thibodeau, ο οποίος ειδικά στην περίπτωση του Gibson, προτίμησε να ακριβοπληρώσει έναν παίκτη που γνώριζε προσωπικά, αντί να εξερευνήσει άλλες λύσεις (πχ ο Patrick Patterson υπέγραψε στους Thunder με 16 εκ.$ για 3 χρόνια) που θα του έδιναν περισσότερη ευελιξία στην προσπάθεια να καλύψει τις υπόλοιπες θέσεις (πχ ο CJ Miles ήταν κοντά στην ομάδα, αλλά οι Wolves δεν μπορούσαν να του δώσουν τα 8εκ.$ που ζητούσε, αφού είχαν δώσει 14 εκ.$ στον Taj). Γενικά το μοντέλο που διάφορες ομάδες υιοθέτησαν στο παρελθόν, έχοντας τον ίδιο άνθρωπο να καλύπτει τόσο τη θέση του Γενικού Διευθυντή όσο και τη θέση του προπονητή, φαίνεται σιγά σιγά να σβήνει. Οι Hawks και οι Clippers φέτος το καλοκαίρι αποφάσισαν να διαχωρίσουν τις δύο θέσεις προσλαμβάνοντας τους Travis Schlenk και Michael Winger στις θέσεις του Γενικού Διευθυντή, αφήνοντας τους Mike Budenholzer και Doc Rivers στη θέση «μόνο» του προπονητή. Πλέον μόνο οι Stan VanGundy και ο Thibs μένουν έχοντας αυτόν τον διπλό ρόλο και αν κρίνω από τα αποτελέσματα και των 2, μάλλον σύντομα θα αναγκαστούν κι αυτοί να αφήσουν τη μία από τις δύο αρμοδιότητες, σηματοδοτώντας το τέλος αυτής της άτυπης μοναρχίας.

Το άμεσο μέλλον

Για να επανέλθουμε στα καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, περιμένω τους Wolves να είναι πολύ καλύτεροι φέτος. Στο πρόσωπο του Jimmy Butler βρήκαν έναν έμπειρο σταρ, που είναι στο καλύτερο σημείο της καριέρας του και θα είναι ο ηγέτης που θα οδηγήσει τους νεαρούς σταρ (Wiggins και KAT) στην γη της επαγγελίας (μετά από 13 χρόνια, δεν είναι υπερβολή για τους φίλους της ομάδας). Στην ουσία αυτός θα είναι ο play maker στο σετ παιχνίδι, κάτι που έκανε πολύ συχνά και στους Bulls και επίσης στο ξεκίνημα της προηγούμενης χρονιάς ο Thibodeau το ζητούσε από τους Wiggins και LaVine.

O KAT, μετά το all-star game πέρυσι είχε μέσους όρους 28,4 πόντους (59,7%/43,4%/84,1% σε FG/3P/FT) και 13,4 rebound παρά τα double team των αντίπαλων ομάδων. Επίσης είναι μόνο 21 ετών, οπότε μην σας κάνει εντύπωση αν βελτιωθεί ακόμα περισσότερο. Ειδικά στην άμυνα, έχει πολλά ακόμα να μάθει και η παρουσία των Gibson και Butler θα βοηθήσουν πολύ σε αυτό το κομμάτι.

Ο Wiggins, αυτόματα θα μετατραπεί στον 3^ο καλύτερο παίκτη της ομάδας και πλέον δεν θα είναι υποχρεωμένος να κουβαλήσει το σκοράρισμα τόσο όσο τα προηγούμενα χρόνια. Επίσης, στην άμυνα η παρουσία του Butler θα τον απαλλάξει από την υποχρέωση να μαρκάρει τα αντίπαλα τριάρια τύπου Lebron και Kawhi, απέναντι στους οποίους είχε πολλά προβλήματα. Στα 22 του χρόνια είναι ένας πολύ καλός σκόρερ και άμα συνεχίσει τη βελτίωσή του στο σουτ (πέρυσι ανέβασε την ευστοχία τους για περίπου 5%, σουτάροντας περισσότερα τρίποντα) τότε η τριάδα Butler, Towns και Wiggins θα είναι από τις πιο δύσκολες για τις αντίπαλες άμυνες.

Από κει και πέρα οι έτεροι δύο νεοαποκτηθέντες μπορούν να βοηθήσουν σε διαφορετικούς τομείς. Ο Jeff Teague θα έχει έναν ρόλο παραπλήσιο με αυτόν που είχε ο Rubio μέχρι τον τραυματισμό του LaVine. Θα μεταφέρει την μπάλα στην επίθεση, θα την δίνει σε έναν από τους τρεις αστέρες που αναφέραμε νωρίτερα και μετά θα περιμένει στη γωνία για τα ελεύθερα τρίποντα ή για να επιτεθεί στα close out. Βλέποντας τα νούμερα του στα τρίποντα, αυτό που ξεχωρίζει είναι το 37,6% στα catch and shoot τρίποντα και το 39,4% στα τρίποντα όπου ο αμυντικός ήταν σε απόσταση μεγαλύτερη από 6 πόδια. Πιστεύω ότι θα του δοθούν πολλά τέτοια σουτ και αν μπορέσει να επαναλάβει αυτά τα ποσοστά, τότε θα ανοιχτούν πολλοί χώροι στην επίθεση. Τέλος ο Taj, αναμένεται να έρχεται από τον πάγκο και να προσφέρει κυρίως ένταση στην άμυνα, ενώ ο Crawford θα είναι ένας έμπειρος παίκτης ακόμα, αλλά δεν νομίζω ότι μπορεί πλέον να κάνει τη διαφορά σε αυτό το επίπεδο. Θα υπάρξουν βραδιές που θα είναι απολαυστικός στην επίθεση, αλλά ακόμη περισσότερες που θα είναι πολύ αναποτελεσματικός.

Ο κοινός παράγοντας όλων των νεοαποκτηθέντων, είναι ότι έχουν εμπειρία από play off. Όλοι τους έπαιξαν με τις ομάδες τους Play off την τελευταία χρονιά και ειδικά οι δύο πρώην παίκτες των Bulls, έχουν βρεθεί στα Play Off όλες τις χρονιές που παίζουν στο ΝΒΑ. Η παρουσία τους σε συνδυασμό με τους Dieng, Bjelica, Muhammad και Jones κάνουν ένα ρόστερ αρκετά ανταγωνιστικό που εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα κατορθώσει να τελειώσει στην πρώτη οκτάδα της Δύσης.

Το ευρύτερο πλάνο

Κι αν ο άμεσος στόχος είναι η είσοδος στα play off, το μακρόπνοο πλάνο είναι η διεκδίκηση του πρωταθλήματος. Τα συμβόλαια των Crawford, Gibson αλλά και Butler τελειώνουν σε δύο χρόνια, την ίδια περίοδο που θα πρέπει να γίνει και η ανανέωση του συμβολαίου του KAT. Θεωρώ, ότι ο Thibs πιστεύει ότι τα δύο αυτά χρόνια θα είναι αρκετά ώστε οι Wiggins και Towns να μάθουν από τους έμπειρους συμπαίκτες τους τα μυστικά της λίγκας με σκοπό να κουβαλήσουν την ομάδα στο άμεσο μέλλον στη διεκδίκηση ενός πρωταθλήματος. Ψάχνοντας τα στατιστικά της ομάδας βρήκα το παρακάτω

Ψάχνοντας τις πεντάδες που έπαιξαν μαζί περισσότερο από 250 λεπτά, η πεντάδα Garnett, Prince, Rubio, KAT και Wiggins είχε το μεγαλύτερο NetRtg (10,7), αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι ότι το DefRtg ήταν στους 92,6 πόντους. Η παρουσία δύο βετεράνων, η οποίοι υπήρξαν πολύ καλοί αμυντικοί στην ίδια πεντάδα με τους KAT και Wiggins βοήθησε πολύ τους νεαρούς ώστε να βελτιώσουν τις αμυντικές τους επιδόσεις. Αν αντί των KG και Prince που ήταν στη δύση της καριέρας τους⁹ βάλουμε τους Butler, Gibson και την καθοδήγηση του Thibs, τότε είναι πολύ πιθανό τα προβλήματα στην άμυνα να ελαττωθούν στο ελάχιστο μέσα σε χρόνο ρεκόρ. Θεωρώ πως ο Thibs καταλαβαίνει, ότι στο πρόσωπο των Gibson, Crawford, Teague μάλλον πλήρωσε λίγο πιο ακριβά την εμπειρία των συγκεκριμένων παικτών, όμως βάζοντας χρονικό περιορισμό (2 έτη) στα συμβόλαια αυτά (ειδικά στου Gibson και του Crawford), εξασφαλίζει ότι στο τέλος του 2019 θα έχει μία ακόμα ευκαιρία να ξανακτίσει μια ομάδα για να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Σε εκείνο το σημείο οι ΚΑΤ και Wiggins θα είναι 23 και 24 χρόνων αντίστοιχα και λογικά θα έχουν βελτιωθεί πολύ δίπλα στους Butler και σία ώστε να μπορέσουν να κουβαλήσουν πλέον μόνοι τους την ομάδα. Δεν θα μου κάνει μάλιστα περίπτωση, αν εκείνη τη στιγμή ο Butler δεχτεί κάποια συμφωνία όπως φέτος ο Durant (δέχτηκε 10 εκ.$ λιγότερα από όσα μπορούσε να πάρει, προκειμένου να μείνουν όλοι οι παίκτες και να ξαναπάνε για το πρωτάθλημα) προκειμένου να διατηρηθεί ο πυρήνας που θα έχει σχηματιστεί τότε και φυσικά να συνεχίζει να παίζει για τον αγαπημένο του προπονητή.

Αντι επιλόγου:  

Με τις φετινές κινήσεις τους οι Λύκοι της Μινεσότα δείχνουν έτοιμοι να ξαναγυρίσουν στο προσκήνιο και στις νικηφόρες χρονιές. Η επιστροφή θα είναι σταδιακή και τα επόμενα δύο χρόνια θα χρησιμέψουν ώστε οι Wiggins και Towns να ανέβουν στο επόμενο επίπεδο και να αποδείξουν ότι μπορούν να καθιερωθούν μέσα στους 20 καλύτερους πάικτες της λίγκας. Αν τα καταφέρουν, το καλοκαίρι του 2019 θα είναι από τα πιο σημαντικά στην ιστορία του συλλόγου, καθότι θα έχουν την ευκαιρία να χτίσουν μια ομάδα που θα διεκδικήσει τον τίτλο και που θα "δυναστεύσει" το πρωτάθλημα για πολλά χρόνια. Τι ωραία περίοδος για τους φίλους των Wolves!

Σημειώσεις:

1. Θα μου προκαλέσει μεγάλη έκπληξη αν οι Warriors χάσουν φέτος το πρωτάθλημα.
2. Ακόμα και τώρα που το γραφω, μου φαίνεται δύσκολο να το πιστέψω.
3. 26^η στο πρωτάθλημα με DefRtg1 πόντους.
4. Τα στατιστικά είναι από το nba.com
5. Με το οποίο οι Bulls επέλεξαν τον καλύτερο σουτέρ του draft τον Lauri Markkanen
6. Η κίνηση αυτή είναι καθαρό σημάδι ότι οι Bulls πάνε για να ξαναχτίσουν την ομάδα από την αρχή, κάτι που κάνει ακαταλαβίστική την απόφασή τους να δώσουν το δικό τους pick που ήταν στο 16 και στη συνέχεια του draft να πουλήσουν το pick του δεύτερου γύρου στους Warriors με το οποίο εκείνοι επέλεξαν τον Jordan Bell!! Πραγματικά ακατανόητα πράγματα!
7. Μετά την ανταλλαγή του Paul George στους Thunder, είναι πλέον σίγουρο ότι θα το κρατήσουν το pick που εικάζω ότι θα είναι κάπου ανάμεσα στο 18 και το 22.
8. Κίνηση που πανηγύρισαν δεόντως οι Wiggins και Butler που βλέπανε πολύ σοβαρό το ενδεχόμενο να παίζουν κατά μέσο όρο 38’ σε κάθε παιχνίδι, λόγω της απουσίας εναλλακτικής λύσης στο 3. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι είναι απίθανο να φτάσουν να παίζουν τόσα πολλά λεπτά και οι δυο τους.
9. Και για τους δύο ήταν η τελευταία σαιζόν στο ΝΒΑ ως παίκτες.