Οι Ιστορίες

Η επίθεση των Suns

Οι Suns είναι ξαφνικά καλοί. Μία ομάδα η οποία κινείται τα τελευταία χρόνια μεταξύ μετριότητας και ανυπαρξίας, βρίσκεται μετά από τα πρώτα 11 παιχνίδια μέσα στις θέσεις των playoffs, έχοντας (σύμφωνα με το Cleaning the Glass) την τέταρτη καλύτερη επίθεση και όγδοη καλύτερη άμυνα στη λίγκα. Καθόλου άσχημα. Φυσικά ο νέος head coach Monty Williams πιστώνεται αυτή την αλλαγή, o σταρ Devin Booker παίζει στο υψηλότερο επίπεδο της νεαρής καριέρας του (25,5 πόντοι και 6 ασίστ, ενώ βρίσκεται στην κορυφή του ΝΒΑ σε πόντους ανα 100 σουτ ανάμεσα στους wing players), το σημαντικότερο ωστόσο φαίνεται να είναι η απάντηση που δόθηκε στο ερώτημα ‘’μετατρέπουμε τον Booker σε point ή βάζουμε κάποιον δίπλα του;’’ To Phoenix υπέγραψε το καλοκαίρι τον Rubio και ο Ισπανός, που έρχεται από τη μεγάλη επιτυχία με την εθνική του στο Μουντομπάσκετ, πραγματικά συνεχίζει να ‘’κεντάει’’. Με ένα μέτριο usage (περίπου στο 24% των επιθέσεων) ο Rubio δημιουργεί πολύ για τους συμπαίκτες του, σκοράρει σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό (κοντά στους 14π ανα αγώνα) και γενικά παίρνει τα ηνία σε μία ούτως ή άλλως ‘’γκαζωμένη’’ επίθεση (από τα υψηλότερα pace στη λίγκα σταθερά), στην οποία προσθέτει αποτελεσματικότητα και καλύτερες επιλογές. 

Οι Suns συνολικά έχουν ρυθμό, βρίσκουν πολλά ελεύθερα σουτ (και σκοράρουν με τη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα σε ολόκληρο το πρωτάθλημα με 55,3 eFG%), ο Oubre έχει ξεκάθαρο ρόλο του δίπλα στους Rubio-Booker, προσφέροντας 16,5 πόντους και 5 ριμπάουντ, o Saric προσδίδει όγκο και ποιοτικό σουτ στη frontline, Bridges, Tyler Johnson και Jevon Carter δίνουν βάθος στην περιφέρεια, ενώ αυτό που συμβαίνει με τον Aron Baynes είναι οριακά ‘’κωμικό’’. Ο Αυστραλός ψηλός βελτιώνει σημαντικά την επίθεση (+15 πόντους και 6,8 ORB% με εκείνον στο παρκέ), σουτάρει με 46% από την περιφέρεια και το pick n’ pop παιχνίδι του δίνει μία έξτρα διάσταση (και έξτρα χώρους) στη συνολική εκτέλεση της επίθεσης του Phoenix. Η άνοδός του οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ‘’Rubio effect’’ (όπως και του Kaminsky που επιτέλους βρήκε το ρόλο του), όμως ο Baynes είναι πραγματικά πολύ βελτιωμένος και οι Suns έχουν μία ανέλπιστα σημαντική λύση, με μικρό κόστος, μόλις 5 εκατομμύρια για τη φετινή σεζόν. 

Κάπου εδώ τοποθετείται και το ερώτημα: Τι γίνεται όταν επιστρέψει ο DeAndre Ayton και πιο συγκεκριμένα, πόσο καλύτεροι θα είναι οι Suns με αυτόν στη θέση του Baynes; Το περσινό #1 του draft θα ξαναπάρει δεδομένα τη θέση του βασικού ψηλού όταν επιστρέψει, όμως δεν αμύνεται καλύτερα από τον Αυστραλό, είναι χειρότερος σουτέρ από το τρίποντο, όπως και πασέρ, ενώ θα πρέπει να έχει περισσότερο χρόνο τη μπάλα στα χέρια του και να ποστάρει σε σχέση με τον Baynes. Με αυτό κατά νου, δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο η ομάδα των Suns θα παίζει καλύτερα με αυτόν μέσα στο παρκέ. Ίσως όλο αυτό να είναι μια υπενθύμιση ότι πλέον καλούς center μπορείς να βρεις εύκολα και είναι προτιμότερο να επιλέγεις στο draft παίκτες που μπορούν να δημιουργήσουν με την μπάλα στα χέρια, όπως ο Doncic, εκτός κι αν οι center είναι πραγματικά μοναδικοί όπως πχ οι Embiid και Towns. Είναι νωρίς φυσικά και μπορεί ο Ayton να μας διαψεύσει άμεσα. Αν μάλιστα καταφέρει να συνδυαστεί με την υπόλοιπη επίθεση, το ταβάνι του Phoenix αλλάζει. (Δημήτρης Χ.)

Η απώλεια του Zach Collins

Μετά από μια επιτυχημένη χρονιά όπου και έφτασαν στους Τελικούς της Δύσης, οι Blazers ξεκίνησαν τη φετινή σεζόν βάζοντας τον πήχη πολύ ψηλά, αφού παρά τις απώλειες των Harkless, Aminu και τον τραυματισμό του Nurkic, κατά τη διάρκεια της media day o Πρόεδρος του τμήματος μπάσκετ έλεγε ότι η φετινή ομάδα είναι η καλύτερη και με το μεγαλύτερο βάθος που είχαν ποτέ στο Oregon. Μετά από 13 παιχνίδια και με ρεκόρ 5-8 πολλοί αμφισβητούν αυτή την εκτίμηση. Ήδη από το ξεκίνημα της σεζόν φαινόταν ένα πρόβλημα στη θέση του PF, όπου εκτός από τον Zach Collins (ο οποίος έκανε τα καλύτερά του παιχνίδια ως center) δεν φαινόταν να υπάρχει άλλο ικανό τεσσάρι στην ομάδα. Δυστυχώς για τους Trailblazers, o πρώην παίκτης του Gonzaga τραυματίστηκε στο τρίτο παιχνίδι της χρονιάς (και θα μείνει έξω μέχρι αρχές Μαρτίου τουλάχιστον) και το ρεκόρ τους από 2-1 βρέθηκε στο 5-8. Στον παρακάτω πίνακα από το NBA.com βλέπουμε όλες τις πεντάδες (τέσσερις μέχρι τώρα) των Blazers που βρέθηκαν μαζί στο παρκέ για περισσότερα από 40 λεπτά και βλέπουμε ότι τρία σχήματα είναι θετικά και ένα αρνητικό. Στα θετικά σχήματα στη θέση του PF είναι είτε ο Collins, είτε ο Hezonja, είτε ο Little, ενώ στο αρνητικό ο Tolliver, που ήταν η πρώτη επιλογή του Stotts μετά τον τραυματισμό του Collins. Το γεγονός δε, ότι το σχήμα με τον Collins (Lillard, McCollum, Hood και Whiteside οι άλλοι τέσσερις) έπαιξε 46 λεπτά σε τρία μόλις παιχνίδια (με 15’ ανα αγώνα παραμένει η δεύτερη πεντάδα σε λεπτά ακόμη, μετά από 13 αγώνες) δείχνει πόσο πολύ πόνταραν σε αυτό. 

Είναι λίγο οξύμωρο το πώς η καλύτερη ομάδα των Blazers των τελευταίων ετών, φάνηκε να εκτροχιάζεται με τον τραυματισμό του τέταρτου καλύτερου παίκτη της και για αυτό η διοίκηση αποφάσισε να κινηθεί πριν να είναι πολύ αργά. Προσωπικά περίμενα ότι η λύση θα ήταν κάποιο trade, αλλά ο Neil Olshey αποφάσισε διαφορετικά και υπέγραψε τον Carmelo Anthony και την άποψή μας για αυτή την κίνηση θα τη διαβάσετε παρακάτω. Το μόνο που θέλω να προσθέσω εδώ, αφού είδα τη νίκη απέναντι στους Spurs, είναι ότι θα πόνταρα περισσότερο στο να είναι ο Little αυτή η λύση, παρά ο Anthony. (Leon T.)   

Οι φάσεις *που μας έβγαλαν τα μάτια*

* Από εντυπωσιασμό...

Για τον Morant σας έχουμε μιλήσει και στο παρελθόν, όμως μετά από 10 παιχνίδια, δεν περίμενα ότι θα ήταν τόσο καλός ήδη στο τελείωμα των φάσεων κοντά στο καλάθι. Μάλιστα στο παιχνίδι απέναντι στους Jazz έδειξε να έχει στο ρεπερτόριό του κινήσεις όπως η παραπάνω, που με έκανε να αναρωτιέμαι την επόμενη μέρα αν την είδα ή την φαντάστηκα στον ύπνο μου.

…και από τα γέλια

Ο Austin Rivers ζητά από τον διαιτητή να χρεώσει τον Doc Rivers με τεχνική ποινή, στην αναμέτρηση όπου οι Rockets του γιού επικράτησαν των Clippers του πατέρα με 102-93. Η φάση είναι ‘’Οικογενειακές Ιστορίες’’ και η συνέχεια θα έχει τον ανάλογο χαβαλέ, με τον Austin να δηλώνει πως οι επόμενες γιορτές στην οικία Rivers θα είναι κάπως περίεργες. 

Η γωνιά του Geek

1. Μόλις δύο βραδιές έχουν υπάρξει στην ιστορία της λίγκας που δύο παίκτες σκόραραν τουλάχιστον 50 πόντους και οι ομάδες τους βρέθηκαν στην πλευρά του ηττημένου. Η πρώτη ήταν στις 9 Απριλίου του μακρινού 1979, στην τελευταία αγωνιστική της σεζόν, όταν ο David Thompson των Nuggets σκόραρε 73 πόντους στην ήττα από τους Pistons, σε μία προσπάθεια να κατακτήσει τον τίτλο του πρώτου σκόρερ της σεζόν. Ο τίτλος εν τέλει πήγε στον George Gervin των Spurs που σκόραρε 63 πόντους το ίδιο βράδυ, η ομάδα του ωστόσο έχασε το παιχνίδι. Η άλλη τέτοια βραδιά ήρθε φέτος, όταν το βράδυ της Παρασκευής 8 Νοεμβρίου 2019 ο D’Angelo Russell σκόραρε 52 πόντους με τη φανέλα των Warriors (στην ήττα της ομάδας του από τους Wolves) και ο Dame Lillard 60, σε αγώνα που οι Blazers έχασαν από τους Nets. (Πηγή: Tim Reynolds, The Associated Press)

2. Έχουμε δει κυκλοθυμίες, u-turns, αλλαγές καταστάσεων, σχεδόν τα πάντα τα τελευταία χρόνια σε αυτή τη λίγκα, μα δύο σερί επιδόσεις τόσο ακραίες όσο του Westbrook δεν έχουμε ξαναδεί. Συγκεκριμένα, ο -όχι και τόσο ‘’super’- star των Rockets είχε, στη νίκη της ομάδας του κόντρα στους Warriors με 129-112, +40 στο plus/minus, δηλαδή οι Rockets έβαλαν 40 πόντους παραπάνω από τους Warriors όσο αυτός ήταν στο παρκέ. Μόλις τρεις μέρες μετά, ωστόσο, στην ήττα των Rockets από τους Heat με 129-100, ο Russ τελείωσε τον αγώνα με το ακόμα πιο εκκωφαντικό -46. Σύμφωνα με το Basketball Reference, μόλις 13 παίκτες από τη σεζόν 2000-01 ως σήμερα έχουν καταφέρει να γράψουν -46 ή ακόμα χειρότερο plus/minus. (Πηγή: Marc Stein, New York Post)

3. Στη νίκη των Hawks επί των Nuggets, ο Trae Young, εκτός από ''ποδιές'' και staredowns στον αντίπαλο πάγκο, έγραψε και 42 πόντους με 13/21 σουτ και 11 ασίστ. Το παιχνίδι αυτό ήταν το πρώτο του Young με τουλάχιστον “8-8-8”: Οκτώ εύστοχα τρίποντα, οκτώ εύστοχες βολές και οκτώ ασίστ. Οι μόνοι άλλοι δύο παίκτες στην ιστορία της λίγκας που έχουν γράψει τρία τέτοια οκτάρια; Ο Harden οκτώ φορές (λολ!) και ο Curry τέσσερις. (Πηγή: Tom Ziller, SB Nation) . (Νίκος Ραδικόπουλος)

Ups & Downs

⬆ Ο Bill Simmons έγραψε ότι “δεν είχε υπάρξει η ‘μπασκετική’ γέννηση του Andew Wiggins ώστε να μιλήσουμε για την σχετική αναγέννησή του”. Ωστόσο, στην πρώτη δεκάδα αγώνων της Minnesota η παρουσία του είναι εντυπωσιακή. Τόσο εντυπωσιακή, που οι Wolves εμφανίζονται ως φαβορί έστω για μία από τις τελευταίες θέσεις της postseason στη Δύση και ο Λεωνίδας του αφιέρωσε αναλυτικό κείμενο. Κοπιάστε.

⬆ Luka Doncic, εσύ λατρεμένη και Αγνή Σλοβένικη Καύλα!! Σε όλα τα podcasts και τη σχετική αρθρογραφία της άλλης πλευράς του Ατλαντικού, ο Luka είναι στη συζήτηση για τον MVP της σεζόν. Πως να μην είναι άλλωστε; 28,5π-10,7ρ-9,1α σε μέσους όρους ως τώρα, με 55 eFG% και 30,5 PER. Ναι, δεν ανακαλύψαμε καμιά Αμερική, ωστόσο ο συγκεκριμένος αποτελεί αδυναμία μας και μιας και αυτή είναι η πρώτη στήλη ως We Got Game, είπαμε να το επιβεβαιώσουμε, μην θεωρήσετε πως άλλαξε κάτι. 

Υ.Γ: Για να έχουν ελπίδες για playoffs οι φετινοί Mavs ωστόσο, θα πρέπει σιγά-σιγά να βρει τα πατήματά του ο Kristaps Porzingis.

⬆ Οι Celtics και οι Lakers είναι τα δύο εμβληματικότερα franchises της λίγκας, με 17 και 16 κατακτήσεις του Larry O’Brien Trophy αντίστοιχα, μα και με 21 και 31 παρουσίες σε τελικούς (εκ των οποίων οι δέκα μεταξύ τους μονομαχίες αποτελούν ρεκόρ στο ΝΒΑ). Για πρώτη φορά μετά τις 7 Ιανουαρίου του 2010, οι δύο αυτοί οργανισμοί βρίσκονται στην κορυφή των Περιφερειών τους, με ένα ‘’επιτέλους’’ να ακούγεται από τα στόματα των άπειρων φαν τους. Η συγκεκριμένη δεκαετία είναι η μόνη μαζί με τα ‘70s που τα δύο powerhouses δεν έχουν βρεθεί αντιμέτωπα ούτε μία φορά σε τελικούς. 

⬇ Αν, ωστόσο, πανηγυρίσαμε τον ερχομό της σεζόν 2019-20 ως της πλέον ανοιχτής την τελευταία δεκαετία, για να δούμε την ενδέκατη σειρά τελικών ανάμεσα σε Lakers-Celtics, εγώ υπογράφω για να ξαναδώ όχι απλά Warriors - Raptors, μα και Warriors - Cavaliers. Ναι, τους φετινούς Warriors, κόντρα στους φετινούς Cavaliers. Φτάνει πια. 

(Μεταξύ μας, ευτυχώς οι Clippers δεν δείχνουν την παραμικρή διάθεση να μην είναι αυτοί η δυτική ομάδα των Τελικών)

⬇ Επιστρέφοντας στο Portland και τους Blazers, σε πρόσφατη συζήτηση με τον Λεωνίδα καταλήξαμε πως όλα τα δεδομένα φωνάζουν ότι χρειάζονται ενίσχυση. Συγκεκριμένα πως, αφού Whiteside, Love και Baynes το καλοκαίρι δεν μετακινήθηκαν μέσω free agency, αλλά μέσω ανταλλαγών (είναι δηλαδή άμεσα διαθέσιμοι για εκ νέου μετακίνηση και δεν εμπίπτουν στον περιορισμό της 15ης Δεκεμβρίου, που ισχύει για όσους υπέγραψαν ως ελεύθεροι το καλοκαίρι), οι Blazers θα πρέπει άμεσα να βρουν έναν τρόπο να μετατρέψουν τον Whiteside, με τα όποια απαραίτητα συμπληρωματικά assets, στους δύο προαναφερθέντες. Προφανώς οι υπεύθυνοι στο Portland είχαν πρόσβαση στη μεταξύ μας συνομιλία και απάντησαν αποκτώντας τον Carmelo Anthony. Τον έναν χρόνο άπραγο Carmelo Anthony, για να συνθέσουν με αυτόν και τον Whiteside την frontcourt τους. Αν ήμουν αντίπαλο τεσσεροπεντάρι στη λίγκα ήδη θα είχα ψάξει πότε θα βρεθώ αντίπαλος με αυτούς τους δύο για να ταβανιάσω τα επιθετικά στατιστικά μου. Όχι πως μέχρι σήμερα, με τους Hezonja και Tolliver γινόταν κάτι διαφορετικό βέβαια. Το πλοίο των playoffs για τους Blazers μπορεί να μην αργεί να σαλπάρει αν δε λάβει χώρα κάτι δραστικότερο.

⬇ H Kyrie-heavy φετινή επίθεση των Nets δεν δείχνει αποτελεσματική. Όταν ο Kyrie κάθεται στον πάγκο και οι υπόλοιποι Nets θυμούνται τις όμορφες ημέρες της περυσινής σεζόν, το μάτι του θεατή γαληνεύει και το χαμόγελο επιστρέφει στα χείλη του ασυναίσθητα. Οι στιγμές αυτές είναι σπάνιες. Το ρεκόρ είναι αρνητικό, τα δημοσιεύματα περί θεμάτων με τον moody Kyrie ήδη παρόντα, ο KD μπορεί να πάτησε παρκέ για σουτάκια, αλλά δεν αφήνει και το ρημάδι το κινητό από τα χέρια του. Η κρίση του ΝΒΑ με την Κίνα (σύντομα περισσότερα σχετικά) έχει δημιουργήσει προβλήματα στον Κινέζο ιδιοκτήτη -ιδιοκτήτη και του διαδικτυακού κολοσσού Alibaba- Joe Tsai (που αγόρασε το 100% των Nets έναντι $2,35 δισ. σε δύο δόσεις, πέρσι και πρόπερσι), ενώ ο CEO της ομάδας, Danny Levy, παραιτήθηκε από τη θέση του ένα δίμηνο μετά την ανάληψη των καθηκόντων του. Όχι και το ιδανικό ξεκίνημα στην νέα εποχή για την περσινή ομάδα-πρότυπο. (Ν.Ρ)

Η Φήμη

Οι Orlando Magic ενδιαφέρονται για τον DeMar DeRozan. To franchise ήλπιζε σε μία δυνατή σεζόν που θα τους οδηγούσε εκ νέου στα playoffs, το ξεκίνημα όμως δεν είναι το καλύτερο δυνατό, καθώς έχουν ένα εύθραυστο ρεκόρ (5-7) και τη δεύτερη χειρότερη επίθεση σε όλο το πρωτάθλημα. O DeMar μπορεί να βοηθήσει άμεσα, μιλάμε για παίκτη που μπορεί σχεδόν ‘’περπατώντας’’ να πιάνει τους 20+ πόντους και 4+ ασίστ, ενώ το μετριότατο (έως ανύπαρκτο) περιφερειακό του σουτ είναι κάτι που λογικά δε θα ενοχλούσε τον κόουτς Steve Clifford, σε πρώτη φάση τουλάχιστον. Ο DeRozan αμείβεται με 27 εκατομμύρια το χρόνο, με player option το ερχόμενο καλοκαίρι, οπότε πάμε να ρίξουμε μία ματιά στα πιθανά πακέτα ανταλλαγής:

1. Ανταλλαγή 1-προς-1 με τον Nikola Vucevic: O Popovich πάντα έδειχνε ενδιαφέρον για ποιοτικούς ψηλούς και ο Μαυροβούνιος είναι τέτοιος, με αυτή την ανταλλαγή θα αποσυμφορίσει σε λογικό βαθμό τη μπλεγμένη περιφέρεια των Spurs, προσωπικά όμως δε βρίσκω λόγο οι Magic να προχωρήσουν σε ένα τέτοιο trade, καθώς ο στόχος είναι τα playoffs και ο Vuc είναι υπερ-απαραίτητος προς αυτή την κατεύθυνση. Αφήστε που το να δώσουν έναν παίκτη κλειδωμένο για μία τετραετία (ο οποίος προοδευτικά θα τους στοιχίζει λιγότερο, συγκεκριμένα δύο εκατομμύρια κάθε χρόνο) για κάποιον που το καλοκαίρι μπορεί άνετα να τους παρατήσει (και δεν είναι ο Kawhi Leonard) δε μοιάζει και η εξυπνότερη κίνηση.  
2. Πακέτο Isaac + Fournier + fillers: Ενώ οι Spurs θα ήταν ιδιαίτερα ικανοποιημένοι με ένα prospect σαν τον Jonathan Isaac (και με τον Fournier να καλύπτει μέρος της παραγωγικότητας του DeRozan), πάλι δε βρίσκω το λόγο οι Magic να προχωρήσουν σε ανταλλαγή. O Isaac είναι επιτέλους σε ανοδική πορεία, βγάζει τρομερό potential σε επίθεση και άμυνα, υποθέτω πως στο Orlando τον βλέπουν ως βασικότατο κομμάτι της επόμενης ημέρας τους. 
3. Πακέτο Aaron Gordon + Terrence Ross: Το πακέτο που υποθέτω πως, αν οι Spurs έμεναν ικανοποιημένοι, οι Magic θα ενεργοποιούσαν με μισό τηλεφώνημα. Ο Αaron Gordon δεν έχει κάνει το αναμενόμενο ξεπέταγμα, ο Ross έχει ένα μακροσκελές συμβόλαιο (4 χρόνια), θα μπορούσαν να βάλουν τον DeMar στην ομάδα τους χωρίς να χάσουν τους Vucevic-Isaac. Όλα κομπλέ, για να πραγματοποιηθεί όμως πρέπει οι Spurs να ‘’ψηθούν’’ από τα ταλέντα του Gordon και το συγκεκριμένο απλά δεν κολλάει στο μυαλό μου με τίποτα. Ίσως αν οι Magic γεμίσουν το πακέτο με κάτι ακόμη (Bamba ή έξτρα μελλοντικά picks).

Η ιδέα της μετακίνησης του DeRozan στο Orlando έχει λογική, δεν ξέρω όμως αν τελικά υπάρχει κοινό πεδίο στα θέλω των δύο ομάδων. Εκτός αυτού, οι Spurs δε φημίζονται για blockbuster κινήσεις εντός της σεζόν. Θα πόνταρα στο no-trade στη συγκεκριμένη περίπτωση. Από την άλλη, δεν είμαι πολύ καλός στα πονταρίσματα. (Δ.Χ)

 Διαβάσαμε, μας άρεσε και σας προτείνουμε

• “Want To Confuse An NBA Defense? Have A Guard Set A Ball Screen”, του Jared Dubin στο FiveThirtyEight
• “Mushy Bones and Everything”, του Henry Abbott στο TrueHoops
• “NBA load management: What we know and don't know”, των Kevin Pelton και Kevin Arnovitz στο ESPN
• “Wiseman Says Only Fools Rush In”, των Κοσμά Καψάλη και Άρη Τόλιου, στο The Ball Hog

Σημειώσεις

Nούμερα, στοιχεία και στατιστικά από τα stats.nba.com, cleaningtheglass.com/stats, basketball-reference.com και espn.com/nba/stats, όπως αυτά ίσχυαν μέχρι το βράδυ της Κυριακής, 17/11.