Η αναβολή του αγώνα της Αρμάνι με την Μακάμπι στο Μιλάνο, εξαιτίας των όσων γίνονται στην Γάζα και τη μεταφορά της ομάδας του λαού στην Κύπρο, θα αποτελεί μια κουκίδα για τις επόμενες εβδομάδες μέχρι να αναπληρωθεί ο αγώνας, καθώς οι δύο αντίπαλοι θα έχουν ένα παιχνίδι λιγότερο. Όσο αυτό έχει ελάχιστη σημασία μπροστά στα όσα ακραία εκτυλίσσονται ζωντανά στην Γάζα, μπροστά στα, ξαφνικά σιωπηλά, στόματα του υπόλοιπου κόσμου. Τέλος πάντων, κατηγορίες.
Η πρώτη πεντάδα
1. Η μεταγραφή του Καμπάτσο ήταν σίγουρα από αυτές που δύσκολα μπορούν να γίνουν μετρήσιμες, καθώς ο Καμπάτσο επέστρεψε σε ένα απόλυτα οικείο περιβάλλον δίπλα σε παίκτες αντίστοιχης αξίας με τον ίδιο και σε έναν οργανισμό που ταιριάζει καλύτερα απ'οποιονδήποτε άλλον στην ιδιοσυγκρασία και το στυλ παιχνιδιού του. Κάπως έτσι, η εκκωφαντική εμφάνιση της Ρεάλ στην Κωνσταντινούπολη απέναντι στην Εφές τον βρήκε ως βασικό πρωταγωνιστή με δεκαπέντε πόντους, δέκα ασίστ, μόλις δύο λάθη και την ενορχήστρωση μιας υπέροχης επιθετικής βραδιάς για τους Μαδριλένους
2. Ο Νίκολας Λαπροβίτολα, της έτερης μεγάλης ισπανικής ομάδας, ήταν με τη σειρά του ο πιο πολύτιμος στο αντίστοιχο μεγάλο διπλό που σημειώθηκε την αγωνιστική αυτή. Ο Λαπροβίτολα ήταν εξαιρετικός στο ΣΕΦ, ιδιαίτερα στα τελευταία λεπτά του αγώνα, όταν ενορχήστρωσε με κάθε πιθανό τρόπο το σερί 18-2 που έκλεισε τον αγώνα της Μπαρτσελόνα απέναντι στον Ολυμπιακό. Η στατιστική 17 πόντων κι 7 ασίστ χωρίς κανένα λάθος και μόλις δύο άστοχων σουτ, καταδεικνύει την υπέροχη βραδιά του Λαπροβίτολα, επισκιάζοντας ταυτόχρονα την κρισιμότητα των σωστών αποφάσεων και των επιθέσεων του, αλλά και τη ριζική διαφορά στον τρόπο παιχνιδιού των Καταλανών. Η νίκη στον Πειραιά γίνεται ακόμη πιο σημαντική, εάν προστεθεί ότι ο Πάρκερ έμεινε στα ρηχά, ενώ ο μέχρι πρότινος Γουίλι Ερνανγκόμεθ αποκάλυψε ότι τελικά λέγεται Μπίλι και μοιραία μετά από αυτήν την αποκάλυψη, έμεινε απόντος.
3. Η Παρτιζάν είχε εύκολο έργο στο Αστρομπάλ απέναντι στην Βιλερμπάν και η κυρίαρχη εμφάνιση, σε συνδυασμό με την πρώτη φετινή νίκη της σερβικής ομάδας, ήρθε με βασικό πρωταγωνιστή τον Τζέιμς Νάναλι. Με τον Μαντάρ σε άλλη πόλη, τον Πάντερ ελαφρώς ντεφορμέ και τον Έξουμ στις ΗΠΑ, το πολυεργαλείο του Ομπράντοβιτς έχει βγει μπροστά και στη δημιουργία κι ανταποκρίνεται ιδανικά. 17-5-6 για τον Αμερικανό, σε μια ομάδα που κρύβει μέσα της ακόμη αρκετά πράγματα, όπως τις συνεργασίες με τον Καμίνσκι, το αναμενόμενο ξεπέταγμα του ψαρωμένου Ντοζίερ και τους Κοπρίβιτσα, Τριφούνοβιτς. Αυτή που δεν κρύβει τίποτα είναι η Βιλερμπάν, η παρουσία της οποίας αποτελεί την πιο ξεκάθαρη παραφωνία στη φετινή διοργάνωση.
4. Διπλή παρουσία παικτών της Ρεάλ στην πεντάδα, κυρίως γιατί η εμφάνιση της ξεχώρισε μέσα σε μια γενική μετριότητα που έκρυβε η πλειοψηφία των αγώνων της εβδομάδας. Ο Γιαμπουσέλε, που επηρέασε όσο τίποτα την περσινή διοργάνωση με το ιππόν που σημείωσε στον δεύτερο αγώνα των πλέι-οφ, αυτή τη φορά έδειξε ότι μπορεί να κάνει και τον μπασκετμπολίστα, διαλύοντας κάθε αμυντικό πλάνο, όταν η μπάλα έφευγε από τα χέρια του Καμπάτσο. Πρώτος σκόρερ (22), πρώτος ριμπάουντερ (8) και δεύτερος πασέρ (4) της ισπανικής ομάδας σε μια απίθανα γεμάτη εμφάνιση, που περιλάμβανε επίσης δύο κλεψίματα, μηδέν λάθη και μόλις ένα άστοχο δίποντο. Κυριαρχία στην Πόλη.
WHAT A MONSTER PERFORMANCE BY @yabusele28 ?
— Turkish Airlines EuroLeague (@EuroLeague) October 13, 2023
22PTS l 8 REB l 4 AST l PIR 39 pic.twitter.com/4SfFktOQm6
5. Ίσως η πιο αθόρυβη ομάδα της φετινής διοργάνωσης, η Βαλένθια είχε ξανά τον τρόπο να βγει στον αφρό, εκμεταλλευόμενη για ακόμη μια φορά το καλό της ξεκίνημα, αλλά και το ότι στο τέλος της αρκεί να είναι πιο clutch (διαβάζεται κλάτς) από τους, ίσως πιο ποιοτικούς, αντιπάλους της. Κάπως έτσι ήταν κι ο σέντερ της, Μπράντον Ντέιβις, στον αγώνα απέναντι στη Φενέρ, καθώς μίλησε στις κρίσιμες στιγμές, απαντώντας στα δύο βασικά ξεσπάσματα της ομάδας του Δημήτρη Ιτούδη, ένα στην αρχή του δεύτερου ημιχρόνου κι ένα στο επεισοδιακό φινάλε. 18 πόντοι, 3 ριμπάουντ και ασίστ και γενικώς παιχνίδι που θύμισε τον σέντερ που είδαμε στην Ζαλγκίρις κι όχι αυτόν τον περίεργο που βγήκε στο παρκέ των αγώνων της Αρμάνι. Επιστροφή στην Λα Φοντέτα σε λίγο.
Ο X-Factor
Άλεξ Αμπρίνες και Λευτέρης Μαντζούκας έβαλαν όλα τα μεγάλα σουτ, ο Κέρτις Τζόουνς έβαλε το πιο μεγάλο απ' όλα, αλλά αυτός με την μεγαλύτερη συνεισφορά και ατυπος νικήτής του X-Factor της αγωνιστικής, είναι ο Άρνας Μπουτκεβίτσιους (Μπουτκέβιτσους;) της Ζαλγκίρις. Με τον Αστέρα να ελέγχει το ματς σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του, μετά το αρχικό ξέσπασμα των Λιθουανών, η διαφορά άρχισε να ξεφεύγει στα μέσα της έσχατης περιόδου. Με το σκορ στο 64-73 ο φόργουορντ της Ζαλγκίρις ανέλαβε δράση και πέτυχε κατά σειρά επτά συνεχόμενους πόντους, έβγαλε δύο άμυνες και κέρδισε ένα επιθετικό φάουλ, για να γυρίσει πρακτικά μοναχός του τον αγώνα. Η ομάδα του Μακσβίτις λύθηκε, πέρασε μπροστά κι ο Μπουτκεβίτσιους επέστρεψε για το χειροκρότημα στο τέλος, με ένα εντυπωσιακό κάρφωμα που έστειλε τη διαφορά στους τέσσερις και το ριμπάουντ στην επόμενη άμυνα για να κλείσει το ματς. Πολύ, πολύ καλός.
Το φινάλε
Μπαίνοντας στα τελευταία λεπτά του αγώνα στη Βαλένθια, η Φενέρ εκμεταλλεύτηκε την καλή βραδιά του Ντόρσεϊ και τις σωστές αποφάσεις των Γουίλμπεκιν, Χέιζ-Ντέιβις, για να επιστρέψει στο ματς. Ο Ντέιβις απάντησε στο τρίποντο του Ντόρσεϊ που έδωσε το προβάδισμα στη Φενέρ, ο Τζόουνς έβαλε ένα μεγάλο σουτ μετά από εκατέρωθεν άστοχες επιθέσεις, ο Γουίλμπεκιν ξαναπάντησε και η Φενέρ έκανε το τελευταίο φάουλ που είχε να δώσει, με την ελπίδα να κλέψει την μπάλα.
Ακολουθεί μια τεχνική ποινή στον Ντόρσεϊ για διπλό πάτημα της γραμμής του άουτ, λάθος επαναφορά της Βαλένθια, χαμένη βολή του Γουίλμπεκιν για την ισοφάριση και παραλίγο τρίποντο από το κέντρο στην τελευταία φάση του αγώνα. Χαμός, δείτε:
Γενικά η Φενέρ, παρότι έχει τρεις σέντερ, τέσσερις πλέι μέικερ και καμιά πενηνταριά πλάγιους, δεν μπορεί ούτε να δημιουργήσει σταθερά, ούτε να κλείσει τις ρακέτες, ούτε να αλλάξει τον ρυθμό με σουτ. Έχει ταλέντο, μέγεθος και συνεργασίες, θα είναι στην μάχη της οκτάδας και λογικά μέσα σε αυτή, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι κάτι λείπει. Από την άλλη, η Βαλένθια είναι αήττητη σε δύο δύσκολα μεν, αλλά εντός έδρας παιχνίδια δε. Η διαβολοβδομάδα με Μακάμπι εντός και Εφές στην Τουρκία θα μας δείξει περισσότερα.
Το πρόγραμμα
Η ανταγωνιστικότητα της Ευρωλίγκα είναι αποδεδειγμένα το δυνατό σημείο της. Το "όλοι μπορούν να κερδίσουν όλους" έχει επιβεβαιωθεί και θα συνεχίσει να επιβεβαιώνεται για πάντα, όπως επίσης και το μότο της διοργάνωσης πως κάθε παιχνίδι μετράει. Η συμπύκνωση του προγράμματος, ως αποτέλεσμα της ανάγκης για τα αρκετά σημαντικά για τις ομάδες εθνικά πρωταθλήματα και από φέτος της συμμετοχής των παικτών της Ευρωλίγκας στα παράθυρα, έχουν γεμίσει το πρόγραμμα των παικτών με αγώνες σε συνεχόμενη δράση. Μοιραία οι ομάδες με μεγαλύτερο και πιο ποιοτικό βάθος θα βγουν στον αφρό, ενώ αυτές που θα βρουν μπροστά τους μειωμένες επιλογές και τραυματισμούς θα μείνουν πιο πίσω. Με αυτά δεδομένα, έχει ενδιαφέρον να δούμε ότι μέχρι το τέλος του 2023, δηλαδή σε 18 αγωνιστικές εβδομάδες, η μέση ομάδα της Ευρωλίγκας θα δώσει κάτι παραπάνω από τριάντα αγώνες. Ακολουθούν παράθυρα εθνικών, διοργανώσεις κυπέλλου, το φινάλε της Ευρωλίγκας και των πρωταθλημάτων. Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Η διεξαγωγή των Ολυμπιακών αγώνων το καλοκαίρι και των συνεπακόλουθων προολυμπιακών λίγες εβδομάδες νωρίτερα, φέρνουν τη λήξη των πρωταθλημάτων πιο νωρίς, την έναρξη των προετοιμασιών για την εθνική ακόμη πιο κοντά στη λήξη της αγωνιστικής σεζόν. Το πρόγραμμα φέτος είναι ιδιαίτερα βαρύ.
Ο Παναθηναϊκός
Εάν κάπου έχει να βασιστεί το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός βρήκε έδαφος να αντέξει τις απώλειες του και να αφήσει πίσω του την μέτρια ή κακή απόδοση αρκετών παικτών του, μάλλον θα βρεθεί στη διαφορά που δημιουργήθηκε στο ξεκίνημα. Το 10-0 και το 30-14 που ακολούθησε, ήταν καύσιμο όταν τα πράγματα μοιραία στράβωσαν κι η Μπάγερν επέστρεψε στο ματς μέχρι το τέλος του ημιχρόνου. Έπειτα, ο αγώνας μετατράπηκε σε μάχη ομάδων που είναι φανερά καινούργιες και χτυπητά ανέτοιμες στην έναρξη της σεζόν. Χωρίς τον Σλούκα, ο Παναθηναϊκός δεν άλλαξε τρόπο ή κατεύθυνση στο παιχνίδι του, συνέχισε να επιτίθεται με ball screens και δημιουργία από τους χειριστές, δεν μπόρεσε να περάσει σταθερά την μπάλα πιο κοντά στο καλάθι, αλλά κατάφερε να βρει σκορ είτε από προσωπικές φάσεις, είτε από το λεγόμενο hustle (διαβάζεται χαστλ). Η έλλειψη σκορ από τα φτερά είναι έκδηλη, καθώς παρά την καλή απόδοση του Γκριγκόνις, ο Γκάι μοιάζει αρκετά πίσω και ο Ερνανγκόμεθ είναι μέχρι στιγμής χωρίς συμμετοχή στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας.
Κάπως έτσι, το βάρος εστιάζεται στην άμυνα, όπου ομολογουμένως η δουλειά είναι πολύ καλύτερη, ειδικά όταν βρίσκονται στο παρκέ συγκεκριμένοι παίκτες. Το κάρο ξεκολλά όταν η πίεση αποδίδει και η μπάλα δεν καταλήγει στο καλάθι. Τα τρία airball της Μπάγερν στην τέταρτη περίοδο ήταν ίσως πιο σημαντικά από τα περισσότερα καλάθια που πέτυχε ο Παναθηναϊκός στο ίδιο διάστημα, με εξαίρεση ίσως τα δύο σουτ του Μαντζούκα.
Η απαραίτητη επιθετική βελτίωση, εκτός από καλύτερο θέαμα, θα επιφέρει και αλλαγές στον τρόπο παιχνιδιού, καθώς όπως είδαμε και με το βεβαρημένο πρόγραμμα δεν είναι εύκολο να αφήνεις σταθερά παίκτες που είναι σημαντικοί στο rotation, όπως ο δεύτερος σέντερ ή ο τρίτος γκαρντ στο παρκέ για σκόρπια δεκάλεπτα, προς όφελος της άμυνας.
Ο Ολυμπιακός (από τον Ολυμπιακό Δημήτρη Χ.)
Ζητήματα απουσιών, αλλά κι ενός (τόσο) σφιχτού ροτέισον. Όλα εμφανίζονται πάνω στο κορμί και το μυαλό του Τόμας Γουόκαπ, που ήταν κατάκοπος στο φινάλε, ακόμη κι αν έκανε κάθε προσπάθεια για το αντίθετο. Τι έγινε όμως στο παιχνίδι μέχρι να φτάσουμε εκεί;
Βασικά…ήταν εξαιρετικοί οι απέναντι. 7/10 τρίποντα είχε στο πρώτο ημίχρονο η Μπαρτσελόνα, η οποία έσπαγε με ένα γρήγορο σκριν και μία εκτέλεση την ισορροπία του Ολυμπιακού. Είτε για στατικές εκτελέσεις, όπως εκείνες του άψογου (τώρα βρήκε κι αυτός) Άλεξ Αμπρίνες (16 πόντοι, 5/7 τρίποντα), είτε για τις άμεσες εκτελέσεις μετά από ντρίμπλα του Νίκο Λαπροβίτολα (17 πόντοι, 7/9 σουτ). Οι ερυθρόλευκοι έβλεπαν τα δικά τους σουτ να μην μπαίνουν με τίποτα, η κυκλοφορία τους είχε τεθεί σε παύση από την άμυνα των Καταλανών. Τουλάχιστον ο (εμφανώς επηρεασμένος από την απραξία) Φαλ έδωσε ένα τίμιο 5λεπτο, η δική τους άμυνα έσφιξε από το 15λεπτο κι έπειτα και μπήκαν στα αποδυτήρια με το ελαφρύ -6. Ούτε του παπά.
Σούπερ Κάνααν στο ξεκίνημα της 3ης, άμυνα και πάνω στην μπάλα ακόμη κι αν είχε το κορμί του Τόμας Σατοράνσκι απέναντι, κυρίως όμως φοβερό θάρρος στην εκτέλεση, με ένα σερί 7 προσωπικών πόντων, που έφεραν τον Ολυμπιακό μπροστά. Κάπου εκεί ωστόσο ήρθε και το 4ο δικό του φάουλ, μάλλον αφελώς, και το πέρασμά του στον πάγκο φώναξε στον Ολυμπιακό ‘’γύρνα στη σημείωση Α’’. Οι φοβερές ενέργειες του Τόμας Γουόκαπ των 35:35 λεπτών (και 14 πόντων, με μόλις 2 ασίστ και 5 λάθη) έδωσαν τη θέση τους στην κούραση και τις θολωμένες αποφάσεις, η επίθεση φράκαρε ξανά ελλείψει δεύτερου χειριστή (και Γκος αλλά και ΜακΚίσικ εκτός), η Μπαρτσελόνα άντεξε το σημείο στην 4η περίοδο, όπου η άμυνα των ερυθρόλευκων έμοιαζε με συντονισμένη χορογραφία και έφυγε με ένα σούπερ σημαντικό διπλό.
Εδώ να μιλήσουμε λίγο και για την (αρχική) δουλειά του Γκριμάου. Η Μπάρτσα έχει φοβερή υπομονή στην κυκλοφορία της, ή μάλλον είναι καλώς επίμονη στο ποιοτικό σουτ. Δε φοβούνται να εκτελέσουν άμεσα από την περιφέρεια (και πολύ, 26 τρίποντα έναντι 23 διπόντων, με 57,7%), και αναγκάζουν την αντίπαλη άμυνα σε ένα ανηλεές κυνήγι. Ναι, ξέρω, ο Λαπροβίτολα, αυτή η κοντούρα και τα ζόρικά του σουτ. Πάντα αυτά έβαζε ωστόσο. Αξίζει να σταθούμε στα καθαρά σουτ που έβγαζε η μηχανή του συνόλου στους Αμπρίνες, Κάλινιτς, Γιοκουμπάιτις, Πάρκερ, ακόμη και στον Σατοράνσκι. Πρώτο δείγμα, πολύ θετικό, μπράβο κύριε Γκριμάου.
Ένιγουει, πίσω στον Ολυμπιακό. Ο κόουτς Μπαρτζώκας έχει ήδη μιλήσει για την ελλιπή προετοιμασία, χθες μίλησε για "αυτό που συμβαίνει είναι και απάνθρωπο. Παίζουμε Παρασκευή, Κυριακή, Τρίτη, Πέμπτη. Πέφτει και το επίπεδο του μπάσκετ. Πρέπει να το ευχαριστιόμαστε, αλλά εδώ τι να ευχαριστηθούμε; Τι να βελτιώσουμε; Ο Walkup έπρεπε να παίζει 20' σύμφωνα με τις εξετάσεις του". Σκεφτείτε το λίγο. Έπρεπε να παίζει 20’ εκείνος που έπαιξε 35’, όχι από κάποια διαστροφή του κόουτς, αλλά από την απόλυτη ανάγκη. Ο Ολυμπιακός καλείται να διαχειριστεί ένα ζόρικο πρόγραμμα στο ξεκίνημα, με διπλή αγωνιστική να έρχεται μάλιστα, με ένα ροτέισον που απλά ελπίζει να μην αφήσει τη στάμπα της κούρασης πάνω στους αθλητές του.
Ένα ενδεχόμενο ρεκόρ 5-3 με μία νορμάλ διαχείριση, μοιάζει σχεδόν τέλειο αυτή τη στιγμή. Ίσως όμως είναι δύσκολο.
