Το χρυσόμαλλο δέρας
Ο Λάουρι Μάρκανεν ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής της νίκης των Φινλανδών τόσο επί των Γάλλων όσο και επί των Πολωνών. Η επιλογή του Φρεντ Χόιμπεργκ για τους Σικάγο Μπουλς στο νο 7 του ντραφτ είναι εκτός όλων των άλλων ένας παίκτης προορισμένος να διαπρέψει στο λεγόμενο και ως "FIBA μπάσκετ". Ο Μάρκανεν κάνει καταπληκτικά πράγματα, ανεβάζοντας μόνος του επίπεδο την εθνική του, καταφέρνοντας μάλιστα να είναι καθοριστικός στο τέλος των παιχνιδιών. Το πιο θαυμαστό χαρακτηριστικό του είναι η απόκτηση ισορροπίας, ακόμη και μετά από σύνθετες κινήσεις, που προϊδεάζουν κανονικά για ένα off balance σουτ. Όχι όμως. Το σώμα του Μάρκανεν συντονίζει τα μέλη του με μία σπάνια φυσική αρμονία, πετυχαίνοντας τέλειες απελευθερώσεις υπό δύσκολες συνθήκες. Ας το κάνουμε εικόνα , να γίνει πιο εμφανές.
O αποδιοπομπαίος τράγος
Ο Κώστας Μίσσας συνεχίζει να ακούει τα σχολιανά του από δικαίους και αδίκους, χωρίς η εθνική να έχει δώσει πάνω από τρία επίσημα παιχνίδια. Το δεύτερο δεκάλεπτο απέναντι στην Ισλανδία έφτανε και περίσσευε για να βγουν τόξα και βέλη, τα οποία μετά τις δύο απανωτές ήττες βάλλουν ασταμάτητα. Οχι ότι βλέπουμε κάτι ρηξικέλευθο από την εθνική, αλλά η μαλακία έχει και όρια. Οκ, σαφώς η ομάδα δείχνει πίσω σε κάποιους βασικούς τομείς του παιχνιδιού. Από την άλλη, οφείλουμε να εξετάσουμε κατά πόσο αυτοί οι τομείς έχουν ευθεία σχέση και με την στελέχωση. Βέβαια , ξέρετε, οι παίκτες είναι και γαμώ τα παιδιά.
To κοπάδι του Δημήτρη.
Η αλλοπρόσαλη Γεωργία.
Η Γεωργία μπήκε στη διοργάνωση με φόρα, ύστερα από μία σειρά από πολύ θετικών δειγμάτων σε φιλικά, με αποκορύφωμα την κατάκτηση του τουρνουά Ακρόπολις. Στηριζόμενη σε ένα μικρό ροτέισιον κατάφερε στη πρώτη αγωνιστική να υποτάξει την Λιθουανία παίζοντας πολύ καλό μπάσκετ. Δύο ήττες-σοκ ακολούθησαν, που όμως δεν δείχνουν ικανές να την αφήσουν εκτός συνέχειας αν παρουσιαστεί σοβαρή. Στην επόμενη φάση πιθανότατα θα αντιμετωπίσει μία εκ των Γαλλία και Σλοβενία. Και οι δύο αποτελούν ομάδες που η Γεωργία δύσκολα θα ματσάρει. Το φτωχό ρόστερ των Γεωργιανών δεν διαθέτει την απαραίτητη ποιότητα στη περιφέρεια ώστε να μαρκάρει παίκτες όπως ο Ντράγκιτς , ο Ντε Κολό και οι υπόλοιποι.
Αό την άλλη, απέναντι στην Λιθουανία απέδειξαν πως όταν το παιχνίδι πάει μέσα στη ρακέτα, δεν υπάρχει ομάδα που να μην μπορούν να κοιτάξουν στα μάτια. Η τριάδα Σενγκέλια, Πατσούλια και Σερμαντίνι έβαλε δύσκολα στους NBAερς των Λιθουανών και τελικά τους νίκησε ύστερα από ένα σόου του forward της Μπασκόνια. Η Γεωργία αποτελεί μία ομάδα με ξεκάθαρο win condition. Παιχνίδι επαφών και ρακέτας. Απέναντι στους Λιθουανούς η ομάδα του Έλληνα προπονητή επέδειξε τρομερή συνοχή στο αμυντικό μισό ειδικά στην αντιμετώπιση P&R καταστάσεων, όπου παρά τα βαριά κορμιά των ψηλών, η συνεχής αλληλοκάλληψη με help and recover από όλους τους παίκτες και η συνεχής και σωστή χρήση χεριών στη μπάλα έβαλε δύσκολα στους μέτριους χειριστές της Λιέτουβα. Είναι σημαντικό να επισημάνουμε τα 9 λάθη στα οποία υποχρέωσαν τον Ντένις Σρέντερ στην συνέχεια. Αδίκησαν τους εαυτούς τους και πλέον με το δύσκολο πλασάρισμα που αναμένεται να έχουν είναι πολύ πιθανό να αποχαιρετήσουν από τη φάση των 16. Πολύ κρίμα για μία πολύ δουλεμένη ομάδα που θα βάλει δύσκολα σε κάθε μεγάλο αντίπαλο και ελπίζει σε διασταύρωση με τους Φιλανδούς για αντικειμενικές ελπίδες πρόκρισης
Must watch : Η ομαδική άμυνα τους στο πρώτο παιχνίδι ήταν για σεμινάριο. Μπράβο στον Ηλία Ζούρο.
Τρίποντο και άγιος ο Θεός.
Μη έχοντας επιλογές στο post up παιχνίδι, ούτε ικανούς pick n roll παίκτες, οι Ιταλοί εκτελούν με μεγάλη συνέπεια έξω απο τα 6.75 . Bρίσκονται δεύτεροι στη λίστα με τα περισσότερα τρίποντα ανά αγώνα με 28 (ένα μόλις πίσω από τους Βέλγους), αλλά και σε ευστοχία με το διαστημικό 48.8%. Δεν θέλω να επεκταθώ στις απουσίες και κατά πόσο αυτές βοηθάνε ή όχι την Ιταλία σαν σύνολο, γιατί το θέμα έχει ήδη καλυφθεί πολύ όμορφα ήδη στο site. Η Ιταλία έχει παρουσιάσει στο τουρνουά ένα πολύ σοβαρό πρόσωπο, προιόν της καλής δουλειάς του πελάτη του Ομπράντοβιτς Μεσίνα. Ομάδα σοβαρή , με στιβαρή άμυνα, που προσπαθεί να διαβάσει τον αντίπαλο, και χωρίς να έχει πολλούς αμυντικούς σπεσιαλίστες, κρατάει τις αντίπαλες ομάδες στους 64 μόλις πόντους , αριθμός που την φέρνει στη τρίτη καλύτερη θέση στο τουρνουά.
Επιθετικά η λογική που ακολουθεί η Σκουάντρα Ατζούρα είναι ότι πρέπει να εκμεταλλευτεί τα ταλέντα των αστεριών της. Γιατί η Ιταλία έχει ένα ρόστερ με stars , ρολίστες και παγκίτες. Χαρακτηριστικό είναι ότι πέρα απο Ντατόμε, Μπελινέλι και Φιλόι, κανείς δεν έχει πάνω απο 6.5 πόντους. Σημαντικός παράγοντας που θα κρίνει τη πορία των Ιταλών είναι το κατά πόσο θα ανεβάσει την απόδοση του ο Μελι, που μέχρι στιγμής κάνει χαμηλές πτήσεις και έχει ταλαιπωρηθεί. Βρίσκονται στη πρώτη θέση του ομίλου και φαίνoνται ικανοί για ένα καλό πλασάρισμα, που θα τους επιτρέψει τη πρόκριση στους 8 με οδηγό το τρίπτυψο Άμυνα - τρίποντο - προπονητής. Δύσκολο έργο θα έχει όποια ομάδα βρεθεί απέναντι τους. Τα βράδια που δεν θα μπουν τα σουτ θα έχουν πρόβλημα. Το θέμα είναι όμως ότι δεν δείχνουν σημάδια ότι θα έρθουν τέτοια βράδια.
Must watch : Ο Bellineli εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι είναι το μόνο μεγάλο όνομα της ομάδας και έχει βάλει φαρδιά πλατιά της σφραγίδα του στο Ιταλικό παιχνίδι. Είναι απόλαυση να τον παρακολουθεί κανείς να τρέχει για να βγει απο τα screen και να εκτελέσει.
Η επέλαση του ΝΒΑ
Έχει χιλιοειπωθεί ότι στις πρώτες τρεις αγωνιστικές οι ΝΒΑερς κάνουν θραύση στο Eurobasket και συχνά μοιάζουν ασταμάτητοι. Ντράγκιτς , Σρεντερ, Πορζινγκις και Μπελινέλι και άλλοι δείχνουν να παίζουν σε μία ταχύτητα πάνω από κάθε άλλο αντίπαλο και να οδηγούν εκ του ασφαλούς τις ομάδες τους. Οι καλοκαιρινές διοργανώσεις τον εθνικών ομάδων έχουν το χαρακτηριστικό πως συχνά εκείνες παρουσιάζονται χωρίς μεγάλο δέσιμο, ως αποτέλεσμα των λίγων εβδομάδων προετοιμασίας. Δύσκολα λοιπόν βγάζουν στο παιχνίδι τους αυτοματισμούς και συνεργασίες. Φωτείνη εξαίρεση σε αυτό αποτελούν ομάδες όπως η Λιθουανία και η Σερβία που διατηρώντας έναν κορμό τα τελευταία χρόνια, καταφέρνουν να παρουσιάζουν κάθε καλοκαίρι ομάδες με μεγαλύτερη ποιότητα από το άθροισμα των ατομικών δυνατοτήτων. Για τις υπόλοιπες ομάδες όμως, με δεδομένο το χαμηλό επίπεδο χημείας, μπροστά βγαίνουν τα ατομικά χαρίσματα των παικτών και το παιχνίδι ενας με έναν. Ακόμα και αν κάποιος δεν είχε τη τύχη να παρακολουθήσει τα παιχνίδια μέχρι τώρα, αρκεί να ρίξει μία ματιά στους πίνακες τη στατιστικής. Στις πρώτες 10 θέσεις φιγουράρουν 8 παίκτες που θα παίξουν της επόμενη χρονιά στο ΝΒΑ, ενώ ένας ακόμα έχει αγωνιστεί στο παρελθόν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Το μεγάλο φαβορί.
Πρώτη σε ασίστ, δεύτερη σε ποσοστό στο τρίποντα,πρώτη σε ριμπάουντ, δεύτερη σε πόντους. Οι Ισπανοί έχουν μπει με φόρα στη διοργάνωση σε αντίθεση με προηγούμενες διοργανώσεις και δείχνουν να μην σκοπεύουν να χαριστούν σε κανέναν. Παίζουν όμορφο μπάσκετ χωρίς να δείχνουν επηρεασμένοι από τον τραυματισμό του Γιουλ. Ο Πάου φαίνεται να έχει αποφασίσει για άλλη μια χρονιά να είναι MVP και είναι πρωτοστάτης σε μία εξαιρετική φροντ λάιν, αν και στο αδιάφορο ματς απέναντι στη Ρουμανία ξεκουράστηκε. Πέρα από τη καλύτερη γραμμή ψηλών της διοργάνωσης, οι Ισπανοί ίσως διαθέτουν συνολικά και την καλύτερη φροντ λάιν στην ιστορία τους. Πίσω από τους εξαιρετικούς αδερφούς Γκασόλ έρχεται ένα νέο δίδυμο αδερφών, οι Ερνανγκόμεζ . Έχοντας και οι δύο ακριβώς 20.5 λεπτά χρόνο συμμετοχής προσθέτουν αθροιστικα 24.5 πόντους και 19.5 ριμπάουντ. Ας δούμε λίγο Χουάνχο από χθες.
Λίγα πράγματα είναι δυνατόν να πεις για αυτή την ομάδα. Οτιδήποτε πέρα από το χρυσό μετάλλιο είναι αποτυχία.
Must watch: Α-Ψ-Ο-Γ-Ο rotation ,μαγικό και θεαματικό παιχνίδι.
Ακόμη στο μαντρί
* Το δίδυμο των γκαρντ της Σλοβενίας οδηγεί εκ του ασφαλους την εθνική της χώρας του στην επόμενη φάση, και μάλιστα σε μονοπάτι που οδηγεί στην οκτάδα. Οι Ντράγκιτς και Ντόντσιτς εναλλάσσονται σε ρόλο πρωταγωνιστή, ανάλογα με τις ανάγκες που προκύπτουν στο παιχνίδι, επιδεικνύοντας μία ζηλευτή προθυμία να κάνουν στην άκρη ο ένας για τον άλλον. Συνήθως ο άσος των Χιτ ξεκινάει να σολάρει πρώτος, με τον πιτσιρικά να αναλαμβάνει περισσότερες πρωτοβουλίες όταν οι άμυνες έχουν βρει την λύση απεναντι στον συμπαίκτη του. Αυτό συνέβη π.χ. απέναντι στην εθνική μας.
Το βασικό πρόβλημα για τους αντιπάλους είναι ότι οι δυο τους έχουν όλο το ρεπερτόριο που χρειάζεται ένας γκαρντ για να στήσει πικ, και παράλληλα αγωνίζονται για πολλά λεπτά μαζί στο παρκέ. Το μεγάλο ύψος του Ντόντσιτς προσθέτει ένα ακόμη πρόβλημα και βάζει πολύ δύσκολα σε όλους. Οι άμυνες βλεπετε, παρότι έχουν σχεδια αντιμετώπισης των πικ εν ρολ, δυσκολεύονται πολύ να μείνουν συνεπείς εάν αυτά συμβαίνουν συνεχόμενα από εξίσου καλούς παίκτες. Η θεωρία δεν περνάει εύκολα στην πράξη, όταν η μπάλα κινειται από το κέντρο στο πλάι και τούμπαλιν, και όταν οι ball handlers αλλάζουν. Ξαφνικά οφείλεις να παίξεις με το ένστικτο, που δεν είναι πάντα και ο καλύτερος σύμβουλος. Προσθέστε σε αυτά και το ότι ο Κοκόσκοφ δίνει και κάμποσα σκριν επιλογής , και έχετε μία πληρέστερη εικόνα.
* Ο Ουφούκ Σαρίτσα δείχνει για μία ακόμη φορά πως είναι ένας κόουτς που μπορεί να πάρει το μέγιστο από ένα καλούτσικο ρόστερ. Η Τουρκία , παρότι έχει χάσει δυο παιχνίδια, έχει παίξει στα ίσα δυνατότερους αντιπάλους, κυρίως λόγω της μεταφοράς της άμυνας αλληλοκαλύψεων του Τούρκου κόουτς, από τα συλλογικά του πρότζεκτ στο εθνικό. Να μην είχε και τον Ερντέν να κάνει μαλακίες, τι καλά που θα ήτανε...
Τα ρίσκα του Σαρίτσα είναι γνωστά και συγκεκριμένα. Πίεση (με την βοήθεια ενός ψηλού) κοντά στην σέντρα, υπολογισμένες αποστάσεις από πίσω και γρήγορα rotation στην καρδιά της ρακέτας. Η αναγκαία θυσία είναι κάποια γρήγορα ελεύθερα τρίποντα από το πλάι, όμως δεν είναι πολλά τα σύνολα που θα πάρουν αυτό το είδος σουτ με προθυμία. Αν το σχέδιο εφαρμοστεί σωστά , η επίθεση μπορει να βραχυκυκλώσει τελείως. Αν όχι...
