O Carmelo Anthony γεννήθηκε στις 29 Μάιου του 1984 στην συνοικία Red Hook, στην περιοχή του Brooklyn της Νέας Υόρκης, ως το νεότερο από τα συνολικά τέσσερα αδέρφια του. Ο πατέρας του - με καταγωγή από το Πουέρτο Ρίκο - έφυγε νωρίς από την ζωή, χτυπημένος από την επάρατη νόσο όταν ο Carmelo ήταν μόλις δύο ετών, με αποτέλεσμα η ευθύνη της ανατροφής των παιδιών να περάσει αποκλειστικά στην μητέρα του. Τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν δύσκολα, κυρίως από οικονομικής πλευράς, γεγονός που ανάγκασε την οικογένεια να ΄΄ξενιτευτεί΄΄, μετακομίζοντας λίγο καιρό μετά στην πόλη της Βαλτιμόρης. Δυστυχώς όμως για τον Melo (που τότε ήταν 8 ετών), η κατάσταση δεν έδειξε να βελτιώνεται ούτε στο καινούριο αυτό περιβάλλον, καθώς η γειτονιά στην οποία εγκαταστάθηκε χαρακτηριζόταν ως μία από τις πιο κακόφημες ολόκληρης της Βαλτιμόρης, με την εγκληματικότητα και το εμπόριο ναρκωτικών να ανθούν. Ο Carmelo όμως δεν το έβαλε κάτω και αποφάσισε να αφοσιωθεί αποκλειστικά στο μπάσκετ, με την ελπίδα κάποια μέρα να καταφέρει να γίνει επαγγελματίας και να εξασφαλίσει ένα καλύτερο αύριο για αυτόν αλλά και την οικογένεια του. Σύμφωνα μάλιστα με τον Kenny Minor - έναν από τους παιδικούς του φίλους - η δύσκολη πραγματικότητα που αντιμετώπιζε καθημερινά, τον βοήθησε να ιεραρχήσει καλύτερα της προτεραιότητες του και να δουλέψει ακόμα πιο σκληρά. Ο αθλητισμός φάνταζε εκείνη την περίοδο, ως η μόνη ρεαλιστική διέξοδος.

(Η φωτογραφία είναι από άρθρο του ιστότοπου newsit.gr, δεν την βγάλαμε εμείς.)

Καταρχάς να πω ότι συμφωνώ 100% με τον Σφαιρόπουλο στο θέμα με τον Παπανικολάου. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, τον είχε προειδοποιήσει τουλάχιστον δυο φορές πριν τον διώξει, αλλά εκείνος επέμενε. Επιπλέον, αν θυμηθούμε το καλοκαίρι και τα παιχνίδια της Εθνικής, ο συγκεκριμένος παίκτης βγάζει συνέχεια έναν μόνιμο, αδικαιολόγητο στα δικά μου μάτια εκνευρισμό (κάτι που φάνηκε και χθες). Όλοι μας ξέρουμε ότι το ζήτημα της πειθαρχίας μέσα σε μια ομάδα είναι από τα πιο σημαντικά. Για να μην μακρηγορώ, κατά την γνώμη μου ο Σφαιρόπουλος έπραξε σωστά για τρεις βασικά λόγους.

Λίγο πριν την έναρξη της σεζόν και συγκεκριμένα την προηγούμενη Πέμπτη, το ΝΒΑ μέσω του κομισάριου Adam Silver και οι ιδιοκτήτες των ομάδων, αποφάσισαν την μερική αναδιάρθρωση της διαδικασίας του draft. Η πρόταση που ψηφίστηκε με συντριπτική πλειοψηφία (28-1-1) αφορά την λοταρία και διαφοροποιεί αισθητά τις πιθανότητες των ομάδων να επιλέξουν στις υψηλές της θέσεις (συμπεριλαμβανομένου και του #1). Διακηρυκτικός τους στόχος δεν ήταν άλλος από τον περιορισμό του φαινομένου του tanking. Με άλλα λόγια, η μακρόχρονη σχέση (που κρατάει από το 1985): [χειρότερο ρεκόρ στην λίγκα] = [περισσότερες πιθανότητες για το #1] δέχεται ένα ισχυρό χτύπημα.

Στο σημερινό δεύτερο μέρος της ερευνας για τους τραυματισμούς, θα ρίξουμε μια ματιά στους τρόπους με τους οποίους οι ομάδες κατορθώνουν να αποφεύγουν τις κακοτοπιές, αλλά και να προστατεύουν τους παίκτες τους, ενώ θα αναφερθούμε και στην επίσημη πολιτική του ΝΒΑ, που πάντα έχει το δικό της ξεχωριστό ενδιαφέρον.

Καλή μπασκετική χρονιά σε όλους. Γυρνώντας από τις διακοπές μου και λίγο πριν την έναρξη των επίσημων αγωνιστικών υποχρεώσεων σε Ευρωλίγκα και ΝΒΑ, αποφάσισα να ασχοληθώ με μια όχι και τόσο ευχάριστη πλευρά του αθλητισμού, τους τραυματισμούς. Όλοι μας έχουμε δει το ίδιο έργο πολλές φορές και φέτος μάλιστα επηρέασε κάμποσο και την εθνική μας. Ομάδες αποτυγχάνουν στους στόχους τους και καριέρες αθλητών τερματίζονται, όλα εξαιτίας ενός απρόβλεπτου τραυματισμού. Επιπλέον, είναι βέβαιο πως το ζήτημα θα μας απασχολήσει ξανά και ξανά κατά την διάρκεια της σεζόν, ανεξάρτητα από ποια ομάδα υποστηρίζει ο καθένας μας.

Πώς όμως προκύπτουν και ποιοι παράγοντες επηρεάζουν την εμφάνισή τους; Μπορούν να προβλεφτούν και αν ναι, με ποιον ακριβώς τρόπο; Αυτά είναι μερικά μόνο από τα ερωτήματα που θα αποπειραθούμε να απαντήσουμε στο παρών κείμενο. Ξεκινώντας και μιλώντας πάντα για το NBA, ας ρίξουμε μια ματιά στους συνολικούς τραυματισμούς της περασμένης κανονικής περιόδου (2016-2017).

Στο σημερινό δεύτερο μέρος, θα ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στον τρόπο με τον οποίο οι Warriors κατάφεραν να εκμεταλλευτούν την σχέση τους με την πόλη του San Francisco και θα εξετάσουμε τον ρόλο που έχει αποφασίσει να παίξει το NBA, μέσα σε όλη αυτή την διαδικασία.

Το σημερινό κείμενο (το οποίο θα δημοσιευτεί σε δυο μέρη), φιλοδοξεί να ανοίξει μια συζήτηση γύρω από την ιδιαίτερη σχέση που αναπτύσσουν οι επαγγελματικές ομάδες με τις πόλεις στις οποίες εδρεύουν, χρησιμοποιώντας το παράδειγμα των Golden State Warriors. Η κυριαρχία του συγκεκριμένου οργανισμού, βασίστηκε σε μια σειρά μοναδικών χαρακτηριστικών που δανείστηκε από την πόλη του San Francisco, χαρακτηριστικά που τον βοήθησαν να αναπτύξει μια λειτουργία – πρότυπο για ολόκληρη την λίγκα. Στο σημερινό πρώτο μέρος, θα ξεκινήσουμε με μια μικρή ιστορική αναδρομή του San Francisco και θα εξετάσουμε την γενικότερη φιλοσοφία με την οποία έχει στηριχθεί το franchise του γειτονικού Οκλαντ.

Ωραία εποχή το καλοκαιράκι έτσι δεν είναι; Διακοπές, μπανάκια, αφορμή για ξεκούραση και φυσικά μεταγραφολογία. Είναι η εποχή όπου σχεδόν όλες οι ομάδες μετατρέπονται δυνητικά σε διεκδικητές του πρωταθλήματος και οι παίκτες μεταμορφώνονται σε superstars, αναλόγως αν υπέγραψαν στην ομάδα της αρεσκείας μας ή όχι. Στο NBA έχει γίνει ήδη ένας μικρός χαμός, με την πλειοψηφία των παικτών να παίρνουν τα ταλέντα τους και να μετακομίζουν στην Δύση. Το γεγονός αυτό έχει με την σειρά του δημιουργήσει μια κουβέντα στο εσωτερικό την λίγκας, σχετικά με την ανταγωνιστικότητα του πρωταθλήματος (το περίφημο competitive balance). Μια κουβέντα που έχει τις ρίζες της στην κυριαρχία των Warriors την τελευταία τριετία και εντάθηκε σε μεγάλο βαθμό, μετά την εύκολη κατάκτηση του τελευταίου πρωταθλήματος. Ας αποπειραθούμε όμως να εξετάσουμε το ζήτημα στην γενική του μορφή. Στην σημερινή εποχή των Big 3 και των superteams, ποιοι είναι ακριβώς εκείνοι οι παράγοντες που επηρεάζουν καθοριστικά την ανταγωνιστικότητα της λίγκας; Τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, με βάση την κατεύθυνση που φαίνεται να παίρνει το NBA;

Πως αλλάζουν καμιά φορά έτσι γρήγορα τα πράγματα στη ζωή. Από την απόλυτη απαξίωση, στην καθολική αποθέωση, 31 παιχνίδια και μια ανταλλαγή δρόμος. Οι Philadelphia 76ers δεν αποτελούν πια την ομάδα-ανέκδοτο της λίγκας. Το μόνο που χρειάστηκε είναι να πατήσει επιτέλους παρκέ ο Joel Embiid και η ομάδα να ανταλλάξει κάποια από τα assets που άφησε παρακαταθήκη ο Sam Hinkie, με το #1 του φετινού draft. Αναμφίβολα, κάτι δουλεύει σωστά την τελευταία τετραετία στην πόλη της ‘’αδελφικής αγάπης’’. Ήρθε η ώρα η ομάδα να γευτεί τους γλυκούς καρπούς του The Process. Προσωπικά, ανυπομονώ.

Στο comic της Wonder Woman με τίτλο ‘’Hiketeia’’ , παρακολουθούμε την ιστορία μιας νεαρής κοπέλας με το όνομα Danielle Wellys. Μετά από μια σειρά εγκλημάτων που έχει διαπράξει στην πόλη του Gotham, βρίσκεται αναπόφευκτα στο στόχαστρο του μασκοφόρου εκδικητή της πόλης, που δεν είναι άλλος από τον Batman. Απελπισμένη, και μην έχοντας άλλο μέρος να κρυφτεί καταφεύγει στην Wonder Woman και επικαλείται το αρχαίο τελετουργικό της Hiketeia. H Hiketeia (Ικετεία στα ελληνικά) αποτελεί επί της ουσίας μια παράκληση, από έναν άνθρωπο με χαμηλή κοινωνικά θέση, προς έναν άλλον με πιο υψηλή και μπορεί να περιλαμβάνει σχεδόν τα πάντα. Χρήματα, φαγητό, στέγη, ιατρική περίθαλψη. Το τελετουργικό θεωρείται ιερό, καθώς επιβλήθηκε στους ανθρώπους ως εξισορροπητικός παράγοντας, από τους ίδιους τους θεούς του Ολύμπου. Αν αρνηθείς ή δεν τηρήσεις τους όρους της Ικετείας, οι θεοί θα στείλουν τις Ερινύες στον ύπνο σου, για ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή στον ‘’κάτω’’ κόσμο. Η Wonder Woman δέχεται (χωρίς να γνωρίζει όλη την αλήθεια) να την φιλοξενήσει και να την προστατέψει, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί με μαθηματική ακρίβεια σε σύγκρουση με τον Batman. Κανείς από τους δύο σουπερ-ήρωες δεν υποχωρεί, και η WW αναγκάζεται να βάλει ένα τέλος στην αντιπαράθεση, χτυπώντας τον Batman ο οποίος μην έχοντας καμία ελπίδα, πέφτει για να σωθεί από μια γέφυρα.