Ένας φίλος από την εφηβική μου ηλικία, ο Γιώργος, που ήταν κάποια χρόνια μεγαλύτερος και ενίοτε συζητούσαμε για μπάσκετ, είχε πει το εξής σε μια κουβέντα για τον Παναθηναϊκό πριν πολλά χρόνια πλέον. “Σας λέω μην αγχώνεστε, οι ομάδες του Ομπράντοβιτς το Δεκέμβρη πέφτουν, τον Γενάρη ανεβαίνουν”. Αυτή η δήλωση, αν και γενίκευση, έβγαζε νόημα εκείνη την εποχή. Γιατί ο Ζοτς δεν είχε ομάδες που ξεκινούσαν από την αρχή, αλλά με τον σταθερό κορμό του μπορούσε να συνεχίσει από εκεί που το άφησε την προηγούμενη σεζόν, ως ότου μπουν στο κλίμα οι μεταγραφές. Επομένως η κοιλιά που εντόπιζε εύστοχα ως ένα βαθμό ο φίλτατος Γιώργος δεν ήταν ακριβώς ντεφορμάρισμα, αλλά η περίοδος που ο Ζοτς εξέταζε σε ποιους μπορούσε ή δεν μπορούσε να βασιστεί για να βγάλει τη σεζόν. 

Μπόλικο θέαμα από την 23η αγωνιστική της Ευρωλίγκα αγαπηταί αναγνώσται, με τη νίκη της Φενέρ στο ΣΕΦ να ξεχωρίζει προφανώς. Σπουδαία επικράτηση για την Παρτιζάν επί της Παρί, γλίτωσαν το κάζο Παναθηναϊκός και Ρεάλ, γκέλα για τον Αστέρα και τη Μπαρτσελόνα, απόδραση αλά Τζέιμς για τη Μονακό. Η μάχη για τα πλέι-οφ αναμένεται και φέτος σκληρή όσο παίρνουμε την τελευταία στροφή για την τελική ευθεία. Αναφέρω χαρακτηριστικά πως η τρίτη Μονακό απέχει από την ενδέκατη Μιλάνο μόλις δύο νίκες.

Για άλλη μία χρονιά η Euroleague είναι γεμάτη ενδιαφέρουσες ιστορίες αγαπητοί ακόλουθοι του BG. Αυτό είναι άλλωστε το αλατοπίπερο του αθλήματος. Το τι ιστορίες λένε οι πρωταγωνιστές το,υ είτε κρατούν τη μπάλα, είτε στα περίχωρα του παρκέ, με τις πράξεις και τις δηλώσεις τους (γκούχου - Παναθηναϊκός - γκούχου). Και ο απόλυτος θρίαμβος της σεζόν ως τώρα είναι η εντυπωσιακή Παρί κυρίες και κύριοι, καθώς, ανεξαρτήτως πως θα εξελιχθεί η υπόλοιπη σεζόν, η γαλλική ομάδα έχει ήδη υπερβεί εαυτόν.

Απανταχού ακόλουθοι του BG, χαίρετε και καλή σεζόν να έχουμε. Τι γεμάτο αθλητικό καλοκαίρι ε; Οι αιώνιοι μας βομβάρδισαν με μεταγραφές, Ολυμπιακοί Αγώνες, Μίλτος, Μανόλο, Χρήστου, χαμός. Αλλά επειδή αντιδραστικό με έλεγε η μάνα μου από πιτσιρίκι, δεν θα ασχοληθώ με τίποτα από τα παραπάνω. Για να ξεσκουριασω την πένα μου αποφάσισα να σας παρουσιάσω το πώς κατάφερε η Γερμανία να βρίσκεται στις τέσσερις κορυφαίες μπασκετικές δυνάμεις του πλανήτη, όταν ως τα μέσα των 10s ήταν κάτι μεταξύ αστείου και περιγελου. Ελπίζω να αντέξετε, έχουμε δρόμο μπροστά μας.

Το φετινό ντραφτ χαρακτηρίστηκε ως πολύ φτωχό από πλευράς ταλέντου κι η αλήθεια είναι ότι δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιος παίκτης που θα ορίσει την πορεία ενός οργανισμού. Πέρα από την πιο φτωχή φουρνιά εν συγκρίσει με άλλες, είναι κι ένα αρκετά μεγάλο σε ηλικία ντραφτ. Έχει μπόλικους παίκτες από 23 ως 24 ετών, που είναι κάπως αποτρεπτικός παράγοντας για τις ομάδες από πλευράς επένδυσης, αν δεν μιλάμε για έτοιμο παίκτη. Σίγουρα όμως έκρυβε αρκετούς παίκτες που μπορούν να χωθούν στο ρόστερ και να προσφέρουν χρήσιμα λεπτά.

Μια σπουδαία αγωνιστική κίνηση και μια ιστορική συγκυρία μας επιφύλασσε η σημερινή μέρα αγαπητοί ακόλουθοι του Basketball Guru. Ο Μικάλ Μπρίτζες βγάζει τα μαύρα των Νετς και σε λίγους μήνες θα φοράει τα πορτοκαλί των Νικς. Είναι η πρώτη ανταλλαγή μεταξύ των δύο ομάδων εδώ και 41 χρόνια - τότε οι Νετς είχαν στείλει τον Λεν Έλμορ στη Νέα Υόρκη για ένα πικ δεύτερου γύρου. Αυτή τη φορά η ανταλλαγή τους είναι πολύ πιο σημαντική σε βαρύτητα και βάζει τους δύο οργανισμούς σε εκ διαμέτρου αντίθετες τροχιές. Οι μεν έχουν ξανά στα χέρια τους το μέλλον τους, οι δε στοχεύουν ξεκάθαρα το δαχτυλίδι του πρωταθλητή.

Βρισκόμαστε λίγες μόνο μέρες από το πρώτο τζάμπολ των Τελικών του ΝΒΑ. Τα πληκτρολόγια και τα μικρόφωνα σε όλο το ελληνικό ίντερνετ ζεσταίνονται, οι αναλύσεις θα πάρουν φωτιά. Τέιτουμ και Μπράουν κόντρα σε Ίρβινγκ και Ντόντσιτς. Που θα χτυπήσει το ένα δίδυμο, που το άλλο, πως αλληλοσυμπληρώνονται ή εναλλάσσουν ρόλους στην επίθεση και μια μακρά λίστα x-factors. Παρόλα αυτά σήμερα θα διαβάσετε για ένα άλλο δίδυμο σπουδαίων γκαρντ που απαρτίζουν με διαφορά το κορυφαίο αμυντικό backcourt του σημερινού ΝΒΑ. Η απόδοση των οποίων στους Τελικούς ίσως είναι τελικά ο κρισιμότερος x-factor.

Προτού πιάσουμε στα αμιγώς αγωνιστικά. Ντάξει, τι άλλο να πούμε για το αστείο που λέγεται Ευρωλίγκα. Πρώτα συνωστίζεις στα γκισέ “αντιπάλους” φιλάθλους, οπαδούς όπως θέλετε πείτε το. Αφού προηγήθηκαν τα προχθεσινά με τον Αταμάν στο ξενοδοχείο. Προς έκπληξη κανενός πέφτουν φάπες, κι εκεί αποφασίζεις να πας στο εντελώς αντίθετο άκρο και να τιμωρήσεις τη λαοθάλασσα που περιμένει να μπει στο γήπεδο. Που έχει πληρώσει διόλου ευκαταφρόνητα ποσά για να παρευρεθεί στο κορυφαίο προϊόν σου, το οποίο υποβαθμίζεις στο μέγιστο βαθμό. Γελοία οργάνωση και διοργάνωση, αλλά θεωρώ αυτά θα τα διαβάσετε καλύτερα στο τράβελ μπλογκ του Γιώργου. Τέλος πάντων πάμε στη μεγάλη νίκη του Παναθηναϊκού.

Σε δηλώσεις ενόψει Φάιναλ Φορ, ο Σάρας είπε πως ο Παναθηναϊκός είναι μια τυπική ομάδα Αταμάν. Άκρως εξαρτημένη από τα γκαρντ της, με την συντριπτική πλειοψηφία των αποφάσεων να ξεκινούν από εκεί. Mind games ή έμμεση παραδοχή της ταχύτατης εξέλιξης του Παναθηναϊκού φέτος; Μάλλον και τα δύο, ο Γιασικεβίτσιους έχει το λέγειν να τα χωρέσει όλα σε μια πρόταση. Είπε κάποιο ψέμα ο Σάρας όμως στα άνωθι; Σε καμία περίπτωση, ίσα-ίσα που η πρόκριση στον τελικό της Ευρωλίγκα συνήθως κρίνεται από τους καλύτερους παίκτες του παρκέ. Και ο Παναθηναϊκός φαίνεται να έχει τους τρεις από τους τέσσερις καλύτερους τέτοιους στο ζευγάρι.

Καθώς τα ημιτελικά της Δύσης φτάνουν στο τέλος τους, γίναμε μάρτυρες δύο υπέροχων σειρών με σχεδόν αντίθετη εικόνα στην εξέλιξη των αγώνων. Στο Νάγκετς - Γουλβς, είδαμε δύο ομάδες να ανταλλάσουν νοκ άουτς. Ως τώρα έχουμε τέσσερα διπλά σε έξι αναμετρήσεις, ενώ τρεις από αυτές έληξαν με διαφορά άνω των 25 πόντων. Αυτή η εναλλαγή βαρέων χτυπημάτων είναι που κάνει τόσο υπέροχη και περίεργα ισορροπημένη αυτή τη σειρά. Στο Μάβερικς - Θάντερ όμως, είδαμε τους πρώτους να κερδίζουν τη σειρά με 4-2 με διαφορά στήθους, ακόμα κι αν εδώ δεν χρειάστηκε 7ο παιχνίδι. Και δεν μπορεί παρά να ήταν μόλις η πρώτη πράξη ενός μακροχρόνιου έργου στο οποίο θα είμαστε θεατές.