Με αφορμή το νικητήριο καλάθι του Γιώργου Πρίντεζη μέσα στο Βελιγράδι, η στήλη 3 οn 3 βάζει να παίξουν μονό τις τρεις καλύτερες στιγμές των δύο μεγάλων παικτών του Ολυμπιακού στο τέλος των παιχνιδιών, και βγάζει τον νικητή τους. Οχι απλώς μία περιγραφή, αλλά και μία ανάλυση των φάσεων ακολουθεί. Αυτές δεν αφορούν την καριέρα τους στην εθνική, ούτε το ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά μόνο τις ευρωπαϊκές ερυθρόλευκες στιγμές τους.

14 επιθετικά ριμπάουντ κατέληξαν χθες βράδυ στα χέρια των παικτών της Φενέρμπαχτσε, έναντι μόλις 6 εκείνων του Ολυμπιακού. Οι Τούρκοι έκαναν επιπλέον τρία λιγότερα λάθη, τα οποία αν μπουν και αυτά στο μίξερ βγάζουν στο σύνολο 11 παραπάνω κατοχες για την ομάδα του Ομπράντοβιτς. Είναι πολύ δύσκολο να κερδίσει κάποιος εκεί υπό αυτές τις στατιστικές συνθήκες, αν και όχι απίθανο. Για να το πετύχει, θα πρέπει να σουτάρει πολύ καλύτερα από τον αντίπαλο. Ο Ολυμπιακός το κατέφερε , για αυτό και έμεινε ανταγωνιστικός μέχρι το τέλος, όταν και υπέκυψε πλέον στην τρομερή πίεση της Φενέρ , σε ένα σημείο που η απουσία του Σπανούλη φάνηκε περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή στην σεζόν. Αν οι ερυθρόλευκοι είχαν στο παρκέ τον αρχηγό τους μόνο για τα τελευταία λεπτά, τότε θα είχαν φύγει νικητές και με το πλεονέκτημα έδρας στο τσεπάκι. Δεν τον είχαν.

Το ελληνικό ντέρμπι επισκίασε κάθε άλλη αναμέτρηση της 8ης αγωνιστικής της ευρωλίγκα. Γεμάτο γήπεδο, ανταγωνισμός μέχρις εσχάτων και ένα παιχνίδι που ανέδειξε ως κεντρικά πρόσωπα τους αθλητές και κρίθηκε γύρω από οσα έκαναν εκείνοι στο παρκέ, με τους δυο προπονητές να περιορίζονται κυρίως στη διαχείριση του υλικού που είχαν στα χέρια τους. Σε δεύτερη μοίρα περνά μοιραία η απίστευτης έκτασης νίκης της Ρεάλ στο κλάσικο, εκεί όπου ο Αντονι Ράντολφ προσέφερε τις πιο εντυπωσιακές φάσεις της διοργάνωσης μέχρι στιγμής. Ας δούμε τις κατηγορίες του "μακρινού ριμπάουντ", που είναι γεμάτες πράσινο και κόκκινο. Δυστυχώς δεν υπήρχε χρόνος για μεμονωμένη ανάλυση του παιχνιδιού.

O Rod Higgins (@rodhig7) ήταν συμμέτοχος στην καλύτερη - κατά τη γνώμη μου - πλατφόρμα στατιστικών και ανάλυσης στην Ευρώπη, στο in-the-game.org. Κείμενα του έχουν δημοσιευθεί επίσης τακτικά στο euroleague adventures, στο redhoops και στο redbasketzone.^₁

Το πρόβλημα με τους μεγάλους παίκτες είναι η σχέση τους με την πραγματικότητα. Υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στην ικανότητα τους να υπερβαίνουν αντικειμενικούς περιορισμούς, να διαλύουν τα προγνωστικά, να εξαντλούν το ταλέντο τους και στην διάθεσή τους να προσαρμοστούν σε νόρμες όταν αυτή η ικανότητα φθίνει. Για να το πω απλά, όταν πετυχαίνεις αυτό που οι υπόλοιποι δεν περιμένουν - και όχι μόνο μία φορά - ποιος ο λόγος να προσαρμοστείς στις απαιτήσεις, στις αντιλήψεις, στα πιστεύω των “υπόλοιπων”;

Στο 66-66 του τρίτου αγώνα των τελικών στο ΣΕΦ, ο ΠΑΟ επιχείρησε ένα πλάγιο πικ εν ρολ με τους Γκιστ και Φελντέιν, οδηγώντας τον Ολυμπιακό σε αλλαγή. Στα σπρωξίματα που ακολούθησαν , ο Σπανούλης κατάφερε να παρενοχλήσει τον Γκιστ τόσο όσο χρειαζόταν για να μην του επιτρέψει να πάει κοντά στο καλάθι. Ο Αμερικάνος του τριφυλλιού, αντί να γυρίσει το σώμα και να σηκωθεί από πάνω του, έδωσε μία πάσα στον επερχόμενο Καλάθη, που κόπηκε στον αέρα από τον Λοτζέσκι. Στην αμέσως επόμενη φάση, ο Σπανούλης σκόραρε για τρεις, και λίγο αργότερα έκανε πάλι το ίδιο. Οι βολές που προηγήθηκαν όλων αυτών ήταν πάλι δικές του.

(φωτό από sportit.gr)

Ζητώ συγγνώμη για την καθυστέρηση, αλλά οι πολιτικές συγκυρίες είναι καταιγιστικές και απέτρεψαν τη συχνότερη παρουσία μου εδώ. Μετά από πληθώρα βαρετών άρθρων απο τους άλλους για πικ κατοχές και zonepressήρθε η στιγμή να διαβάσετε κάτι ενδιαφέρον. Έγινε κάτι προχθές στον ημιτελικό μεταξύ Παναθηναϊκού και Άρη που ακόμα και το δικό μου το μυαλό που είναι πιο πάνω από το μέσο όρο, χρειάστηκε δύο μέρες για να το επεξεργαστεί.