Γιώργος Πρίντεζης.
Νο 3. Στο τοπ - 3 των clutch στιγμών του Πρίντεζη συγκαταλέγεται από εχθές το χουκ στην Κόμπανκ Αρίνα. O Σφαιρόπουλος έχει υπερφορτώσει την μία πλευρά του παρκέ με τους παίκτες που μπορούν να σουτάρουν και τον Πρίντεζη, αφήνοντας μόνο τον Παπανικολάου στην αδύνατη πλευρά . Για τους Σέρβους είναι δύσκολο να δώσουν βοήθεια από την δυνατή, και έτσι ο Γκριν μπορεί να πάει μέχρι μέσα. Ο Λάζιτς κάνει βέβαια πολύ καλή δουλειά στο να τον ακολουθήσει, και το μικρό λαθάκι έρχεται τελικά από τον Τόμπσον. Μισό βηματάκι στο πλάι είναι αρκετό για τον (κατά συνθήκην σέντερ) Πρίντεζη να εξαπολύσει το σουτάκι-υπογραφή και ο Ολυμπιακός αρπάζει το πλεονέκτημα έδρας.
Ο Σφαιρόπουλος φαίνεται πως έχει μελετήσει τον τελικό του 2012 και ξέρει τι μπορεί να προσφέρει ένα καλό drive στο ένας εναντίον ενός. Οι δύο φάσεις μοιάζουν πολύ. Οι ερυθρόλευκοι σπάνια ανοίγουν τόσο πολύ το γήπεδο παρεμπιπτόντως, μόνο σε ειδικές καταστάσεις. Είναι να αναρωτιέται κανείς αν θα γινόταν να το κάνουν συχνότερα, αλλά μάλλον είναι δύσκολο. Δείτε εξάλλου και την σύνθεση.
Νο 2. Υπάρχει σίγουρα ένα κάποιο Spanoulis effect στο τρίποντο που έδωσε την πρόκριση στο final four του 2015. Ενα double team σε εκείνο το σημείο ίσως δεν είναι και η καλύτερη αμυντική απόφαση από πλευράς Μπαρτσελόνα , η οποία εν συνεχεία βρίσκεται στην άβολη θέση να πρέπει να καλύψει με βοήθειες τους υπόλοιπους χώρους. Ο Σλούκας κινείται πολύ σωστά, προς το κέντρο της ρακέτας, έτσι ώστε να ανοίξει και η γκάμα των επιλογών. Παίζει και αυτό το ρόλο του. Βέβαια, μην ξεχνάμε, ο Πρίντεζης δεν είναι δα και σουτέρ. Κι όμως, όπως τόσες άλλες φορές (βλ. εθνική με Τουρκία και ημιτελικός 2012 απέναντι σε Μπαρτσελόνα) το κρίσιμο μακρινό σουτ από εκείνον αποδυκνείεται επιλογή υψηλών ποσοστών. Πάρτο.
https://www.youtube.com/watch?v=nr677TZWSh0
No 1. No comment, που λένε. Ο Πρίντεζης, με το τελευταίο καλάθι στον τελικό του 2012, απλώς έδωσε ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο στον Ολυμπιακό. Δεδομένης της στιγμής, η ταχύτητα και η ακρίβεια στην εκτέλεση είναι θαυμαστές.
Σπανούλης
Νο 3. Η κορυφή της clutch καριέρας του Γιώργου Πρίντεζη συμπίπτει με μία εκ των τριών καλύτερων στιγμών εκείνης του Σπανούλη. Μετά από τις χαμένες βολές του Σισκάουσκας ήταν δεδομένο πως η μπάλα θα κατέληγε στα χέρια του, και πως η δική του απόφαση θα καθόριζε (αν όχι την έκβαση) τουλάχιστον την εξέλιξη της φάσης. Υπήρχαν παλιότερα παιχνίδια στα οποία ο Σπανούλης πήρε αντίστοιχες φάσεις επάνω του χωρίς να πολυσκεφτεί τι άλλες επιλογές του έδινε η άμυνα. Ήδη όμως δυο βράδυα πριν (βλ. παρακάτω) είχε κρίνει και πάλι ένα μεγάλο ματς από μία πάσα. Ο τρομερός τελικός της Κωνσταντινούπολης ήταν πολύ κοντά σε εκείνη την εμπειρία.
Όσες φορές και αν ξαναδεί κανείς την φάση δεν μπορεί παρα να παρατηρήσει πως η άμυνα υπολογίζει μόνο εκείνον. Όλα τα μάτια είναι στραμμένα πάνω του, όλοι (συμπαίκτες και αντίπαλοι) κινούνται με βάσει την δική του κίνηση. Όλοι, εκτός από έναν. Τον Γιώργο Πρίντεζη. Αυτός έχει επιλέξει την θέση του και δεν το κουνάει ρούπι, μέχρι ο Κιριλένκο να πειστεί πως η μοναδική απειλή σε αυτή την επίθεση είναι ο V-Span. Οχι.
Νο 2. Στον ημιτελικό του 2015 απέναντι στην άμοιρη ΤΣΣΚΑ, ο Σπανούλης πέτυχε 8 πόντους στα τελευταία δυο λεπτά, καθορίζοντας μόνος του το ποιος θα βγει νικητής.
https://www.youtube.com/watch?v=TFHKORaqXtU
Το αποκορύφωμα ήταν φυσικά το τρίποντο απέναντι στον Ντε Κολό, όμως εκείνο για το 63 - 64 ήταν ίσως ακόμη δυσκολότερο. Ο V Span πρέπει να κινηθεί σε πολύ μικρό χώρο και το στρίψιμο του κορμιού , όπως και η εύρεση της κατάλληλης ισορροπίας στον αέρα , δεν είναι καθόλου εύκολα. Είναι ένα hand-off στο πλάι και απαιτείται τρομερή ταχύτητα. Ο Πρίντεζης εμφανίζεται (θαύμα, θαύμα) και εδώ. Το επόμενο σουτ μπορεί και να τιτλοφορείται ως "τι-να-κανετε-όταν-το-switch-ειναι-τέλοιο". Δεν κάνετε τίποτα. Απλά σουτάρετε πάνω από τα χέρια και το βάζετε. Κι όμως , δεν είναι αυτή η κορυφαία στιγμή στην clutch ευρωπαϊκη καριέρα του Σπανούλη με τον Ολυμπιακό. Η αρχή, βλέπετε, είναι το ήμισυ του παντός.
Νο 1. Για κάποιο μυστήριο λόγο αυτά που έκανε ο Σπανούλης στον ημιτελικό του 2012 απέναντι στην Μπαρτσελόνα είναι (τρόπον τινά) υποτιμημένα, και βρίσκονται στην σκιά των περυσινών buzzer beater απεναντι στον ΠΑΟ ή του τριπόντου απέναντι στην ΤΣΣΚΑ στον ημιτελικό του 2015. Όμως εκείνο το παιχνίδι αποτελεί αληθινά την clutch εποποιϊα του. Ο Σπανούλης είναι σε τοπ φόρμα, κινείται αδιάκοπα πίσω από σκριν και πάντα βρίσκεται μισό βήμα μπροστά από τον αντίπαλο. Απέναντι στους μπλαουγκράνα πέτυχε 21 πόντους, έβγαλε 6 ασίστ, με αποκορύφωμα εκείνη στον Ντόρσει που έκρινε το παιχνίδι , 16'' πριν το τέλος. Λίγο πιο πριν , στα όρια του λεπτού πέτυχε στην μούρη του Χουέρτας ένα τρίποντο που από τότε το είδαμα ξανά και ξανά. Ο Ολυμπιακός ήταν τότε το απόλυτο αουτσάιντερ και αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη νίκη της πρόσφατης ιστορίας του. Αυτή, όχι κάποια άλλη. Και φέρει ολόκληρη, μέχρι και τα τελευταία δευτερόλεπτα, την σφραγίδα του αρχηγού του, στην απόλυτη ακμή του. Ας θυμηθούμε.
Νικητής
Είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσεις. Ετσι για το γαμώτο ή για την φάση, θα έπαιρνα τις φάσεις του Σπανούλη, στις οποίες βέβαια συμπεριλμβάνεται και η κορυφαία στιγμή του Πρίντεζη. Η προσοχή που δίνουν στον αρχηγό οι άμυνες είναι η αρχή για κάθε καλό που συμβαίνει στον Ολυμπιακό των τελευταίων χρόνων. Φέτος αυτό πάει κάπως να αλλάξει, αλλά στα τελευταία δευτερόλεπτα ενός κλειστού παιχνιδιού μάλλον όλα μένουν ίδια. Θα έχει και άλλα τέτοια η σεζόν που συνεχίζεται.
