Δεν σας κρύβω οτι στενοχωρήθηκα. Η Λαμποράλ έφτασε μισή ανάσα από το να ολοκληρώσει μία ιστορία αουτσάιντερ από αυτές που μπαίνουν στο πάνθεον των παραμυθιών του αθλήματος, όμοια με εκείνες των Παρτίζαν, Γιουγκοπλάστικα, Ζαλγκίρις ή αν θέλετε και του Ολυμπιακού του 2012. Δεν τα κατάφερε, ενώ όλα στο τέλος έδειχναν ότι ίσως να τα καταφέρει. Δύο χαμένες βολές σε σημεία που ο Ομπράντοβιτς ήθελε το φάουλ, μαζί με τρεις πικ εν ρολ άμυνες που ήταν αποτέλεσμα κούρασης, επέτρεψαν στην γεμάτη βάθος Φενέρ να είναι εκείνη που θα διεκδικήσει το τρόπαιο.

Η ομάδα του BG "συνεδριάζει" για να αναδείξει τον προπονητή της χρονιάς, ο οποίος θα μπορούσε να είναι ο Τρινκιέρι. Επειδή όμως τα διλήμματα ενέχουν πάντα μία ίντριγκα παραπάνω, το ερώτημα Περάσοβιτς ή Μπαρτζώκας είναι ακριβώς αυτό που αξίζει να τεθεί προς μία δημιουργική διαφωνία. Οι δυο τους άλλωστε πήγαν τις ομάδες τους στο final four, υπερβαίνοντας κατά πολύ τις προσδοκίες. Ιδού πώς στέκονται ανάμεσα στις δύο επιλογές τέσσερις από τους κειμενογράφους μας.

Ο Τόλης Λεούσης είναι δημοσιογράφος στην εφημερίδα "ο Γαύρος" και στην ιστοσελίδα gavros.gr

Είχαμε να τα πούμε από το ματς του Ολυμπιακού στο ΣΕΦ με την Ρεάλ. Ο λόγος ήταν γνωστός. Οι «ερυθρόλευκοι» δεν κατάφεραν με προσωπική τους ευθύνη να περάσουν στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας και εγώ όφειλα να.. υποστώ τις συνέπειες ενός αποκλεισμού. Που σημαίνει στέρηση θεμάτων για τη συνέχεια της χρονιάς μέχρι να μπούμε σε ρυθμούς τελικών Α1.
Από την άλλη όμως έπειτα από χρόνια είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω τέσσερις σειρές χωρίς κανένα απολύτως άγχος, να κρατήσω πράγματα και με καθαρό μυαλό να σχολιάσω λεπτομέρειες που έκριναν αποτελέσματα.

Το 3-0 της Λαμποράλ επί του Παναθηναικού ήρθε σαν επιβεβαίωση του πιο απλού νόμου που υπάρχει στο μπάσκετ. Όποιος βάζει τα σουτ κερδίζει. Για τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι οι πράσινοι σούταρν χειρότερα από τους αντιπάλους τους, και παρά την καθολική υπεροχή σε ριμπάουντ και δημιουργία, βρέθηκαν εκτός final four μάλλον εύκολα. Δεν βρήκαν ποτέ μακρινό σουτ, έχοντας 6/21 τρίποντα, μία επίδοση απόλυτα συνεπής με τις προηγούμενες δύο, που είχαν βγάλει στο σύνολο 10/47. Για μία ακόμη φορά, οι συνθέσεις που παρουσίασε ο Τζόρτζεβιτς στο παρκέ, στάθηκαν ανίκανες να ξεκλειδώσουν μία άμυνα που τους έδινε συνεχώς χώρο. Οταν στην 4η περίοδο αγωνίστηκαν για μία ακόμη φορά μαζί οι Καλάθης-Γκιστ και Ουίλιαμς, το τριφύλλι έχασε και την τελευταία του ελπίδα να σκοράρει από μακριά. Ετσι κι αλλιώς αιφνιδιασμούς έβγαλε ελάχιστους.

Οσοι διαβάζετε BG από χρόνια, ξέρετε πως δεν δείχνουμε. Είναι αγενές. Καμμιά φορά όμως χρειάζεται λίγο κριτική παραπάνω , αν κάποια πράγματα βγάζουν μάτι. Για παράδειγμα, στο 2ο παιχνίδι της σειράς Λαμποράλ - ΠΑΟ, οι πράσινοι είχαν τον Διαμαντίδη δαιμονισμένο και από πίσω του μόνο έναν ακόμη περιφερειακό που μπορούσε να σουτάρει, τον Μαρκίζ Χέινς. Οι υπόλοιποι τέσσερις είχαν 2/12 τρίποντα και όλοι αγωνίστηκαν παραπάνω από εκείνον χωρίς προφανή λόγο. Στο τέλος της κανονικής διάρκειας, ο Τζόρτζεβιτς προσπαθούσε να γυρίσει τον αγώνα παίζοντας με μία πεντάδα στην οποία ο καλύτερος σουτέρ ήταν ο εμβληματικός αρχηγός του. Η συνύπαρξη των Καλάθη-Γκιστ-Ουίλιαμς, μαζί με τον Κούζμιτς που σκοράρει μόνο από κάτω, κάνει τον Παναθηναικό να ψάχνει το σουτ με το κυάλι. Εντελώς φυσιολογικά, όταν ο Χέινς μπήκε μόλις στο τελυταίο λεπτό, η ομάδα του βρήκε τρίποντο από τον ίδιο.

Η Λαμποράλ Κούτσα είναι η ομάδα την οποία το site μας έχει μέχρι στιγμής κοιτάξει περισσότερο από όλες¹, πλην Παναθηναικού και Ολυμπιακού. Ο λόγος είναι προφανής: το σύνολο του Περάσοβιτς αποτελεί πιθανώς την μεγαλύτερη έκπληξη μέχρι στιγμής στη διοργάνωση, ακόμη μεγαλύτερη και από εκείνες της Λοκομοτίβ Κουμπάν ή της Μπάμπεργκ. Η πορεία που έχει διαγράψει είναι τόσο θαυμάσια, όσο και σταθερή, και σε αυτό το τελευταίο έγκειται και ο χαρακτηρισμός "έκπληξη". Οι Βάσκοι ήταν λίγο εώς πολύ αναμενόμενο ότι θα έχουν καλά βράδια μέσα στη σεζόν, αλλά ελάχιστοι περίμεναν ότι ο Κροάτης προπονητής θα κατάφερνε να εμφυσήσει στο σύνολο του ένα σύνολο από αγωνιστικές αρχές , τις οποίες εκείνο θα έβγαζε στο γήπεδο με συνέπεια. Από αυτές τις αρχές οφείλει να ξεκινήσει κανείς μια ανάλυση αν θέλει να αποκωδικοποιήσει τους τρόπους με τους οποίους ο ΠΑΟ θα γίνει η ομάδα εκείνη που θα φτάσει στο φάιναλ φορ. (σ.σ. η στατιστική μας βοήθεια θα έρθει από το επίσημο σάιτ της ευρωλίγκα και από το gigabasket.org, και θα αφορά νούμερα του τοπ-16).

Για δεύτερη φορά στο φετινό τοπ-16, ο Γιάννης Μπουρούσης πήρε παραμάζωμα τους ψηλούς της Μπαρτσελόνα και ήταν ο κορυφαίος της αναμέτηρησης μεταξύ των Καταλανών και της Μπασκόνια. Στα δύο παιχνίδια που έχει δώσει εναντίον της ομάδας του Πασκουάλ έχει μ.ο. 23 πόντους! Για 80 λεπτά έχει εκθέσει ανεπανόρθωτα όλη την άμυνα και μάλιστα αυτές δεν ήταν οι μόνες φορές που το έχει κάνει. Θύματα του Ελληνα σέντερ έχουν υπάρξει φέτος σχεδόν όλοι, από τον Ολυμπιακό μέχρι την ΤΣΣΚΑ ή την Χίμκι. Φαίνεται πως ο αντίπαλος δεν έχει καμμία σημασία. 

Πολλές φορές οι θαυμαστές ή οι μαθητές μου , έχουν εύλογες απορίες , και όταν με συναντούν τυχαία στο δρόμο, στο μετρό, στο Six Dogs ή ακόμη ακόμη και στο Dal Professore, δεν με αφήνουν να φάω μία μακαρονάδα με σκορπίνα με την ησυχία μου. "Καλα πόσο γαμάς ρε Giorgo; " είναι μία από τις συχνότερες ερωτήσεις, οι οποίες με κάνουν να νιώθω σαν τον τύπο από τον οποίο έκλεψα αυτή την εισαγωγή. Στον τομέα των ερωτημάτων που δεν απαντώνται εύκολα με ένα "πάρα πολύ" ή ένα "απίστευτα" , εκείνο που τελευταία με έκανε να κοντοσταθώ και να αναρωτηθώ ενώπιον του κοινού είναι το εξής: "ποιό είναι δάσκαλε κατά τη γνώμη σου το καλύτερο τριάρι της φετινής ευρωλίγκα μέχρι και τον πρώτο γύρο του τοπ-16";