Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο πολύ άστοχος Ολυμπιακός που δυσκολεύτηκε πολύ απέναντι στην ακόμη πιο άστοχη Ζαλγκίρις, η μέτρια Αρμάνι που γλύτωσε την τελευταία στιγμή απέναντι στην Παρί και η Μπολόνια που δεν κατάφερε σχεδόν τίποτα απέναντι στην Βιλερμπάν και συνέχισε το στραβό της ξεκίνημα. Μόλις τέσσερις ομάδες έχουν μείνει αήττητες και φαντάζει δύσκολο να υπάρχει πάνω από μία στο τέλος της επόμενης διπλής αγωνιστικής εβδομάδας. Ας περάσουμε όμως στις κατηγορίες μας.

Η πεντάδα

1 - Ντάριο Μπριθουέλα

Η Μπαρτσελόνα δεν ήταν ιδιαίτερα καλή για 28 λεπτά απέναντι στην Άλμπα, χάνοντας μάλιστα με 53-54 μετά από ένα κλασικό ξέσπασμα των Βερολινέζων. Εκεί μπήκε στην φάση ο Ντάριο Μπριθουέλα, ο οποίος ανέλαβε την επίθεση των Καταλανών και επέστρεψε στον πάγκο μετά από πέντε αγωνιστικά λεπτά έχοντας βάλει 11 πόντους οι οποίοι μαζί με δύο τρίποντα του Αμπρίνες έφεραν τη διαφορά στους 16 (71-55) και τελείωσε οποιαδήποτε άλλη κουβέντα. Ο Ισπανός πλέι μέικερ, τελείωσε έχοντας συνολικά 18 πόντους παίζοντας δίπλα στον Σατοράνσκι και τον Αμπρίνες. Η Μπαρτσελόνα δεν θέλγει εντελώς με την απόδοσή της, αλλά και πέρσι που έθελξε στην αρχή, τα έκανε μούσκεμα στο τέλος. Τέλος πάντων, κέρδισε την Άλμπα που και φέτος θα είναι στις τελευταίες θέσεις.

2 - Μάστερκλας εμφάνιση από τον Αιζέια Κάναν στο Βελιγράδι κόντρα στη Μπασκόνια. Ο Αμερικανός έγραψε 19 πόντους με 55% εντός παιδιάς συμπληρώνοντας τη στατιστική του με 2 ασίστ κι ένα κλέψιμο. Στο ξεκίνημα του αγώνα ο Κάναν λειτούργησε ως στατικός εκτελεστής με κινήσεις μακριά από τη μπάλα δείχνοντας άπλετη υπομονή στις αποφάσεις του. Κι εφόσον μπήκαν τα πρώτα σουτ, η ψυχολογία του ανέβηκε στα ύψη. Σταδιακά άρχισε αυτός να παίρνει τις αποφάσεις με τη μπάλα στα χέρια χτυπώντας κάθε αμυντικό που έστειλε πάνω του ο Λάσο, πετυχαίνοντας μάλιστα αρκετά δύσκολα καλάθια. Στο τέλος έσβησε και το ματς με τις κρίσιμες βολές του. Δεύτερη σερί μεγάλη εμφάνιση για γκαρντ του Σρβένα που βρίσκεται στο 2-0. Θα κάνει ζημιές.

3 - Συνεχίζοντας σταθερά ως η λαμπερή εξαίρεση σε μία αλλόκοτη ομάδα που δεν συνεχίζει να βλέπει τους παίκτες της να περιφέρονται άσκοπα στο παρκέ, ο Σαβόν Σίλντς ήταν και πάλι ότι καλύτερο είχε να δείξει η Αρμάνι Μιλάνο στον αγώνα της απέναντι στην Παρί. Η γαλλική ομάδα του εξαιρετικού ΤιΤζέι Σόρτς θα κάνει κηδείες φέτος και παραλίγο η πρώτη εξ αυτών να ήταν στο Μιλάνο, μπροστά στα μάτια του συμπαθούς αλλά ανήμπορου να βοηθήσει Τζόρτζιο Αρμάνι και του επίσης συμπαθούς αλλά εξίσου ανήμπορου να βοηθήσει, Ετόρε Μεσίνα. Τέλος πάντων, η Παρί ήταν μπροστά με οκτώ, στο τελευταίο πεντάλεπτο, ο Σιλντς έβαλε τρία μεγάλα καλάθια για να κρατήσει ζωντανή την ομάδα του, η οποία τελικά προσπέρασε και με το ματς να κρέμεται, έβαλε και το σουτ του αγώνα για να στείλει τη διαφορά στους τέσσερις και να σώσει την Αρμάνι, η οποία κουτσά-στραβά έκανε την πρώτη της νίκη. Ο Σιλντς είχε μία πλήρη εμφάνιση και στα στατιστικά του αγώνα, καθώς συμπλήρωσε 21 πόντους, με έξι ριμπάουντ και πέντε ασίστ, πήρε και κάμποσα φάουλ, έβαλε και κάμποσες βολές. Μάλλον θα κοιτούσε απειλητικά κι αυτός.

4 - Βαρύ σχήμα βγαλμένο από άλλη δεκαετία παίζει το Ριμπάουντ σήμερα, με δύο σέντερ στην σύνθεση του. Ο πρώτος είναι ο Νιλ Σακό της Βιλερμπάν που έδειξα κάποια πραγματάκια με τη Μακάμπι αλλά μας συστήθηκε άριστα με τη Μπολόνια, δείτε τώρα στατιστική. 19 πόντοι, 11 ριμπάουντ (εκ των οποίων τα 5 επιθετικα), 2 κλεψίματα και 2 τάπες εκ των οποίων η μία στη λήξη του ματς ενώ ο Κορντινιέ προσπαθούσε να το στείλει στην παράταση. Πολύ στιβαρός σκρίνερ τούτος δω, και ταχύτατος για το ύψος του. Ήταν εντυπωσιακό το πόσο γρήγορα μετέβαινε από το σκριν στην καρδιά της ρακέτας για να τελειώνει τις φάσεις. Βέβαια θα μου πείτε, με αντίπαλο τον Ζίζιτς όλοι σαν τον Μπολτ φαίνονται. Θα το επανεξετάσουμε το θέμα. Σίγουρα πάντως οι αμυντικές του ικανότητες ψηλά δεν χωρούν αμφισβήτησης.

Incredible defense by @LDLCASVEL and Neal Sako to get their first W ?#MotorolaMagicMoments I @Moto pic.twitter.com/PTfnThaIM4

— Turkish Airlines EuroLeague (@EuroLeague) October 10, 2024

5 - Υπάρχουν δύο ζητούμενα στις φετινές εμφανίσεις του Ματίας Λεσόρ. Η πρώτη είναι ότι ο Γάλλος σέντερ εμφανώς κυνηγάει τον τίτλο του MVP, οπότε τα νούμερα του αναμένεται να είναι διογκωμένα, παρότι η χρήση του δεν θα είναι μεγαλύτερη με το πιο απλωμένο φετινό ρόστερ του Παναθηναϊκού. Η δεύτερη είναι ότι θα υπάρχουν βραδιές που ο Λεσόρ τελειώνει με 22 πόντους και μόλις δύο χαμένα σουτ, κυριαρχώντας στις δύο ρακέτες και μαζεύοντας κάμποσα επιθετικά ριμπάουντ (τέσσερα την Πέμπτη), που η επιρροή του στο τελικό αποτέλεσμα δεν θα είναι τόσο ξεκάθαρη όσο δείχνει η στατιστική του εικόνα. Σήμερα, θα μπει, έστω και σαν δεύτερος σέντερ, με την κλασική υποσημείωση ότι το ριμπάουντ αυτής της εβδομάδας γράφεται από δύο Παναθηναϊκούς.

X-Factor

Η δεινοπαθούσα Ρεάλ τα είχε βρει σκούρα απέναντι στην Παρτιζάν, με τους Σέρβους να ψάχνονται μεν ακόμη αλλά να απαντάνε σταθερά στα επιμέρους σερί των Μαδριλένων, με τρίποντα, κλεψίματα και αιφνιδιασμούς, παρά την κακή επιθετική τους λειτουργία. Κάπως έτσι, στο ξεκίνημα της τέταρτης περιόδου η διαφορά ήταν στους δύο και ο Καμπάτσο που ενορχήστρωνε την επίθεση της Ρεάλ ήταν στον πάγκο. Εκεί μπήκε στο κόλπο ο Εξέιβιερ Ρατάν-Μέις, ο οποίος σύμφωνα με τα δημοσιεύματα βρίσκεται λίγα βήματα πριν την πόρτα της εξόδου, όμως απέναντι στην Παρτιζάν, έβαλε δύο κουφά τρίποντα, πριν και μετά από δύο βολές του Μούσα κι έστειλε τη διαφορά στους δέκα, απ’όπου η ομάδα του Ομπράντοβιτς δεν είχε επιστροφή. Περισσότερα για τη Ρεάλ σε λίγο.

Avatar

Δεν έχει ξεκινήσει καλά τη σεζόν η Μπολόνια, εξού και το 0-2 στην κατάταξη. Την προηγούμενη εβδομάδα ο Γκουρού στάθηκε στα του Γουίλ Κλάιμπερν, σήμερα το άβαταρ της Μπολόνια είναι ο Ντάνιελ Χάκετ. Σε μόλις 6 λεπτά συνολικής συμμετοχής ο Χάκετ πρόλαβε κι έκανε τρία φάουλ δεν πήρε κανένα σουτ, αλλά γλίτωσε το Πι Τζέι Τάκερ γκέιμ γράφοντας μια ασίστ κι ένα κλέψιμο. Ως εκ τούτου ο Κορντινιέ κι ο Παγιόλα τράβηξαν σχεδόν όλο το κουπί στα γκαρντ για τον Μπάνκι, κι αυτό είναι ένα προοίμιο της σεζόν που έρχεται. Γιατί ο 36χρονος Χάκετ δε μαρκάρει όπως συνήθιζε και πρέπει να κερδίσει τα λεπτά του μέσω της λήψης αποφάσεων στην επίθεση. Αν δε μπορεί να κάνει ούτε αυτό, η περιφέρεια της Μπολόνια είναι η πλέον ευνουχισμένη στη λίγκα και λογικά θα ψάξουν παίκτη. Ξεκάθαρα η ήττα της αγωνιστικής για τη Μπολόνια, που ξεκινάει τη σεζόν περίπου όπως την έκλεισε πέρυσι.

Τακτική

Στο Μονακό η Μακάμπι φαινόταν να ελέγχει το ματς αν και είχε βραχεία κεφαλή στο σκορ. Είχε περισσότερη ενέργεια, χτυπούσε στα πόδια τους ψηλούς του Ομπράντοβιτς που ήταν μαζεμένοι πιο μέσα και επέβαλλε το ρυθμό της. Η αλήθεια είναι πως κι ο κόουτς της Μονακό συνέβαλλε τα μέγιστα σε αυτό με τους πειραματισμούς του στις εκάστοτε πεντάδες. Αλλά εν τέλει κατάφερε να τα ξεσκατώσει.

Η πεντάδα που ξεκίνησε το δεύτερο ημίχρονο στη θέση των Στραζέλ, Μπλοσομγκέιμ είχε τους Οκόμπο και Ντιαλό. Σε πρώτη φάση αυτό το σχήμα βελτίωσε άρδην το spacing της ομάδας, εξού και τα πιο ποιοτικά σουτ που βρήκαν οι παίκτες της Μονακό. Κυρίως όμως ήταν ένα σχήμα που λειτούργησε πολύ καλύτερα στην άμυνα. Γιατί με τον Ντιαλό να βοηθά τον Τζαϊτέ στα μετόπισθεν, ο Μοτεγιούνας πίεζε ελεύθερα στην περιφέρεια κόβοντας από τον Χόουρντ τη δυνατότητα να τον χτυπήσει στο πρώτο βήμα. Η Μονακό άρχισε σιγά σιγά να μαζεύει τα ριμπάουντ, να διαχειρίζεται το ρυθμό κι εξισσορόπησε το ματς.

Το προβάδισμα όμως εδραιώθηκε όταν ο Ομπράντοβιτς αποφάσισε να περάσει από το πιο βαρύ του σχήμα με Μοτεγιούνας - Τζαϊτέ, στο πιο ελαφρύ του με Παπαγιάννη στο 5 και τους Ντιαλό - Μπλόσομγκέιμ να εναλλάσονται στο 3-4 σε επίθεση και άμυνα. Η ομάδα άρχισε να ακολουθεί  όλα τα σκριν της Μακάμπι, ο Στραζέλ έσκασε τα αντίπαλα γκαρντ κι η Μονακό από το σετ παιχνίδι πέρασε αστραπιαία σε ένα άτυπο catch me if you can αιφνιδιάζοντας τη Μακάμπι με επιθέσεις σε πρώτο χρόνο πριν προλάβει να στήσει σωστά την άμυνα της. Δεν είναι καθόλου εύκολο να κερδίσεις τη Μακάμπι στο ρυθμό αλλά ο Ομπράντοβιτς το κατάφερε για μερικά λεπτά ως ότου επιστρέψουν οι βασικοί του για να διαχειριστούν το προβάδισμα ως το τέλος.

Η φετινή Μονακό είναι με διαφορά η καλύτερη που έχουμε δει βάσει ταλέντου, αλλά και βάσει ισορροπίας του ρόστερ της. Για πρώτη φορά υπάρχουν οι αλληλοκαλύψεις μεταξύ των θέσεων και παίκτες από τον πάγκο καθείς με το ρόλο του. Η έλευση του Τζαϊτέ στο 5 αναβάθμισε τη θέση (επιτέλους) κι έδωσε ανάσα στα πονεμένα ριμπάουντ της ομάδας. Πιθανόν όταν ο Κορκμαζ επιστρέψει και βρει ρυθμό να γράφουμε για μια επιθετική μηχανή άκρως δυσκολοκατάβλητη.

Τα σουτ

Το ντέρμπι της Πόλης ανάμεσα σε Εφές και Φενέρ στο νέο γήπεδο των πρώτων σημαδεύτηκε από τον καβγά ανάμεσα σε Ταρίκ Μπιμπέροβιτς κι Ελάιτζα Μπράιαντ, με τον πρώτο να επιτίθεται με νυχιές(!) και τον δεύτερο να απαντάει με δάγκωμα (!!!), σε μία φάση που αμφότεροι αποβλήθηκαν κι αναμένουν τις τιμωρίες τους. Το ματς μετά κόπασε, η Φενέρ ανέβασε λίγο τη διαφορά της, όμως η Εφές με τους Οτούρου και Νουόρα κατάφερε όχι απλά να επιστρέψει αλλά και να ισοφαρίσει. Με τη διαφορά στον πόντο όμως, η Φενέρ βρήκε όχι μόνο ένα, αλλά δύο τεράστια σουτ για να πάρει ίσως το πιο σημαντικό ματς της εβδομάδας αυτής. Και τα δύο σουτ προήλθαν από δημιουργία του απόλυτου σταρ της Φενέρ, Χέιζ-Ντέιβις, το ένα σε κατάσταση αιφνιδιασμού από τον Γκούντουριτς και το άλλο στο τέλος του χρόνου από τον κομβικό Ζάγκαρς, που θα βρει πολλά λεπτά παιχνιδιού μετά τον τραυματισμό του Γουίλμπεκιν.

Τι θα γινόταν αν… ο Καμπάτσο είχε τιμωρηθεί;

Ο Φακούντο Καμπάτσο ήταν ο καλύτερος παίκτης της Ρεάλ στον αγώνα με την Παρτιζάν. Παρότι στο τέλος ο Μούσα και ο Ρατάν-Μέις τράβηξαν το σκορ κι έκλεισαν το ματς, ο Αργεντινός πλέι μέικερ ήταν καταπληκτικός σε όλη τη διάρκεια του ματς, είτε μοιράζοντας το παιχνίδι (έντεκα ασίστ), είτε ενοχλώντας αρκετά τα γκαρντ της σερβικής ομάδας, τα οποία μπορεί να σκόραραν, αλλά δεν δημιούργησαν σχεδόν καθόλου.

Ο Καμπάτσο όμως, στον προηγούμενο αγώνα με την Μπάγερν είχε ένα τρομερό ξέσπασμα εναντίον των διαιτητών για ένα μη σφύριγμα, το οποίο προσπάθησε να κερδίσει επίσης με υπερβολικό τρόπο. Για τις ενέργειες του αποβλήθηκε από τον αγώνα και το αρμόδιο όργανο της Ευρωλίγκας τον τιμώρησε με αποκλεισμό μίας επιπλέον αγωνιστικής. Δεν θα έπαιζε δηλαδή στον αγώνα με την Παρτιζάν, με βάση τον νέο πειθαρχικό κανονισμό, ο οποίος είναι αρκετά πιο αυστηρός. Θυμίζουμε ότι ο Μίλος Τεόντοσιτς για δύο αντίστοιχα ξεσπάσματα πέρσι, εκτίει τη δεύτερη, βαρύτερη, ποινή τιμωρίας δύο αγωνιστικών από το φινάλε της περσινής σεζόν.

Η Ρεάλ όμως άσκησε έφεση, η οποία δεν αναμένεται πάντως να γίνει δεκτή, καθώς δεν υπάρχει νέο στοιχείο που να αλλάζει τα γεγονότα που κατέγραψαν οι διαιτητές στο φύλλο αγώνα. Όμως, η ομάδα δικηγόρων της ισπανικής ομάδας πέτυχε την επιστροφή του Αργεντίνου στη δράση μέχρι να εκδικαστεί η έφεση αυτή, η οποία αναμένεται να γίνει κάποια στιγμή στις επόμενες ημέρες. Μένει να φανεί ποια ομάδα θα είναι η τυχερή.

Ολυμπιακός

Το ματς στο ΣΕΦ κόντρα στη Ζαλγκίρις δεν πρόκειται να λείψει σε κανέναν φίλο του Ολυμπιακού, ειδικά σε όσους πήγαν να το δουν λάιβ. Μπασκέτες που βαρέθηκαν να τραντάζονται από την αστοχία, 55 φάουλ, σχεδόν 70 συνολικά εκτελεσμένες βολές και μια Ζαλγκίρις με 31% ευστοχία. Όχι ότι ο Ολυμπιακός ήταν εντυπωσιακός κάθε άλλο. Αλλά με τόσα μπες βγες στο απουσιολόγιο σε αυτή τη φάση της σεζόν, το συγκεκριμένο ματς δεν πρέπει να προβληματίσει κανέναν.

Ήταν ένας αγώνας που ξεκίνησε με τους χειρότερους οιωνούς από πλευράς θεάματος, σε κάποια φάση στις αρχές της δεύτερης περιόδου οι δύο ομάδες είχαν συνολικά 1/15 τρίποντα. Η δε Ζαλγκίρις είχε μπει στο ματς σχεδόν ανήμπορη να σκοράρει, απόρροια και της αμυντικής ευελιξίας που προσφέρει στο 5 η αναγκαστική παρουσία του Ράιτ. Γενικά το πόσο σημαντική θέση είναι το 5 για το μπάσκετ του κόουτς Μπι φαίνεται περίτρανα σε κάτι τέτοια ματς. Ο Ολυμπιακός δεν είχε κανέναν μα κανέναν παίκτη πέραν του Βεζένκοφ ίσως για να πατήσει τη μπάλα στο χαμηλό ποστ, κι αυτό του στερεί μεγάλο ποσοστό από τις δευτερεύουσες δράσεις που έχει συνηθίσει να παίζει. Γιατί όταν η επίθεση του Ολυμπιακού βρίσκει εμπόδιο μετά την πρώτη δράση η μπάλα δε γυρίζει στην κορυφή, στον εκάστοτε γκαρντ για να ξαναπαίξει. Η μπάλα γυρίζει στον Φαλ, που περιμένει στο χαμηλό ποστ είτε για το ένας εναντίον ενός, είτε κυρίως τις δράσεις μακριά από τη μπάλα των συμπαικτών του ώστε να τους μοιράσει ξανά το παιχνίδι. Για αυτό και στα λίγα λεπτά που αγωνίστηκε ο σαφώς ανέτοιμος Φαλ, ο Ολυμπιακός έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ του και έβγαλε με ευκολία τρια ελεύθερα σουτ από τις γωνίες.

Επομένως ελλείψει του inside out παιχνιδιού για λίγο ακόμα, ο κόουτς Μπαρτζώκας στράφηκε στη συνταγή που αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει πέρυσι ξανά ελέω τραυματισμών. Φουλ κάθετο παιχνίδι με Ράιτ Πετρούσεφ, εκμετάλλευση της βαρύτητας του Βεζένκοφ, στόχευση στα μις ματς, αιφνιδιασμοί, άμυνα που κλείνει κάθε σπιθαμή χώρου. Κι ήταν αρκετό για να φτάσει στο 1-1 και να υπερασπιστεί την έδρα του στην έναρξη της σεζόν στο ΣΕΦ. Αλλά σε καμία περίπτωση δε μπορεί να είναι κάτι περισσότερο από μια ειδική συνθήκη. Γιατί καθιστά το παιχνίδι του Ολυμπιακού πολύ πιο εξαρτώμενο από τα γκαρντ του και τις προσωπικές εκτελέσεις τους. Πέραν του Μακίσικ που διαχρονικά κόβει άμυνες στα δύο, και του Γκος που ενίοτε το χάνει στα τελειώματα, άλλον γκαρντ να κουβαλήσει σε τέτοιες καταστάσεις δεν έχει ο Ολυμπιακός.

Θα περίμενε κανείς βέβαια, δεδομένων των απουσιών, να δούμε πολύ περισσότερο παιχνίδι μεταξύ Φουρνιέ και Βεζένκοφ. Δηλαδή να περάσει εκεί η λήψη αποφάσεων, κι η αλήθεια είναι πως το είδαμε ελαφρώς στην πρώτη περίοδο. Είναι ένα δίπολο που αν αρχίσει να δουλεύει, βασικά δε μαρκάρεται. Και στα κλεισίματα των αγώνων όταν ο Ολυμπιακός θα ψάχνει σκορ για να τελειώσει το ματς αναπόφευκτα θα στραφεί στους δύο πηγαία ταλαντούχους παίκτες του. Επομένως αυτή η συνεργασία θα πρέπει να αρχίσει να χτίζεται, και τέτοια ματς είναι η ιδανική ευκαιρία.

Παναθηναϊκός

Η αγωνιστική εικόνα του Παναθηναϊκού δεν είναι για να κερδίζει τα ματς απέναντι σε ομάδες όπως η Μπάγερν με διψήφιες διαφορές και βάζοντας 94 πόντους. Φυσικά έχει πολλά καλά στοιχεία στο παιχνίδι του, έχει διατηρήσει σε μεγάλο βαθμό την περσινή άμυνα που του άλλαξε τη σεζόν και την συντροφεύει με πολλή περισσότερη και καλύτερη τρεχάλα, ενώ το περσινό προβληματικό rotation έχει ανοίξει για τα καλά, με περισσότερα κορμιά και πολλές λύσεις. Η ύπαρξη σταθερών, όπως ο Λεσόρ κι ο Ναν και η εγγενής αυτοπεποίθηση που φέρνει η περσινή σεζόν όμως είναι τα βαριά χαρτιά του Παναθηναϊκού στο ξεκίνημα της φετινής.

Το κάρο ξεκολλάει από την λάσπη πολύ πιο εύκολα, με συγκεκριμένες μεθόδους και ο κόουτς Αταμάν βλέπει την ομάδα του να φτάνει στον τερματισμό του κάθε αγώνα, έχοντας δαπανήσει ακριβώς τις αναγκαίες ποσότητες ενέργειας, δουλεύοντας στο ρελαντί κι έχοντας αφήσει πίσω τα ηχηρά πρέπει των αγώνων. Αυτά δεδομένα θα έρθουν, ίσως και νωρίτερα απ’ότι υπολογίζουν όλοι στον Παναθηναϊκό, αλλά μέχρι τότε η ομάδα κινείται σε μία ανέμελη κατάσταση, προσπαθώντας να εντάξει νέους παίκτες σε αυτήν με ομαλό τρόπο.

Στα του ματς με την Μπάγερν, ιδιαίτερη μνεία αξίζει περισσότερο στο παιχνίδι του Χουάντσο, ο οποίος ξεκίνησε τη σεζόν πολύ πιο ενεργητικά και επιθετικά, αποτελώντας μία εκδοχή που παίζει πολύ πιο κοντά στο επίπεδο ενός παίκτη με το συμβόλαιο και τις παραστάσεις του. Ο Ισπανός θα διεκδικήσει και λογικά θα πάρει τη φανέλα του βασικού με τέτοιες εμφανίσεις. Τα τρία σερί εκτός έδρας παιχνίδια των πράσινων, κόντρα στην επικίνδυνη Παρί και στους δύο περσινούς αντιπάλους τους στα πλέι-οφ (Ρεάλ, Φενέρ) θα δοκιμάσουν για πρώτη φορά φέτος τις αντοχές τους και θα δείξουν μάλλον τι ακριβώς κρύβεται πίσω από την εικόνα της ανεμελιάς.