γράφουν οι Δημήτρης Χρυσικός, Pete Seizis και Alexandros Mitsiou

 Η πρώτη πεντάδα

1. Πριν από δύο εβδομάδες τοποθετήσαμε τον Σαμπάζ Νέιπιερ ως τον παράγοντα Χ που αλλάζει τη σεζόν για την Αρμάνι Μιλάνο και αυξάνει τις πιθανότητες για διεκδίκηση έστω της τελευταίας θέσης στην postseason. Αυτή τη φορά, είναι μάλλον κατάλληλο να τον προσθέσουμε στους απόλυτους πρωταγωνιστές. Στην κατεδάφιση του συνόλου της Μπάγερν, με 25-8 στην πρώτη περίοδο και 99 πόντους συνολικά, ο Νέιπιερ ήταν ξανά η όαση προσωπικού σκορ - τουλάχιστον μετά το αρχικό ξέσπασμα του Μπίλι Μπάρον. O 31χρονος γκαρντ βρέθηκε εκ νέου σε άψογη βραδιά από την περιφέρεια (5/6 τρίποντα, 44,2% στα εννιά παιχνίδια που έχει παίξει στη διοργάνωση), παράλληλα προσπάθησε να τρυπήσει την άμυνα των Βαυαρών και είτε να πάει στη γραμμή των βολών, είτε να πασάρει ξανά έξω προς τους συμπαίκτες του. 20 πόντοι, 4 ασίστ για 2 λάθη, βάλτε δύο κλεψίματα και έχετε μία πλήρη στατιστική. Μάλλον η σημαντικότερη προσθήκη σε ρόστερ Ευρωλίγκας μέσα στο 2023.

2. Αν και οι μαθηματικές ελπίδες του Ερυθρού Αστέρα για να προλάβει την οκτάδα είναι ελάχιστες, η ομάδα του Ιβάνοβιτς κόντρα στη Μπασκόνια έκανε αυτό που έπρεπε. Αιχμή του δόρατος δεν ήταν άλλος από τον Νεμάνια Νέντοβιτς, που φόρτωσε με 20 πόντους την άμυνα των Βάσκων, οι 14 στο δεύτερο ημίχρονο, και τρία τρίποντα στην τελευταία περίοδο! Ο Σέρβος γκαρντ χτύπησε ξανά και ξανά τους νωχελικους ψηλούς του Πεναρόγια, κερδίζοντας και αρκετά φάουλ, σε μια βραδιά που οι Βιλντόζα και Καμπάτσο ήταν άφαντοι εκτελεστικά, με 2/13 σουτ αθροιστικά. Ο Ερυθρός είναι στο 13-17 κι έχει τρία εντός στα εναπομείναντα τέσσερα παιχνίδια, αλλά κόντρα στις Βαλένθια, Φενέρ και Ολυμπιακό. Πρέπει γράψει μόνο νίκες και να ελπίζει ότι όλα θα πάνε στραβά για τους υπόλοιπους, δύσκολα κόλπα.

3. Όπως θα καταλάβατε και από το πρόσφατό μας κείμενο για τις ομάδες που διεκδικούν την οκτάδα, δίνουμε ένα μίνι προβάδισμα στην Παρτίζαν κόντρα στους υπόλοιπους. Το σύνολο του Ομπράντοβιτς βρέθηκε σε μία σπουδαία βραδιά και στις δύο πλευρές του παρκέ απέναντι στον Ολυμπιακό, με καλή κυκλοφορία, θάρρος στις περιφερειακές εκτελέσεις και άμυνα που, όταν σταμάτησε να δέχεται κάθε πιθανό πόντο κοντά στο καλάθι, πίεσε τους ερυθρόλευκους και τους ανάγκασε σε πολλά λάθη και κακές επιλογές

Εκείνοι που φωτογραφίζουν περισσότερο απ’ όλους όσα έγιναν στο παρκέ το βράδυ της Παρασκευής είναι οι Τζέιμς Νάναλι και Ντάντε Έξουμ. Εξαιρετικό ξεκίνημα από τον πρώτο, με γρήγορες και εύστοχες εκτελέσεις από περιφέρεια και μέση απόσταση, καθώς και συμμετοχή σε σημαντικές άμυνες που έβγαλαν τελείως εκτός ρυθμού οποιονδήποτε περιφερειακό ερυθρόλευκο δε κουβαλούσε το όνομα Τόμας Γουόκαπ. Στο δεύτερο μέρος η σκυτάλη πέρασε στον Αυστραλό, που έβαλε ξανά την μπάλα στο παρκέ, χτυπώντας κοντά στο καλάθι του Ολυμπιακού με τα γνωστά του ντράιβ, αλλά και τα μακριά του χέρια σχεδόν σε κάθε αμυντική προσπάθεια μέχρι η διαφορά να ξεφύγει ξανά πάνω από δέκα πόντους. 19π/4ρ/5α/2κλ ο Νάναλι, 15π/4α/3κλ ο Έξουμ, μαζί τους και ο Λεσόρ του double-double (12π/10ρ/3α). Η Παρτίζαν εξελίσσεται στον απόλυτο κακό μπελά.

4. Η Μπαρτσελόνα βλέπει τον σταρ της να αποκτά φόρμα την κατάλληλη στιγμή. Ο Νίκολα Μίροτιτς, ο οποίος στους τελευταίους 7 αγώνες της Μπαρτσελόνα σκοράρει περίπου 20 πόντους μέσο όρο (22,6 μέσα στον Μάρτιο, με ευστοχίες 58 FG% και 45% από το τρίποντο) κυριολεκτικά δυνάστευσε τους φόργουορντ του Παναθηναϊκού με κάθε τρόπο στο ΟΑΚΑ. 26 πόντοι με σχεδόν 70% ευστοχία (24 στο 2ο ημίχρονο), και 3 ριμπάουντ για τη γαρνιτούρα. Οι Γουίλιαμς και Αγραβάνης απέτυχαν παταγωδώς να ακολουθήσουν τον Μίροτιτς είτε έκανε κίνηση προς τα φτερά είτε όταν έπαιρνε τη μπάλα στο χαμηλό ποστ. Εκεί ειδικά ο Μίρο έμοιαζε ασταμάτητος, φτάνοντας με περίσσεια άνεση κοντά στο καλάθι (που ήταν άχαστος), ή κερδίζοντας φάουλ στη χειρότερη των περιπτώσεων. Μοιάζει σωματικά και πνευματικά έτοιμος πριν το πρώτο μεγάλο τεστ, αυτό της οκτάδας, αν και ας είμαστε ειλικρινείς: Παρά τα όσα λέει ο Γιασικεβίτσιους, η φάση μάλλον είναι ‘’τρόπαιο ή ολική αποτυχία’’ για αυτόν και τη Μπαρτσελόνα.

5. Η Ρεάλ Μαδρίτης δεν τσίμπησε από την παρουσία του Μάρκο Μπελινέλι, που τράβηξε την κάρτα ‘’ταξίδι στο 2013’’ από την τσέπη του, βάζοντας το ένα τρίποντο εκτός ισορροπίας μετά το άλλο (26 πόντοι, 6/9 τρίποντα), αρνήθηκε να χάσει από το σόλο του αρτίστα και πέτυχε το διπλό που τη φέρνει στο ίδιο ρεκόρ με τον Ολυμπιακό, αν και δεν ελέγχει την ισοβαθμία. Ο Γκέρσον Γιαμπουσέλε ήταν, μαζί με τον σκόρερ Μάριο Χεζόνια των 26 πόντων, ο πρωταγωνιστής αυτής της σημαντικής νίκης, με μία πραγματική all-around εμφάνιση. Η επίθεση της Ρεάλ αποκτούσε ροή μέσα από τις επαφές του Γάλλου ψηλού, αντίστοιχα στην άμυνα ήταν μέρος των μεγαλόσωμων σχημάτων που εξαφάνισαν κάθε πιθανότητα για την Μπολόνια να σκοράρει από κοντά με συνέπεια, ο ίδιος βρέθηκε σε σχεδόν άψογο βράδυ εκτελεστικά (6/6 δίποντα, 4/7 τρίποντα) και έφτασε 24 πόντους, που συνοδεύτηκαν από 6 ριμπάουντ και 3 ασίστ.

Honorable mention: Η Μονακό άντεξε το αρχικό ξέσπασμα της Βαλένθια και πήρε τη νίκη, χτυπώντας με το παιχνίδι του Μπλόσομγκειμ και χαμηλά μέσω του Ντόντα Χολ, ο οποίος φυσικά μάζεψε και όποιο διαθέσιμο επιθετικό ριμπάουντ υπήρχε στον εναέριο χώρο του Μονακό, ώστε να δημιουργήσει ακόμη πιο εύκολα σκορ για τον εαυτό του. 10 πόντοι και 13 ριμπάουντ, με 5 απ’ αυτά να είναι επιθετικά, καθώς και 2 τάπες για τον Αμερικανό σέντερ, σ’ ένα γεμάτο double-double.

X-factor

Η αγωνιστική αυτή, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν προσφέρθηκε για ιδιαίτερες συγκινήσεις μεταξύ των αγώνων της, οπότε η εύρεση του x-factor ήταν κομματάκι δύσκολη. Θα πάμε ωστόσο με τον τίμιο γίγαντα από τη Νιγηρία, τον Τόνι τον Τζεκίρι της Φενέρ. Η Τουρκική ομάδα είναι σε κακό φεγγάρι και ο αγώνας με τη Ζάλγκιρις στην Κωνσταντινούπολη έμοιαζε κομβικός, ώστε να μη βρεθεί σε περαιτέρω μπελάδες, καθώς οι Λιθουανοί ήθελαν διακαώς τη νίκη, αλλά και να κρατήσει μία σχετικά κοντινή απόσταση από την τέταρτη θέση.

Ο βασικός σέντερ της ομάδας του Δημήτρη Ιτούδη, Τζόναθαν Μότλεϊ, έκανε ένα πραγματικά κακό ξεκίνημα στο πρώτο δεκάλεπτο, με δύο γρήγορα φάουλ και τέσσερα συνολικά λάθη -το ένα εξ αυτών ήταν ένα επιθετικό φάουλ. Ό,τι πρέπει δηλαδή για να πιάσεις το μήνυμα πως η βραδιά δε θα είναι καλοκαιρινός περίπατος. Γρήγορα επιστρατεύτηκε ο Τζεκίρι, o οποίος πήρε σχεδόν όλες τις σωστές αποφάσεις στο διάστημα που χρησιμοποιήθηκε. Δέκα πόντοι σε τέσσερις προσπάθειες και ένα ζευγάρι βολών στο πρώτο ημίχρονο, καλές άμυνες όποτε χρειάστηκε, είτε με δυναμικά hedge outs είτε αλλάζοντας πάνω στον περιφερειακό. Μπορεί απέναντι σε σέντερ όπως ο ατσούμπαλος Μπιρούτις να μην είχε δύσκολο έργο, όμως όταν κλήθηκε να αντιμετωπίσει stretch ψηλούς όπως οι Πολονάρα και Σμιτς, το έπραξε με επιτυχία. Τελείωσε το ματς με 13 πόντους και 5 ριμπάουντ, έδωσε δύο τελικές πάσες, έκανε και τα φαουλάκια του, κύριος.

To avatar

Κακό βράδυ για τον Κώστα Σλούκα απέναντι στην Παρτίζαν και ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, όπου είχε 5 λάθη και 1/3 σουτ. Μακριά από τα νούμερα, αυτό που προβλημάτισε πάνω απ’ όλα ήταν η διστακτικότητα και οι κακές αποφάσεις, σα να μην είχε μπει καθόλου στο πνεύμα του αγώνα, στο σημείο που ο Ολυμπιακός χρειαζόταν τα χαρίσματά του ώστε να κατεβάσει τη διαφορά που είχε χτίσει το σύνολο του Ομπράντοβιτς. Επειδή βέβαια ο Σλούκας είναι σπουδαίος παίκτης βρήκε τον τρόπο, ακόμη και σε μία βραδιά που δε του βγαίνει, να προσφέρει 3 ασίστ και 8 πόντους, με έξι απ’ αυτούς να έρχονται σερί προς το φινάλε της τρίτης περιόδου. Ακόμη κι εκεί ωστόσο το πρώτο του βήμα έδειχνε ελαφρώς πιο αργό, σα να μην είναι στην τοπ κατάσταση που απαιτεί το παιχνίδι του, με συνεχή κίνηση πάνω στην μπάλα. Δεν πειράζει, το ζήτημα για εκείνον και τον Ολυμπιακό άλλωστε είναι τα πλέι-οφς.

Το ματς

Το αποτέλεσμα στο Βελιγράδι ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την Εφές να αγγίξει την οκτάδα, μέσω πιθανής ισοβαθμίας με τις Μπασκόνια κι ενδεχομένως την Ζαλγκίρις που έπρεπε να παίξει με την Φενέρμπαχτσε. Το μόνο ζητούμενο για τον Αταμάν και τους παίκτες του, ήταν να κερδίσουν την προτελευταία κι αδιάφορη Άλμπα. Και κάπως έτσι ξεκίνησε το ματς της αγωνιστικής.

Η Εφές μπήκε με ανεξήγητη αδιαφορία για την σημαντικότητα της συνθήκης. Αδικαιολόγητα πολλά under στα σκριν της Άλμπα, που οι γκαρντ της προφανώς χτύπησαν ανελέητα, και παιδαριώδης απάθεια στο ζωγραφιστό. Το pick n roll των γηπεδούχων έμοιαζε ασταμάτητο καθώς έφταναν πανεύκολα στο καλάθι της Εφές, ακόμα κι αν χρειαζόταν ένα επιπλέον κόψιμο από τη βασική γραμμή. Μέχρι και ζώνη δοκίμασε ο Αταμάν για λίγες άμυνες μήπως συμμαζέψει την κατάσταση, αλλά ξέχασε ότι είχε απέναντί του τον κορυφαίο πασέρ της διοργάνωσης στο 4-5, τον κύριο Λουκ Σίκμα (spoiler alert, θα τον ξαναδούμε παρακάτω). Η εικόνα του πρώτου ημιχρόνου

θα μπορούσε να ήταν πολύ χειρότερη, ας όψεται ο Βασίλιε Μίσιτς κι ο Άντε Ζίζιτς, που κράτησαν την Εφές.

Έλα όμως που στα πρώτα τρία λεπτά του δευτέρου ημιχρόνου η Άλμπα τους πήρε παραμάζωμα, με τον Τζέιλιν Σμιθ να πυροβολεί από τα 6.75 (12/25 συνολικά η Άλμπα). Η Εφές δεν έβρισκε τίποτα, το σκορ έγραφε 61-42, και κάπου εκεί αρχίσαμε να σχολιάζουμε ότι ως εδώ ήταν για τους Τούρκους. Φευ! Η αρμάδα του Αταμάν ανέβασε τα επίπεδα ενέργειας, βρήκε τα μεγάλα σουτ που απαιτεί μια τέτοια ανατροπή με τους Κλάιμπερν και Λάρκιν, και πέρασε μπροστά στο σκορ στις αρχές της τέταρτης περιόδου. Τόσο τα λάθη της Άλμπα, όσο και η διάθεση των παικτών της Εφές να χτυπήσουν επιτέλους τα σωστά μις ματς, συνηγόρησαν ώστε να έχουμε ξανα αγώνα με μία περίοδο να απομένει. 

Η Άλμπα είδε μια διαφορά 19 πόντων να εξανεμίζεται μέσα σε 7 μόλις αγωνιστικά λεπτά, και ταυτόχρονα η Εφές είχε την αυτοπεποίθηση στο ζενίθ. Αν αποφασίζατε σ’ εκείνο το σημείο να ποντάρετε το σπίτι σας στους φιλοξενούμενους, αρχικά έχετε πρόβλημα τζόγου και καλό είναι να το κοιτάξετε. Σε δεύτερη φάση, μάλλον δε θα πήγαινε πολύ καλά το πράγμα, γιατί η Εφές απέτυχε να ολοκληρώσει την ανατροπή.

Ο Αταμάν παρέταξε τους Λάρκιν, Μίσιτς, Μπράιαντ, Κλάιμπερν και Ζίζιτς, σε μια προσπάθεια να πιέσει τους γκαρντ της Άλμπα όσο περισσότερο γίνεται. Το σχέδιο απέδωσε καρπούς, και η ομάδα του προηγήθηκε με 75-82 με 5 λεπτά να απομένουν στο ρολόι, και τον Σμιθ στα αποδυτήρια μετά από χτύπημα του Ζίζιτς στο κεφάλι. Ο Αμερικανός επέστρεψε άμεσα και μάλιστα στο κατάλληλο σημείο καθώς η Εφές επέστρεψε στα της πρώτης περιόδου υποτονικά επίπεδα. Έσταξε γρήγορα γρήγορα δύο τρίποντα, ισοφάρισε το ματς και το έκανε ρώσικη ρουλέτα. Η Εφές συνέχισε να βρίσκει σκορ με τον συγκινητικό Μίσιτς (30 πόντοι), όπως και η Άλμπα που -διαμέσω Μπλατ- έκανε το 93-93, με 30’’ να απομένουν.

Πριν προχωρήσουμε στο φινάλε του παιχνιδιού, τρία γρήγορα στατιστικά. Η αλτρουιστική Άλμπα, όπως μας έχει συνηθίσει φέτος, είχε 26 ασίστ έναντι 12 της μονότονης Εφές. Η δε Εφές είχε 12 επιθετικά ριμπάουντ για 6 της Άλμπα. Όμως οι πόντοι δεύτερης ευκαιρίας ήταν 15 για την Άλμπα και 13 για την Εφές. Αυτοί οι δύο πόντοι εν τέλει έκριναν το ματς, κι ας μην ήταν από ασίστ…

Η φάση

Η κλάση λοιπόν, η ευφυΐα του γίγαντα Λουκ Σίκμα, μας έδωσε ένα υπέροχο μπασκετικό κερασάκι, 2-way έκδοση που λένε και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, και ταυτόχρονα ίσως φέρει τον αποκλεισμό για την Εφές. Για αρχή, ο Σίκμα σταμάτησε δυο φορές τον Μίτσιτς στην άμυνα και ακριβώς μετά, με ένα φόλοου κάρφωμα, τίναξε στον αέρα μία σημαντική τουρκική ανατροπή. Μέχρι εκείνο το σημείο ο Σίκμα είχε περισσότερες ασίστ (8) απ’ ότι πόντους (7), στην τελευταία φάση ωστόσο πήρε την κατάσταση στα χέρια του, με μία περήφανη ‘’εγώ απόψε δε χάνω, πάρτε το απόφαση’’ σεκάνς. Απολαύστε ελεύθερα!

Ο Παναθηναϊκός…

Εντάξει, μην τα θέλουμε όλα δικά μας. Η εικόνα της ομάδας βελτιώθηκε, έκανε δύο σερί νίκες στην Ευρωλίγκα, κυνήγησε το αδιάφορο βαθμολογικά αιώνιο ντέρμπι τη Δευτέρα, αλλά η πραγματικότητα είναι αυτή που είδαμε στο μελαγχολικό ΟΑΚΑ την Πέμπτη.

Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε τον αγώνα εκμεταλλευόμενος και στις δύο πλευρές του παρκέ ίσως το χειρότερο stretch πεντάρι στην ιστορία της λίγκας, τον Σερτάκ Σανλί. Ο 31χρονος σέντερ απέτυχε να σκοράρει με οποιονδήποτε τρόπο απέναντι στον Γιώργο Παπαγιάννη, που απλώς τον επιτηρούσε στην περιφέρεια ξέροντας ότι είναι πολύ αργός για να ρολάρει αποτελεσματικά, ενώ το μακρινό σουτ του παραμένει αναξιόπιστο. Στον αντίποδα, το drop του Σανλί έδωσε την ευκαιρία στον Παπαγιάννη να πετύχει κάποια μακρινά σουτ από την κορυφή και να τεντώσει την άμυνα του Γιασικεβίτσιους, που αναπόφευκτα έδωσε χώρους και βρέθηκε να χάνει 23-12, τρία λεπτά πριν τη λήξη του δεκαλέπτου.

Κάπου εκεί ο Σάρας έβαλε στο ματς τον Βέσελι, κι αυτό από μόνο του αρκούσε για να αναδείξει όλες τις αμυντικές αδυναμίες του Παναθηναϊκού. 6 γρήγοροι πόντοι από τον Τσέχο, τραβώντας την προσοχή πάνω του και αποσυντονίζοντας πλήρως τις περιστροφές των γηπεδούχων. Στην δεύτερη περίοδο ο κόουτς των Μπλαουγκράνα επέστρεψε στο αρχικό πλάνο με stretch 5, αλλά αυτή τη φορά έριξε στο παρκέ τον Μάικ Τόμπι. Με 11 πόντους σε αυτό το διάστημα, και συνολικά 16 στο ματς, έδωσε τον απαιτούμενο αέρα στην Μπαρτσελόνα και έκοψε εκείνον του Παναθηναϊκού, του οποίου τα ποσοστά προσγειώθηκαν απότομα.

Παρόλα αυτά, οι γηπεδούχοι προσπάθησαν (και κατάφεραν) να ξαναμπούν στο παιχνίδι, φτάνοντας στο -5 στα 4:28 πριν την λήξη, με πρωταγωνιστές τον εξαιρετικό Παπαγιάννη (19π/7ρ/2 τάπες) και τον Μάριους Γκριγκόνις. Η Μπαρτσελόνα ωστόσο συνέχισε να πυροβολεί από τα 6.75, όπως έκανε όλο το βράδυ άλλωστε (12/26 με τις ευλογίες του Παναθηναϊκού φυσικά), φτάνοντας σε μία μάλλον άκρως επαγγελματική νίκη. Αναπόφευκτα η ομάδα των πρασίνων ξέμεινε από βενζίνη, μην ξεχνάμε και τις απουσίες των Πονίτκα, Μπέικον που στέρησαν από τον Σερέλη τη δυνατότητα να παρατάξει πιο ευέλικτα και χαμηλά σχήματα.

Στα θετικά, η σταθερή απόδοση του Γκριγκόνις, τουλάχιστον επιθετικά. Στην άμυνα βέβαια ο Παναθηναϊκός αδυνατεί να τον προστατέψει με αποτέλεσμα να εκτίθεται συχνά. Επίσης ενθαρρυντική η παρουσία του Μαντζούκα ως βασικού μέλους του ροτέισον πλέον. Είτε ως 4αρι είτε ως 5αρι, ο νεαρός επιδεικνύει μια άγνοια κινδύνου, που πολλές φορές κερδίζει προσωπικές μονομαχίες με καλύτερους αντιπάλους, ειδικά στην άμυνα. Από τον αδιάφορο Γουίλιαμς που θα ξεχαστεί γρήγορα σε λίγους μήνες, χίλιες φορές προτιμότερος.

Τα αρνητικά είναι πολλά και χιλιοειπωμένα. Θα σταθώ στην τραγική εικόνα των ριμπάουντ, 18-42 υπέρ της Μπαρτσελόνα. Λες και έπαιζαν με έφηβους. Αυτά.

…και ο Ολυμπιακός

Ο Ολυμπιακός προσπάθησε να ανοίξει τον ρυθμό και να μοιράσει την μπάλα με ταχύτητα στην πρώτη περίοδο, πιάνοντας τις 9 ασίστ, αλλά και να χτυπήσει κοντά στο καλάθι. Σχεδόν όλοι οι πόντοι έρχονταν με επιθέσεις στο ζωγραφιστό, με κύριο αποδέκτη τον Φαλ που είχε οκτώ εξ’ αυτών. Μια χαρά στόχευση απέναντι στην Παρτίζαν που ναι μεν έχει βελτιωθεί σε όλα από το ξεκίνημα της σεζόν, όμως έχει ακόμη τα κενά της στην πίσω γραμμή, δεχόμενη 114,8 πόντους ανά 100 κατοχές.

Ποιο ήταν λοιπόν το πρόβλημα; Πώς η Παρτίζαν, η οποία αποτελεί τη δεύτερη καλύτερη επίθεση στη λίγκα, μπορεί να κάνει πάνω κάτω τα ίδια, τουλάχιστον στην έδρα της, ακόμη και απέναντι στον φετινό πρωτοπόρο. Ενέργεια και ρυθμός, καλή κυκλοφορία που άνοιξε την άμυνα των ερυθρόλευκων με παρόμοιο τρόπο. Όποια δράση δεν μπορούσε να οδηγήσει σε τελείωμα κοντά στο καλάθι, κατέληγε σε γρήγορη μεταφορά της μπάλας και τρίποντο. Νάναλι 10 πόντοι στην πρώτη περίοδο, να τραβά την άμυνα προς τα έξω και ο Λεσόρ να βρίσκει χώρο για να σκοράρει χαμηλά.

Οι Σέρβοι, πέραν των υπολοίπων, για 15’ είχαν να επιδείξουν 6/10 τρίποντα, παραπάνω από μια χαρά δηλαδή, απέναντι στο πλήρως άστοχο ημίχρονο των ερυθρόλευκων (0/10). Οπότε...ζόρια. Η επιστροφή της τρίτης περιόδου βασίστηκε κατα κύριο λόγο στην πίεση πάνω στην μπάλα που μπορεί να βάλει ο Γουόκαπ, που κάποια στιγμή πρέπει να μας αποκαλύψει το πεδίο δύναμης και ενέργειας που προφανώς έχει ανακαλύψει σε κάποιον πλανήτη του Star Wars. Ήταν στο παρκέ ο Αμερικανός γκαρντ; Ο Ολυμπιακός μπόρεσε να οδηγήσει τους απέναντι σε λάθη, έτρεξε και έβαλε τα ντράιβ που προσπαθούσαν να έρθουν ως αντίβαρο στα περιφερειακά τούβλα.

Όταν ο Γουόκαπ βγήκε, η ζυγαριά επέστρεψε σε ισορροπία, η Παρτίζαν βρήκε ξανά δίοδο προς το καλάθι, έβαλε και τα τρίποντα σουτ από τις γωνίες που ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να καλύψει σε καμία περίπτωση, καλό σας βράδυ.

Με την ισοβαθμία απέναντι στη Ρεάλ να βρίσκεται σε ερυθρόλευκα χέρια, ίσως δε χρειάζεται να θορυβηθεί από πιθανό σταύρωμα με την Παρτίζαν, που αυτή τη στιγμή μοιάζει ο πιο σοβαρός αντίπαλος απ’ όσους ενδέχεται να βρεθούν στις χαμηλές θέσεις της οκτάδας. Ναι, ασφαλώς το 3/19 από την περιφέρεια δε θα επαναληφθεί, και ο Ολυμπιακός παραμένει το καλύτερο σύνολο της διοργάνωσης, με διαφορά. Οι Σέρβοι ωστόσο θα αποτελέσουν ‘’tough out’’ για όποιον τους βρει απέναντι στα πλέι-οφς, με μία έδρα που βράζει.