Την στιγμή που γράφεται το κείμενο οι πρώτες τέσσερις θέσεις μοιάζουν να έχουν «κλειδώσει» (εκτός σοβαρού απροόπτου) από τις εξής ομάδες: τον Ολυμπιακό, τη Ρεάλ, τη Μπαρτσελόνα και τη Μονακό. Η Φενέρ θα βρίσκεται στην οκτάδα, αν και με την εικόνα που έχει δεν είναι απίθανο να πέσει πιο κάτω από την πέμπτη. Από κει και πέρα, ένα γκρουπ αρκετών ομάδων παλεύει για την κατάκτηση των υπόλοιπων θέσεων.

Η απόσταση μεταξύ της έκτης θέσης και της ενδέκατης είναι μόλις δύο νίκες και το χρονικό παράθυρο γίνεται όλο και στενότερο, με αποτέλεσμα η πρωταθλήτρια Εφές να κινδυνεύει σοβαρά να μείνει εκτός. Σημαντικό ρόλο στην τελική κατάταξη, αλλά και σε ενδεχόμενες πολλαπλές ισοβαθμίες, θα παίξουν οι αγώνες μεταξύ των υπό συζήτηση ομάδων. Λόγω φόρμας πρόσθεσα την Αρμάνι στους διεκδικητές, παρότι έχει τεράστιο έδαφος να καλύψει, ενώ δεν έβαλα τη Βίρτους με το ίδιο ρεκόρ, καθώς δύσκολα φαίνεται να μπορούν.

Πριν περάσουμε στον επιμέρους σχολιασμό των ομάδων αυτών, ας δούμε την τελική κατάληξη μέσα από πενήντα χιλιάδες προσομοιώσεις που έτρεξε ο Πάνος, ο γνωστός και ως lostgps, βασιζόμενος στο αντίστοιχο μοντέλο του fivethirtyeight.com¹ - προσαρμοσμένο φυσικά στα δεδομένα της Euroleague.

Όπως φαίνεται δηλαδή, πάμε για μια οκτάδα που δεν θα αλλάξει εικόνα απ’ αυτά που δείχνει η κατάταξη την 29^η αγωνιστική; Ενδιαφέρον. Ο λόγος στους διεκδικητές.

Μακάμπι Τελ Αβίβ

Η «ομάδα του λαού» έχει να αντιμετωπίσει κατά σειρά τη Βιλερμπάν εκτός έδρας, τις δύο ιταλικές Βίρτους και Αρμάνι στο Ισραήλ, κατόπιν να μεταβεί στο Κάουνας για το ματς με τη Ζάλγκιρις και κλείνει την κανονική διάρκεια εντός έδρας με τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Ένα αρκετά «περίεργο» πρόγραμμα, καθώς πλην των Γάλλων οι υπόλοιποι έχουν στόχους είτε για πρόκριση, είτε για επιλογή αντιπάλου στα προημιτελικά. Το θετικό για τους Ισραηλινούς είναι πως θα δώσουν τους τρεις εκ των πέντε αγώνων στην καυτή έδρα τους, εκεί που τρέχουν ρεκόρ 12-2, το καλύτερο μεταξύ όλων των ομάδων. Δεν μπορούμε να πούμε κάτι αντίστοιχο για τους αγώνες εκτός Τελ Αβίβ, καθώς έχουν επικρατήσει μόλις τέσσερις φορές σε 15 παιχνίδια. Δύσκολα θα χάσουν την πρόκριση, απλώς αν συνεχιστεί αυτή η τάση στα εκτός, με τη χαρά της συμμετοχής στη νοκ άουτ φάση θα μείνουν.

Η επιθετική τους λειτουργία βασίζεται αρκετά στις ορέξεις των δύο Αμερικανών guard, Lorenzo Brown και Wade Baldwin, με τον πρώτο να είναι εκείνος που προσφέρει ισορροπία σε όλη την ομάδα. Ο Baldwin παρασύρεται εύκολα μέσα στο παιχνίδι, κάτι που έχει φανεί σε παιχνίδια που έλειπε ο Brown, και μπορεί να μετατραπεί μέσα σε ένα ημίχρονο (αν όχι σε μία περίοδο) από Doctor Jekyll σε Mister Hyde. Όμως, για να αποδίδουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, η σεζόν του είναι δυναμική.

Το πακέτο του πάντα θα είναι εξαιρετικό, ο δεύτερος γύρος που πραγματοποιεί είναι πολύ καλός, αλλά χρειάζεται πάντα κάποιον στο πλάι του για να τον αποφορτίζει. Κάτι που κάνει εξαιρετικά ο Brown και έχουν δέσει καλά μεταξύ τους. Ομολογουμένως, δεν το περίμενα στην αρχή της χρονιάς.

Άνοδο στην απόδοσή του αυτό το διάστημα παρουσιάζει και ο forward Bonzie Colson, που αποτελεί τον τρίτο επιθετικό πυλώνα, με 14,1 πόντους και 41% από το τρίποντο, σ’ ένα σύνολο που δε φημίζεται για τη μακρινή απειλή. Όμως, όσο η άμυνα, παρότι αρκετά αθλητική ομάδα, παραμένει σε χαμηλά επίπεδα (καθ’ όλη τη σεζόν βρίσκεται χαμηλά στον δείκτη defensive rating) και δεν βρίσκει το αντίδοτο για τα εκτός ματς, δύσκολα μπορούν να ελπίζουν για μεγάλη πορεία.

Παρτίζαν

Η επιστροφή του Zeljko Obradovic στη Euroleague με την ομάδα που πρωτοσυστήθηκε ως προπονητής στα ευρωπαϊκά σαλόνια, ήταν από μόνη της ένα μεγάλο γεγονός για τον «άρχοντα των δαχτυλιδιών» της Γηραιάς Ηπείρου. Λίγους μήνες αργότερα η Παρτίζαν, η φετινή έκδοσή της οποίας αποτελεί μία -ακόμη- εξαιρετική δουλειά για τον Σέρβο προπονητή, μπαίνει στην τελική ευθεία ως φαβορί για την πρόκριση στα προημιτελικά και -γιατί όχι- ως το «μαύρο άλογο» στην κούρσα για το φάιναλ φορ. Όπως βλέπουμε στο μοντέλο παραπάνω, έχει 88% πιθανότητες να βρεθεί στην οκτάδα και πιο συγκεκριμένα 27% και 29% ώστε να κατακτήσει την έκτη ή έβδομη θέση αντίστοιχα.

Έχει κάνει έναν εξαιρετικό δεύτερο γύρο μέχρι στιγμής, με ρεκόρ 8-4. Μόνο ο Ολυμπιακός και η Ρεάλ έχουν περισσότερες νίκες στο ίδιο χρονικό εύρος (8-4 ρεκόρ έχουν επίσης οι Μπαρτσελόνα και Μονακό), στο οποίο η -ούτως ή άλλως εξαιρετική καθ’ όλη τη σεζόν- επιθετική της λειτουργία είναι η κορυφαία στη λίγκα, ενώ το σημαντικότερο σημείο μάλλον είναι η βελτίωση της άμυνας. Πόσο πολύ; Ενδεικτικά αναφέρω πως στον πρώτο γύρο ήταν με διαφορά η χειρότερη άμυνα, με 119,1 πόντους ανά 100 κατοχές, ενώ στον δεύτερο γύρο έχει πέσει στους 114,8, η έβδομη καλύτερη επίδοση σε αυτό το διάστημα.

Χωρίς αυτή τη βελτίωση δεν θα μπορούσε να βρίσκεται στη ζώνη της πρόκρισης, ας ξαναπιάσουμε όμως το επιθετικό σκέλος, να περάσουμε και λίγο καλά. Το λειτουργικό spacing είναι εκ των ων ουκ άνευ για μία ομάδα που κατευθύνει ο κόουτς Obradovic και οι παίκτες παίρνουν καλά σουτ, παρότι δεν υπάρχει μεγάλη δημιουργία μέσω ασίστ. Οι Exum, Punter είναι οι ακρογωνιαίοι λίθοι στην περιφέρεια, με τον δεύτερο να έχει μεγαλύτερη ελευθερία στο παρκέ ώστε να εκμεταλλεύεται το σπουδαίο επιθετικό του παιχνίδι, ενώ ο Lessort δεσπόζει ως παρουσία κοντά στη ρακέτα με την τρομακτική βελτίωση που έχει επιδείξει φέτος. Μάλιστα, η πεντάδα των Exum / Punter / Παπαπέτρου / Leday / Lessort είναι η καλύτερη σε offensive rating από όσες έχουν βρεθεί στο παρκέ για μίνιμουμ 100 κατοχές ανάμεσα σε πεντάδες από όλες τις ομάδες.

Το πρόγραμμά τους περιλαμβάνει τέσσερα εντός και μόλις ένα εκτός. Πλην της τελευταίας αγωνιστικής, που θα αντιμετωπίσει τον Παναθηναϊκό στο Βελιγράδι και μάλλον είναι το πιο εύκολο από όλα, θα βρει απέναντι τις τέσσερις πρώτες ομάδες της κατάταξης. Τρία σερί εντός με Ολυμπιακό, Μπαρτσελόνα, Ρεάλ (τις ισπανικές στη διαβολοβδομάδα) και εκτός με τη Μονακό. Ζόρικο, αλλά το συγκεκριμένο σύνολο μπορεί.

Μπασκόνια

Οι Βάσκοι του Joan Penarroya είναι από τις πιο ευχάριστες παρουσίες στη διοργάνωση, καθ’ όλη τη διάρκειά της. Τη φετινή σεζόν βρίσκονται στον αστερισμό του κορυφαίου rookie της Euroleague - και σίγουρα εκ των κορυφαίων point guard σε απόδοση, του Darius Thompson. Ως γνήσια Ισπανική ομάδα αρέσκεται πολύ να τρέχει στο γήπεδο, να πηγαίνει τα ματς σε πολλές κατοχές (3η σε κατοχές ανά παιχνίδι), να ψάχνει πρωτεύοντες και δευτερεύοντες αιφνιδιασμούς και να απλώνει το γήπεδο με αρκετούς σουτέρ.

Παρότι προέκυψε το ζήτημα με τον Pierria Henry και το ψεύτικο δείγμα που έδωσε σε έλεγχο ντόπινγκ, η ομάδα συνέχισε να διεκδικεί με μεγάλες πιθανότητες την πρόκριση. Ο Marcus Howard είναι ο πρώτος σκόρερ της ομάδας, στην παρθενική του παρουσία στη διοργάνωση, με 14,9 πόντους και παρότι μπορεί να έχει μεγάλες μεταβολές στο σουτ του από αγώνα σε αγώνα (από 7/12 σε 1/7 και τούμπαλιν) εκτελεί με το εξαιρετικό 38,3% σε περίπου επτά προσπάθειες. Μία ομάδα που βρίθει forwards, που μπορούν να συνεισφέρουν σε αρκετά κομμάτια του παιχνιδιού, αλλά θα χρειαστεί να βελτιώσει την εικόνα της σε αρκετά τελειώματα αγώνων, όπου μοιάζει λίγο «αφελής» και παρότι έχει υπάρξει το «έπος» στον αγώνα με τη Ρεάλ στη Μαδρίτη.

Το πρόγραμμα για τους Βάσκους είναι ένα εκτός έδρας παιχνίδι με τον Ερυθρό Αστέρα, κατόπιν στη Βιτόρια με τις Άλμπα, Φενέρ, Βιλερμπάν και την τελευταία αγωνιστική θα αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ. Ίσως αρκεί να κρατήσει αλώβητη την έδρα της για να προκριθεί -έστω ως όγδοη- στην επόμενη φάση.

Εφές Αναντολού

Η δις πρωταθλήτρια Ευρώπης βρίσκεται σε δεινή θέση καθώς μπαίνει στην τελική ευθεία της κανονικής περιόδου. Η ομάδα χτίστηκε με σκοπό να γίνει η σύγχρονη Γιουγκοπλάστικα, η εικόνα της όμως εδώ και μήνες μόνο αυτό δε δείχνει. Το μεγάλο αρνητικό είναι πως, πλην της Ζάλγκιρις-η οποία τη στιγμή που γράφτηκε το κείμενο βρισκόταν στην 9^η θέση- δεν έχει την ισοβαθμία με καμία εκ των Μακάμπι, Παρτίζαν, Μπασκόνια. Τουναντίον, έχει χάσει δις από κάθε μία εξ αυτών. Πως θα μπορέσει δηλαδή στα τελευταία κρίσιμα παιχνίδια να κάνει το απόλυτο νικών, αν όχι τέσσερις στις πέντε;

Το πρόγραμμα που έχει, πλην του αγώνα με την Άλμπα στο Βερολίνο, είναι δύσκολο για τη συγκεκριμένη Εφές. Ακολουθούν δύο εντός με τις Αρμάνι, Βίρτους, το ντέρμπι με τη Φενέρ στην έδρα της ομάδας του κόουτς Ιτούδη και θα κλείσει με τη Μονακό εντός. Όταν τη δεδομένη στιγμή βρίσκεται μία θέση πίσω από την οκτάδα, χωρίς τις ισοβαθμίες με το μέρος της, τα πράγματα δεν εξαρτώνται μόνο από εκείνη.

Αν εξαιρέσουμε τον Clyburn, ο οποίος σε διάρκεια είναι ο κορυφαίος εκ των «big three» όλη τη σεζόν, ουδείς εκ των υπολοίπων έχει δείξει σταθερότητα στην απόδοσή του, είτε λόγω γενικότερης κακής εικόνας της ομάδας, είτε λόγω τραυματισμών. Αμυντικά με 115,6 πόντους ανά 100 κατοχές είναι στους χειρότερους της διοργάνωσης, πρόβλημα που έφερε ξανά στην ομάδα τον Chris Singleton, λίγους μήνες αφότου αποχώρησε ως ελεύθερος. Να ήταν μόνο αυτό το πρόβλημα όμως.

Επιθετικά δεν έχει αποτελέσει σε καμία στροφή της διοργάνωσης το φόβητρο που περιμέναμε. Το πολύ το isolation το βαριέται και ο παπάς, ενώ η προσπάθεια να πάρει παραπάνω αρμοδιότητες οργανωτικά ο Clyburn δεν φαίνεται να λειτουργεί, τουλάχιστον όχι στο επίπεδο που θα μπορούσε. Δυσοίωνο το μέλλον των πρωταθλητών και μένει να δούμε αν το 21% των πιθανοτήτων που δίνει το μοντέλο πρόκρισης θα αποτελέσει το δικό τους black jack.

Ζάλγκιρις

Η λιθουανική ομάδα είναι από εκείνες μέσα στις διάφορες σεζόν της διοργάνωσης θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως «κακό σπυρί» για τους αντιπάλους. Σφιχτό σύνολο, σκληρό, δυνατό στην έδρα του (10-4 φέτος) που παρότι είδε εν μέσω της χρονιάς τον καλύτερο της παίκτη, τον Keenan Evans, να βγαίνει εκτός λόγω τραυματισμού, όχι μόνο δεν κατρακύλησε αλλά παραμένει στο παιχνίδι της πρόκρισης και θα τη διεκδικήσει μέχρι τέλους. Έχει να αγωνιστεί με τη Φενέρ στην Τουρκία, η οποία ναι μεν δε βρίσκεται σε καλό φεγγάρι αλλά χρειάζεται μία νίκη για να μην μπει σε περαιτέρω μπελάδες και κατόπιν θα έχει τρία σερί εντός στο Κάουνας με Μονακό, Βαλένθια, Μακάμπι, ώστε να κλείσει τις αγωνιστικές υποχρεώσεις εκτός τη Μπάγερν. Όλες οι ομάδες πλην των Γερμανών είναι με κίνητρο.

Η αμυντική λειτουργία είναι το δυνατό σημείο στο σύνολο του Kazys Maksvytis, καθώς επιθετικά ιδιαίτερο ταλέντο δεν υπάρχει, κάτι που επαληθεύεται από τον δείκτη offensive rating (εκ των χαμηλότερων στη λίγκα) για αυτό και προτιμούν το σετ παιχνίδι και τις λίγες κατοχές. Καμία σχέση δηλαδή με τη Ζάλγκιρις που αγαπήσαμε, με το run ‘n gun παιχνίδι -και μας πλήγωσε βέβαια το 1999.

Σημείο αναφοράς είναι ο Edgaras Ulanovas. Όπως άλλωστε κάθε Λιθουανός μπασκετμπολίστας που σέβεται τις καταβολές του,  «αποτυγχάνει» εκτός συνόρων και βρίσκει τον εαυτό του ξανά εντός συνόρων. Έτσι και ο πολυσχιδής forward, μετά το άσχημο πέρασμά του από τη Φενέρ πριν δύο χρόνια, φέτος αποτελεί τον ηγέτη της ομάδας, έχοντας ρόλο δημιουργού, σκόρερ, ενώ ταυτόχρονα είναι από τους πιο clutch παίκτης της διοργάνωσης. Η απόκτηση του Polonara έδειξε πως θα κυνηγήσουν τις όποιες πιθανότητες πρόκρισης έχουν, όποιες και αν είναι αυτές, χωρίς όμως εκείνος να έχει δείξει κάτι ιδιαίτερο έως τώρα και παρότι η δική του παρουσία, όσο και του Smits, θα μπορούσαν θεωρητικά να κάνουν πιο θελκτική στο μάτι τη Ζάλγκιρις, σε σχήματα που όλοι θα σούταραν. Δεν θα μας λείψει σίγουρα αν δε συνεχίσει.

Αρμάνι Μιλάνο

Η ιταλική ομάδα στο μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν ήταν το μπασκετικό ανέκδοτο της διοργάνωσης, με τις αλλεπάλληλες ήττες και την κάκιστη αγωνιστική εικόνα. Όλο το πακέτο ήταν εκ διαμέτρου αντίθετο με τις προσδοκίες που υπήρχαν πριν ξεκινήσουν οι υποχρεώσεις στην Ευρωλίγκα. Τη δεδομένη στιγμή ωστόσο, μπαίνει στη λίστα όσων διεκδικούν πρόκριση, καθώς τρέχει ένα μεγάλο σερί (7-1) που την έφερε σε απόσταση δύο νικών από την όγδοη θέση.

Διόλου τυχαία, αυτό συνδυάστηκε με την προσθήκη του Shabazz Napier, που έκανε την Αρμάνι να μοιάζει με τους Γαλάτες από τον Αστερίξ όταν έπιναν τον μαγικό ζωμό του δρυΐδη Πανοραμίξ. Κάπως έτσι λειτουργεί και ο Αμερικανός guard για το σύνολο του Messina, ως ο μαγικός ζωμός που τους κάνει άτρωτους. Το εξαιρετικό επιθετικό του ταλέντο έδωσε πνοή σε μία βαρετή ομάδα που ταλαιπωρήθηκε αρκετά και από προβλήματα τραυματισμών, με κυριότερα αυτά των Pangos, Hall. Σε αυτό το διάστημα, στο οποίο βοήθησε και η επιστροφή του Pangos αλλά και η μεγαλύτερη ενεργοποίηση του Voigtmann στη γραμμή των ψηλών, η Αρμάνι είχε την όγδοη καλύτερη επίθεση με 119,7 πόντους ανά 100 κατοχές και τη δεύτερη καλύτερη άμυνα της λίγκας αντίστοιχα με 108,3 πόντους, ενώ ήταν εκ των ευστοχότερων ομάδων. Για να αντιληφθούμε καλύτερα τη μεγάλη αυτή στροφή στην απόδοση, αλλά και την επιρροή του Napier, αναφέρω ενδεικτικά πως έως την 22^η αγωνιστική η Αρμάνι είχε την χειρότερη επίθεση -παρότι η άμυνα παρέμενε σταθερά ψηλά.

Η συνεισφορά του μέχρι στιγμής αποτυπώνεται με 15,8 πόντους, 4,1 ασίστ και 39% στο τρίποντο σε σχεδόν έξι προσπάθειες. Εμφανίσεις όπως αυτές με τη Φενέρ στην Τουρκία κάνουν τους Ιταλούς να ελπίζουν πως μπορούν να καταφέρουν το μεγάλο κόλπο της χρονιάς.

Το πρόγραμμα των εναπομεινάντων αγώνων περιλαμβάνει κατά σειρά την εντός αναμέτρηση με τη Μπάγερν, εκτός με Εφές και Μακάμπι και τελειώνει εντός με Μπαρτσελόνα και εκτός με τη Βίρτους. Δύσκολο, αλλά στα ματς εναντίον των άμεσων ανταγωνιστών (στα δύο σερί εκτός την τελευταία διαβολοβδομάδα) θα δείξουν αν μπορούν να ανατρέψουν τις πιθανότητες του 3% και να μπουν οκτάδα.

Βαλένθια

To 5% που δίνει το μοντέλο πιθανοτήτων που έτρεξε ο @lostgps δίνει την εικόνα για ενδεχόμενη προσπάθεια των Βαλενθιάνων να προκριθούν στην επόμενη φάση. Μία ομάδα που ήταν αρκετά σταθερή σε όλη τη διάρκεια της κανονικής περιόδου, που βρισκόταν στο μπλοκ των ομάδων που κυνηγούσε την είσοδο στην οκτάδα.

Ενώ ξεκίνησε τη σεζόν με τέσσερις ήττες, στην πορεία εξισορρόπησε τα πράγματα, κάνοντας ορισμένες σπουδαίες νίκες όπως επί του Ολυμπιακού στο ΣΕΦ, επί της Παρτίζαν τόσο εντός όσο και εκτός έδρας αλλά και ορισμένες με ‘’κάτω τα χέρια’’ όπως με τη Μπασκόνια και τη Βίρτους εκτός. Γενικότερα αρκετά ευχάριστη στο μάτι για έναν ουδέτερο θεατή. Ομάδα που τρέχει, σουτάρει αρκετά από το τρίποντο -δεύτερη ομάδα σε εκτελεσμένα αλλά και εύστοχα πίσω από τη Μπασκόνια και στις δύο κατηγορίες – βγάζει ωραίες συνεργασίες στους αγώνες της, αλλά δεν παίζει άμυνα. Για την ακρίβεια, έχει τη δεύτερη χειρότερη άμυνα της διοργάνωσης. Επιθετικά υπάρχουν παίκτες με πλούσιο ταλέντο, όπως οι Chris Jones, Jared Harper, Bojan Dubljevic, χάνουν όμως αρκετά στο δικό τους μισό του γηπέδου. Οι περιφερειακοί δεν έχουν μέγεθος πλην του Jones και αυτό λόγω δυνατού κορμού, οι ψηλοί είναι μέτριοι αμυντικοί, ενώ οι forwards έχουν αθλητικότητα, μέγεθος αλλά δεν επαρκούν να καλύπτουν τρύπες.

Παρότι έχει συμπαθητικό ρεκόρ στα εκτός με 6 νίκες και 7 ήττες και η μία μόλις ήττα απόσταση από την οκτάδα είναι κάτι που καλύπτεται εύκολα, δεν πιστεύω πως μπορούν να τα καταφέρουν, ειδικά αν δούμε και το πρόγραμμα που απομένει. Τρεις σερί αγωνιστικές εκτός με Μονακό, Ερυθρό Αστέρα, Ζάλγκιρις, ύστερα εντός με Βίρτους και τελευταία εκτός στη Βαρκελώνη.

Ολίγον τι καταδικαστικό, δεν νομίζετε;

Σημειώσεις:

1. Περισσότερα για τη μεθοδολογία του 538 μπορείτε να δείτε εδώ.

2. Τα στατιστικά είναι από το σάιτ της διοργανώτριας αρχής και τα advanced από το hackastat.eu.