(O Panagiotis S. - follow @lostgps - είναι, μεταξύ άλλων , αναγνώστης του BG. Έχουμε φάει και έχουμε πιει κρασί στην Βαρκελώνη, σε ένα μέρος που μας πήγε για παραδοσιακή παέγια. Αυτό φτάνει).

Ας αρχίσω γράφοντας ότι η Ευρωλίγκα είναι μια χαρά, δεν εκπέμπει SOS. Αν κάνατε κλικ γιατί ανησυχήσατε, χαλαρώστε και διαβάστε ένα κείμενο για στατιστική (ρωτήστε και τον γκουρού τι κρασί το συνοδεύει καλύτερα). Το SΟS του τίτλου αναφέρεται στη συντομογραφία του Strength of Schedule, του δείκτη δύναμης του προγράμματος των αγώνων μιας ομάδας. Είναι ένας όρος που συναντάται συχνά σε αρθρογραφίες για το NBA, αλλά δεν το βλέπουμε συχνά στην από δω μεριά του Ατλαντικού. Ή μάλλον το συζητάμε θεωρητικά σαν “εύκολο ή δύσκολο πρόγραμμα”, αλλά όχι ποσοτικά, γιατί δεν το μετράμε με κάποιο τρόπο. Ο δείκτης SoS εισάγει την ποσότητα στην κουβέντα. Καταπιάστηκα λοιπόν να τον εφαρμόσω στην Ευρωλίγκα, για να δούμε πως έχουν τα πράγματα. Ποια ομάδα είχε το πιο δύσκολο πρόγραμμα μέχρι τώρα; Και ποια το ευκολότερο; Όχι κρίνοντας με το μάτι, αλλά βάση αποτελεσμάτων.

Γειά σας και πάλι, έχοντας αφήσει πίσω μας άλλη μία αγωνιστική της Ευρωλίγκα, πάμε να δούμε τους "ήρωες" μιας εβδομάδας που θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε ως "των ψηλών". Σε ένα διήμερο από το οποίο ξεχωρίζει το τρομερό διπλό του Ολυμπιακού στη Μαδρίτη στο οποίο πολλοί ήλπιζαν, αλλά ελάχιστοι πίστευαν, όλα τα υπόλοιπα αποτελέσματα ήταν λίγο - πολύ αναμενόμενα. Θα πει κανείς, έχασε η ΤΣΣΚΑ από τη Βαλένθια. Σωστό, αλλά αφενός οι Ρώσοι μπορούν να είναι λίγο πιο χαλαροί πλέον, καθώς έχουν ουσιαστικά εξασφαλίσει την πρωτιά, αφετέρου στερήθηκαν τους Χάινς και Χάντερ. Στα υπόλοιπα παιχνίδια η Μπαρτσελόνα έχασε και από τη Μακάμπι στο Τελ Αβίβ, ενώ ο Παναθηναϊκός πήγε να κάνει τα εύκολα δύσκολα με τη Μπασκόνια, αλλά ο Κένι Γκάμπριελ δεν το επέτρεψε, καθώς έχοντας μπερδέψει τις μέρες έκανε ματς πρωταπριλιάς, αντί για Ευρωλίγκα(ς). Η Μάλαγα κέρδισε την παντελώς και μονίμως αδιάφορη Εφες, η Φενέρ πήρε εύκολη νίκη απέναντι στη Μπάμπεργκ που συνεχίζει να έχει τον σταρ της τραυματία και ο Ερυθρός Αστέρας επέστρεψε στις κατοστάρες απέναντι στο Μιλάνο. Συγνώμη, στα σπεσιαλς οφείλει να μπει και το διπλό της Χίμκι στο Κάουνας, το οποίο πιθανότατα θα αποδεχθεί κομβικό για τη συνέχεια των Ρώσων, στην προσμονή των οποίων τρίβουν τα χέρια τους στον Πειραιά.

Ο Μάικ Τζέιμς επέστρεψε και φυσικά ο Παναθηναϊκός ενισχύθηκε. Οποιαδήποτε συζήτηση περί του αν ταιριάζει στην φιλοσοφία της φετινής ομάδας είναι μάλλον άκαιρη, καθώς φυσικά και ταιριάζει. Ο Μάικ Τζέιμς είναι πολύ καλός παίκτης, ταιριάζει παντού και επίσης ο Παναθηναϊκός τον έχει έτσι κι αλλιώς ανάγκη. Κάνενας γκαρντ πλην του Καλάθη δεν έχει θετικό αντίκτυπο στην παραγωγικότητα της ομάδας όταν είναι στο παρκέ, σε σχέση με όταν είναι έξω από αυτό. Σύμφωνα με στατιστικά που βρήκα στο overbasket.com_{¹ ,} το offensive rating του Παναθηναϊκού είναι γενικά καλύτερο όταν ο σταρ της περιφέρειας αγωνίζεται, και χειρότερο όταν είναι εκτός. Το αντίθετο ισχύει για τους τρεις άλλους γκαρντ. Πέρυσι,  η αντίστοιχη επιρροή του Τζέιμς ήταν θετική, θετικότατη.

Προφανώς όλες αυτές τις μέρες κάτι έγινε εκεί πέρα, ειδικά μετά την ήττα από τον Αστέρα. Συζητήσανε διάφοροι με διάφορους, κάποιοι ξεσκίστηκαν στο βίντεο και την δουλειά, γενικώς υπήρξε επικοινωνία. Δεν έχω ιδέα, καθώς ρεπορτάζ στο Basketball Guru δεν κάνουμε, ενώ και να θέλαμε, δεν θα μπορούσαμε. Το σίγουρο είναι πως μία αγωνιστική μεταστροφή ανάλογη αυτής του Ολυμπιακού απέναντι στην Φενέρ δεν συμβαίνει τυχαία και πως είναι προϊόν εσωτερικών διεργασιών. Ο Ολυμπιακός δεν έγινε ξανά "μια γροθιά" , "μια οικογένεια", "'ένα θηρίο που ξύπνησε" και λοιπές αηδίες, αλλά έπαιξε μπάσκετ σωστά, όμορφα και με καθαρές στοχεύσεις.Το ζήτημα είναι φυσικά εάν η υπέροχη χθεσινή απόδοση των ερυθρόλευκων θα έχει συνέχεια και υποθέτω πως αυτό είναι που ταλανίζει πλέον το μυαλό των φιλάθλων. Πολύ λογικά, πολλοί στρέφουν το βλέμμα στο φύλλο της στατιστικής, εκεί όπου το 13/17 στα τρίποντα βγάζει μάτι, αναρωτώμενοι αν η εμφατική επικράτηση έναντι των Τούρκων είναι (ως ένα βαθμό) προϊόν συγκυρίας. Στην αρχή, όλα πήγαιναν μέσα.

Πριν κάποιες ημέρες, εκεί που σέρφαρα (sic) στο τουίτερ, έπεσα πάνω στο λογαριασμό του γνωστού σε όλους μας (basketball nerds και μη) Stats Li. Είχε λοιπόν μόλις δημοσιεύσει μια εικόνα, όπου παρουσίαζε τις 16 ομάδες της Ευρωλίγκα, μαζί με τους αντίστοιχους 4 Factors (του Dean Oliver, που σας έχει μιλήσει στο παρελθόν εξαιρετικά ο Λεωνίδας) της καθεμιάς, επιθετικούς και αμυντικούς. Κάπου εκεί και ενώ τους χάζευα μετά το τέλος άλλης μιας αγωνιστικής, μου ήρθε μια απορία στο μυαλό. Φταίει τελικά ο Σπανούλης που «έπεσε» ο Ολυμπ…  Ισχύουν άραγε ακόμα οι συντελεστές που γνωρίζαμε και είχε θεσπίσει ο Oliver για κάθε παράγοντα; Να θυμίσω πως η βαρύτητα είχε ως εξής: eFG% 40%, oReb% 25%, Tov% 20% και FT% 15%. Φυσικά, το να δούμε αν ισχύουν ακριβώς έτσι, χρειάζεται πολύ πειραματισμό με τα νούμερα και σίγουρα μεγαλύτερο δείγμα από τα 15 παιχνίδια του πρώτου γύρου της Ευρωλίγκα. Οπότε αυτό που σκέφτηκα ως πιο εφικτό, προσιτό και πρακτικό, είναι να δω πώς σχετίζονται αυτοί οι παράγοντες με τις νίκες των ομάδων μέχρι στιγμής,  και αν τελικά υπάρχει κάτι στις σχέσεις αυτές που θα μας/σας εκπλήξει. Ναι, ξέρω, ενθουσιαστήκατε ήδη!

Καλησπέρα! Άλλη μια αγωνιστικής της Ευρωλίγκα εισηλθε στη σφαίρα του παρελθόντος και η μάχη της πρώτης τετράδας καλά κρατεί. Η νέα ήττα του Ολυμπιακού, αυτή τη φορά στο Βελιγράδι, βγάζει στη φόρα νέα πιθανά σενάρια για την κατάρτιση της πρώτης τετράδας, την οποία ορέγονται και με το δίκιο τους, πέντε ομάδες. Η γκρίνια αυξάνεται και ο Ολυμπιακός αναγκάζεται πλέον να κοιτάξει τους "εφιάλτες" του κατάματα, τη στιγμή που οι υπόλοιποι τέσσερις τρίβουν τα χέρια τους. Ο έτερος "αιώνιος" κέρδισε τη Ζαλγκίρις, σε ένα από αυτά τα ματς που δε μπορείς ποτέ να χωνέψεις ότι δεν παρακολούθησες σε περιγραφή Δ. Χατζηγεωργίου, ενώ με νίκες συνέχισαν και οι Ρεάλ, ΤΣΣΚΑ, Φενέρ, επί των Εφές, Μπάμπεργκ και Μπαρτσελόνα αντίστοιχα. Στα υπόλοιπα της ημέρας, η Μπασκόνια παρέμεινε σε τροχιά πλέι οφς κερδίζοντας δύσκολα τη Μάλαγα, η Βαλένθια πήρε μια νίκη γοήτρου απέναντι στην Χίμκι, που αποκλείεται με βάση όσα βλέπουμε να φτάσει μακριά, ενώ η Μακάμπι πήρε σημαντικό διπλό στο Μιλάνο που της δίνει "αέρα" δύο νικών από την 9η θέση, σ' ένα παιχνίδι - ύμνο στην επίθεση.

Δεν έχει περάσει ούτε μία εβδομάδα από τότε που γράφαμε πως ο Καλάθης συχνά πυκνά στην crunch time είναι non-factor, καθώς δύσκολα θα πάρει σουτ πίσω απο σκριν ή θα τραβήξει βοήθεια σε ατομική του ενέργεια. Απέναντι στην ΤΣΣΚΑ το κουμάντο των τελευταίων επιθέσεων είχε πάρει ο Παππάς, με ανάμεικτα αποτελέσματα. Χθες βράδυ ο Νικ πήρε τη μπάλα 4,7'' πριν το τέλος , διέσχισε όλο το γήπεδο και έδωσε στην ομάδα του μια νίκη-απόδραση από την συνήθεια.

(O Nikos Kontaxis (aka bibliofilos στα σχόλια) είναι , μεταξύ αλλων, αναγνώστης του σάιτ Basketball Guru.)

Πολλοί από εσάς ίσως και να έχετε κάνει follow στο facebook σε σελίδες που απαιτούν να μην ξανακάνουν σχολιασμό σε αγώνες οι Βαγγέλης Ιωάννου και Δημήτρης Χατζηγεωργίου. Άλλοι πάλι μπορεί να θεωρείτε πως ο διαγωνισμός παρατσουκλίων μεταξύ των δυο τους, κατά τη διάρκεια του τελευταίου Ευρωμπάσκετ, ήταν από τις εκ των κορυφαίων στιγμών ανθολογίας της ελληνικής αθλητικής δημοσιογραφίας. Προσωνύμια όπως "Νικ the quick Καλάθης" ή το αμφιλεγόμενο και με σεξιστικό υπονοούμενο "βελούδινο σφυρί", λείπουν από την καθημερινότητα μας. Και μάλιστα πολύ. Στην παρούσα φάση, συντάσσομαι με τους δεύτερους, όσο και αν την είπα κάποια στιγμή στο φίλο μου τον Giorgos B. που τόλμησε να υπερασπιστεί τον Ιωάννου πριν δυο χρόνια (αν θυμάμαι καλά). Εξηγούμαι άμεσα.

Ο τίτλος παραπέμπει σε δύο ομάδες, τον Παναθηναϊκό και την Μακάμπι. Οι Ισραηλινοί δεν παίζουν τίποτα σπουδαίο , αλλά οι συνεχόμενες κουταμάρες της Μπασκόνια απέναντι σε Ρεάλ και Μιλάνο τους έβγαλαν ξαφνικά σε σχέση ισχύος, σε εβδομάδα που έφαγαν τριαντάρα από ομάδα που έφαγε τριαντάρα. Μύλος. Το τριφύλλι αντίθετα, έπαιξε στα ίσα τις δυο κορυφαίες ομάδες του θεσμού και έχασε και από τις δύο στις λεπτομέρειες. Κάνουν άραγε αυτές τη διαφορά; Θα τα πούμε λίγο παρακάτω, στην σύνοψη μιας αγωνιστικής που είχε ένα τρομερό σε εξέλιξη παιχνίδι στην Βασκονία και μερικά σαφώς σημαντικά αποτελέσματα για τις ομάδες που τα πήραν (Χίμκι, Μάλαγα). Πάμε στις κατηγορίες μας.

Είναι ημέρα για να πάρει κανείς κεφάλια, να μιλήσει για ντροπές, ξεφτίλες και κωμωδίες. Ευτυχώς εμείς στο Basketball Guru δεν έχουμε μεγάλο κοινό και δεν μας διαβάζει σχεδόν κανείς, άρα μερικά έξτρα κλικ το πολύ πολύ να τα βάλουμε στον συντηρητή κρασιών να παλαιώσουν, μέχρι κάποια στιγμή το σάιτ να διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη. Είναι μια πολυτέλεια αυτή, καθώς μας δίνει την δυνατότητα να γράψουμε για την αλλαγή αγωνιστικής κουλτούρας σε μία ομάδα μπάσκετ, αντί π.χ. για το πόσο μαύρη σελίδα ήταν η χθεσινή στην ιστορία του μπασκετικού Ολυμπιακού. Προσωπικά από το ημίχρονο και ύστερα ήμουν για ποτάρες.