Ο χαμός που έχει γίνει στην Ευρωλίγκα φέτος είναι σπάνιος. Οι μεταγραφικές κινήσεις ενδέχεται να αλλάξουν ισορροπίες, όχι τόσο από άποψη φαβορί, όσο από το πρίσμα της αγωνιστικής φιλοσοφίας. Πάρτε για παράδειγμα την Φενέρ. Η στελέχωση της επιστρέφει στην εποχή Μπογκντάνοβιτς, υπό την έννοια πως για πρώτη φορά έκτοτε βρίσκεται δίπλα στον Κώστα Σλούκα ένα γκαρντ της ποικιλίας Ντε Κολό, δηλαδή με ύψος και ευρύτατο επιθετικό ρεπερτόριο. Επίσης, στη θέση τέσσερα ο ερχομός του Ουίλιαμς αφαιρεί κάπως όγκο, αλλά προσθέτει ταχύτητα και εκρηκτικότητα. Δεν μπορεί, με τόσο κομβικά στελέχη υψηλού επιπέδου να εισέρχονται, ο Ζοτς θα παίξει κάπως αλλιώς, θα δούμε πώς.

Εάν γυρίσουμε πίσω τον χρόνο, στο 44 π.Χ. ας πούμε, ο μήνας Ιούλιος δεν υπήρχε. Στο μεγαλύτερο μέρος του γνωστού κόσμου ονομαζόταν Quintilis, που σήμαινε «ο πέμπτος» κι ήταν, προκαλώντας καμία έκπληξη, ο 5ος μήνας του Ρωμαϊκού ημερολογίου. Αντίθετα για τους Έλληνες που είχαν προσαρμοστεί στο δικό τους, Αττικό ημερολόγιο, ο μήνας αυτός σηματοδοτούσε την αρχή του έτους. Εκείνοι με τη σειρά τους τον είχαν ονομάσει Εκατομβαιών, γιατί στη διάρκεια του λάμβαναν χώρα γιορτές, όπως τα Παναθήναια και τα Κρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων οι Αθηναίοι έσφαζαν συνολικά 100 βόδια ως θυσία για τη θεά Αθηνά και τον τιτάνα Κρόνο.

Το «παλτό». Ο «φραγκοφονιάς». Ο «ηγέτης» που έγινε «πουλημένο τομάρι». Ο «ένας από εμάς» και το «παρτάλι». Το καλοκαίρι ήταν ανέκαθεν η αγαπημένη εποχή του χρόνου για όσους ασχολούνται με τον ομαδικό αθλητισμό λόγω μεταγραφών, στόχων, υποψήφιων, αλλά με τα social media να έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας αυτή η αγαπημένη εποχή έχει… απογειωθεί. Όλα όσα διαβάζουμε και γράφουμε (όλοι μας, ναι, και σε εσένα που κοιτάς δεξιά-αριστερά απευθύνομαι) για τους υποψήφιους στόχους ή για τους παικταράδες που έρχονται και τους τελειωμένους που φεύγουν, για την προεδράρα που άλλοτε σπρώχνει όλο το χαρτί και άλλοτε έχει καβούρια στην τσέπη, έχουν γίνει μέρος της καθημερινότητάς μας.

Αυτές είναι πάντα δύσκολες μέρες για εμάς τους bloggers του μπάσκετ. Τα θέματα που προκύπτουν είναι κυρίως δημοσιογραφικής φύσεως , και το ρίχνει κανείς στα αφιερώματα, τα οποία όμως θέλουν χρόνο και έρευνα. Δεν μπορούμε λοιπόν να βγάλουμε και πολλά, και βασικά ο,τι βγάλαμε, βγάλαμε. Το άλλο πρόβλημα είναι πως πρόσβαση στα summer league δεν έχουμε και ιδιαίτερη, ενώ τα όσα συμβαίνουν εκεί σπάνια μεταφράζονται σε συμπεράσματα τα οποία έχουν ισχύ μέσα στη σεζόν. Επίσης, για τις μικρές εθνικές είναι δύσκολο να ενδιαφερθεί κανείς, όχι γιατί δεν είναι ενδιαφέρον να βλέπει τα φυντάνια, αλλά κυρίως διότι το μπάσκετ σε αυτές τις ηλικίες δεν πολυβλέπεται (μεταξύ μας, αλλά έτσι είναι). Και όσο να ναι, εμείς την πλάκα μας κάνουμε, δεν πρόκειται να περάσουμε και ένα σωρό ώρες μπροστά στην τηλεόραση ή στα κουμπιούτερ για ψύλλου πήδημα.