Ναι, καλά καταλάβατε, ο πρόλογος έχει να κάνει με τον ένα και μοναδικό Μίοντραγκ Ραζνάτοβιτς, για τους φίλους «Μίσκο». Τον «άρχοντα» της… μανατζερικής στα ευρωπαϊκά γήπεδα, τον «νονό» της μπασκετικής πιάτσας που όλοι τον «μισούν», αλλά επίσης όλοι θα ήθελαν να είναι σαν αυτόν. Όπως και να το κάνουμε, είναι και αυτό ένα επίτευγμα.
Αφορμή για το συγκεκριμένο «αφιέρωμα» έδωσε η καλοκαιρινή δραστηριότητά του στη νέα ομάδα-πουλέν που θα έχει την επικείμενη σεζόν στην Ευρωλίγκα, την πρωταθλήτρια Μαυροβουνίου και Αδριατικής Λίγκας Μπουντούτσνοστ, από την πρωτεύουσα της χώρας Ποντγκόρισα. Μία ομάδα που έχει παίξει και στο παρελθόν στα σαλόνια της Ευρωλίγκα, αλλά αν ρωτήσεις κάποιον τι θυμάται από κάποια από τις προηγούμενες συμμετοχές της, πιθανότερο είναι να σου αναφέρει το ιστορικό ματς με τη Σιένα την τελευταία αγωνιστική της σεζόν 2002-03, όταν ηττήθηκε με διαφορά 63 πόντων (112-49) με αποτέλεσμα η τότε κραταιά πρωταθλήτρια Ιταλίας που ήθελε νίκη με 44 πόντους διαφορά για να προκριθεί στο Τοπ-16 αντί της Τσιμπόνα Ζάγκρεμπ, να πάρει και με το παραπάνω αυτό που ήθελε. Περασμένα, ναι, ξεχασμένα όχι…
Μπουντούτσνοστ, ο τελευταίος σταθμός
Ξεψαχνίζοντας το αρχείο, δε, τι ανακαλύπτει κανείς σε σχέση με το σήμερα. Πως ένας από τους παίκτες της 12αδας της Μπουντούτσνοστ σε εκείνο το ματς της 13ης Φλεβάρη 2003 ήταν ο Γκαβρίλο Πάγιοβιτς ο οποίος έπαιξε 20 λεπτά, είχε 0/4 σουτ και 3 λάθη. Ο συγκεκριμένος, που τότε περνούσε τα τελευταία χρόνια της καριέρας του και θητείας συνολικά 12 ετών με τη φανέλα της ομάδας του Μαυροβουνίου πλέον, εν έτη 2018, εκτελεί χρέη Γενικού Διευθυντή, δηλαδή αυτού που αποφασίζει –μαζί με τον προπονητή…- για τις μεταγραφές της ομάδας. Η οποία το καλοκαίρι έκανε πέντε μεταγραφές και ω του θαύματος οι τέσσερις από τον ίδιο ατζέντη. Ο οποίος, και εδώ κοιτάξτε σύμπτωση, έχει άλλους πέντε παίκτες-πελάτες στην ίδια ομάδα. Ο Πάγιοβιτς –αυτό και αν είναι ακόμη πιο διαβολική σύμπτωση- στα μικράτα του είχε διατελέσει συμπαίκτης με τον νυν μεγαλοατζέντη. Τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμύδια; Ναι, το όνομα του Μίσκο Ραζνάτοβιτς…
Είναι πλέον ηλίου φαεινότερο ότι η Μπουντούτσνοστ δεν είναι απλά η νέα «αγαπημένη» ομάδα του Μίσκο (όπως πέρυσι ήταν ο Ερυθρός Αστέρας Βελιγραδίου), αλλά ουσιαστικά είναι η… δεύτερη ομάδα του μετά τη Μέγκα Μπάσκετ, στην οποία θα αναφερθούμε παρακάτω. Δίχως καν να κρατούν τα προσχήματα, Ραζνάτοβιτς και Πάγιοβιτς συνεργάστηκαν, και πλέον η Μπουντούτσνοστ διαθέτει στο ρόστερ της 9 από τους 12 παίκτες πρώτης γραμμής που είναι πελάτες του Μίσκο ή αν προτιμάτε της εταιρείας του, της γνωστής σε όλους Beobasket.
Οι παραμένοντες Νίκολα Ιβάνοβιτς (πέρασε και από την ΑΕΚ), Ντανίλο Νίκολιτς, Πέταρ Πόποβιτς (προϊόν της Μέγκα Μπάσκετ…), Αλέκσα Ίλιτς, ο αρχηγός Νεμάνια Γκόρντιτς, ο οποίος ανανέωσε το συμβόλαιό του, έχουν πλέον την παρέα τεσσάρων ακόμη παικτών από την ίδια εταιρεία. Οι τέσσερις από τους πέντε νεοφερμένους στην ομάδα. Δηλαδή ο ταλαντούχος Μαυροβούνιος Ιγκόρ Ντρόμπνιακ (που είχε πάει για να… ψηθεί στη Μέγκα Μπάσκετ, και άλλη σύμπτωση ε;) για δύο χρόνια, οι Αμερικανοί Ερλ Κλαρκ και Κότι Κλάρκ από Μπεσικτάς και Αβτοντόρ Σάρατοβ αντίστοιχα και ο Γάλλος διεθνής Έντουιν Τζάκσον, που πέρυσι έπαιξε σε Κίνα και Μπαρτσελόνα. Το όλον; Εννέα παίκτες από το ίδιο «γραφείο» και μόλις μία μεταγραφή, αυτή του Άαρον Κραφτ, να γίνεται από άλλο ατζέντη.
Η ΚΚ Μπουντούτσνοστ Μισκο Βόλι Μπεομπάσκετ Ποντγκόριτσα, όπως εύστοχα άλλαξε το όνομα της ομάδας ένας χρήστης του τουίτερ, είναι άτυπα μεν, ουσιαστικά δε, η δεύτερη ομάδα στην ιστορία της διοργάνωσης που θα ελέγχεται σχεδόν εξ ολοκλήρου από τον ίδιο ατζέντη. Ο οποίος, αμέλεια μου που δεν το ανέφερα, αλλά νομίζω ότι είναι αυτονόητος ο συνειρμός, θα έχει και «δικό του» προπονητή στην ομάδα, τον πάλαι ποτέ πολλά υποσχόμενο και ανερχόμενο Αλεκσάνταρ Ντζίγκιτς… Ετσι για να συμπληρωθεί μια δεκάδα Beobasket στην ομάδα…
Ο πρωτοπόρος Καπικιόνι
Θα αναρωτηθούν, δικαίως, οι νεαρότεροι σε ηλικία «και καλά όλα αυτά, ποια ήταν η πρώτη;». Η πρώτη ομάδα της Ευρωλίγκα και ίσως και του ευρωπαϊκού μπάσκετ που ανήκε ολοκληρωτικά σε ατζέντη ή μάλλον ήταν δημιούργημα ατζέντη ήταν, στην πρώτη «έκδοση» της διοργάνωσης τη σεζόν 2000-01, η ομάδα-φάντασμα Σεντ Πέτερσμπουργκ Λάιονς. Τα λιοντάρια της Αγίας Πετρούπολης, που ήταν μία ομάδα που δημιουργήθηκε –ποιητική αδεία «κυριολεκτικά»- σε μία νύχτα προκειμένου να συμπληρωθεί η 24αδα των ομάδων της διοργάνωσης που τότε θυμίζουμε είχε χωρίσει το μπάσκετ στα δύο. Παναθηναϊκός, Μακάμπι, ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Εφές (μεταξύ άλλων) δεν είχαν ανέβει στο bandwagon της Ευρωλίγκα και είχαν μείνει «κολλημένοι» στη σιγουριά της FIBA και της Suproleague, προκειμένου να δουν σε πρώτη φάση που πάει το πράγμα με την Telefonica (τότε μέγας χορηγός της Ευρωλίγκα) και τους Ισπανούς που διεύθυναν αυτή τη νέα διοργάνωση.
Τα… λιοντάρια της Αγίας Πετρούπολης λοιπόν, ήταν έμπνευση και δημιούργημα του πάλαι ποτέ κραταιού (ειδικά στη δεκαετία του ’90) Ιταλού ατζέντη Λουτσιάνο Καπικιόνι. Ο οποίος έκανε το χατίρι της Ευρωλίγκα και έφτιαξε την ομάδα με παίκτες-πελάτες του και την παρουσία όλων και όλων δύο Ρώσων. Του… Βολιώτη Σεργκέι Μπαζάρεβιτς και του τότε διεθνή Εβγκένι Κισούριν. Μαζί τους; Οι Αμερικανοί Μπιλ Έντουαρντς (είχε περάσει και από την Α1 σε ΑΕΚ και ΠΑΟΚ), Ντέρεκ Χάμιλτον (ναι, η πάλαι ποτέ ανακάλυψη του Σπύρου Φώσκολου για τον Σπόρτινγκ), Κιθ Τζένινγκς, ο Κροάτης Μπρκιτς, ο Βόσνιος Αλίχοζιτς, ο Σλοβένος Μαριάν Κράλιεβιτς και ο Αυστραλός (με ρίζες από τη Σλοβενία) Στιέπαν Στάζιτς, με προπονητη τον Σέρβο Μιοντράγκ Βέσκοβιτς. Μία μπασκετική Βαβέλ που θεωρητικά ανήκε σε κονσόρτσιουμ Ελβετών και Ιταλών επιχειρηματιών, αλλά ουσιαστικά ανήκε στον Καπικιόνι. Ήταν δε τόσο πρόχειρη η δημιουργία της που η ρωσική Ομοσπονδία μπάσκετ είχε απαγορέψει τη συμμετοχής της στο τότε ενεργό πρωτάθλημα μπάσκετ της χώρας, στο οποίο φυσικά δεν έπαιξε ποτέ, ενώ η θητεία της στην Ευρωλίγκα «εξαντλήθηκε» με εκείνη την παρθενική συμμετοχή.
Στον Καπικιόνι όμως άρεσε πολύ εκείνο το πείραμα των 12-14 free agent που τους έβαλε να παίζουν στην ίδια ομάδα για να «χτίσουν» το επόμενο συμβόλαιό τους που το… διέπραξε ξανά. Ο τότε παντοδύναμος (θυμίζω ότι μεταξύ άλλων είχε πελάτες παίκτες σαν τον Τόνι Κούκοτς και τον Πέτζα Στογιάκοβιτς…) Ιταλός ατζέντης, μετά τα «λιοντάρια» έφτιαξε τα… καβούρια. Στο Ρίμινι της Ιταλίας, τη γενέτειρά του πριν από 72 χρόνια..
Ήταν 2002 όταν η Ρίμινι ήταν έτοιμη να βαρέσει διάλυση, όντας ακέφαλη διοικητικά, όταν ο Καπικιόνι ανέλαβε εξ ολοκλήρου να την «τρέξει», όπως και έκανε. Πήγε μάλιστα και παίκτη που είχε περάσει και από την Αγία Πετρούπολη (Μπρκιτς), κυρίως όμως δούλεψε με πιτσιρικάδες, τους οποίους «έψησε» στην Α2 Ιταλίας για να τους «πουλήσει» μετά. Όπως τους Βραζιλιάνους και άσημους τότε στα ευρωπαϊκά γήπεδα Μαρσέλο Μασάδο και Γκιγιέρμε Τζιοβανόνι, τον Ισπανό Αλμπέρτ Μιράγες αλλά και Ιταλούς σαν τον Αριέλ Φιλόι.
Παράλληλα, μάλιστα, ο Καπικιόνι (ο οποίος είχε παίξει μπάσκετ στη Ρίμινι στα μικράτα του πριν ασχοληθεί αρχικά με τα διοικητικά της Ομοσπονδίας μπάσκετ του Σαν Μαρίνο όπου για φορολογικούς λόγους έστησε αργότερα την εταιρεία του) έτρεχε ένα ακόμη «πρότζεκτ», αυτό της αυστριακής Αρκάντια Τραϊσκίρχεν. Το παρατσούκλι αυτής ήταν (ναι, καλά υποθέσατε) Λάιονς, δηλαδή «λιοντάρια», όπως η ομάδα της Αγίας Πετρούπολης. Στην Τραϊσκίρχεν λέγεται ότι είχε απλά πολύ καλά κονέ και πήγαινε παίκτες για να ψηθούν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και από εκεί κατάφεραν να ξεπηδήξουν παίκτες όπως ο Νεμάνια Μπιέλιτσα (!) και ο σέντερ των Σαν Αντόνιο Σπερς (μέχρι πρότινος στους Ράπτορς) Γιάκομπ Πόελτλ.
Το ξεκίνημα και η Μέγκα Μπάσκετ
Στον δρόμο που χάραξε λοιπόν ο Mr Interperformances (αυτή είναι πλέον η εταιρεία στην οποία εκ των αφεντικών είναι ο 72χρονος πια Καπικιόνι) βάδισε το 2005 ο Μίσκο με τη Μέγκα Μπάσκετ. Μία ομάδα που μέχρι τότε ανήκε στους εργάτες ενός εργοστασίου ειδών συσκευασίας ονόματι Avala Ada και την είχαν ιδρύσει το 1998. Εκείνη την περίοδο, στα τέλη της δεκαετίας του ’90 δηλαδή, ο «ήρωας» μας είχε ολοκληρώσει ήδη τις σπουδές του στη Νομική (από το 1992), έπαιζε μπάσκετ περισσότερο για χόμπι σε ομάδες όπως η Ζέλεζνικ, η Ραντίτσκι, η Κρούσεβατς και η Ουλτσίνι (όπου κρέμασε τα παπουτσια του το 2004 σε ηλικία 39 ετών) και έκανε σχέδια για το μέλλον, προετοιμάζοντας το έδαφος.
Το 2004 λοιπόν ο Ραζνάτοβιτς σταματάει το μπάσκετ και παίρνει τη μεγάλη διπλή μάλιστα απόφαση. Κατ’ αρχήν βρίσκει τον πρώτο –μετέπειτα μεγάλο και τρανό- πελάτη του, που θα ήταν το διαβατήριο για να «μπει» στα ευρωπαϊκά σαλόνια και να φτιάξει το όνομά του. Ένα μεγάλο ταλέντο με προοπτική να φτάσει ακόμη και στο ΝΒΑ, που τότε έπαιζε μαζί του στην παντελώς άσημη Ουλτσίνι. Το όνομά του; Νικόλα Πέκοβιτς και δεν χρειάζεται να συνεχίσουμε τη συγκεκριμένη ιστορία…
Παράλληλα έκανε την κίνηση-ματ. Πήρε την Avala Ada και τη μετέτρεψε σε ομάδα-εκκολαπτήριο ταλέντων με έδρα το Βελιγράδι. Με την ανοχή της Ομοσπονδίας μπάσκετ της Σερβίας και των αθλητικών αρχών της χώρας την «εξαγόρασε» και την έβαλε να παίξει στη Β Κατηγορία της Σερβίας εκτός συναγωνισμού! Τον Δεκέμβριο του 2005 της άλλαξε και όνομα σε Mega Basket, υπογράφοντας ταυτόχρονα συνεργασία με μεγάλη εταιρεία τροφίμων που άλλαξε εκ νέου το όνομα σε Mega Food έως το 2007. Έκτοτε και κάθε λίγα χρόνια προχωράει σε νέες συμφωνίες για τη χορηγία του ονόματος της ομάδας (Mega Banka, Mega Leks κ.α.) ενώ από το 2009 έβαλε στο… τραστ της επιχείρησης και μία ακόμη ομάδα, την ΚΚ Vizura (εξ ου και το Mega Vizura της περιόδου 2009-14), κερδίζοντας συνεχώς πελάτες, κυρίως παίκτες μικρής ηλικίας που έβλεπαν μέσα από τη σίγουρη συμμετοχή τους στην ομάδα την προοπτική να εξελιχθούν και να… πιάσουν την καλή, είτε στην Ευρώπη είτε στις ΗΠΑ. Διόλου τυχαίο λοιπόν το γεγονός ότι επί ημερών Ραζνάτοβιτς, η Mega Basket είναι η ευρωπαϊκή ομάδα που έχει δώσει (το πιστεύετε ή όχι…) τους περισσότερους παίκτες στο ντραφτ του ΝΒΑ, συνολικά 10 μέχρι και το ντραφτ του 2017!
Μίλοβανμ Ράκοβιτς (Νο60 το 2007), Νικόλα Γιόκιτς (Νο41 το 2014), Βασίλιε Μίτσιτς (Νο52 το 2014), Νεμάνια Ντάνγκουμπιτς (Νο54 το 2014), Τιμοτέ Λουαβού Καμπαρό (Νο24 το 2016), Ίβιτσα Ζούμπατς (Νο32 το 2016), Ράντε Ζάγκορατς (Νο35 το 2016), Βλάτκο Τσάντσαρ (Νο49 το 2017), Ογκνιέν Γιάραμαζ (Νο58 το 2017) και Άλφα Καμπά (Νο60 το 2017). Με αποδείξεις και ονόματα…
Με αυτά και μ’ αυτά η Μέγκα έγινε εκτός από «εκτροφείο» ταλέντων και ομάδα πρωταγωνίστρια, αφού την σεζόν 2015-16 κατέκτησε το Κύπελλο Σερβίας (Τρόπαιο Ραντιβόι Κόρατς) και έφτασε στους τελικούς των πλέι-οφ της Αδριατικής Λίγκας. Ένα χρόνο αργότερα οι «μετοχές» της είχαν εκτοξευτεί και ο νέος χορηγός ήταν προ των πυλών. Η εταιρεία Bemax έγινε ο 7ος χορηγός ονόματος της Mega και, ω, τι σύμπτωση ξανά, η εν λόγω εταιρεία δραστηριοποιείται στο Μαυροβούνιο, ασχολείται με κατασκευές (δρόμων, τούνελ, μεγάλων εγκαταστάσεων όπως ξενοδοχείων και εργοστασίων κ.α.) και τυγχάνει να είναι και χορηγός της γυναικείας ομάδας μπάσκετ της Μπουντούτσνοστ…
