Η στιγμή της επιστροφής (σχεδόν) έφτασε. Ο Άρης εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα αγωνιστεί στο EuroCup της σεζόν 2023-24 ως ο μοναδικός εκπρόσωπος της ελληνικής Λίγκας. Δεν είναι ακόμη επίσημο, αλλά όλες οι ενδείξεις προς τα εκεί συνηγορούν. Όπως κι οι διεργασίες που ήδη γίνονται πυρετωδώς από πλευράς της ΚΑΕ. Ο Γιάννης Καστρίτης, άλλωστε, έχει λάβει το χρίσμα να φτιάξει ομάδα για την Ευρώπη.
Το τελευταίο διάστημα, οι αξιωματούχοι της ΚΑΕ έβαλαν κάτω όλα τα οικονομικά δεδομένα κι υπολόγισαν πως θα χρειαστούν περισσότερες από 200 χιλιάδες ευρώ για τη συμμετοχή του Άρη στο EuroCup, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Βασίλη Βλαχόπουλου στη Metrosport, χωρίς να υπολογίζουν την αύξηση του αγωνιστικού προϋπολογισμού. Η τελευταία λέγεται πως θα φτάσει κοντά στο 40-45% σε σχέση με πέρσι. Με απλά λόγια κι εντελώς χοντρικά, αν ο Άρης είχε πέρσι ένα μπάτζετ κοντά στα 400 χιλ., του χρόνου, με την ευρωπαϊκή συμμετοχή, σκοπεύει να το ανεβάσει περίπου στα 600.
Ναι, η Ευρώπη είναι μια κοστοβόρα διαδικασία, ειδικά για ένα club που διανύει «συνετές» ημέρες υπό το καθεστώς της οικονομικής εξυγίανσης. Ο Άρης πρέπει να είναι σίγουρος ότι αντέχει οικονομικά να «βγάλει» μια σεζόν με Ευρώπη, δίχως να τρενάρει ή να οπισθοχωρήσει σε ο,τι αφορά τη μείωση των χρεών της εταιρίας.
Στο πλαίσιο αυτό, ευελπιστεί να αυξήσει τα έσοδα του από τις εμπορικές του δραστηριότητες. Οι υποψήφιοι -ενδιαφερόμενοι χορηγοί πρέπει να πάρουν στα χέρια τους ένα πλάνο που να τους δίνει προοπτική ως προς το να βάλουν τον οβολό τους, ενώ και το κομμάτι των εισιτηρίων αποτελεί «στοίχημα» στις μέρες που ζούμε.
Ο κόσμος του Άρη έκανε πέρσι τα περισσότερα sold out στην Α1 κι ήταν πράγματι ο 6ος παίκτης της ομάδας. Όμως γνώριζε πως -ανεξαρτήτως της πορείας της ποδοσφαιρικής ομάδας- την αντίστοιχη του μπάσκετ θα την βλέπει στο Παλέ περίπου... μια φορά το μήνα. Μπορούσε, δηλαδή, ο απλός φίλαθλος να κάνει τον προγραμματισμό του, ώστε να παρουσιάζεται πάντοτε ένα γεμάτο Αλεξάνδρειο.
Το EuroCup θα προσφέρει στον Άρη τουλάχιστον 9 εντός έδρας -μεσοβδόμαδους- αγώνες. Αν λάβουμε υπόψη και τις προ ενάμιση μήνα δηλώσεις του Προέδρου του ΕΣΑΚΕ, Βαγγέλη Γαλατσόπουλου, περί αλλαγής του format της Basket League και της εισαγωγής τρίτου γύρου, τα παιχνίδια της Λίγκας με τη σειρά τους θα αυξηθούν. Από τα 24 που έδωσε πέρσι ο Άρης (22 Regular Season και 2 στα Playoffs) θα πάει κοντά στα 35 ή κάπου εκεί. Τα εν Ελλάδι εντός, δηλαδή, δεν θα είναι 11-12, αλλά 16-17.
Ο Άρης, λοιπόν, έχει κάθε λόγο να αισιοδοξεί πως από τα εισιτήρια τα έσοδα του θα αυξηθούν, αφού τα ματς στο Αλεξάνδρειο θα υπερδιπλασιαστούν σε σύγκριση με την προηγούμενη διετία. Από την άλλη, βέβαια, τα πακέτα των διαρκείας -για τα οποία ακόμη δεν υπάρχει κάποια ενημέρωση ή ένδειξη σχετικά με το που θα κυμανθούν οι τιμές τους- θα πρέπει να είναι προσιτά για κάθε πορτοφόλι. Ο Άρης όχι μόνο χρειάζεται να διατηρήσει την εικόνα του γεμάτου Αλεξανδρείου στην Basket League, αλλά και να παρουσιάσει κάτι ανάλογο και στα μεσοβδόμαδα ευρωπαϊκά ματς. Κι άντε πως με τους πιο εμπορικούς κι αναγνωρίσιμους αντιπάλους θα το κάνει. Το θέμα είναι να το κάνει και με ομάδες τύπου Σλασκ, Αμβούργο, Λόντον Λάιονς (περσινοί αντίπαλοι του Προμηθέα) που... δεν λένε και κάτι στον κόσμο - κι όχι άδικα*. Κοινώς, οι μόνιμα γεμάτες εξέδρες, θα φέρουν και την απαιτούμενη αύξηση εσόδων από τα εισιτήρια, ούτως ώστε να καλυφθούν εν μέρει τα έξοδα της ευρωπαϊκής συμμετοχής.
Μια μικρή παρένθεση: Είναι δεδομένο πως η Διοργανώτρια Αρχή θέλει τον Άρη. Και πως να μην τον θέλει; Αν αφήσουμε στην άκρη την οικονομική δυναμική ορισμένων clubs του EuroCup (Παρί, Λονδίνο, ισπανικές, ισραηλίτικες και τουρκικές ομάδες μπαίνουν όντως στη διοργάνωση με γεμάτα πορτοφόλια...), ειλικρινά μπορείτε εσείς να εντοπίσετε κάποια ομάδα που σαν brand name κι «εκτόπισμα» είναι μεγαλύτερη του Άρη; Υπάρχουν σεβαστά μεγέθη, αλλά ως εκεί. Το «παιχνίδι», λοιπόν, αναφορικά με τη συμμετοχή του, το κάνει πλέον ο Άρης. Τον θέλουν, θέλει κι εκείνος και πρέπει να διασφαλίσει ότι μπορεί.
Τώρα, με δεδομένο πως ο Άρης, που πέρσι έδωσε συνολικά 26 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις, του χρόνου θα πάει στα... 50, θα πρέπει να διαμορφώσει κι ένα ανάλογο ρόστερ, ικανό να ανταποκριθεί στις αυξημένες υποχρεώσεις. Οι ανανεώσεις με τον Βασίλη Τολιόπουλο και τον Ίσμαελ Σανόγκο σε συνδυασμό με την παραμονή του Γιώργου Φίλλιου (έχει συμβόλαιο) δείχνουν πως ο Άρης θα έχει «κάτι» από πέρσι και δεν θα πάει για μια εντελώς νέα ομάδα. Προσωπικά διατηρώ κι ένα παράθυρο παραμονής για τον Βασίλη Χρηστίδη, εάν κι εφόσον ο Καστρίτης θέλει καθαρόαιμο τρίτο σέντερ κι όχι ένα απλά ψηλό παιδί τύπου τεσσαροπεντάρι για... μπαλαντέρ.
Είναι σχεδόν βέβαιο πως ο Άρης θα πάει του χρόνου με 7 ξένους, οι οποίοι σε συνδυασμό με έναν αντίστοιχο αριθμό γηγενών (ονόματα συζητιούνται πολλά, από Κατσίβελη και Περσίδη μέχρι Γιαννόπουλο, Γκιουζέλη και Καμαριανό) θα δημιουργήσουν ένα σύνολο 14 παικτών. Θα είναι το μεγαλύτερο ρόστερ -σε ποσότητα παικτών- που είχε ο Καστρίτης κατά τις ημέρες του στον Άρη! Ωστόσο, έχει αξία να σταθούμε και στο background των παικτών. Ο Άρης «κάηκε» κατά διαστήματα από τραυματισμούς παικτών του κορμού του (ενδεικτικές οι περιπτώσεις των Σχίζα και Καββαδά), οπότε η εύρεση φρέσκων παικτών σε καλές ηλικίες και χωρίς βεβαρημένο ιατρικό φάκελο, θα ήταν κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση που καλώς ή κακώς την απαιτεί η... νέα εποχή των 50 αγώνων.
*Τα τελευταία χρόνια πόσο μεγαλύτερη ήταν η προσέλευση του κόσμου της ΑΕΚ, του Προμηθέα, του ΠΑΟΚ, του Ιωνικού, του Περιστερίου στα μεσοβδόμαδα ευρωπαϊκά τους ματς σε σχέση με τα εγχώρια του σαββατοκύριακου; Αριθμούς δεν έχουμε, αλλά η εικόνα στις εξέδρες δεν είχε κάποια διαφορά (μην ήταν και χειρότερη σε ορισμένες περιπτώσεις...). Επομένως, ούτε ο Άρης πρέπει να θεωρήσει δεδομένο πως «παίζουμε ευρωπαϊκό ματς, άρα το γήπεδο θα είναι αυτομάτως φίσκα». Η ανοιχτή αγορά ή το γεγονός πως τα ευρωπαϊκά ματς συχνά είναι και πιο αργά, προς το βράδυ, είναι παράγοντες που πρέπει να αντισταθμιστούν. Κοινώς, νομίζω ότι ο Άρης είναι αυτός που με την εικόνα του θα συνεχίσει να τραβά τον κόσμο του στο γήπεδο. Κι όχι η κάθε Γκραν Κανάρια και Μπανταλόνα.
