Την αγάπη μου προς την μπασκετική ΑΕΚ δεν την έχω κρύψει ποτέ. Είναι η καψούρα μου, η ομάδα που για χρόνια είχα διαρκείας, όταν από μικρό παιδί άρχιζα να πατάω το πόδι μου στα γήπεδα και να ερωτεύομαι το παιχνίδι με την πορτοκαλί μπάλα.
Αυτή η καψούρα αλλά και η κατανόηση που έχω πλέον για το παιχνίδι με έχει κάνει να τραβάω τα μαλλιά μου με αυτά που βλέπω να γίνονται στη Βασίλισσα. Πέρυσι είχε γραφτεί ανάλογο κομμάτι για τα λειτουργικά προβλήματα της ομάδας, τόσο στη δημιουργία όσο και στην εκτέλεση από την περιφέρεια. Τα προβλήματα αυτά έκαναν σε πολύ μεγάλο βαθμό την εμφάνιση τους στα περισσότερα παιχνίδια και αποτέλεσμα αυτού ήταν η ομάδα να κάνει συνεχείς αλλαγές, χωρίς να μπορεί να βρει μια σταθερή χημεία. Κέρδισε ελάχιστα μεγάλα ματς (κυρίως χάρη στο ατομικό ταλέντο κάποιων παικτών), στο Eurocup έπαιξε ουσιαστικά χωρίς περιφερειακούς στα κρίσιμα τελευταία παιχνίδια και στα playoffs είχε απογοητευτική εικόνα απέναντι στον Ολυμπιακό.
Γενικά πιστεύω ότι για καθε τί καινούριο χρειάζεται πίστωση χρόνου για να πετύχεις. Αρκεί όμως να μαθαίνεις από τα λάθη που έχεις κάνει. Παρότι δεν είχα μεγάλες απαιτήσεις από την περασμένη χρονιά, φέτος πίστευα ότι τα πράγματα θα είναι καλύτερα όσον αφορά το σχεδιασμό και το χτίσιμο της ομάδας.
Δυστυχώς αυτό που βλέπω είναι ένας σχεδιασμός κακός, παίκτες κολώνες να αποχωρούν Σεπτέμβριο μήνα, που η αγορά είναι περιορισμένη, και επαναλαμβανόμενα λάθη. Και όταν τα λάθη είναι επαναλαμβανόμενα, πλέον σταματάνε να δίνουν άλλοθι σε όσους εμπλέκονται με την ομάδα. Ουσιαστικά αυτή τη στιγμή που μιλάμε και ενώ έχει μπει ο Σεπτέμβριος, οι κιτρινόμαυροι είναι πραγματικά πλήρεις μόνο στη θέση 1. Εκεί έχουν δύο πραγματικά καλούς παίκτες, οι οποίοι πιστεύω ότι θα λάμψουν φέτος, σίγουρα έχουν ταλέντο, αλλά πρέπει να βοηθηθούν και από το σύνολο. Όπως και να έχει για όσους βλέπουν μπάσκετ και παρακολουθούν την αγορά, γνωρίζουν ότι τόσο ο Ντίξον όσο και ο Ιβάνοβιτς είναι εξαιρετικοί παίκτες. Καλοί επιθετικοί, με ταλέντο και στο μοίρασμα του παιχνιδιού, ενώ προσπαθούν αρκετά και στην άμυνα. Η προσθήκη επίσης του Ούκιτς είναι καλή, παρότι ο Κροάτης έχει μεγαλώσει. Αυτό γιατί είναι πολύ έμπειρος, ξέρει πλέον να δίνει κατευθύνσεις και παίζει πολύ περισσότερο με το μυαλό του από ότι στο παρελθόν, που έκανε πολλές τρέλες.
Από εκεί και πέρα αρχίζουν οι ανορθογραφίες. Ο Μαυροειδής αποχώρησε από την ομάδα, καθώς δεν έκανε, και ένα μήνα μετά ξαναγύρισε ως Μεσσίας. Η ομάδα είχε αποφασίσει να στηριχτεί στον Μαυροκεφαλίδη, έναν παίκτη που τελείωσε την περασμένη σεζόν με χειρουργείο, ενώ με τον προπονητή που είναι τώρα στον πάγκο της ομάδας πέρασε πιο πολύ χρόνο στο 4, κάνοντας πολλά μέτρια παιχνίδια σε σχέση με το πρώτο μισό της χρονιάς που έπαιζε σχεδόν αποκλειστικά στο 5. Έναν Μαυροκεφαλίδη που αποχώρησε, χωρίς κανείς να γνωρίζει αν είναι μοναδικό θέμα το γόνατό του ή έχει υπάρξει και οικονομική παράμετρος. Μόνο αν τον δούμε να παίζει φέτος θα καταλάβουμε τον πραγματικό λόγο της αποχώρησής του. Δύο παίκτες όμως στη θέση 5 δεν είναι αρκετοί και η ομάδα ουσιαστικά πέραν του Μαυροειδή πρέπει να βρει ακόμα έναν για να κλείσει τη θέση, καθώς αν τραυματιστεί ένας από τους δύο που υπάρχουν τώρα στο ρόστερ, δεν θα υπάρχει εναλλακτική. Για τον Όουενς ειδικά, να πω πως όσες φορές και αν τον είδα με την Βενέτσια πέρυσι δεν με εντυπωσίασε σχεδόν σε κανένα κομμάτι του παιχνιδιού, ιδιαίτερα στο επιθετικό.
Στη θέση 4 η ΑΕΚ έχει τον Σάκοτα και τον Τζαουάντ Γουίλιαμς, δύο παίκτες που τα χαρακτηριστικά τους είναι πανομοιότυπα, παίκτες με έφεση στο σουτ από απόσταση αλλά χωρίς άλλη ποικιλία στο παιχνίδι τους. Στο 4 επίσης έμεινε ο Μιλόσεβιτς, που ευτυχώς υπέγραψε με την ομάδα, η οποία αρχή του καλοκαιριού δεν φαινόταν ιδιαίτερα ζεστή να τον κρατήσει. Στην ίδια θέση αποκτήθηκε και ο Χαριτόπουλος, μία προσθήκη που ακόμα προσπαθώ να καταλάβω τι παραπάνω θα προσθέσει σε αυτή τη θέση που συνωστίζεται τόσος κόσμος. Ισως παίξει στο 5.
Και αν στο 4 υπάρχει πληθώρα παικτών χωρίς όμως τα αθροιστικά χαρακτηριστικά τους να καλύπτουν τις ανάγκες της θέσης, στο 3 μετά τη διαφαινόμενη φυγή του Χέρστον, η ομάδα ουσιαστικά δεν έχει κανέναν. Δεν ξέρω τι σκέφτεται ο προπονητής αλλά ο Μιλόσεβιτς για κανέναν λόγο δεν μπορεί να παίξει ολόκληρη σεζόν στο 3, παρά μόνο κάποια λεπτά σε παιχνίδια ειδικών συνθηκών, κυρίως όταν τα αντίπαλα τριάρια προσπαθούν να οδηγήσουν την μπάλα με συχνότητα στο ποστ. Έκανε κάποια καλά ματς σε αυτή τη θέση, κυρίως στη σειρά με τον ΠΑΟΚ αλλά σε όλα τα υπόλοιπα εκτέθηκε. Άλλος ένας παίκτης που μπορεί να παίξει εκεί είναι ο Βασιλειάδης, ο οποίος όμως αρέσκεται να κινείται πολύ πίσω από σκριν για να πάρει την μπάλα και όχι να περιμένει στημένος στις γωνίες. Έχει το αγωνιστικό στυλ του Κάρολ της Ρεάλ και του Τούλσον (πρώην της Μάλαγα) και είναι ένας παίκτης που ταιριάζει πιο πολύ στη θέση 2.
Κοινώς, έχει μπει Σεπτέμβρης και η ΑΕΚ δεν έχει καθαρό τριάρι αλλά παίκτες που παίζουν εκεί κατά συνθήκη πιθανώς για κάποια λεπτά, κάποιων παιχνιδιών. Υπάρχει βέβαια και ο Σκουλίδας, αλλά αν κρίνουμε από τα γεγονότα της περασμένης σεζόν που οι μικροί δεν πήραν ευκαιρίες, κανείς δεν εγγυάται ότι θα υπάρξει δραστική αλλαγή σε αυτή την προσέγγιση φέτος.
Εκτός αυτού και στη θέση 2 δεν υπάρχει κάποιος άλλος πλην του Λαρεντζάκη, ειδικά αν ο Βασιλειάδης μετατοπιστεί στο 3. Ο Σκραμπ άραγε τι να κάνει, ο Τζεικόβαν Μπράουν; Έναν μόλις μήνα πριν την επίσημη έναρξη των υποχρεώσεων της ομάδας, υπάρχουν στην ομάδα για τις θέσεις 2-3, οι Βασιλειάδης και Λαρεντζάκης, με τον πρώτο μόνο να έχει παίξει σε ομάδες υψηλού επιπέδου, και οι πιτσιρικάδες Μωραϊτης, Άτιτς, Σκουλίδας. Ανάθεμα αν βγάζει νόημα όλο αυτό.
Γενικά, και γυρνώντας και στα όσα είπαμε για τη θέση 5, η ομάδα και φέτος δεν θα έχει παίκτες που θα μπορούν να παίξουν άμυνες αλλαγών, θα έχει θέματα στην περιφερειακή άμυνα, αφού κανένας από τους παίκτες που αναφέραμε στο 2&3 δεν είναι αμυντικός ογκόλιθος, και επιθετικά πολύ δύσκολα θα βγάλει το παιχνίδι της από συγκεκριμένα καλούπια, τα οποία θα περιέχουν πολλές προσπάθειες από τα γκαρντ στη θέση 1, σκριν για τον Βασιλειάδη και πικ εν ποπ ή κινήσεις προς τα έξω μετά από σκριν των παικτών της θέσης 4.
Στον πάγκο επίσης θα κάθεται ένας προπονητής, ο οποίος πέρυσι κατάφερε (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται) να τσακωθεί με τρεις παίκτες της ομάδας του μέσα σε 5 μήνες. Κάτι που αν μη τι άλλο δείχνει ότι έχει ένα θεματάκι στη διαχείριση των προσωπικοτήτων που κοουτσάρει. Δεν ξέρω αν υπάρχει χρόνος να διορθωθούν οι ανορθογραφίες του ρόστερ, αλλά αν μπορώ να κάνω μία πρώτη κρίση, αυτή είναι ότι η ομάδα θα έχει και πάλι πολλές αλλαγές από νωρίς, γιατί τα κουκιά είναι μετρημένα και δυστυχώς δεν βγαίνουν. Αν εύχομαι κάτι στην ομάδα μου, αυτό είναι να με διαψεύσει πανηγυρικά και να κάνει μία σπουδαία χρονιά.
Θα είμαι ο πρώτος που θα χαρώ και ο πρώτος που θα κάνω την πανηγυρική κωλοτούμπα. Καλή μπασκετική χρονιά να έχουμε όλοι μας.
