Θα έλεγε κανείς πως οι Έλληνες παίκτες που αγωνίζονται στο εξωτερικό (πλην της Αμερικής) είναι μετρημένοι στα δάκτυλα - και δεν θα είχε άδικο. Υπάρχει ο Σαρικόπουλος που κάνει κάθε βδομάδα double double στο Κατάρ, ο αειθαλής Βασιλειάδης στην ACB, ο Μπράμος που είναι αρχηγός της Βενέτσια και φυσικά ο Καλάθης στην Μπαρτσελόνα. Όπως και κάποια νεαρά παιδιά (για παράδειγμα, Ανδρέας Τσουμάνης στην 3η κατηγορία της Ισπανίας, Μάριος Γιώτης στη γερμανική Γκέτινχεν) που αναζητούν εκτός Ελλάδας το κάτι διαφορετικό. Επιλέγουμε να ασχοληθούμε με μια περίπτωση παίκτη που δεδομένα αναζητά την ανάδειξη, αλλά βρίσκεται παράλληλα και σε πολύ καλό δρόμος ως προς να φτάσει σε αυτήν. Κι αυτό διότι ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης, ο οποίος έφυγε... αθόρυβα από την Basket League, είναι πλέον «θορυβώδης» στην Λιθουανία, όπου τα πηγαίνει περίφημα.
Το σοβαρό κριτήριο του EuroCup
Ο 23χρονος φόργουορντ συμμετέχει με την Λιετκαμπέλις στον Α' Όμιλο (με Μπανταλόνα, Παρτίζαν, Μετροπολιτάν, Λοκομοτίβ Κουμπάν, Ανδόρρα, Τουρκ Τέλεκομ, Αμβούργο, Σλασκ, Τρέντο) της Regular Season του EuroCup, έχοντας καταγράψει ως τώρα 13 εμφανίσεις, όντας στις 11 εξ αυτών «πενταδάτος». Η στατιστική του «γράφει» 13.2 πόντους, 3.2 ριμπάουντ, 2.5 ασίστ, 1.3 κλεψίματα, 3.7 κερδισμένα φάουλ και 1.6 λάθη ανά 27'23'', με τον νεαρό διεθνή να εκτελεί με 57% στο δίποντο, 33% πίσω από τα 6.75μ. και με 77% από την γραμμή των προσωπικών. Η «σούμα» βγάζει 13.3 μονάδες αξιολόγησης, με τον Καλαϊτζάκη να είναι ο δεύτερος σκόρερ της ομάδας του (πίσω από τον πολύπειρο Γκεντιμίνας Όρελικ των 16.7 πόντων) και τρίτος σε λεπτά συμμετοχής και ranking.
Στο ενεργητικό του έχει δύο εμφανίσεις 20+ πόντων (22 με την Λοκομοτίβ Κουμπάν και 20 με την Τρέντο) ενώ συνολικά ήταν διψήφιος σε 11 από τα 13 του ματς. Με ρεκόρ 7-6, η ομάδα του Έλληνα παίκτη θα προκριθεί στην επόμενη φάση (μένουν άλλα 5 παιχνίδια της RS αλλά δεν κινδυνεύει) της διοργάνωσης, κάτι που είναι θετικό, αφού ο Κρητικός swingman θα έχει την ευκαιρία να δώσει κι άλλους αγώνες (νοκ-άουτ) υψηλού επιπέδου. Το πρόσημο από την παρθενική του σεζόν στο EuroCup εξυπακούεται πως είναι θετικό, σε μια σεζόν όπου το ματς έχουν αυξηθεί σημαντικά (18 αγωνιστικές RS) και γενικώς το επίπεδο του ομίλου είναι υψηλό, κυρίως λόγω της παρουσίας ομάδων που στοχεύουν να φτάσουν στην κορυφή, όπως η Παρτίζαν του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, η φιλόδοξη Μπανταλόνα κι η πάντοτε πανάκριβη Λοκομοτίβ Κουμπάν που είναι, πάντως, μέχρι νεοτέρας εκτός διοργάνωσης λόγω της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία (ότι δηλαδή ισχύει με τις ρώσικες και στην Euroleague).
Ο Καλαϊτζάκης τεστάρει τον εαυτό του κι εκτός των ορίων της λιθουανικής Λίγκας και σίγουρα οι φετινές του εμπειρίες από το EuroCup θα του φανούν χρήσιμες. Ο δίμετρος περιφερειακός δεν έχει αντιμετωπίσει κανένα πρόβλημα με τη συνθήκη των δύο αγώνων ανά εβδομάδα, ενώ είναι αρκετά συνεπής και σταθερός στην απόδοση του. Ακόμη και σε βραδιές όπου δεν του βγαίνει το σκορ, βρίσκει τον τρόπο να βοηθά την Λιετκαμπέλις. Είναι ένας πολυδιάστατος παίκτης κι η ενέργεια του είναι πολύτιμη για το σύνολο του Σέρβου κόουτς, Νέναντ Τσάνακ, ο οποίος του δείχνει μεγάλη εμπιστοσύνη. Επίσης, αξιοσημείωτη είναι κι η ωριμότητα που χαρακτηρίζει πολλές φορές το παιχνίδι του, αφού μιλάμε για έναν όχι και τόσο έμπειρο παίκτη. Από την άλλη, ο Καλαϊτζάκης έχει έναν οξύμωρο συνδυασμό στοιχείων, αφού ναι μεν είναι ώριμος, αλλά έχει κι ενθουσιασμό στο παιχνίδι του, γεγονός που τον κάνει να είναι αρκετά fun-to-watch για τον θεατή.
Εκτός Basket League αλλά... εντός Εθνικής Ομάδας
Σε κάθε περίπτωση, μιλάμε για ένα παιδί που δείχνει να έχει κίνητρο για διάκριση, ενώ η πρόοδος του χρόνο με το χρόνο είναι δεδομένη. Έπειτα από μια τριετία στην Basket League με Άρη και Χολαργό (2016-2019) χωρίς μεγάλο χρόνο συμμετοχής, ο Καλαϊτζάκης μεταπήδησε αρχικά στη Νεβέζις (2019-2021) κι από το δεύτερο μισό της περασμένης σεζόν στην Λιετκαμπέλις. Έχει πάει βήμα-βήμα στην καριέρα του, ανεβαίνοντας σταδιακά. Δεν έχει καμία σχέση με 2.5 χρόνια πριν, όταν πρωτοπήγε στην Λιθουανία σε σχέση με σήμερα. Οι Λιθουανοί έκαναν αυτό που δεν έκαναν οι Έλληνες: τον έβαλαν να παίξει ή τον έβαζαν να παίζει, όπως θέλετε πείτε το... Το απλό δηλαδή. Ως εκ τούτου είναι εμφανώς βελτιωμένος και φαίνεται πως έχει δουλέψει. Κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τους αριθμούς του αυτούς καθ' αυτούς, αλλά με τις αποφάσεις του μέσα στο παρκέ, με τα σουτ που θα πάρει, την άμυνα που θα παίξει. Είναι πιο κοντρολαρισμένος, κοιτάει πως θα βοηθήσει το σύνολο ουσιαστικά, ενώ πλέον είναι ομολογουμένως και καλύτερος επιθετικός. Απειλεί περισσότερο, έχει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.
Εξάλλου, η κλήση του Καλαϊτζάκη στην Εθνική Ομάδα στο προκριματικά παράθυρο του περασμένου Νοεμβρίου, δεν ήταν τυχαία. Φυσικά, ένας Έλληνας παίκτης σε παραγωγική ηλικία που διακρίνεται συστηματικά σε ευρωπαϊκή διοργάνωση, δεν μπορεί παρά να είναι στο mix της Εθνικής. Τον είδαμε και πρόσφατα στα δύο παιχνίδια με την Τουρκία, σε Άνω Λιόσια και Πόλη, όπου βοήθησε στις σημαντικές αυτές νίκες. Όχι ως πρωταγωνιστής, αλλά ήταν παρών, μπήκε κι έβαλε το... λιθαράκι του. Όσον αφορά την Εθνική, ο Καλαϊτζάκης θεωρώ πως ταιριάζει στη φιλοσοφία της, υπό την εννοία ότι μπορεί να έρχεται από τον πάγκο και να συμπληρώνει το παιχνίδι παικτών με μεγαλύτερες αρμοδιότητες. Γνωρίζουμε ότι στην παρούσα φάση δεν θα κάνει την διαφορά, αλλά ακριβώς επειδή είναι ομαδικός κι έξυπνος, έχει τον τρόπο να προσφέρει. Εκτιμώ πως ο Καλαϊτζάκης έχει την προοπτική μελλοντικά να εδραιωθεί στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα και να αποτελέσει σταθερό στέλεχος - όχι μόνο σε προκριματικούς αγώνες, αλλά πιθανότατα και σε μεγάλα τουρνουά.
Βέβαια, ας μην το πάμε τόσο μακριά. Ο άλλοτε παίκτης του Άρη έχει κι άλλα περιθώρια εξέλιξης του παιχνιδιού του και το σημαντικότερο που πρέπει να κρατήσουμε είναι ότι από τότε που άφησε την Ελλάδα κάνει βήματα μόνο προς τα εμπρός. Το μέγεθος του είναι πολύ καλό, είναι δυναμικός και νομίζω πως η συμμετοχή του σε μια Λίγκα όπως η λιθουανική (όχι τόσο ποιοτική, αλλά αρκετά αμφίρροπη κι ανταγωνιστική, αν εξαιρέσουμε την κυριαρχία της Ζάλγκιρις) τον έχει σκληραγωγήσει κι ως προς τον τρόπο προσέγγισης των αγώνων. Ο Καλαϊτζάκης δεν παίζει στην Basket League και τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό, παίζει στην Λιετκαμπέλις και ξέρει ότι κάθε ματς για να το κερδίσεις, πρέπει να είσαι πραγματικά καλός. Πρόσφατα, για παράδειγμα, παρακολουθώντας το ματς της Λιετκαμπέλις με την Λάμπας Γκας Πριενάι, της ουραγού ομάδας της Λίγκας, είδαμε πως ένα δεκάλεπτο χαλάρωσης των γηπεδούχων επέτρεψε στην αδύναμη αντίπαλο τους να επιστρέψει στο ματς και να χάσει τελικά με 9 πόντους αντί για 25.
Αυτή η εγρήγορση που απαιτείται, κάνει τον Καλαϊτζάκη καλύτερο.
Αντί επιλόγου, ας δούμε δύο πράγματα γύρω από το αγωνιστικό περιβάλλον της Λιετκαμπέλις: μιλάμε για ένα σύνολο με αρκετές γερασμένες μονάδες, στο οποίο πάντως υπάρχει μπόλικη εμπειρία. Είναι μια στρωμένη ομάδα, των 80 πόντων με 37% στο τρίποντο στο EuroCup, με ξεκάθαρους ρόλους και συγκεκριμένο ροτέισον. Στο «5» υπάρχει ο 31χρονος πρώην ψηλός του Άρη, Τζόρτζε Γκάγκιτς (10.5π., 4.7ριμπ.) που δεν είχε ξεχωρίσει στην Θεσσαλονίκη, και στο «4» ο 32χρονος Όρελικ (16.7π., 4.7ριμπ., 2.5ασ.), ο οποίος πριν 4-5 χρόνια ήταν καταπληκτικός στο BCL κι έκανε την διαφορά σε ομάδες όπως Ρίτας, Μπάνβιτ, Βενέτσια. Οργανωτής είναι ο 28χρονος Ραντίσεβιτς (7.3π., 4.8ασ.) που έπαιξε για λίγο πέρσι στον Προμηθέα μαζί με τον 26χρονο Ζεμάιτις (9.3π., 3.5ασ.). Το ρόστερ συμπληρώνει ο 37χρονος φόργουορντ-σέντερ Μπέρζινς (6.7π, 3.5ριμπ.), ο 29χρονος ψηλός Μαλντούνας (5.1π., 4ριμπ.) κι ο 22χρονος σκόρερ Ντοβίντας Γκιεντράιτις (10π., 1.8ασ.) ο οποίος είναι το έτερο project της ομάδας, μαζί με τον Καλαϊτζάκη.
Ο 33χρονος Λιπκεβίτσιους (9.5π, 5.1ριμπ.), παλιός παίκτης της Ζάλγκιρις, κι ο 24χρονος Καρόλις Γκιετράιτις (2.2π., 1.5ριμπ.) ολοκληρώνουν τη συνηθισμένη σύνθεση της Λιετκαμπέλις, η οποία: α) δεν έχει κανέναν Αμερικάνο, β) έχει μ.ο. ηλικίας στα 28 έτη και γ) 8 στους 12 είναι γηγενείς. Στην LKL αυτή τη στιγμή είναι στη 3η θέση με ρεκόρ 18-5 κι ουσιαστικά είναι η τρίτη δύναμη της Λίγκας, μετά τις Ζάλγκιρις και Ρίτας. Η σταδιακή πτώση της Νεπτούνας τα τελευταία 3-4 χρόνια (είχε παίξει στην Ευρωλίγκα τη σεζόν 2014-15) σε συνδυασμό με την δική της άνοδο, έφεραν την Λιετκαμπέλις σταθερά στην τρίτη θέση από το 2018-19 κι ύστερα. Θα έχει λοιπόν ενδιαφέρον να δούμε στο τέλος της σεζόν αν ο Καλαϊτζάκης κι η παρέα του θα καταφέρουν να κάνουν την υπέρβαση, προσπερνώντας την Ρίτας (πιθανότατα θα συμπέσουν στους ημιτελικούς των playoffs) και φτάνοντας στην διεκδίκηση του τίτλου, τον οποίο εδώ και 11 σερί χρόνια κατακτά η Ζάλγκιρις. Θα πρόκειται για τεράστια επιτυχία για την Λιετκαμπέλις η ενδεχόμενη συμμετοχή στους τελικούς. Κι αυτή η σκέψη, δεν προκύπτει τυχαία: στην Regular Season η Λιετκαμπέλις έχει 2/2 με την Ρίτας, με την μεταξύ τους διαφορά να είναι μικρή!
