Αν αυτό ήταν κάτι που δεν μπορούσε να αλλάξει η Ιταλική ομάδα, η παταγώδης αποτυχία στο Eurocup σε μία σεζόν όπου και οι δύο φιναλίστ κέρδισαν το εισιτήριο για την πρώτη τη τάξει διοργάνωση ήταν κομβική για τα μελλοντικά πλάνα. Κάτι που φάνηκε άλλωστε από την καλοκαιρινή περίοδο όταν και δεν ανανεώθηκε το συμβόλαιο με τον προπονητή που κατέκτησε το πρωτάθλημα, Aleksandar Djordjevic. Ίσως οι κακεντρεχείς πουν πως αυτό συνέβη για το καλό του συλλόγου κάτι που δεν υιοθετούμε. Ακόμα, από το ρόστερ αρκετοί παίχτες αποχώρησαν όπως οι Μarkovic, Josh Adams, Giampaolo Ricci, Vince Hunter και στη θέση τους ήρθαν σαφώς πιο ταλαντούχοι παίχτες, ίσως πιο «ευρωλιγκάτοι» και με μεγαλύτερες μελλοντικές δυνατότητες όπως οι Mannion, Cordinier, Hervey, Jaiteh. Για τη Βίρτους άλλωστε και την πορεία της έως τον περασμένο Δεκέμβριο είχε γράψει κείμενο ο Βαγγέλης το οποίο και μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Στο παρών κείμενο θα ασχοληθώ με την παρουσία της στην ευρωπαϊκή διοργάνωση, καθώς μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος κατέκτησαν και το σούπερ καπ επομένως εντός των τειχών οι στόχοι μοιάζουν να έχει επιτευχθεί.
Η χρονιά όπως εξελίσσεται είναι ιδιαίτερη και για έναν λόγο παραπάνω, που δεν είναι άλλος από τον προφανή, του ενδεχομένου -οριστικού- αποκλεισμού από τις διασυλλογικές διοργανώσεις των ρωσικών ομάδων που είναι το σενάριο με τις περισσότερες πιθανότητες τη δεδομένη στιγμή. Κάτι που έχει ήδη δημιουργήσει ανακατατάξεις σε πολλά επίπεδα. Από την απουσία των συλλόγων της χώρας από την Euroleague και το Eurocup, στο οποίο η Λοκομοτίβ Κουμπάν είχε εξαιρετική παρουσία και άνηκε στο γκρουπ των ομάδων που χαρακτηριζόταν ως φαβορί για το τρόπαιο, τον τρόπο με τον οποίο θα κατανεμηθούν τα προνομιούχα εισιτήρια για τη «μεγάλη διοργάνωση» την επόμενη σεζόν. Μπορεί ενδεχομένως να υπάρξει εισιτήριο και για τις δύο φιναλίστ του Eurocup, ή κάποια έξτρα wild card μετά το πέρας της σεζόν. Αυτά βέβαια είναι υποθετικά σενάρια και στα οποία δεν πρόκειται να βασιστεί η Βίρτους.
Με το φορμάτ του Eurocup να έχει αλλάξει φέτος, με την κανονική περίοδο να μεγαλώνει και να υπάρχουν δύο όμιλοι των 10 ομάδων έκαστος ήτοι 18 ματς και μόνο δύο ομάδες να μην προκρίνονται στην επόμενη φάση, η Βίρτους μοιάζει να μην έχει βάλει τις μηχανές να δουλεύουν στο φουλ προς το παρόν. Από τον Δεκέμβριο και έπειτα πέρασε μία περίοδο κάμψης με ορισμένες εύκολες ήττες ή χαμένους αγώνες απέναντι σε συνδιεκδικητές του τίτλου, όπως η ήττα με 20 πόντους από την Γκραν Κανάρια στην Ισπανία με 100-80, από την Ουλμ με 84-68, τη Βαλένθια με 83-77 και από τη Μπούντουτσνοστ με 62-68. Ενώ ακόμα και οι νίκες επήλθαν στον πόντο όπως με την Μπουργ ή την Μπούρσασπορ. Ίσως αυτός είναι ένας τρόπος να διαχειριστούν καλύτερα την κανονική περίοδο και να είναι έτοιμοι στα νοκ άουτ, όπου υπενθυμίζω από τη φάση των 16 οι αγώνες είναι διπλοί και κρίνονται σύμφωνα με τη διαφορά πόντων. Να είναι δηλαδή αυτό ένα πλάνο που έχει εκπονήσει το προπονητικό σταφ, με τον Sergio Scariolo να έχει σαφές επιρροές από τον τρόπο που προσεγγίζουν και πως προετοιμάζονται για τα playoffs οι ομάδες του ΝΒΑ, μιας και επί χρόνια βρισκόταν στο πλευρά του Nick Nurse των Raptors την τριετία 2018-2021. Ήττες που ναι μεν δεν επηρεάζουν επί της ουσίας άμεσα την πορεία τους στο Εurocup, αλλά το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα στο τέλος της πρώτης φάσης θα δώσει την ευκαιρία για πιο «βατό» αντίπαλο στη συνέχεια.
Πάντως καθαρά στο αγωνιστικό σκέλος, η ομάδα από τη Μπολόνια είναι από τις πιο ευχάριστες περιπτώσεις για έναν ουδέτερο θεατή που θα κάτσει να παρακολουθήσει έναν αγώνα Eurocup. Και αυτό γιατί, όντας και ιταλική ομάδα γαρ, πάει τα παιχνίδια σε πολύ υψηλό ρυθμό με περίπου 76 κατοχές το ματς ( σύμφωνα με το 3stepbasket.com ), με γρήγορη κυκλοφορία και προσπάθεια από τους παίχτες της να επιτεθούν σε καταστάσεις πρωτεύοντος και δευτερεύοντος αιφνιδιασμού, προτού προλάβει να οργανωθεί η άμυνα.
Τέτοιες επιθέσεις είναι συχνό φαινόμενο για τη Βίρτους με βασικούς εκφραστές το δίδυμο της περιφέρειας τους Milos Teodosic, Marco Belinelli οι οποίοι έχουν και το «ελεύθερο» από τον προπονητή τους να είναι οι κύριοι δημιουργικοί και εκτελεστικοί πόλοι. Κάτι που είναι απόλυτα λογικό, καθώς δύσκολα μπορούν να περιοριστούν τα ταλέντα τους, ενώ το γρήγορο τέμπο με εκτελέσεις μετά από ένα σκριν, ή στα πρώτα δευτερόλεπτα των επιθέσεων είναι στη «φύση» τους. Ο Βelinelli σκοράρει 12,4 πόντους ανά παιχνίδι με 43,5% στο τρίποντο έχοντας ταυτόχρονα το υψηλότερο usage ενώ ο Teodosic προσφέρει 12,6 πόντους με 39% τρίποντο και είναι ο απόλυτος playmaker της διοργάνωσης με τις 9,2 τελικές πάσες. Eίναι τέτοιο άλλωστε η βαρυτική επίδραση και των δύο που μπορούν να μετατοπίσουν τις άμυνες για να βρει χώρο και δράση κάποιος άλλος συμπαίχτης τους.
a
Η Βίρτους είναι η κορυφαία ομάδα σε δημιουργία, με το 71,1% των καλαθιών να προέρχεται από ασίστ συμπαίχτη ( που μεταφράζεται σε 22,7 ασίστ/ματς ) νούμερο που είναι πραγματικά εντυπωσιακό και δε συναντάται ούτε στην Euroleague. Δεύτερος δημιουργός είναι ο Alessandro Pajola, 23χρονος Ιταλός guard, ο οποίος είναι αρκετά εξελίξιμος και project τόσο για το παρόν όσο και για το μέλλον της ομάδας αλλά και της εθνικής Ιταλίας με 4,6 ασίστ. Είναι αυτός που ξεκινάει βασικός στα ματς πριν περάσει στη θέση του ο Teodosic. Aκόμα, στο backcourt βρίσκεται και ένας άλλος νεαρός από τη γείτονα χώρα, ο Niccolo Mannion. O κοκκινοτρίχης guard αφού ξεπέρασε ένα πρόβλημα που αντιμετώπισε το καλοκαίρι με το βάρος του, μπήκε σιγά σιγά στο rotation και αποτελεί και αυτός επένδυση για το μέλλον. Αν σας λέει κάτι πάντως το όνομά του, το 2020 είχε επιλεγεί στο νούμερο 48 του draft από το Golden State. Ένας point guard, με μεγάλα περιθώρια εξέλιξης -δεν τον διάλεξαν τυχαία οι Warriors, άσχετα με το γεγονός ότι έφυγε γρήγορα από το ΝΒΑ, πολύ καλός δημιουργός που ,όμως, χρίζει βελτίωση στο σουτ για να μπορεί να γίνει ένας ικανότατος combo guard, μιας και ο Scariolo θέλει τους περιφερειακούς του να δουλεύουν καλά τόσο με τη μπάλα όσο και χωρίς αυτήν. Έχει σημασία για τη Βίρτους να χτίζει ταυτόχρονα το μέλλον καθώς οι Belinelli, Teodosic μεγαλώνουν και βρίσκονται σε ηλικία 35 και 34 ετών αντίστοιχα.
Από κει και πέρα στο υπόλοιπο ρόστερ, ο Κyle Weems είναι ο πρώτος σκόρερ με 13,8 πόντους και από τους λίγους παίχτες που έχουν μείνει εδώ και μία τριετία στη Μπολόνια, ενώ φέτος έχει προστεθεί αρκετή αθλητικότητα με την παρουσία των Isaia Cordinier, Kevin Hervey, Mam Jaiteh και Jakarr Sampson. Ήταν κάτι που έλειψε από το περσινό ρόστερ όταν και αντιμετώπισαν για παράδειγμα τη φουλ αθλητική Ούνικς Καζάν στα ημιτελικά της διοργάνωσης. Φουλ αθλητικοί παίχτες και οι τέσσερις προαναφερθέντες, με μέγεθος, όγκο που μπορούν να συνεισφέρουν σε σκορ, ριμπάουντ, άμυνα. Aπό τους τέσσερις αυτούς αν ξεχώριζα κάποιον θα ήταν ο Cordinier, ο οποίος μοιάζει να έχει το πακέτο εκείνο που θα τον κάνει να σταθεί ως forward σε «ευρωλιγκάτη» ομάδα -κάτι που θέλει να γίνει σύντομα η Βίρτους. Mπορεί να λειτουργήσει ως πλάγιος δημιουργός, εκμεταλλευόμενος την αθλητικότητά του, τον καλό χειρισμό και το περιφερειακό του σουτ στήνοντας ο ίδιος pick ‘n rolls, είτε σε καταστάσεις απομόνωσης. H έτερη περίπτωση που έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον είναι ο βασικός σέντερ της ομάδας, ο Mam Jaiteh. O Γάλλος ψηλός με ρίζες από τη Σενεγάλη και τη Γκάμπια είναι ένας εξαιρετικός -σίγουρα για το επίπεδο του Eurocup- 2way σέντερ, με εξαιρετικά τελειώματα (οκ, όταν έχεις τον Milos συμπαίχτη, όλα εύκολα μοιάζουν, μέχρι να βρει και ο Ραντούλιτσα υψηλό συμβόλαιο) και καλός αμυντικός. Είναι εκ των πιο επιδραστικών παιχτών των Ιταλών με το υψηλό +11,8 σε επίθεση/άμυνα όσο βρίσκεται εντός παρκέ και μαζεύει 7,2 ριμπάουντ. Βack up του είναι ο Sampson ο οποίος εν αντιθέσει με τον Jaiteh είναι μοιάζει πιο ικανός σε άμυνες αλλαγών.
Με τον μεγάλο λοιπόν στόχο να είναι η κατάκτηση του τροπαίου, δεν έχασαν την ευκαιρία ώστε να δυναμώσουν το ρόστερ τους με την απόκτηση των Daniel Hackett και Tornike Shengelia με το που έμειναν ελεύθεροι λόγω της άρνησής τους να συνεχίσουν να αγωνίζονται στην ΤΣΚΑ. Toν πρώτο τον υπέγραψαν με συμβόλαιο έως το καλοκαίρι του 2024 ενώ τον δεύτερο για έξι μήνες. Κινήσεις ξεκάθαρα με στόχο το Eurocup αρχικά και κατόπιν τη διατήρηση των σκήπτρων εντός συνόρων. Δύο παίχτες «πολυτέλεια» για τη διοργάνωση, με εμπειρία μεγάλων , κρίσιμων αγώνων και με κατακτήσεις τροπαίων στην καριέρα τους που θα προσφέρουν πολυεπίπεδα στον σύλλογο. Όχι πως χρειάζεται να πούμε πολλά για την αξία τους ή για τον τρόπο παιχνιδιού τους , μιας και ο Γεωργιανός είναι ίσως ο κορυφαίος power forward στην Ευρώπη-αν όχι κορυφή σίγουρα μέσα στους τρεις καλύτερους, ενώ ο Hackett συγκαταλέγεται στους κορυφαίους «αμυντικούς» guard.
O Iταλός αυτό που σίγουρα θα προσδώσει και αναμένεται να βελτιώσει άμεσα είναι την περιφερειακή άμυνα, η οποία αποτελεί το μεγάλο πρόβλημα έως τώρα και μπορεί να χαρακτηριστεί από μέτρια έως κακή αφού δέχονται 111,4 πόντους ανά 100 κατοχές που είναι πάνω από τον μέσο όρο των ομάδων της διοργάνωσης. Κακή περιφερειακή άμυνα με τους αντιπάλους να σουτάρουν αλλά και να ευστοχούν σε αρκετά τρίποντα, ενώ επίσης το αμυντικό transition κρίνεται ανεπαρκές. Εξάλλου η συνύπαρξη σε διάφορα σχήματα των Teodosic, Belinelli τους καθιστά ιδιαίτερα ευάλωτους και συνεχόμενο στόχο των αντιπάλων. Με τον Hackett θα μπορούν να «κρυφτούν» σε κάποιον βαθμό βέβαια, είτε με το να μαρκάρουν κάποιον παίχτη που παίζει αρκετά off-ball, είτε σε συνεχόμενες αλλαγές εάν προσπαθήσουν να τον στοχεύσουν. Οι αρκετές ,όμως, αλλαγές στην άμυνα που επιλέγει το προπονητικό σταφ ορισμένες φορές έχουν αρνητικό αντίκτυπο και στη διεκδίκηση των ριμπάουντ. Οι αντίπαλοι των Ιταλών ανανεώνουν περί τις 15 φορές τις επιθέσεις ανά 100 κατοχές, κάτι που κατατάσσει την ομάδα εκ των χειρότερων σε αυτό τον τομέα. Οι δύο αυτοί περιφερειακοί είναι επιρρεπείς στους τραυματισμούς, με τον Belinelli μάλιστα αποκόμισε έναν τραυματισμό στο πρόσφατο παιχνίδι με τη Βενέτσια που θα τον αφήσει εκτός περί τον ένα μήνα και κάτι παραπάνω ( τη στιγμή που γράφεται το κείμενο ) ενώ παρότι παίζει καλά υπάρχουν στιγμές που μοιάζει πιο βαρύς και αργός. Το μεγάλο ρόστερ που έχουν φέτος και η πλειονότητα των λύσεων στην περιφερειακή γραμμή (Mannion, Pajola πλην των δύο σταρ) κρύβουν κάποιες φορές το πρόβλημα. Όμως, σε ενδεχόμενη συμμετοχή στην Euroleague οι παίχτες αυτοί θα είναι άπειροι, σκέλος στο οποίο επίσης μπορεί να βοηθήσει ο Hackett και να λειτουργήσει ως «προφεσόρε» για τους νέους. Για τον Shengelia το εξάμηνο συμβόλαιο δείχνει τον ξεκάθαρο στόχο που έχουν για τη σεζόν. Ο Γεωργιανός θα προσφέρει το πλούσιο επιθετικό ταλέντο του, με σκορ από χαμηλά, δημιουργία σε μία ούτως ή άλλως εξαιρετική ομάδα σε αυτό το σκέλος. Και αν στην περιφέρεια είχαν αρκετά σημεία αναφοράς, τώρα προσέθεσαν και έναν εκ των κορυφαίων ψηλών στα ευρωπαϊκά γήπεδα και μπορεί να αποτελέσει το κλειδί για ενδεχόμενη επιτυχία τους.
Εν κατακλείδι πιστεύω πως αργά ή γρήγορα η Βίρτους θα αγωνιστεί ξανά στα μεγάλα σαλόνια και πιθανόν αυτό να γίνει άμεσα από την επόμενη σεζόν. Κάτι που είναι πια αυτοσκοπός ολόκληρου του οργανισμού. Εξάλλου από την επιστροφή της ως υπολογίσιμη και ανερχόμενη δύναμη πια του ιταλικού μπάσκετ έχει διανύσει όλα τα ενδιάμεσα στάδια, από την κατάκτηση του FIBA Champions League το 2019 έως και το περσινό πρωτάθλημα. Avanti λοιπόν.
Σημειώσεις:
1. Τα στατιστικά είναι από το επίσημο σάιτ της διοργάνωσης και το 3stepbasket.com και αφορούν αγώνες πριν την 16η Μαρτίου.
2. Για τον αγώνα της 15ης αγωνιστικής που πραγματοποιήθηκε στις 16/3 εναντίον της Τσεντεβίτα στη Μπολόνια, οι Ιταλοί έχασαν 74-86 και πλέον έχουν ρεκόρ 8-7.
