Ο παίκτης είχε συστηθεί στο ευρύτερο κοινό το 2017, σε ηλικία 19 ετών, όταν έκανε την μεταγραφή του στην ΑΕΚ. Τρία χρόνια αργότερα, αρκετά πιο περπατημένος σε σχέση με τότε, φαίνεται να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την breakout year του, στο περιβάλλον του Μεσολογγίου. Στην Ένωση έπαιξε λίγο, στο Περιστέρι ήταν κυρίως ρολίστας και φέτος μοιάζει να βγαίνει από τα μικρά καλούπια, προκειμένου να "κουμπώσει" σε ένα σαφώς μεγαλύτερο, έστω κι αν το μέγεθος του συλλόγου που υπηρετεί είναι μικρότερο από τα αντίστοιχα ΑΕΚ και ΓΣΠ.
Ο "στρατηγικός" δανεισμός του Προμηθέα
Το καλοκαίρι που μας πέρασε, όταν ο Γιάννης Αγραβάνης αποδεσμεύθηκε οριστικά από την ΑΕΚ, το όνομα του αναμενόμενα συνδέθηκε με τις περισσότερες ομάδες της ελληνικής λίγκας. Ο νεαρός φόργουορντ προερχόταν από μια διετία ως δανεικός στο Περιστέρι, κατά την οποία πήρε το... βάπτισμα του πυρός κι απέκτησε ρόλο που τον καθιστούσε ορατό σε ομάδα της Α1 (53 συμμετοχές στο πρωτάθλημα), ενώ ενίσχυσε παράλληλα τις εμπειρίες του αγωνιζόμενος στο BCL (14 παιχνίδια, 3.4 πόντοι, 1.6 ριμπάουντ, 1.1 κλεψίματα, 15.2 λεπτά). Ήταν δύο διδακτικά χρόνια για τον 22χρονο αθλητή, ο οποίος δεν έμεινε τελικά στην ομάδα των δυτικών προαστίων, ούτε κι υπέγραψε τελικά στον Άρη, παρότι φαινόταν να βρίσκεται κοντά σε συμφωνία. Η ομάδα που τον "τσίμπησε" - με συμβόλαιο τριετούς διάρκειας - ήταν εν τέλει ο Προμηθέας (ομάδα που πάντα έχει ανοικτές τις κεραίες της αναφορικά με ελκυστικές περιπτώσεις νεαρών Ελλήνων), όχι πάντως για να τον αξιοποιήσει άμεσα, αλλά μελλοντικά.
Ο σύλλογος της Πάτρας αποφάσισε να επενδύσει στον Γιάννη Αγραβάνη, προσφέροντας του συμβόλαιο μακράς διάρκειας, αλλά και την ευκαιρία να μην "κάψει" τη φετινή σεζόν. Τι εννοούμε μ' αυτό; Η ομάδα του Μάκη Γιατρά είχε από νωρίς στην off-season "σφραγίσει" την θέση "3" (η βασική θέση του Αγραβάνη) με την απόκτηση των πιο έμπειρων, Χάρη Γιαννόπουλου και Ανδρέα Χριστοδούλου. Ακόμη, έχει και τον Λευτέρη Μαντζούκα, ένα παιδί το οποίο στηρίζει χρόνια τώρα ο οργανισμός κι αποτελεί μόλις στα 17 του μια μεγάλη ελπίδα για το μπάσκετ της χώρας. Δεν υπήρχε χώρος για τον Αγραβάνη στο συγκεκριμένο τάιμινγκ όπου αποκτήθηκε. Το ήδη υπάρχον traffic στην θέση υφίσταται, όμως δεν είναι καταδικαστικό για τον ρόλο κανενός, ίσα ίσα που δημιουργεί τον απαιτούμενο θεμιτό ανταγωνισμό που χρειάζεται μια ομάδα, για να μην υπάρξει εφησυχασμός. Η είσοδος όμως ενός επιπλέον παίκτη, θα επιφόρτιζε αρκετά την κατάσταση και θα ήταν δύσκολο κάποιος/οι να βρει/ουν λεπτά. Ομολογουμένως θα ήταν υπερβολή και μη διαχειρίσιμο να βλέπαμε μια τετράδα παικτών για μια θέση - ασχέτως αν αυτοί έχουν ως "γκρουπ" την δυνατότητα να παίξουν από "2" έως "4".
Εξού κι ο Προμηθέας αποφάσισε να δανείσει τον ύψους 1.98μ. παίκτη σε μια ομάδα που θα τον βοηθούσε να συνεχίσει την πρόοδο του, εξασφαλίζοντας του εγγυημένο χρόνο συμμετοχής - κάτι που δεν θα ίσχυε αν τον έβαζε από φέτος στη μηχανή του. Το "αμερικανικό" Μεσολόγγι (το 65% των λεπτών μοιράζονται οι ξένοι παίκτες) του Ντίνου Καλαμπάκου, υποδέχθηκε τον "Άγρα" κι άμεσα τον έχρισε βασικό. Και μέχρι στιγμής, δικαιώνεται απόλυτα. Ο Αγραβάνης είναι ο μοναδικός γηγενής στην ομάδα με τόσο μεγάλο ρόλο και επίδραση στο παιχνίδι της. Συγχρόνως είναι κι ο πρώτος παίκτης ολόκληρου του ρόστερ σε λεπτά συμμετοχής, με 30' ανά παιχνίδι. Είναι σπάνιο πια στην Ελλάδα να βλέπουμε μια ομάδα που θέλει να σωθεί, να δίνει τόσο μεγάλο φόρτο εργασίας σε ένα τόσο νεαρό της μέλος. Συνήθως τέτοιο κουπί μοιράζονται ποιοτικοί Αμερικανοί μαζί με βετεράνους Έλληνες. Παρ' όλα αυτά, ο Καλαμπάκος δείχνει μεγάλη εμπιστοσύνη στις δυνατότητες του Αγραβάνη (και προφανώς θα συνεχίσει να το κάνει, όσο ο μικρός αποδίδει) και φαίνεται πως μπορεί να "βγάλει" φέτος αυτό το παιδί στον άφρο.
Πολυεπίπεδη παρουσία και μπόλικο σκορ
Ας δούμε όμως τώρα πιο συγκεκριμένα πώς συνεισφέρει ο παίκτης στο παιχνίδι του Μεσολογγίου. Αρχικά, να επισημάνουμε πως ο Αγραβάνης είναι δεύτερος σκόρερ της ομάδας, πίσω μόνο από τον 23χρονο Ντεβόντε Γκριν, ενώ γενικότερα είναι τρίτος σε πόντους στην Basket League - έστω κι αν το δείγμα αγώνων είναι περιορισμένο. Έχει αποκτήσει πολύ καλή επαφή με το καλάθι, στο διευρυμένο χρονικό πλαίσιο όπου αγωνίζεται. Η συγκομιδή του είναι 16 πόντοι με θετικότατα ποσοστά εντός πεδιάς: 63% στα δίποντα (10/16), 46% στα τρίποντα (6/13), τη στιγμή που από την γραμμή των βολών καταγράφει 71% (10/14). Ενθαρρυντικό είναι πως δεν υπερβάλλει προς το παρόν σε προσπάθειες, παίρνοντας κατά μέσο όρο 9.7 σουτ ανά ματς. Φαίνεται να παίρνει τις απαραίτητες επιλογές, σχεδόν όλες "ζυγισμένες", με σύνεση και χωρίς περιττό ρίσκο. Δεν θα ήταν άσχημο φυσικά αν έπαιρνε μερικά σουτ ακόμη (ιδίως από απόσταση, κι ας του κόστιζε λίγο σε efficiency) εφόσον το επιτρέπουν οι συνθήκες (έχει ψυχολογία και ρυθμό για να το κάνει άλλωστε), παρ' όλα αυτά στο πρόωρο δείγμα που μελετάμε δείχνει στοιχεία ώριμου και "to the point" επιθετικά φόργουορντ. Ο μικρός παίζει περισσότερο για την ομάδα παρά για τους δικούς του αριθμούς, αλλά παράλληλα με το κοινό συμφέρον, "φτιάχνονται" κι οι δύο πλευρές μέσα από αυτή την αλληλένδετη κατάσταση.
Πέρα από την αποτελεσματικότητα του, ο Αγραβάνης είναι ένας παίκτης που βοηθάει σημαντικά στα ριμπάουντ, παρότι δεν είναι ψηλός. Έχει 5,33 και συνολικά 18, εκ των οποίων τα 12 είναι επιθετικά! Είναι αρκετά αθλητικός, έχει έφεση στο συγκεκριμένο τομέα, "μυρίζεται" τις φάσεις και γενικότερα δείχνει μια ανεπτυγμένη ικανότητα στα hustle plays. Αυτό πιστοποιούν επίσης τα 1,67 κλεψίματα του φέτος (19 πέρσι σε 34 ματς με το Περιστέρι, αλλά με χρόνο δράσης 14-15 λεπτά), αλλά και το γεγονός πως τον είδαμε τα περασμένα χρόνια να βρίσκεται στο κατόπι ενός αντιπάλου για μπλοκ. Η στατιστική του έπειτα από τα τρία πρώτα ματς της νέας σεζόν συμπληρώνεται με 1,33 ασίστ, 3,3 κερδισμένα φάουλ, 2,33 λάθη και 17,7 μονάδες αξιολόγησης. Χωρίς αμφιβολία, είναι (μαζί με τον Γκριν) ο καλύτερος και πιο σταθερός παίκτης του Χαρίλαου Τρικούπη, σ' αυτό το αν μη τι άλλο εντυπωσιακό ξεκίνημα της νεοφώτιστης ομάδας. Το 3/3 με νίκες απέναντι σε Ιωνικό, Κολοσσό και Άρη, φέρει σε μεγάλο βαθμό τη σφραγίδα του πολυδιάστατου νεαρού, που δείχνει όχι μόνο να έχει προσαρμοστεί ταχύτατα στα νέα ζητούμενα, αλλά και να απολαμβάνει τον αναβαθμισμένο ρόλο και την ανάληψη ευθυνών.
Τι ξέραμε και τι έχει αλλάξει
Μέχρι πριν από λίγο καιρό, όσα είχαμε δει από τον Γιάννη Αγραβάνη περιέγραφαν ένα πολύ συγκεκριμένο προφίλ: Ένας αθλητικός παίκτης ρόλου που θα αναλάβει "ειδικές αποστολές", θα ξεκουράσει στο ροτέισον τους βασικούς κι επιθετικά θα πάρει μετρημένα πράγματα από την πίτα. Ουσιαστικά μέχρι πέρσι ο νεαρός δεν αποτελούσε απειλή για τις αντίπαλες άμυνες: Είχε μόνο ένα διψήφιο ματς στις 34 εμφανίσεις του με τον ΓΣΠ, ενώ κατά μέσο όρο κέρδιζε μόλις 0,45 φάουλ (9 κερδισμένα σε 20 ματς πρωταθλήματος, φέτος έχει ήδη 10 σε 3 παιχνίδια). Ο Αγραβάνης έπαιζε συστηματικά, ήταν χρήσιμος για την πρώην ομάδα του, όμως η προσφορά του δεν αποτυπωνόταν σε τέτοιο βαθμό στην στατιστική, ώστε να τον αναδείξει. Θα λέγαμε πως ήταν περισσότερο μια συλλογή εικόνων και μια είσοδος του αθλητή στο τακτικό κομμάτι του επιπέδου της Α1.
Πλέον, το νέο σκηνικό είναι αρκετά διαφορετικό. Ο παίκτης πήγε σε ομάδα χαμηλότερης δυναμικής συγκριτικά με το περσινό Περιστέρι, η οποία έχει και διαφορετική στόχευση και λιγότερες υποχρεώσεις, λόγω έλλειψης ευρωπαϊκών αγώνων. Μπορεί να έκανε "downgrade" σε επίπεδο ομάδας, ωστόσο αυτό έφερε την δική του προαγωγή (λεπτά, αρμοδιότητες, περισσότερη ελευθερία), κάτι που του χρειαζόταν. Ο κύκλος του αναλώσιμου φόργουορντ έκλεισε στο Περιστέρι κι ο αθλητής έπρεπε να επιλέξει μια στέγη όπου θα του εξασφάλιζε κάτι νέο: ότι θα παίζει δηλαδή σταθερά και για πολλά λεπτά και θα μπορεί να βελτιωθεί σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού. Από μια παρεμφερή διαδικασία είχε περάσει κατά το παρελθόν κι ακόμη ένας παίκτης του Προμηθέα, ο Μιχάλης Λούντζης. Με την διαφορά πως δεν άνηκε στην ομάδα, έκανε "αγροτικά", μέχρι που οι Πατρινοί θεώρησαν πως είναι έτοιμος να μπει στην ομάδα τους.
Ο Αγραβάνης, λοιπόν, ετοιμάζεται από φέτος για του χρόνου. "Ψήνεται" σε μια νέα αγωνιστική κατάσταση και πρέπει να συνεχίσει να παρουσιάζει πρόοδο. Ο αριθμός των αγώνων που θα δώσει θα είναι πιο μικρός, όμως ο χρόνος συμμετοχής του θα είναι πιο "γεμάτος" και συνεχής - όχι σποραδικός όπως πέρσι. Το βέβαιο είναι πως αν συνεχίσει έτσι, προσθέτοντας κι άλλες πειστικές εμφανίσεις στο ενεργητικό του, την επόμενη σεζόν θα γίνει συμπαίκτης με τον αδερφό του στην Πάτρα. Στα πολύ θετικά (και για τον ίδιο, αλλά και γενικότερα), συγκαταλέγουμε το ότι το Μεσολόγγι δεν θα είναι... κομπάρσος στην λίγκα, αντιθέτως φαίνεται πως θα είναι ανταγωνιστικό σύνολο που θα το παλέψει.
