Η σεζόν για το Μεσολόγγι δεν είχε τελικά “happy end”, με την ομάδα της Αιτωλοακαρνανίας να υποβιβάζεται από την Basket League με ρεκόρ 5-17 και να επιστρέφει στο πρωτάθλημα της Α2. Ο Αμερικανός γκαρντ αρχικά μας ανέφερε πως «νιώθω ότι είμασταν άτυχοι ως ομάδα. Ο σύλλογος λειτουργούσε απολύτως επαγγελματικά κι οι άνθρωποι έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν. Είμαι σίγουρος πως θα επιστρέψουν στην Basket League σύντομα». Παρότι ο ίδιος έφτασε αργά στην ομάδα ως mid-season προσθήκη, προς τα τέλη Δεκεμβρίου, τον είδαμε να αποδίδει από το πρώτο του κιόλας παιχνίδι - 21 πόντοι, 6 ασίστ, 6 ριμπάουντ στο ντεμπούτο του με τον Προμηθέα - εξηγώντας μας ότι «δεν ήταν τόσο δύσκολο το να προσαρμοστώ, επειδή οι παίκτες της ομάδας με βοήθησαν πολύ στο να έχω μια γρήγορη προσαρμογή. Επιπλέον έπαιξα για έναν προπονητή του οποίου γνωρίζω καλά τα συστήματα».
Ο Γκότσερ είχε συνεργαστεί ξανά με τον Ντίνο Καλαμπάκο στον Κόροιβο Αμαλιάδας, πίσω στη σεζόν 2016-17, ως... πρωτάρης τότε στα ευρωπαϊκά γήπεδα. «Ο κόουτς Καλαμπάκος είναι σπουδαίος κι είναι ένας προπονητής... των παικτών, που πάντα σου επιτρέπει να κάνεις το παιχνίδι σου. Είναι ένας ωραίος τύπος και κάνει πάντα ότι μπορεί για τις ομάδες που προπονεί».
Παράλληλα, ο 28χρονος γκαρντ βρέθηκε φέτος για 3η σεζόν στη χώρα μας, μετά από τις παλαιότερες περιπέτειες σε Κόροιβο και Ήφαιστο. Για τις στενές σχέσεις που έχει αναπτύξει πλέον με τη χώρα μας, ανέφερε ότι «η Ελλάδα είναι σαν ένα δεύτερο σπίτι για εμένα. Αγαπώ τα πάντα σχετικά με τη χώρα και τους ανθρώπους της. Επίσης είναι ένα όμορφο μέρος με τρόπο ζωής που μου αρέσει ιδιαίτερα. Ξεκάθαρα αισθάνομαι συνδεδεμένος μαζί της».
Το κοντέρ του Γκότσερ αριθμεί 67 συμμετοχές στην Α1, με τον έμπειρο περιφερειακό να έχει σχηματίσει πια ξεκάθαρη άποψη για το επίπεδο της λίγκας. «Το ελληνικό πρωτάθλημα είναι αρκετά ανταγωνιστικό και πιστεύω πως είναι ένα από τα πιο δυνατά στην Ευρώπη. Αυτός είναι ο λόγος που συνεχίζω να έρχομαι στην Ελλάδα. Το επίπεδο του IQ στην λίγκα είναι εντυπωσιακό». Όσο για την δική του εντυπωσιακή παρουσία σε ατομικό επίπεδο κατά τις 12 φετινές του εμφανίσεις (18.8 πόντοι, 42% τρίποντο, 4.9 ριμπάουντ, 2.9 ασίστ, 21.4 PIR), σχολίασε πως «η φετινή ήταν μια μεγάλη χρονιά για μένα προσωπικά ως προς το να πάω το παιχνίδι μου ένα βήμα παραπέρα. Έχω αυτοπεποίθηση και μπορώ να αντιληφθώ καλά τα δυνατά μου σημεία και τις αδυναμίες μου. Ήταν σπουδαίο το ότι καθοδηγούσα την ομάδα μου, αλλά θα προτιμούσα αντί για αυτό να μαζεύαμε νίκες. Πάντως πιστεύω ότι μπορώ να ανταποκριθώ σε οποιονδήποτε ρόλο μέσα σε μια ομάδα».
Σχετικά με την θέση που προτιμά να αγωνίζεται, ο γκαρντ του Μεσολογγίου δεν θεωρεί πως είναι απλά ένας σούτινγκ γκαρντ, αλλά κόμπο, λέγοντας ότι «εάν είχα την δυνατότητα επιλογής, θα ήθελα δίπλα μου έναν γκαρντ ως δεύτερο χειριστή. Την περσινή σεζόν στην Μπεσίκτας απέδειξα ότι μπορώ να παίξω με την μπάλα στα χέρια μου, τόσο σκοράροντας, όσο και με το να τρέχω πικ εν ρολ με τους συμπαίκτες μου». Μετά από 39 εμφανίσεις πέρσι με την τουρκική ομάδα, μέχρι την στιγμή όπου η σεζόν διεκόπη λόγω COVID, ο Γκότσερ κράτησε τις καλές αναμνήσεις, σχολιάζοντας πως «η θητεία μου στην Μπεσίκτας ήταν μια σπουδαία εμπειρία και ειδικά η συμμετοχή στο Basketball Champions League. Απόλαυσα τον τρόπο παιχνιδιού εκεί και το επίπεδο ήταν πραγματικά πολύ υψηλό. Οι φίλαθλοι ήταν οι καλύτεροι και σε υποστηρίζουν φανατικά διαρκώς».
Όσο για τις πιο έντονες στιγμές της καριέρας του κατά την πενταετή διαδρομή του; Η απάντηση δεν είχε να κάνει με επιτεύγματα, ατομικά ή ομάδα, αλλά με τις ανθρώπινες σχέσεις και τις δυσκολίες του επαγγέλματος. Πιο συγκεκριμένα, μας είπε πως «για να είμαι ειλικρινής, οι καλύτερες στιγμές στην καριέρα μου είναι έξω από τα παρκέ, με τους συμπαίκτες μου. Το να χτίζεις μακροχρόνιες σχέσεις με ανθρώπους που προέρχονται από διαφορετικούς κόσμους και υπόβαθρο είναι εντυπωσιακό και όμορφο. Από την άλλη, οι χειρότερες στιγμές είναι πιθανότατα όταν δεν πληρωνόμουν από τις ομάδες, τη στιγμή που δούλευα σκληρά καθημερινά. Αλλά είναι κι αυτό μέρος της δουλειάς όταν παίζεις επαγγελματικά μπάσκετ μακριά από την πατρίδα σου».
Όπως όλοι οι παίκτες, έτσι κι ο Γκότσερ μεγάλωσε με τα δικά του role-models που τον ενέπνευσαν. «Όταν ήμουν μικρός αγαπούσα τον Ρέι Άλεν. Ήταν ένα πρότυπο για εμένα. Αργότερα, μεγαλώνοντας, ο Ράσελ Ουέστμπρουκ αποτέλεσε ένα ακόμη σπουδαίο πρότυπο μου. Παίζει με τρομερή ενέργεια και εκτιμώ πολύ τον τρόπο παιχνιδιού του».
Κόροιβος, Ήφαιστος, Μεσολόγγι και πλέον πολλοί αναρωτιούνται για το αν θα υπάρξει άραγε του χρόνου μια τέταρτη ελληνική ομάδα για να απασχολήσει τον Αμερικανό σκόρερ. «Αυτή τη στιγμή είναι αρκετά νωρίς για να προβλέψω το μέλλον μου, αλλά ανυπομονώ για ένα καλό καλοκαίρι όπου θα μπορέσω να βρω την επόμενη ομάδα μου». Πάντως, εν μέσω καραντίνας, ο Γκότσερ δεν είχε την ευκαιρία να ευχαριστηθεί την παρουσία του στη χώρα μας όσο τις προηγούμενες φορές. «Η περίοδος του lockdown ήταν δύσκολη. Ήλπιζα πως θα είχα την ευκαιρία να ταξιδέψω περισσότερο στην Ελλάδα και πως θα μπορούσα να πηγαίνω σε καφέ και εστιατόρια, όπως συνήθιζα να κάνω παλαιότερα».
Ο επίλογος της κουβέντας γράφτηκε με τον μεγάλο του στόχο σε προσωπικό επίπεδο, μιας κι ακόμη είναι νέος κι έχει μπροστά του μπόλικα χρόνια ποιοτικού μπάσκετ. «Ο απόλυτος στόχος μου είναι να φτάσω ως το επίπεδο της EuroLeague. Πραγματικά πιστεύω ότι θα μπορούσα να έχω έναν καλό ρόλο σε κάποια ομάδα της λίγκας και να βγάζω καθημερινά την ενέργεια μου στο σύνολο. Αλλά η διαδικασία είναι... βήμα προς βήμα. Επομένως, θα δούμε τι θα συμβεί στο μέλλον...».
