Αρχικά, η ηχηρή μεταγραφή του NBAer Μάριο Τσάλμερς ήταν ένα θέμα που συζητήθηκε αρκετά το τελευταίο διάστημα, ενώ παράλληλα υπήρχε έντονη δράση και με την έναρξη των υποχρεώσεων της ομάδας στα playoffs του Champions League. Μέσα σε όλα αυτά, έγινε και κάτι που μάλλον δεν περίμενε κανείς, αλλά ας τα πάρουμε όλα με τη σειρά.
Η προσθήκη του Τσάλμερς κι η προσαρμογή του
Προ ολίγων ημερών η Βίρτους ολοκλήρωσε μια σπουδαία κίνηση για τα δεδομένα της, αλλά κι εκείνα του μπάσκετ της γηραιάς ηπέιρου γενικότερα. Απέκτησε τον δις πρωταθλητή του NBA, Μάριο Τσάλμερς, ο οποίος υπήρξε επί σειρά ετών πλειμέικερ των Heat. Στα πρωταθλήματα της ομάδας του Miami, το 2012 και το 2013, ο έμπειρος άσσος δεν ήταν τελευταίος τροχός της αμάξης, αλλά κανονικός συντελεστής (με μέσο όρο συμμετοχής μεγαλύτερο των 26 λεπτών) υποστηρίζοντας το παιχνίδι του Λεμπρόν αλλά κι άλλων σπουδαίων παικτών όπως οι Μπος και Ουέιντ. Ήταν κατά κοινή παραδοχή ένας αξιόπιστος περιφερειακός στο NBA, ένας χρήσιμος ρολίστας των 9-10 πόντων και των 4-5 ασίστ συνήθως στις εμφανίσεις του στην λίγκα για 10 σεζόν. Όχι και λίγες.
Με βάση όλα τα παραπάνω, καταλαβαίνουμε όλοι πως ο Τσάλμερς μόνο αμελητέα ποσότητα δεν είναι για την Ευρώπη και ειδικότερα για το επίπεδο του Champions League, επομένως εφόσον προσαρμοστεί γρήγορα και δείξει πως βρίσκεται σε μια νορμάλ κατάσταση, θα βοηθήσει σημαντικά τη νέα του ομάδα. Στα τέλη του 2016 είχε περάσει έναν σοβαρό τραυματισμό στον αχίλλειο, που εν τέλει του κόστισε τα χρόνια που ακολούθησαν, ωστόσο δε τον έχουν πάρει τα χρόνια (είναι 32 ετών) και πέρσι ήταν κανονικά ενεργός - 66 συμμετοχές με τους Grizzlies με 7.7 πόντους, 3.6 ασίστ σε 21 λεπτά. Αν και προέρχεται από αποχή από τους πρώτους μήνες της τρέχουσας χρονιάς, ο Τσάλμερς είναι το δίχως άλλο μια ποιοτική προσθήκη στο σύνολο του Στέφανο Σακριπάντι (...εμ, ακόμα δικό του είναι), αρκεί να βρει σταδιακά τον ρυθμό του και τα πατήματα του. Δεν παύει, πάντως ως κίνηση να παραπέμπει σε κάτι σαν "statement" από πλευράς Μπολόνια, πως... παίζει τα ρέστα της σε αυτή τη φετινή (ευρωπαϊκή) κούρσα, με ένα μεγάλο όνομα.
Κόντρα στην Λε Μαν όπου έκανε το ντεμπούτο του, χρησιμοποιήθηκε για 12 λεπτά και σε αυτό το χρονικό διάστημα κατέγραψε 7 πόντους, 3 ριμπάουντ και 3 ασίστ. Ήταν θετικός επί γαλλικού εδάφους, σε ένα όχι και τόσο απλό παιχνίδι για την ομάδα του, κι έδειξε δεδομένες ικανότητες, όπως επίσης και πως θέλει το χρόνο του για να "κουμπώσει". Η Μπολόνια έχει την πολυτέλεια να διαθέτει ήδη έναν καλό άσσο (Τόνι Τέιλορ) στο ρόστερ της, κάτι που σημαίνει πως δεν υπάρχει λόγος για βιασύνη με την περίπτωση του Τσάλμερς. Άλλωστε η σεζόν των Vu Nere έχει αρκετό μέλλον ακόμη, ελέω βλέψεων για Final Four στο Champions League, αλλά και των playoffs της Serie A. Ο Αμερικανός γκαρντ μπορεί να ενταχθεί ομαλά στο ροτέισον και να είναι σε θέση να προσφέρει πολλά στα πιο κρίσιμα που θα ακολουθήσουν μέχρι το τέλος της χρονιάς. Σε κάθε περίπτωση, ήταν μια μεταγραφή με αρκετό πρεστίζ - από πλευράς εντυπώσεων - για την Βίρτους.
Τσίμπησε το "Χ" της πρόκρισης (και μίνι παρουσίαση της ομάδας)
Η ισοπαλία της Βίρτους στην έδρα της Λε Μαν είναι το μισό εισιτήριο της πρόκρισης, υπό την έννοια πως η ιταλική ομάδα απέκτησε ξεκάθαρο προβάδισμα για να προχωρήσει στην οκτάδα. Δεν έχασε κι αυτό σημαίνει πως της αρκεί η νίκη με οποιαδήποτε διαφορά στο σπίτι της προκεμένου να βρεθεί στον επόμενο γύρο. Ήταν ούτως ή άλλως το φαβορί για να περάσει, από τη στιγμή κιόλας που έγινε η κλήρωση. Το σύνολο δεν έκανε το καλύτερο φετινό του παιχνίδι, με τα 4/21 τρίποντα και τις 8 χαμένες βολές να στιγματίζουν το επιθετικό παιχνίδι, όμως από την άλλη απέφυγε τα πολλά (κι εύκολα) λάθη (9) με αποτέλεσμα να πάρει ένα ευνοϊκό αποτέλεσμα. Οι 74 πόντοι της Μπολόνια στην Γαλλία ήταν λίγοι αναλογικά με τα φετινά της στάνταρ, καθώς μιλάμε για μια ομάδα που σκόραρε στον όμιλο της 81 πόντους κατά μέσο όρο.
Είναι δεδομένο πως στην PalaDozza μπορεί να παίξει πολύ καλύτερα, αν και σίγουρα η Λε Μαν είναι μια καλή ομάδα που δεν μπορείς να υποτιμήσεις. Όπως και να 'χει, η Μπολόνια στοχεύει ψηλά και μάλλον δικαιολογημένα. Δεν είναι μόνο το όνομα που κουβαλά ως σύλλογος κι η παράδοση της. Είναι και το γεγονός πως το υλικό της είναι ικανό να την οδηγήσει ψηλά, αφού σε αυτό συναντάμε μπόλικη εμπειρία και ταλέντο. Σίγουρα θα θυμάστε τον Εμπαγιέ (11.6 πόντοι, 3.9 ριμπάουντ, 1.4 ασίστ) που έπαιζε πέρσι στην Ευρωλίγκα με το Μιλάνο, αλλά και τον Αραντόρι (10.5 πόντοι, 2.2 ριμπάουντ, 1.7 ασίστ) που είναι ένας από τους πιο γνωστούς γηγενείς της παίκτες, με σημαντική μάλιστα προϋπηρεσία (στο prime του) και στο επίπεδο της EuroLeague. Επίσης δεν μπορούμε να μη σταθούμε στην παρουσία του Κέβιν Πάντερ, του περσινού σούτινγκ γκαρντ της ΑΕΚ, που προσφέρει 15.7 πόντους με 40% τρίποντα στην επίθεση, όντας ο κλασσικός σκόρερ της ομάδας κι η νούμερο ένα επιθετική απειλή που έχει να επιδείξει. Για τον Πάντερ, πάντως, υπήρξαν κάποιες πρόσφατες φήμες περί αποχώρησης του, όμως έως τώρα συνεχίζει κανονικά να προσφέρει τις υπηρεσίες του στους Μπιανκονέρι.
Από εκεί και πέρα, ο Τόνι Τέιλορ στον οποίο αναφερθήκαμε λίγο παραπάνω, κάνει εκπληκτική χρονιά (11.7 πόντοι, 41% στα τρίποντα, 4.3 ασίστ, 3.1 ριμπάουντ, 1.1 κλεψίματα) και καθοδηγεί το παιχνίδι της ομάδας από την περιφέρεια. Είναι ένα μικρό το δέμας γκαρντ, αλλά με ηγετικά χαρακτηριστικά και μάλιστα ένα βαρόμετρο που παίζει περισσότερο από τον καθένα στη φετινή Βίρτους, με κάτι λιγότερο από 28 λεπτά ανά παιχνίδι. Η front line απαρτίζεται από τους γνώριμους στο ελληνικό κοινό Γιανίκ Μορέιρα (ο οποίος με την έλευση του εκτόπισε τον Μπράιαν Κβάλε από το ροτέισον) και Ντέγιαν Κράβιτς, ενώ βάθος στο ρόστερ προσδίδει πάλαι ποτέ κόμπο γκαρντ της Σιένα, Νταβίντ Κουρνό, αλλά κι οι νεαρότεροι ηλικιακά Μπάλντι Ρόσι, Καπελέτι και Παγιόλα. Είναι ένα ομολογουμένως αρκετά ισχυρό ρόστερ, αναλογικά με τα στάνταρ του BCL, με κάμποσα "γερά χαρτιά" αλλά και βοηθητικές λύσεις, που μπορεί φυσικά να περάσει την Λε Μαν κι όχι μόνο.
Το ιταλικό μπάσκετ έχει ανάγκη μια μεγάλη επιτυχία
Πέρσι δεν βρέθηκε καμία ομάδα από τη γειτονική χώρα όχι μόνο στο Final Four του BCL, αλλά και στους "16" γενικότερα! Ήταν μια τραγική σεζόν για το ιταλικό μπάσκετ, καθώς τέσσερις ομάδες (Σάσαρι, Ορλαντίνα, Αβελίνο και Βενέτσια) εκπροσώπησαν τη χώρα στην εν λόγω διοργάνωση της FIBA, όμως καμία δεν κατάφερε να περάσει ούτε καν τον όμιλο της Regular Season. Ο πενιχρός απολογισμός και των τεσσάρων συλλόγων συνδυαστικά ήταν 23 νίκες και 33 ήττες σε σύνολο 56 αναμετρήσεων.
Πρόπερσι ήταν η Βενέτσια εκείνη που πήγε ως τα ημιτελικά του θεσμού, αλλά εν τέλει περιορίστηκε απλά στην τέταρτη θέση στο Final Four της Τενερίφης. Αν δεν θέλετε να μείνουμε μόνο στα κοπάδια της FIBA, στο EuroCup μόνο η Ρέτζιο Εμίλια (2017-18) κι η Τρέντο (2015-16) σημείωσαν αξιόλογες πορείες τα τελευταία 7-8 χρόνια (ως τα ημιτελικά). Για να μην πιάσουμε και την Ευρωλίγκα, εκεί όπου το Μιλάνο αγνοεί τα playoffs από το 2014 και γενικώς οι καλές του χρονιές είναι μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού. Φυσικά, στα ακόμη χαμηλότερα στρώματα, δηλαδή στο FIBA Europe Cup και λίγο παλαιότερα στο EuroChallenge, συναντάμε κάποιες πρόσφατες επιτυχίες ιταλικών ομάδων, όπως η κατάκτηση του πρώτου από την Βενέτσια το 2018 ή του δεύτερου από την Ρέτζιο Εμίλια το 2014. Ωστόσο, όλοι γνωρίζουν πως οι συγκεκριμένες διοργανώσεις ήταν (κι η πρώτη εξακολουθεί να είναι, αφού διεξάγεται ακόμη) σαφώς χαμηλότερης δυναμικότητας συγκριτικά με το τωρινό Champions League και τις λίγκες της ULEB.
Είναι πραγματικότητα πως το άλλοτε κραταίο ιταλικό μπάσκετ (είναι η μοναδική χώρα η οποία έχει βγάλει πέντε διαφορετικούς πρωταθλητές Ευρώπης με 13 συνολικά κατακτήσεις από το 1958) έχει ανάγκη τις ευρωπαϊκές επιτυχίες σε συλλογικό επίπεδο προκειμένου να ανέβει ξανά τα χρόνια που θα έρθουν. Ενδεχόμενη κατάκτηση του Champions League από την Μπολόνια (ή έστω μια συμμετοχή της στον τελικό) δεν θα έσωζε εντελώς την κατάσταση προφανώς, όμως σίγουρα θα επανέφερε κάπως στις συνειδήσεις του κόσμου την ιταλική αίγλη που αγνοείται. Η Μπολόνια έχει ως οργανισμός την δυναμική για να πετύχει κάτι καλό που ενδεχομένως να αναζωογονούσε, πέρα από την ίδια, το παρηκμασμένο ιταλικό μπάσκετ.
Oh, wait...
Αιφνιδιαστικά, πριν λίγες μέρες ενημερωθήκαμε από την "Corriere di Bologna" πως η Βίρτους απολύει τον Στέφανο Σακριπάντι - ο οποίος είχε προσληφθεί για την θέση του head coach τον περασμένο Ιούνιο μετά από τρεις σεζόν στην Αβελίνο - κι ετοιμάζεται να δώσει τα "κλειδιά" στον Σάσα Τζόρτζεβιτς, έναν προπονητή με παρελθόν στην Ιταλία (Τρεβίζο 2011-12, Ολίμπια Μιλάνο 2006-07). Ο Σέρβος κόουτς που απείχε από τους πάγκους από τα μέσα της περασμένης σεζόν - όταν κι είχε απολυθεί από την Μπάγερν Μονάχου - πήρε το "ΟΚ" από την σερβική ομοσπονδία (διατελεί προπονητής της Εθνικής Ομάδας των "Αετών" εδώ κι έξι χρόνια) προκειμένου να επιστρέψει στην... καθημερινή δουλειά και παράλληλα προσπαθεί να εξασφαλίσει άμεσα το letter of clearance (μπλε κάρτα) από την πρώην ομάδα του, για να αναλάβει επισήμως τις τύχες της Βίρτους.
Ωστόσο, το "παράλογο" της υπόθεσης δεν έχει να κάνει με την διαφαινόμενη πρόσληψη του Τζόρτζεβιτς από την διοίκηση του ιταλικού κλαμπ, αλλά με την ξαφνική έως και... αψυχολόγητη απόλυση του Σακριπάντι. Ο έμπειρος τεχνικός μπορεί να απέτυχε με την ομάδα στο Final Eight του Coppa Italia (αποκλεισμός στον ημιτελικό από την μετέπειτα κυπελλούχο Κρεμόνα), όμως διατηρούσε στη Serie A το σύνολο του σε τροχιά playoff και παράλληλα σημείωνε μια αρκετά αξιόλογη και σταθερή πορεία στο BCL. Η ζυγαριά των αποτελεσμάτων δεν ήταν δα και τόσο αρνητική, ώστε να στοιχειοθετεί έτσι εύκολα μια τέτοια εξέλιξη. Η Μπολόνια επί των ημερών του ήταν μια ομάδα η οποία ναι μεν έβγαζε σκαμπανεβάσματα σε διάφορους τομείς, όμως σίγουρα το έργο του δύσκολα θα το χαρακτήριζε κανείς κακό. Θα είχε πολύ περισσότερη λογική αν υπήρχε συγκεκριμένη αφορμή, δηλαδή εάν είχε απολυθεί αμέσως μετά το κύπελλο ή σε ενδεχόμενο αποκλεισμό από την Λε Μαν. Επί της ουσίας αυτό το γεγονός ήρθε σε μια μάλλον "καθαρή" περίοδο της ομάδας - έως και ακατάλληλη για κάτι τέτοιο, αφού ο κρίσιμος επαναληπτικός των playoff του BCL είναι σε λιγότερο από μια εβδομάδα.
Χωρίς αμφιβολία, πρόκειται για μια επιλογή ικανή να αλλάξει σημαντικά τη σεζόν της ιταλικής ομάδας. Το αν αυτή η αλλαγή θα επηρεάσει θετικά ή αρνητικά την πορεία της - σε Ιταλία κι Ευρώπη - θα φανεί στην πράξη, όμως όπως και να 'χει το timing της απόφασης προκαλεί αρκετά ερωτηματικά και δεν θα μας προκαλέσει εντύπωση αν "μπερδευτεί" αγωνιστικά η ομάδα και βγει από τον δρόμο της. Δεν ξέρουμε αν έχει να κάνει με... παράπονα και μη ικανοποίηση της διοίκησης ως προς τον τρόπο που απέδιδε η ομάδα στο παρκέ ή αν τα αίτια είναι βαθύτερα. Τον Γενάρη η Βίρτους προσέλαβε στο πόστο του τεχνικού διευθυντή ένα σημαντικό πρόσωπο, τον πολυτάλαντο πρώην ατζέντη Πάολο Ρόνκι (που υπήρξε "μαθητής" του πασίγνωστου μάνατζερ Λουτσιάνο Καπικιόνι), κάτι που όπως φαίνεται περιόρισε τον ρόλο του νυν αθλητικού διευθυντή της ομάδας Μάρκο Μαρτέλι, για τον οποίο επίσης υπάρχουν εδώ και καιρό ψίθυροι για οριστική αποχώρηση (δεν είχε ταξιδέψει καν στην Γαλλία).
Το σίγουρο είναι πως μιλάμε για ένα ντόμινο εξελίξεων που επηρεάζει αρκετά τα πόστα της ομάδας. Είναι επίσης σίγουρο πως ο Τζόρτζεβιτς ενδιέφερε και πέρσι την Μπολόνια, προτού επέλθει η συμφωνία με τον Σακριπάντι - δεν είναι δηλαδή ένα "ξεκάρφωτο" όνομα για τον πάγκο της, καθώς υπήρξε και τότε στα "ραντάρ" του Αλεσάντρο Ντάλα Σάλντα που είναι ο διευθύνων σύμβουλος του κλαμπ. Ίσως στο πρόσωπο του το μάνατζμεντ της Βίρτους βλέπει τον προπονητή του... μέλλοντος και θεώρησε πως πρέπει αυτή τη στιγμή όχι απλά να ανακατέψει την τράπουλα, αλλά να ξεκινήσει μια ολοκαίνουργια παρτίδα. Ποιος ξέρει...
