Τι έκανε; Περίμενε την επίθεση των ερυθρόλευκων να κάνει τις αρχικές της κινήσεις (σε πολλές φάσεις ο Σπαν συνεχίζει να βγαίνει από σκριν) και μετά το πρώτο switch, έδινε βοήθεια - που δεν ήταν βοήθεια - από απόσταση μιας πάσας. Μέσες άκρες, για να δείτε την φιλοσοφία, προσέξτε στο παρακάτω gif τους Γκριγκόνις και Βέστερμαν.
Αυτό το πραγματάκι κόστισε μερικούς πόντους ακόμη (ένα τρίποντο του Τίμα πχ), όμως ο Λιθουανός κόουτς είχε αποφασίσει πως "that's the way to go" και απλώς περίμενε από τους παίκτες του να το εκτελέσουν καλύτερα. Μάλλον αυτό εννοούσε και στις δηλώσεις του στο ημίχρονο, όταν έλεγε κάτι σαν "αν δεν βελτιωθούμε στην άμυνα, τη γαμήσαμε". Ε, η Ζαλγκίρις βελτιώθηκε. Πρώτα πρώτα δεν εφάρμοσε την παραπάνω τακτική σε Γκος και Μάντζαρη, θέλοντας η μπάλα να μένει στα χέρια τους μετά τις αλλαγές. Την στόχευσε όμως φουλ επάνω σε Σπανούλη και Στρέλνιεκς. Το τρίτο δεκάλεπτο, τελείωσε ακριβώς όπως θα δείτε παρακάτω, με τον Στρέλνιεκς να μην αντιδρά σωστά στην βοήθεια από την δυνατή πλευρά.
Το timing στο σχέδιο είχε επίσης σημασία, καθώς στο β ημίχρονο οι κινήσεις των παικτών της Ζαλγκίρις δεν ήταν βιαστικές. Εδιναν την ημι-βοήθεια αυτή προς το τέλος του χρόνου επίθεσης. Κάπως έτσι κατάφεραν να κόψουν τόσο τις διαδρομές της κοντινής πάσας σε ελεύθερο σουτέρ, όσο και να μην δεχτούν drive and kick, καθώς η κίνηση αυτή έσπρωχνε τον χειριστή προς κατεύθυνση όπου τα υπόλοιπα μαρκαρίσματα ήταν στη θέση τους. Αν κάναμε υπερανάλυση θα βλεπατε και την θέση σώματος του ψηλού, αλλά δεν έχει και τόσο σημασία στην τελική. Σημασία έχει πως το μυαλό των οργανωτών έγινε κουβάρι και τα λάθη ήταν απανωτά. Φυσικά, αυτά οφείλονταν επίσης στο ξερό μας το κεφάλι, όπως και στην πίεση (με νταμπλ τιμ) στο μισό γήπεδο. Τρεις φορές οι ερυθρόλευκοι πούλησαν φτηνά την μπάλα πριν περάσει τη σεντρα.
Προφανώς, εδώ τίθεται το εξής θέμα: Αντε πες και οι Σπανούλης - Στρέλνιεκς δεν τα πήγαν και τόσο καλά από ένα σημείο και ύστερα, η περιφέρεια δεν έχει άλλους; Προσπερνάμε τον Μάντζαρη, βλεπουμε για λίγο την διστακτικότητα του Γκος και φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι χρειαζόμαστε παίκτη με προσωπική φάση, που να ξέρει να δίνει και καμία πάσα. Μάλλον είναι σωστό, αλλά πιθανώς το καλοκαίρι ο Ντέιβιντ Μπλατ αντάλλαξε την ιδέα Χένρι με την έμπνευση Τουπάν, περιμένοντας και εκείνος να δει αν ο αρχηγός της ομάδας θα διατηρούσε σπιρτάδα και αν ο Γκος θα ήταν φουλ έτοιμος για να κάνει τα drive του και στο υψηλότερο επίπεδο. Δεν πρόκειται να του κάνω προσωπικά ιδιαίτερη κριτική αν σκέφτηκε έτσι, η σεζόν έχει δρόμο.
Τώρα, δείτε κάτι που αφορά την Ζαλγκίρις, με την βοήθεια των shot charts του Παναγιώτη. Στο πρώτο ημίχρονο, οι Λιθουανοί σούταραν ως εξής.
Tα κλασικά. Στόχευσαν μέσα στη ρακέτα, πήραν μόλις 6 προσπάθειες για τρίποντο, είχαν υψηλά ποσοστά ευστοχίας από κοντά, καθώς κέρδισαν τις μάχες με τους ψηλούς του Ολυμπιακού. Σκόραραν 40 πόντους. Κοιτάξτε τώρα την εικόνα στο β μέρος.
Mέρα με τη νύχτα. 46,2% στα τρίποντα, παιχνίδι απλωμένο παντού. Θα πει κάποιος πως ήταν συνολικά λιγότερο αποτελεσματικό και θα έχει δίκιο (ppp 1.06 σε σχέση με το 1.20 του α μερους). Όμως στην οικονομία του παιχνιδιού, αυτή η κατανομή ήταν καθοριστική. Πρώτον διότι στο τελευταίο δεκάλεπτο οι Λιθουανοί έβαλαν τα τρίποντα που άνοιξαν την διαφορά και δεύτερον διότι αυτά τα τρίποντα ήταν απαραίτητα μετά την προσαρμογή της άμυνας του Ολυμπιακού. Για να μην σας μπερδεύω: από την στιγμή που οι παίκτες του Σάρας έπαιζαν καλύτερη άμυνα και οι ερυθρόλευκοι ήταν πιο προσεκτικοί στη ρακέτα, το ζητούμενο ήταν το άπλωμα του γηπέδου και ένα αξιοπρεπές ποσοστό, πράγμα που συνέβη και αποτελεί τρόπον τινά μια κατάκτηση. Υπήρξαν πολλά παιχνίδια, στα οποία η Ζαλγκιρις δεν επιχειρούσε παρά ελάχιστα τρίποντα και ήταν ανελαστική (sic). Aξίζει επίσης να σημειωθεί πως, για όσο αγωνίστηκαν μαζί (περίπου 11 λεπτά), οι Γκριγκόνις - Μιλάκνις παρήγαγαν ένα +15, το οποίο αποτελει και το συνολικό +/- του διδύμου στη σεζόν1! Λεπτομέρεια; Σχεδόν όλα αυτά τα λεπτά ήρθαν στο β' ημίχρονο, άρα η αλλαγή προσανατολισμού πέτυχε.
Σε γενικές γραμμές, δεν σας κρύβω ότι ο Ολυμπιακός εώς τώρα μπερδεύει. Εχει εξαιρετικές βραδιές (Ρεάλ, Χίμκι), έχει μέτριες εώς κακές (Ζαλγκίρις, Μπάγερν) και γενικώς φαίνεται πως ακόμη αργεί η σχηματοποίηση μιας ξεκάθαρης αγωνιστικής ταυτότητας. Υπάρχει μια αδιαμφισβήτητη φιλοσοφική στροφή προς το να παίρνουν οι παίκτες τα σουτ που τους δίνονται, που όταν δουλεύει παράγει καλή επίθεση, κατασκευάζει ασίστ και αυξάνει τα ποσοστά στα τρίποντα. Επίσης, η άμυνα (και τα αμυντικά ριμπαουντ) είναι γενικώς σε καλό επίπεδο, πράγμα που μαρτυρούν το 50,5 στο eFg% των αντιπάλων (νο 1 στην Ευρωλίγκα) και οι 108 πόντοι που δέχεται η ομάδα ανά 100 κατοχές (νο 2)2. Κάποιες διαδοχικές καλές βραδιές των αντίπαλων γκαρντ (στις οποίες είχαμε αναφερθεί παλιότερα) ισορροπούνται από την γενικότερη επίδοση, στην οποία έχει βάλει το χεράκι της η βελτίωση του Λεντέι.
Παρά τα παραπάνω όμως, το σύνολο δεν έχει "αποφασίσει" για τον ρυθμό που το βολεύει (τα ματς με Ρεάλ και Ζαλγκίρις πήγαν περίπου στις ίδιες κατοχές, με εκ διαμέτρου αντίθετη εικόνα), δεν τρέχει με συνέπεια και συχνά στην επίθεση βρίσκεται δέσμιο των δυνατοτήτων των γκαρντ του και της αναγκαστικής πρωτοκαθεδρίας του Σπανούλη, που καλείται να κάνει παραπάνω πράγματα από όσα προστάζει η ηλικία. Δεν είναι παράλογο για ομάδα του Μπλατ, παράλογο θα ήταν να περιμένουμε φουλ Princeton offense και ισομερή διαμοιρασμο του παιχνιδιού, ειδικά όταν οι φόργουορντ δεν είναι ακριβώς ... point. Επίσης είναι μάλλον άσκοπο να προσδοκάμε σε βελτίωση του Μάντζαρη ή την αντίστοιχη εμπιστοσύνη που απολαμβανε από προηγούμενους κόουτς. Με αυτά ως δεδομένο, όπως και την πολύ μεγάλη σημασία που έχει η ball screen offense σε οποιαδήποτε εκδοχή του σύγχρονου μπάσκετ που δεν λέγεται Warriors, ... εχμ, φτάσαμε στο τέλος ενός συγκλονιστικού άρθρου.
1. πηγη: overbasket.com
2. πηγή: badbasket.gr http://www.badbasket.gr/2018/12/2018-19-10.html
