Πολλοί παραξενεύτηκαν στο άκουσμα της είδησης καθώς περίμεναν έστω έναν παίκτη -ό,τι παίκτη- , ακόμα κι αν δεν τον έχουν ξανακούσει ποτέ στη ζωή τους, για να πλαισιώσει την frontline. Πριν ξεκινήσουμε να κάνουμε οποιαδήποτε ανάλυση (stats από το επίσημο σάιτ της ευρωλίγκα), θέλω να πω πως αυτά τα περί χημείας είναι τουλάχιστον αμφιλεγόμενα. Δηλαδή χημεία σε τι; Στα αποδυτήρια; Στο γήπεδο; Γιατί Ιούλιο μήνα αν συζητάμε ότι ένας παίκτης μπορεί να χαλάσει την χημεία σε μια ομάδα όπου ήρθαν μόλις δύο νέοι παίκτες, είμαστε για γέλια. Συγγνώμη αλλά δεν το ασπάζομαι.

Αγωνιστικά 

Ο Ολυμπιακός στα χαρτιά φαίνεται να μπορεί να αγωνιστεί στο “4” με Πρίντεζη-Αγραβάνη και σε small ball σχήματα με Παπανικολάου-Παπαπέτρου. Η ποιότητα και η πείρα του Πρίντεζη μάλλον θα είναι ο οδηγός για οποιονδήποτε άλλο κληθεί να συμπληρώσει τη θέση.

Ο Αγραβάνης βελτιώνεται συνεχώς (σόρρυ haters), βελτιώνει το μακρινό του σουτ, έχει εξαιρετικά πόδια για να παίξει σχετικά κοντούς αντιπάλους (όπως ο Παππάς πχ), αλλά υστερεί σε διάρκεια.

Ο Παπανικολάου ξεκίνησε με περίοδο προσαρμογής και σε μια αρκετά πλήρη θέση small forwards, η οποία παρά την έλευσή του δεν άλλαξε καθόλου. Με δεδομένο ότι τα χαρακτηριστικά του Λοτζέσκι είναι υπερπολύτιμα, όσο παίζει στη θέση “3” είναι σχεδόν απίθανο να επιβιώσουν μαζί οι Παπανικολάου-Παπαπέτρου. Αρα έχουμε δύο Παπ για δύο θέσεις. Και επειδή ο Λοτζέσκι αντιμετωπίζει περισσότερες αμυντικές δυσκολίες στη θέση του shooting guard, έχω την αίσθηση πως κάποιος θα μετακινηθεί μια θέση επάνω.

Ο Παπανικολάου έχει όλα τα φώτα να γίνει νέος Νοτσιόνι (ο Αργεντινός ξεκίνησε 3άρι). Δεν ξέρω τι θα κάνει ο Σφαιρόπουλος, δεν είμαι στο μυαλό του, αλλά σίγουρα το αποτυχημένο πείραμα Παπαπέτρου στο “4” εκτός από τον ίδιο, σκοτώνει και το μπάσκετ. Η χρησιμοποίησή του νεαρού για να ανοίξει τους χώρους είναι σωστή μεν, αλλά μη αποτελεσματική όταν καλείται να ποστάρει στο ζωγραφιστό. Σουτάρει με 44,9% στα δίποντα την ίδια ώρα που ο Παπανικολάου σε όλη του την καριέρα στην Ευρωλίγκα είχε σε τέσσερις σεζόν από 50% και πάνω, και μόλις σε δυο σεζόν κάτω από 50%, αλλά και πάλι πάνω από το ποσοστό του Παπαπέτρου (47,3% και 45,8%). Ο πρώην παίκτης των Νάγκετς δεν είναι επίσης κακός σουτέρ τριών πόντων.

Ο Στόχος και το στοιχείο που θα κρίνει πολλά

Από την στελέχωση του ρόστερ φαίνεται πως ο Ολυμπιακός θα βασιστεί πολύ στο σωστό spacing ανεξάρτητα αντιπάλων. Θέλει οι παίκτες του να μπορούν να απειλήσουν -χωρίς απαραίτητα να είναι killers (ΔΕΝ είναι)- και να μπορούν να “τραβάνε” την άμυνα επάνω τους, τόσο όσο να επιτρέπονται οι συνεργασίες δύο παικτών και τα drive. Στη θεωρία αυτό είναι καταπληκτικό, στην πράξη όμως όλα θα εξαρτηθούν από το πόσο εύστοχος θα είναι ο Ολυμπιακός στα παιχνίδια.

Για να κάνουμε μια πρόχειρη σύγκριση όμως, η πρωταθλήτρια Ευρώπης CSKA είχε ένα συγκεκριμένο πυρήνα παικτών να εκτελεί ... βολές από το τρίποντο.

Ο λόγος για τους:

DeColo (46%)
Teodosic (42,8%)
Fridzon (42,9%)
Higgins (50%)
Vorontsevich (44,5%)

O παίκτης κλειδί ήταν με διαφορά ο Vorontsevich, γιατί ως 4άρι πήρε 110 προσπάθειες (!) (δεύτερος πίσω από τον Τεόντοσιτς), πράγμα που σημαίνει ότι εκμεταλλεύτηκε κατά κόρον την μοναξιά του στην αδύνατη πλευρά. Σκοράρει με την ίδια ευκολία μέσα στη ρακέτα, είναι αθλητικός και εξαιρετικός αμυντικός. Σε small ball σχήματα υπερτερεί απέναντι σε ψηλό 3άρι (όπως πχ Παπαπέτρου) και είναι από τους καλύτερους PF γενικά στην Ευρώπη.

Ο Ολυμπιακός από την άλλη όμως είχε τους:

Μάντζαρη (44,7%)
Σπανούλη (26% career low)
Λοτζέσκι (43,4)
Παπαπέτρου (40%)
Πρίντεζη (36,4%)

Παρατηρεί κανείς ότι οι διαφορές δεν είναι τόσο μεγάλες μεν, αλλά πολύ σημαντικές δε και ειδικά στη θέση “4”. Το 36,4% του Πρίντεζη είναι “έχω πάντα την προσοχή μου επάνω του” αλλά το 44,5% του Vorontsevic είναι δεν μπορώ να τον αφήσω ούτε μισό μέτρο.

Άμυνα

Η αχίλλειος πτέρνα της ομάδας πέρισυ δεν ήταν η επίθεση αλλά η άμυνα. Οι παίκτες που στελέχωσαν την ομάδα είναι ευθέως αντικαταστάτες άλλων παικτών. Ο Green είναι σίγουρα χειρότερος αμυντικός από τον Strawberry, ενώ ο Birch δεν έχω ιδέα αν είναι καλύτερος του Hunter στο αμυντικό κομμάτι. Φαίνεται λοιπόν πως η τεχνική ηγεσία δεν εντόπισε κάποιο αμυντικό πρόβλημα στο ρόστερ, άρα υποθέτω πως εντόπισε κάποιο πρόβλημα στην τακτική της.

Οι ερυθρόλευκοι δέχτηκαν πέρισυ στο Top16 78,7 μ.ο ενώ στα δυο τελευταία παιχνίδια έχασαν απέναντι σε Χίμκι (98-66) και CSKA (96-99) δεχόμενοι κοντά 100 πόντους . Το παιχνίδι απέναντι στους Ρώσους ήταν μάλιστα blow out, και γενικά παρότι η επίθεση δεν ήταν και τόσο άσχημη, η άμυνα δεν κατάφερε να πάρει καλά καλά ούτε ενα παιχνίδι.

Μένει να δούμε λοιπόν τι θα αλλάξει στην αμυντική προσέγγιση των πρωταθλητών Ελλάδος.

Συμπέρασμα

Η χρονιά θα είναι μεγάλη και θα κριθεί στην διάρκεια και την συνέπεια των ομάδων. Η κάθε μία κάνει τον προγραμματισμό της και βάσει του πλάνου της πορεύεται. Όσοι εξεπλάγησαν από τον προγραμματισμό και την στελέχωση του Ολυμπιακού, εξεπλάγησαν κακώς, γιατί τον Ιούνιο εντός της ομάδας όλοι μιλούσαν για πετυχημένη (!) σεζόν. Βασίζονται σε αυτή με σκοπό να βελτιώσουν αυτά που πιστεύουν ότι δεν τους βγήκαν ή δεν ταίριαζαν στην φιλοσοφία της ομάδας.

Δεν γίνεται να κάνουμε προβλέψεις για μια ομάδα που δεν έχουμε καν δει αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο. Ο Ολυμπιακός θα χρειαστεί βελτίωση. Τακτικά και αγωνιστικά.

Καλή μπασκετική χρονιά να έχουμε.

ΥΓ. Πολύ ωραίες μπασκετικά οι κινήσεις του Παναθηναϊκού φέτος και θα αυξήσουν τον ανταγωνισμό σε Ελλάδα και Ευρώπη. Αν στον Παναθηναϊκό συμφωνήσουν στην αγωνιστική φιλοσοφία και κάνουν υπομονή για να βρεθεί η χημεία μεταξύ τους χωρίς να αλλάξουν πρόσωπα και καταστάσεις, θα είναι από τα πιο ενδιαφέροντα πρότζεκτ.