Παρατηρώντας τη στατιστική, σε πρώτη φάση θα δει κανείς ικανοποιητικά ποσοστά για εκτός έδρας παιχνίδι. Αν χωρίσεις βέβαια εκείνα του πρώτου και του δεύτερου μέρους θα ααναρωτηθείς αν πρόκειται για την ίδια ομάδα.
Το βασικό πλάνο στην αρχή του παιχνιδιού λειτούργησε δίχως αμφιβολία, με την ομάδα να έχει ένταση στο παιχνίδι της, καλή περιφερειακή άμυνα, έλεγχο των ριμπάουντ και του ρυθμού του αγώνα. Ο Ολυμπιακός προσπάθησε να δείξει εξαρχής ποιος είναι το αφεντικό του ματς και ότι εκείνος θα ορίσει τις τύχες αυτού.
Πρώτα από όλα χτύπησε στο δυνατό του όπλο, τις post up συνεργασίες με το Μιλουτίνοφ και τον Πρίντεζη με στόχο να φθαρούν οι αντίπαλοι ψηλοί. Κούζμιτς και Στίμανιτς αδυνατούσαν να ανταπεξέλθουν απέναντι στους ποιοτικότερους ψηλούς που διαθέτει στο ρόστερ του ο Ολυμπιακός. Oι ερυθρόλευκοι χρησιμοποίησαν shuffle screen για τον Πρίντεζη ή early post και διάταξη δυο μέσα και τρεις έξω για αυτόν και για τον Μιλουτίνοφ ή ένα κλασσικό play που βασίζεται στο άδειασμα της ρακέτας και στο καλό positioning του Σέρβου με διάταξη 1-4.
Στην άμυνα, ο Ολυμπιακός μπορεί να είχε δεχτεί αρκετά τρίποντα αλλά υπήρχε διάθεση από όλους και με την είσοδο της second unit, ο βαθμός της πίεσης στην μπάλα και στην άμυνα αυξήθηκε κατακόρυφα. Ο Πολ ήταν παντού και ο Ριντ βοήθησε αρκετά με τις τοποθετήσεις του. Οι "μπλε" (σε αυτό το παιχνίδι) έδωσαν γρήγορο ρυθμό και ο ένας αιφνιδιασμός διαδεχόταν τον άλλο. Εξαιρετικές βοήθειες στο αμυντικό μισό και γρήγορη κυκλοφορία στην επίθεση, με τον Ρότσεστι να είναι πολύ καλός δημιουργικά, με kick out πάσες στο Βεζένκοφ έπειτα από spain pick and roll στο αριστερό του χέρι ή με σωστό διάβασμα της άμυνας μετά από συνεργασίες pick and roll στο κεντρικό διάδρομο.
Το ημίχρονο κύλησε ιδανικά για την ελληνική ομάδα ευρισκόμενη μπροστά στο σκορ με 36-48 αλλά κυρίως η εικόνα της ήταν ενθαρρυντική για τη συνέχεια και περιμέναμε μια ακόμη κατοστάρα ενδεχομένως.
Στο δεύτερο μέρος τώρα, περιμέναμε τον Ολυμπιακό να μπει δυνατά με στόχο να καθαρίσει το παιχνίδι και τον Ερυθρό να κάνει την τελευταία προσπάθεια του. Ο κόσμος στην ανάπαυλα αποδοκίμασε την ομάδα του βλέποντας αυτή τη μέτρια εικόνα. Μάλλον αυτό θα τους ξύπνησε τον εγωισμό και στο παρκέ εμφανίστηκε κάτι διαφορετικό. Από τη μια πλευρά οι Σέρβοι κατέθεσαν πάθος και διάθεση και ο Ολυμπιακός έχασε τη συγκέντρωση του.
Ο Μπάρον αρχικά και στη συνέχεια ο Μπράουν διέλυσαν κάθε αμυντικό σχέδιο που είχε η ομάδα του Κεμζούρα. Η κούραση από την υπερπροσπάθεια του αγώνα με τη Χίμκι μόνο ως κακή δικαιολογία μπορεί να ακουστεί όταν έχεις ένα παιχνίδι την εβδομάδα όλη τη χρονιά. Δεν θα σταθώ τόσο στα λάθη των παιχτών και στο πώς δέχτηκαν 52 πόντους από τη χειρότερη και πιο κουραστική επίθεση της διοργάνωσης. Κακές αποστάσεις στην επίθεση, αχρείαστη ντρίμπλα, πολλές λανθασμένες επιλογές και λάθη που οδήγησαν σε αιφνιδιασμούς του Ερυθρού. Στην άμυνα τώρα ο Ολυμπιακός δέχτηκε συνεχόμενα καλάθια, κάτι που δεν του επέτρψε να ξανατρέξει το γήπεδο, ενώ δεν διάβασε ούτε τα elbow pin down screens για τον Μπάρον, ούτε φυσικά τα απλά pick and roll. Δεν υπήρχε καμμία επικοινωνία, με την αδύνατη πλευρά να είναι απούσα και τα καρφώματα να παίρνουν σειρά.
Εκεί που θέλω να σταθώ περισσότερο είναι στα λάθη του τεχνικού επιτελείου. Θεωρώ ότι ο Κεμζούρα είναι πολύ καλός στην προετοιμασία του αγώνα μαζί με το staff του. Εξαιρετικός για την ακρίβεια. Ωστόσο κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού χρειάζεται και η σωστή καθοδήγηση όταν το πράγμα στραβώσει. Μες στο παιχνίδι η διαχείριση που κάνει στους παίχτες και στην ομάδα είναι κάκιστη το λιγότερο. Χθες άργησε χαρακτηριστικά στα time out που είχε στη διάθεση του. Επίσης είναι ακατανόητο για εμένα όταν ένας παίχτης είναι σε καλή ημέρα να μην βρίσκεται περισσότερη ώρα στο παρκέ και να περιορίζεται για χάρη του rotation.Με δεδομένα τα λίγα παιχνίδια, δεν δέχομαι την κούραση για κάποιον εκτός και αν ζητήσει αλλαγή. Στο πρώτο ημίχρονο ασφαλώς πρέπει να γίνεται το rotation και να ανοίγει, αλλά στο δεύτερο μέρος όποιος βρίσκεται σε καλή αγωνιστική κατάσταση πρέπει να παίξει.
Ο Κεμζούρα εξαιτίας της έλλειψης ρυθμού με την απουσία από την Α1, προσανατολίζεται στο να φτιάξει μικρά ζευγάρια στο παρκέ. Τι εννοώ; Θα δεις σίγουρα στην πεντάδα τους Κόνιαρη ή Τσέρι, Σπανούλη, Παπ, Πρίντεζη και Μιλουτίνοφ και στη συνέχεια τους Ρότσεστι, Μπάλντγουιν ή Τσέρι, Πολ, Βεζένκοφ και Ριντ. Προσπαθεί να ταιριάξει τα ζευγάρια και τις πεντάδες για μεγαλύτερη συνοχή και ρόλους. Εδώ όμως έρχεται η ένσταση μου. Με τον Πολ σε τόσο καλή ημέρα ή τον Ρότσεστι δημιουργικά, πρέπει να αλλάξει τις σκέψεις του και τις πεντάδες. Κάποιοι παίχτες να πάρουν περισσότερα λεπτά και να μην θυσιάζονται για τους χρόνους με το ρολόι.
Ο επόμενος μήνας θα κρίνει εν πολλοί της τύχες των ερυθρόλευκων στο φετινό μαραθώνιο. Ο κρίσιμος Ιανουάριος θα μας οριοθετήσει αν τα μπάνια θα ξεκινήσουν από τον Μάρτιο ή αν θα περιμένουμε με ανυπομονησία τον Απρίλιο. Τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση με κάνουν να μην έχω ιδιαίτερες βλέψεις για το μέλλον. Το πρόγραμμα ευνοεί για ένα καλό σερί, αλλά με τον Ολυμπιακό τη φετινή χρονιά δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει, όχι παιχνίδι με παιχνίδι, αλλά δεκάλεπτο με δεκάλεπτο.
