Βλέποντας κανείς τα στατιστικά των ερυθρολεύκων ξεχωριστά, χωρίς να έχει δει ούτε δευτερόλεπτο στον αγώνα, θα περίμενε σθεναρή αντίσταση. Πάνω από 50% σε σουτ εντός πεδιάς, ίδια ριμπάουντ καθώς και 18 ασίστ είναι αρκετά καλά νούμερα για εκτός έδρας παιχνίδι. Ωστόσο οι αριθμοί δεν λένε πάντα την αλήθεια. Οι περισσότερες ασίστ έγιναν στην τελευταία περίοδο, που η Ρεάλ κατέβασε ταχύτητα. Με τον Σπανούλη απόντα, ο Ολυμπιακός θα αντιμετώπιζε πρόβλημα δημιουργίας, όπως και προσωπικότητας. Τι έκανε για να αντισταθμίσει αυτή την έλλειψη; Απολύτως τίποτα.
Το πρώτο πράγμα που θα έπρεπε να συμβεί ήταν να ακουμπήσουν μπάλες στο ζωγραφιστό για δημιουργία από μέσα προς τα έξω και να χαμηλώσει το τέμπο του παιχνιδιού. Έπρεπε να φτάσουμε στο τέλος της πρώτης περιόδου για να δούμε τον Πρίντεζη να παίρνει μπάλες στο low post, με τους ερυθρόλευκους να έχουν την πρώτη τους ασίστ στο 12’ και 5 λάθη ήδη. Επίσης η στόχευση του Ολυμπιακού στο πρώτο δεκάλεπτο ήταν να τραβήξει προς τα έξω τον Ταβάρες με κεντρικά pick and roll, με τους περιφερειακούς του όμως να υστερούν σε σκορ και δημιουργία. Στην άμυνα προσπάθησαν με άμυνα 2vs2 και flat αντιμετώπιση από τον Μιλουτίνοφ, να αποκόψουν τη δημιουργία στους υπόλοιπους και για τα πρώτα πέντε λεπτά τα πήγαν περίφημα. Στη συνέχεια η Ρεάλ ανέβασε ταχύτητα στις αποφάσεις και τα plays της, με τους αυτοματισμούς της να δίνουν διψήφια διαφορά. Το πόσο ανέτοιμος πνευματικά και με έλλειψη συγκέντρωσης ήταν ο Ολυμπιακός αποδεικνύεται από δύο καλάθια μετά από επαναφορά. Στην πρώτη περίπτωση στη sideline υπήρχε διάταξη για άμυνα ζώνης 2-3 μετά από time out και στη δεύτερη απέμεναν ελάχιστα δευτερόλεπτα για το τέλος της επίθεσης.
Στη συνέχεια του παιχνιδιού θα περίμενε κανείς η second unit των ερυθρολεύκων να ανεβάσει την ένταση της άμυνας της και με την παρουσία των Ρότσεστι-Πολ να βρει καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας. Μπορεί να αύξησε την παραγωγικότητα του και να άλλαξε στόχευση στην επίθεση χτυπώντας τα αντίπαλα 4αρια της Ρεάλ, με τα pick and roll εστιαζουν στην αμυντική αδυναμία του Τόμπκινς, αλλά στο αμυντικό του μισό ο Ολυμπιακός δεχόταν καλάθι με όλους τους τρόπους: Μετά από επιθετικά ριμπάουντ, από κακή επικοινωνία των παιχτών, χωρίς αντίδραση από την αδύνατη πλευρά, από isolation. Ιδού δύο αληθινά κακές περιστροφές.
Η διαφορά μειώθηκε στο ημίχρονο στο -11, μετά από κάποιες κατοχές που πέρασαν στον καλύτερο σέντερ της Euroleague, τον Μιλουτίνοφ, ο οποίος έπρεπε να φτάσουμε στο τέλος της δεύτερης περιόδου για να ακουμπήσει τη μπάλα στο ζωγραφιστό. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Κεμζούρα στα time out φώναζε ότι έχει χαθεί η επικοινωνία και ότι έχουν επιτρέψει σουτ χωρίς πίεση, ενω και ο ίδιος ο Τσέρι στις δηλώσεις του ημιχρόνου τόνισε το ίδιο πράγμα.
Στο δεύτερο ημίχρονο περίμενες κάποια αντίδραση και ότι τουλάχιστον η άμυνα θα φανεί αντάξια των απαιτήσεων αυτού του αγώνα. Αντί αυτού είδαμε μια εικόνα παράδοσης από όλους. Δεν ξέρω τι είπαν στην ανάπαυλα, αλλά ό,τι είπαν μάλλον έμεινε στα λόγια. Το ένα λάθος διαδεχόταν το άλλο στην επίθεση, με πέντε στην αρχή της τρίτης περιόδου, στην άμυνα ο Κοζέρ έκανε πάρτι, νιώθοντας λίγο Ράις στην τοποθεσία Wiz ink Center και ο Ράντολφ αδυνατούσε να πιστέψει πόσο εύκολα θα έβαζε το ίδιο καλάθι από το ίδιο play. Ο Κοζέρ έστηνε ένα shuffle screen για να μπει στο post ο Ράντολφ, αλλά διαβάζοντας την άμυνα άλλαζε κατεύθυνση και με ένα pin down του Ταβάρες έγραφε τρίποντα.
Τα time out καθυστέρησαν, με τον Κεμζούρα να περιμένει το τηλεοπτικό για τις πρώτες οδηγίες και το πουλάκι είχε πετάξει. Οι κόκκινοι συμβιβάστηκαν με μια τιμητική ήττα με βάση την εικόνα του παιχνιδιού. Το χτεσινό ματς αντιμετωπίστηκε σαν αγγαρεία από όλους και μόνο τυχαίο δεν ήταν το ξέσπασμα του κόουτς στη συνέντευξη τύπου. Με τέτοιες εμφανίσεις η ομάδα μόνο προς τα πίσω μπορεί να πάει και να χαλάσει την εικόνα που προσπαθεί να ομορφύνει το τελευταίο διάστημα.
Από την πλευρά μου θεωρώ ότι αυτό το παιχνίδι όντως θα έπρεπε να χρησιμεύσει για δοκιμές σε πρόσωπα και καταστάσεις. Παίχτες όπως ο Μπάλντγουιν ή ο Ριντ πρέπει να βρουν ρυθμό για βοηθήσουν περισσότερο στη συνέχεια. Πρέπει όμως η ομάδα να αντιμετωπίζει με σοβαρότητα κάθε παιχνίδι σαν να είναι το τελευταίο της στη διοργάνωση. Δεν υπάρχουν περιθώρια χαλάρωσης από κανέναν, ούτε να αντιμετωπίζεται η Ρεάλ σαν φιλικό προετοιμασίας. Οι παίχτες ίσως έμειναν στον τρόπο που χάθηκε το παιχνίδι στο ΟΑΚΑ, ίσως το ρεζερβουάρ άδειασε ψυχολογικά, γιατί όντως σε αυτά τα παιχνίδια καταναλώνεις μεγαλύτερη ενέργεια, πάντως η εικόνα τους στο παρκέ ήταν επιεικώς απαράδεκτη.
Πλέον έχουν μπροστά τους τη διαβολοβδομάδα και δύο παιχνίδια, στα οποία χρειάζεται οπωσδήποτε νίκη αν υπάρχει ως στόχος η οκτάδα. Η Χίμκι του Σβεντ και της τρομερής επίθεσης, πρέπει να πιεστεί στη μπάλα ιδιαίτερα, να μην βρει ανοιχτό γήπεδο και transition, να αποκοπεί ο σταρ από τους υπόλοιπους και να αισθανθεί άβολα από την αρχή. Στην επίθεση ο Ολυμπιακός πρέπει να αξιοποιήσει επιτέλους τον Μιλουτίνοφ στο ζωγραφιστό και τα forwards του να χτυπήσουν στο επιθετικό ριμπάουντ και την κακή close out άμυνα των Ρώσων. Για τον Ερυθρό Αστέρα τώρα θα επανέλθουμε μες στη βδομάδα, μετά τον αγώνα με τη Χίμκι.
