Κάθε Αύγουστο ο ιστότοπος μας κλείνει και πηγαίνουμε διακοπές. Οι περισσότεροι από εμάς στο διάστημα αυτό παρακολουθούμε το μπάσκετ από απόσταση, διότι αυτή την εποχή δεν υπάρχει μπάσκετ έτσι κι αλλιώς . Φέτος όμως ήταν διαφορετικά. Το ΝΒΑ επανεκκίνησε καλοκαιριάτικα και έτσι η επαφή με το σπορ δεν χάθηκε τελείως. Επίσης, καθώς οι ομάδες της Ευρωλίγκα δεν είχαν την πολυτέλεια να περιμένουν - όπως συνήθως - το draft και την free agency στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, επιδόθηκαν σε ένα άτυπο μπαράζ μετεγγραφών εντός της ηπείρου, από το οποίο προέκυψε συσσωρευμένο ενδιαφέρον. Τα ρόστερ σχεδόν ολοκληρώθηκαν μέχρι τις αρχές Αυγούστου, πυροδοτώντας πρώιμες αναλύσεις. Αν ξεκινούσαμε σήμερα τα previews των ομάδων, πιθανώς εώς αύριο να τα είχαμε ολοκληρώσει.

Πριν από λίγες ημέρες - πιθανώς να έπεσε στην αντίληψη σας - ο Νίκολα Γιόκιτς περιέγραψε γλαφυρότατα την αντίληψη του περί της θέσης των παικτών του ΝΒΑ στο σύμπαν της δημόσιας αναπαράστασης του μπάσκετ στις ΗΠΑ: "Ζώα σε τσίρκο"! O σταρ των Νάγκετς εμφανίστηκε επιεικώς ενοχλημένος τόσο από την συμπεριφορά των φιλάθλων, που ζητούν ακατάπαυστα φωτογραφίες σε οποιαδήποτε ευκαιρία, όσο και από εκείνη των media, που κατά τα λεγόμενα του βλάπτουν το άθλημα. "Είμαι μεγάλος αντίπαλος των media, κάνουν κακό στα σπορ" δήλωσε, λειαίνοντας κατόπι σημαντικά τις αιχμές των βελών του, με την παραδοχή ότι το στάτους των αθλητών έχει ωφεληθεί από εκείνα, με ακόλουθη συνέπεια την αυξημένη βαρύτητα της γνώμης τους: "Για αυτό τον λόγο γινόμαστε γνωστοί και αποκτούμε επιρροή".

Κατ' αρχάς οφείλω να σου πω ότι για κάποιο λόγο, ποτέ δεν ένιωσα δέος μπροστά σε αθλητή. Εννοώ ότι δεν αισθάνθηκα να μου κόβονται τα πόδια και να μην μπορώ να αρθρώσω λέξη, επηρεασμένη από το μεγαλείο του παίκτη/προπονητή που είχα μπροστά μου - από τα όσα θαυμαστά είχε καταφέρει στην καριέρα του. Η λογική μου ήταν πάντα “πάμε και ό,τι βγει”, που σημαίνει ότι αν μου έλεγε “όχι”, συνέχιζα κανονικά τη ζωή μου. Όφειλα ωστόσο, να πέσω... με τιμές -να προσπαθήσω. Στα χρόνια που δουλεύω (και ξεπερνούν τα 20) έχω βρεθεί σε ουκ ολίγες διεθνείς διοργανώσεις και ενώπιον stars αυτής της ηπείρου, αλλά και της άλλης ακτής του Ατλαντικού και πάντα έπαιζα το σύστημα που μόλις σου εξήγησα. Η αρχή όμως, ήταν άρδην διαφορετική. Επηρεασμένη από όσα γίνονται στην ημεδαπή (σε επίπεδο συλλόγων και εθνικής), είχα... μάθει ότι είναι ανώφελο να πλησιάσω παίκτη, έπειτα από ήττα, γιατί ως επί το πλείστον περνούσαν από τις mixed zones τρέχοντας και αδιαφορώντας για τα ΜΜΕ. Θα μου πεις “είχαν τον καημό τους”. Θα σου απαντήσω ότι μέρος της δουλειάς τους είναι και η επαφή με τα media. Διόρθωση: ο σεβασμός προς τα media, διότι όπως θα έχεις υποψιαστεί αυτή η σχέση είναι δούναι και λαβείν. Έχεις αντίρρηση; Θα σου ζητήσω να κάνεις λίγη υπομονή -όπως και να ομολογήσεις πως αν εσύ ξέρεις σήμερα για ένα γήπεδο -επί παραδείγματι- που έφτιαξε παίκτης, είναι γιατί το είδες στα ΜΜΕ.