Συνεχίζοντας την κουβέντα μας για τον Mike D’ Antoni, είναι νομίζω καιρός πια να πάψουμε να νοσταλγούμε το παρελθόν και να πραγματοποιήσουμε ένα μικρό ταξίδι ως το Texas, την πόλη στην οποία κατοικοεδρεύει πλέον ο Αμερικανο – Ιταλός προπονητής. Το ταξίδι αυτό θα έχει έναν αμιγώς ερευνητικό χαρακτήρα, καθώς στο σημερινό δεύτερο μέρος του κειμένου θα ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στην επιθετική λειτουργία των Houston Rockets, πάντα υπό το πρίσμα της έννοιας του gravity αλλά και της γενικότερης φιλοσοφίας του πρωταγωνιστή μας, που αναλύσαμε στο πρώτο μέρος. Με άλλα λόγια ετοιμαστείτε για πολύ pick n roll, τρίποντα και τρέξιμο στο ανοιχτό γήπεδο.

Τον τελευταίο περίπου χρόνο, μελετώντας άρθρα ξένων site γύρω από το αμερικάνικο μπάσκετ, συναντώ όλο και πιο συχνά την λέξη gravity (βαρύτητα), έναν όρο που χρησιμοποιείται από συγκεκριμένους (λίγους) αναλυτές για να περιγράψει υπό ένα διαφορετικό πρίσμα μερικές από τις καλύτερες και πιο αποτελεσματικές επιθέσεις της εποχής μας. Στην αρχή θεώρησα ότι αποτελεί απλώς ένα καινούριο σχήμα λόγου, που γεννήθηκε από την ανάγκη μας να ξεφύγουμε λίγο από τετριμμένες εκφράσεις και σχόλια, τα οποία καλώς ή κακώς κυριαρχούν στο αθλητικό μας λεξιλόγιο. Έπειτα όμως άκουσα το ίδιο ακριβώς πράγμα από το στόμα του Mike D’Antoni, στην συνέντευξη τύπου μετά το τέλος του αγώνα με τους Pelicans την προηγούμενη εβδομάδα. Στο γεγονός αυτό συνυπολογίστε πως η εν λόγω έννοια απαντάται σχεδόν αποκλειστικά σε κείμενα που αφορούν τους Rockets, τους Warriors και τους Spurs, τρεις δηλαδή από τις καλύτερες ομάδες της λίγκας σήμερα. Μετά από όλα αυτά ήταν σαφές στα μάτια μου, πως το ζήτημα διαθέτει ενδεχομένως περισσότερες προεκτάσεις από όσες πίστευα εξαρχής. Ας το εξετάσουμε λοιπόν, λίγο πιο αναλυτικά, προσπαθώντας σε δύο μέρη να μπούμε όσο πιο βαθειά γίνεται στο μυαλό ενός εκ των πρωτοπόρων κόουτς του καιρού μας. Ας "διαλύσουμε" τον Mike D'antoni, χρησιμοποιώντας αρχικά την δύναμη της βαρύτητας.

Η κουβέντα για τον MVP του NBA κάθε σεζόν συνηθίζεται να προκαλέι περισσότερο ενδιαφερoν και ντόρο απ’ όλα τα υπόλοιπα βραβεία της λίγκας, επιτρέψτε μου όμως να σταθώ στη φετινή κούρσα για τον προπονητή της χρονιάς. Μου προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση όχι τόσο το ότι υπάρχουν -δικαιωματικά- πολλοί υποψήφιοι για το Coach of the Year, αλλά το γεγονός πως υπάρχουν επιχειρήματα ώστε να υποστηρίξεις τον καθένα από αυτούς ξεχωριστά. Η συζήτηση και εν τέλει η ανάδειξη του Προπονητή της Χρονιάς δεν έχει πάντα μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, καθώς οι πτυχές και τα κριτήρια είναι πολλά και διαφορετικά. Για να βρεις τους πιθανούς coaches of the year μπορείς να κοιτάξεις τις νίκες, ποιος ξεπέρασε τις προσδοκίες, το ρεκόρ της ομάδας σε αντιστοιχία με το έμψυχο δυναμικο, κ.α. Πάμε να ρίξουμε μια ματιά στους βασικούς υποψήφιους για τη φετινή σεζόν, χωρίζοντάς τους σε φαβορί και αουτσάιντερ.

Είναι τελικά το Χιούστον υπό τις οδηγίες του Μάικ Ντ’Αντόνι η πιο fun to watch ομάδα στο ΝΒΑ; Είχε μεγάλο ενδιαφέρον η φετινή χρονιά για την ομάδα από το Τέξας, καθώς μετά την απομάκρυνση του Κέβιν Μακχέιλ, μπήκε  στην εποχή του PG James Harden, κάτι για το οποίο σας είχε προϊδεάσει ο Bill Nessis από την αρχή της σεζόν. Πως έχει λειτουργήσει τελικά στη μέχρι τώρα σεζόν; Το μπάσκετ που βλέπουμε από το Χιούστον φέτος είναι αυτό που αναμέναμε με έναν τέτοιο προπονητή-θιασώτη της περίφημης επίθεσης των ‘’7 seconds ore less’, από την εποχή των Φοίνιξ Σανς. Ας δούμε κάποια πράγματα για τη μέχρι τώρα πορεία τους.