Απλά, λιτά και απέριττα, ακριβώς με τον τρόπο που αρμόζει σε έναν μεγάλο αθλητή, ο Τιμ Ντάνκαν αποσύρθηκε από το μπάσκετ. Η θέση του ανάμεσα στους κορυφαίους του αθλήματος τον περιμένει, και δεν είναι ακριβής. Όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, οι κατατάξεις είναι θέμα προσωπικών κριτηρίων, αν και δύσκολα ο Τιμ δεν θα θεωρηθεί τουλάχιστον ο κορυφαίος πάουερ φόργουορντ όλων των εποχών. Με τους Σπερς ο Ντάνκαν κατέκτησε άλλωστε πέντε τίτλους, στους τέσσερις εκ των οποίων ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος της ομάδας, και ας ξέφυγαν από τα χέρια του οι τίτλοι των MVP στους τελικούς του 2007 και του 2014.

Το τελευταίο δωδεκάλεπτο του 6ου παιχνιδιού μεταξύ Οκλαχόμα και Σαν Αντόνιο ξεκίνησε με σχεδόν σίγουρο νικητή, καθώς οι Θάντερ είχαν διαλύσει τους αντιπάλους τους για τρεις συνεχόμενες περιόδους. Μέσα σε λίγα λεπτά οι Σπερς κατάφεραν να πάνε το παιχνίδι από το -26 στο -11, και περίπου στο πεντάλεπτο πολλοί άρχισαν να αναρωτιούνται αν οι παίκτες του Ντόνοβαν θα καταφέρουν να τα θαλασσώσουν άλλη μία φορά στα τελειώματα ενός αγώνα.

Ο Λαμάρκους Όλντριτζ είναι ασταμάτητος στα πρώτα δύο παιχνίδια της σειράς Σπερς - Θάντερ. Η ομάδα του όχι. Ο Πόποβιτς είδε "τα Σπιρούνια" να χάνουν τον δεύτερο αγώνα, παρά το γεγονός ότι οι αντίπαλοι τους δεν είχαν καμμία απάντηση για τον πιθανώς πιο επικίνδυνο παίκτη του ΝΒΑ με πλάτη στο καλάθι. Είχαν όμως απάντηση σε ο,τι αφορά τους υπόλοιπους και την γενικότερη επιθετική λειτουργία του Σαν Αντόνιο, το οποίο υποχρέωσαν σε ποσοστό 42% εντός πεδιάς και 26% στα τρίποντα, νούμερα σαφώς χαμηλότερα από τα συνήθη τους στην κανονική διάρκεια. Το ίδιο ισχύει άλλωστε και για τις ασίστ, εκεί όπου οι Σπερς έβγαλαν μόλις 19, έναντι του αστρονομικού 39 στο πρώτο παιχνίδι. 

Η επικείμενη αναμέτρηση μεταξύ Σαν Αντόνιο Σπερς και Οκλαχόμα Σίτι σέντερ φέρνει αντιμέτωπες δύο ομάδες με διαφορετική φιλοσοφία. Το σύνολο του Πόποβιτς αποτελεί εδώ και χρόνια το πρότυπο του ομαδικού μπάσκετ, χωρίς να λησμονεί φυσικά την ατομική εξέλιξη των παικτών και την συνεισφορά της μονάδας στο αποτέλεσμα. Αντίθετα, εκείνο του Ντόνοβαν βασίζεται κυρίως επάνω στους δύο τρομακτικά επικίνδυνους σταρ του, προσπαθώντας όσο γίνεται περισσότερο να προσθέσει και κάποιες πινελιές ομαδικότητας.