H πρώτη πεντάδα

1. Ο Αντρέα Τρινκιέρι επέλεξε να μην αντικαταστήσει ευθέως τον Μπραντ Ουαναμέικερ και να βασίσει το μελετημένο του παιχνίδι μισού γηπέδου στην χημεία που έχουν οι γκαρντ Ζήσης και Στρέλνιεκς, με τον Κοζέρ σε ρόλο μπαλαντέρ στην περιφέρεια. Για να πετύχει το σχέδιο, και ελλείψει ενός κοντού που θα επιταχύνει όπως ο Αμερικάνος, έχει αναθέσει περισσότερες αρμοδιότητες στον Ντάριους Μίλερ και έχει αναβαθμίσει τον Πάτρικ Χέκμαν, υπολογίζοντας πως η μπάλα θα πηγαίνει φέτος με μεγαλύτερη συχνότητα στο πλάι. Για να κινηθεί μια τέτοια επίθεση χρειάζεται γκαρντ με πολύ ανεπτυγμένη την ικανότητα διαβάσματος του παιχνιδιού. Ο Νίκος Ζήσης είναι ένας τέτοιος, και για πρώτη φορά στην καριέρα του καλείται να αναδειχθεί ως ο αληθινός στρατηγός στο παρκέ. Στην δεύτερη αγωνιστική της ευρωλίγκα τα κατάφερε απλώς περίφημα, παίρνοντας μάλιστα και ολόσωστες αποφάσεις προς το τέλος ενός κλειστού παιχνιδιού. 12 ασίστ και 16 πολύτιμοι πόντοι ο απολογισμός του. Είναι μόλις 33 και έχει παίξει στα δύο πρώτα ματς πάνω από 30 λεπτά στο καθένα.

2. Ο Λέο Βέστερμαν είναι μία ταλαιπωρημένη φιγούρα του μπάσκετ , ήδη από τα 24. Με ύψος 1,97 ο Γάλλος θεωρήθηκε κάποτε το next best thing στη θέση του πλέι μέικερ, αλλά εκείνη ήταν η εποχή που οι Διαμαντίδης - Παπαλουκάς και σία τελείωναν την καριέρα τους ή την έβλεπαν να φθίνει. Ηταν ακριβώς το μεταίχμιο μεταξύ της κυριαρχίας των εγκεφαλικών ψηλών άσσων που οργανώνουν και κάνουν και πολλά από τα άλλα, και της ανόδου των combo scoring guards, που κυριαρχούν σήμερα. Η ικανότητα στην άμεση εκτέλεση πίσω από το σκριν και στο drive είναι αυτή τη στιγμή το πρώτο ζητούμενο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο (υγιής) Βέστερμαν δεν μπορεί να καθοδηγηθεί κατάλληλα από έναν μύθο της θέσης , όπως ο Σάρας. Οι ικανότητες του βρίσκονται κάπου στο ενδιάμεσο όλων των υπολοίπων. Η Ζαλγκίρις, αν συνεχίσει να κινείται σε αργό τέμπο, θα βασιστεί επάνω του όλο και περισσότερο, και ίσως αυτή να είναι η χρονιά καριέρας του. 24 - 4 -4 ο χθεσνινός του απολογισμός.

3. Πάντοτε αφανής και στην υπηρεσία των νεαρότερων συμπαίκτων του, ο Μάρκο Σιμόνοβιτς δεν έπαψε να αποτελεί τον συνδετικό κρίκο "λογικής" ανάμεσα στους νεαρούς του Αστέρα και τους ξένους της ομάδας.  Ουσιαστικά εδώ και χρόνια ο μόνος βετεράνος της ομάδας, βρίσκεται παντοτε λίγο πίσω από τα φώτα, κάνει χαμαλοδουλειές, και που και που βγαίνει μπροστά αν οι συνθήκες το απαιτήσουν. Το απαίτησαν προχθές, και στις πλάτες του Σιμόνοβιτς οι Σερβοι στηρίχτηκαν για να πετύχουν μία νίκη επί ενός ζάμπλουτου αντιπάλου, που όμως ψάχνει να βρει έναν νορμάλ άνθρωπο να οργανώσει το παιχνίδι του. Ο Ρας Σμιθ είναι το πιθανότερο να φύγει, δυο ζογκλέρ σε μία ομάδα είναι πολλοί. Ο Αταμάν αδικεί τη στελέχωση του στις άλλες θέσεις και το δικό του όνομα. Από την άλλη, αν η Γαλατά πάει απλώς σκατά (όχι τελείως), και διατηρείται στον πάγκο, ίσως απολαύσουμε μερικές ανεπανάληπτες στιγμές καλτ. History in the making.

4. Όχι επειδή είμαι Ολυμπιακός, αλλά όσο να ναι οι ερυθρόλευκοι ήταν "η ομάδα της αγωνιστικής". Αποφασισμένοι να τρέξουν σωστά και να δώσουν από νωρίς τη μπάλα στα χέρια του Σπανούλη, οι παίκτες του Σφαιρόπουλου παρήγαγαν μία εντυπωσιακή εικόνα στο παρκέ του ΣΕΦ και συνέτριψαν ένα σύνολο που φιλοδοξεί να γίνει ο καθρέφτης της περυσινής Μπασκόνια. Δύσκολα θα το καταφέρει αυτό ο Περάσοβιτς με τους γκαρντ που διαθέτει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η Εφές δεν έχει ένα σωρό δυνατότητες. Πίσω στους Πειραιώτες, είναι σημαντικό να (ξανά)επισημάνει κανείς πως δεν χρειάζονται απεξάρτηση από τον μεγάλο αρχηγό, αλλά έναν τρόπο παιχνιδιού που θα τον αξιοποιεί αλλιώς και δεν θα τον ταλαιπωρεί. Αυτά που μας έχει δείξει ο προπονητής είναι προς αυτή την κατεύθυνση, καθώς μάλιστα για δεύτερο παιχνίδι επέλεξε να τον προστατεύσει και στην άμυνα. Αν ο Ολυμπιακός καταφέρει να παρουσιάζεται αμυντικά ευέλικτος και με συνέπεια στο ανοιχτό γήπεδο, τότε μπορεί να αποτελέσει φόβητρο, τουλάχιστον στις καλές του βραδιές. Περιμένουμε βέβαια ακόμη ένα πιο κλειστό παιχνίδι, όχι ανάλογο αυτού με τη Δόξα Λευκάδας, αλλά ένα που θα πάει σε χαμηλότερο τέμπο και σκορ.

5. Ο Τσάβι Πασκουάλ έρχεται στην ομάδα που τον "ειχε κάνει πελάτη" το 2011. Πελάτης ξεπελάτης, ο Ισπανός κόουτς είναι από τους κορυφαίους της ηπείρου και μία εξαιρετική επιλογή για τον πάγκο του ΠΑΟ. Θα έχει πολύ ενδιαφέρον το πώς θα αξιοποιήσει αυτό το ρόστερ και τι αλλαγές θα αποφασίσει να κάνει. Οι παίκτες του σίγουρα του έβαλαν χθες δύσκολα. Η στελέχωση των πράσινων είναι από τις πλέον αξιόλογες της διοργάνωσης, έχει ένα σωρό δυνατότητες και παίκτες έτοιμους να υποταχτούν στο σύνολο από δεύτερους ρόλους. Είναι όμως οι κατάλληλοι για να κουμπώσουν με τα σχέδια ενός grandmaster της επίθεσης μισού γηπέδου; Ξαφνικά, ο Παναθηναϊκός που ήταν φαβορί για ένα καλό πλασάρισμα, είναι πλέον το μεγαλύτερο μυστήριο της διοργάνωσης. Θα χρειαστεί από τους φίλους του υπομονή και προπαντώς αποφυγή των αφορισμών. Τα τελευαταία 10 χρόνια ο μόνος κόουτς που κατέκτησε πάνω από μια φορά την ευρωλίγκα είναι ο γνωστός Ομπράντοβιτς. Όλοι οι άλλοι μπορεί και να είναι λούζερ, δεν ξέρω.

Το ματς της αγωνιστικής

Η Φενέρμπαχτσε αγκομάχησε να κερδίσει στην έδρα της την Μπάμπεργκ και εκτός έδρας τη Μπαρτσελόνα. Μόνο που το δεύτερο αποτέλεσμα είναι από αυτά που αποτελούν παρακαταθήκη για το μέλλον. Ο Ομπράντοβιτς στηρίχτηκε στο κλασικό πικ εν ρολ παιχνίδι του και στις εμπνέυσεις των γκαρντ του, προεξέχοντος αυτή τη φορά του πολύ μυαλωμένου Κώστα Σλούκα. Ο τελευταίος έπαιξε στον Ράις την άμυνα της αγωνιστικής, εμποδίζοντας τον να πετύχει το τρίποντο της νίκης και αναγκάζοντας την Μπαρτσελόνα να κυνηγά απεγνωσμένα να κάνει φάουλ, σε ένα ομολογουμένως αστείο στιγμιότυπο, τo οποίο κατέληξε σε ένα κανονικό μπουνίδι του Ντόρσει στην μούρη του αντιπάλου του. Δις ιζ εμενζ γουόρλντ.

Ο Ντόρσει πάντα θα μας συναρπάζει, και φαίνεται πως το ίδιο ισχύει και για τον προπονητή του. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας τον επέλεξε για την crunch time και την ανατροπή, θεωρώντας πως ο Τόμιτς αμυντικά θα του κόστιζε. Ενας ακόμη λόγος για αυτή την επιλογή είναι πως ο Ελληνας κόουτς ακόμη δεν μπορεί να στηριχτεί σε μία παραγωγική επίθεση, ή έστω μια επίθεση που να παρουσιάζει συνέπεια. Ούτε pace, ούτε space. Κάτι οι τραυματισμοί (Ντόελμαν το νέο θύμα), κάτι η προσαρμογή σε ένα απαιτητικό περιβάλλον, και κάτι το ότι ο Ράις δεν είναι ούτε Σπανούλης, ούτε Ντιλέινι, έχουν κάνει τον προπονητή των μπλαουγκράνα να ψάχνεται. Θα την βρει την άκρη λογικά, αλλά όχι χωρίς κάποιο τίμημα στις πρώτες αγωνιστικές.

Το παιχνίδι δεν ήταν ακριβώς συναρπαστικό σε ο,τι αφορά το θέαμα, αλλά ήταν ένα ντέρμπι μεγάλων ονομάτων με τα όλα του, το οποίο η Φενερ ήλεγξε χάρη στα μαθηματικά. Ενα τρίποντο αξίζει περισσότερο από ένα δίποντο, και έτσι το 52% πίσω από τη γραμμή εξισορρόπησε την κακή επίδοση κοντά στο καλάθι. Οι Τούρκοι έχουν καλούς σουτέρ σε όλες τις περιφερειακές θέσεις. Σιγά το νέο θα μου πείτε και θα έχετε δίκιο. Αυτό που κάνει την όλη υπόθεση πιο ενδιαφέρουσα, είναι πως ο Μπογκντάνοβιτς δείχνει ακόμη καλύτερος φέτος. Ο Σερβος έχει γίνει δέκτης διθυράμβων στο παρελθόν, όμως η χρονιά που θα κάνει θραύση είναι αυτή που μόλις ξεκίνησε. Κρατήστε τον χρησμό για αργότερα , αν χρειαστεί να μου τον τρίψετε στη μούρη.

Και κάτι ακόμα ...

10 - 9 - 8. Ο Νικ Καλάθης έφτασε πολύ κοντά στο τριπλ νταμπλ, όμως στο τέλος έπεσε πάνω του το ανάθεμα ελέω ενός χαμένου λέι απ. Όντως, το σουτ είναι από αυτά που ένας παίκτης κλάσης οφείλει να βάζει. Από την άλλη, οι επιδόσεις των Νίκολς και Ρίβερς οφείλονται μέχρι ένα βαθμό και σε εκείνον. Οι δύο πλάγιοι του ΠΑΟ είναι παίκτες που θέλουν έναν καλό οργανωτή για να τους αναδείξει , και ο Νικ είναι πολύ καλός σε τέτοιους ρόλους. Δεν σουτάρει καλά, δυστυχώς. 7/26 σουτ εντός πεδιάς σε δύο παιχνίδια είναι αληθινά κακό ποσοστό. Το επιχείρημα όσων τον στηρίζουν με ζέση είναι πως κάνει ένα σωρό άλλες δουλειές μέσα στο γήπεδο. Αυτό είναι αλήθεια, κάνει. Όμως έτσι όπως είναι το άθλημα αυτή τη στιγμή, ίσως και αυτές να μην φτάνουν για να εξισορροπήσουν ένα 27%. Ας γίνει έστω 45 στο σύνολο (δίποντα ή τρίποντα), και τότε η κουβέντα θα έχει βάση.