Ποια ομάδα είναι η ‘’κρυφή αμαρτία’’ σας, εκείνη που θα παρακολουθήσετε αρκετά παιχνίδια της (ίσως όχι και τόσο περήφανα, με μία δόση ένοχης απόλαυσης);

Leon T: All that Jazz! Από πέρυσι σας είχαμε μιλήσει με τον Πέτρο για την αδυναμία που είχαμε στον Donovan Mitchell και κατά συνέπεια στην ομάδα της Utah. Το καλοκαίρι που μας πέρασε οι Lindsey και Snyder αποφάσισαν να κρατήσουν όλους τους παίκτες που τους έφτασαν στο δεύτερο γύρο των play off, ποντάροντας στο τρομακτικό φινάλε και να δουν ποιο είναι το ταβάνι τους. Λόγω της συνέχειας που έχει το ρόστερ περιμένω να δω βελτίωση στην επίθεση. Γρηγορότερες επιθέσεις, περισσότερα τρίποντα, τον Rubio στο νέο ρόλο που τον θέλει περισσότερο σκόρερ και τον Mitchell να κάνει το επόμενο βήμα ως νέος Wade. Σε μια λίγκα που όλοι πάνε σε κοντά σχήματα, οι «Μορμόνοι» με το δίδυμο Gobert, Favors προσπαθούν να μετατρέψουν αυτή την επιλογή των αντιπάλων τους σε πλεονέκτημα για τους ίδιους. Πείτε με υπερβολικό, αλλά με τον τρόπο που πασάρουν την μπάλα στην επίθεση, κάποιες φορές μου θυμίζουν τους Spurs του 14 και η σκέψη αυτή στα γραφεία του BG είναι από μόνο της αμαρτία.

Βill Nessis: Οι L.A. Lakers. Η Pacific time zone είναι ζόρικη, το ξέρουμε όλοι, αλλά είναι τόσα πολλά αυτά που ανυπομονώ να δω από τους Lakers, οπότε χαλάλι ο ύπνος. Ο LeBron σε νέα ομάδα και για πρώτη φορά στη Δύση μάλλον είναι αρκετό από μόνο του. Το ταίριασμα με τους Ingram-Kuzma-Hart ιντριγκάρει, ενώ η συνύπαρξη με τον Lavar Lonzo Ball μοιάζει να αποτελεί μεγάλο στοίχημα. Το ρεπορτάζ αναφέρει πως στο “5” θα πάρει λεπτά τόσο ο “Βασιλιάς” όσο και ο Kuzma, ενώ o Ingram στο “1” (και ο Lebron φυσικά, μεταξύ άλλων) είναι κάτι που ψοφάω να δω. Αν βάλουμε στην εξίσωση και τους Stephenson, Rondo, McGee, Beasley ή αλλιώς “MUD” (ή αλλιώς Misunderstood-Underappreciated-Determined) το γλυκό δένει και μένει απλώς να το απολαύσουμε. Enjoy!

Δημήτρης Βούρδας: Δε λέω, καλοί κι απολαυστικοί οι Warriors (ειδικά όταν χάνουν), σούπερ οι νέοι Bucks και όταν παίζουν οι Celtics τα υπόλοιπα παιχνίδια θα είναι μάλλον αδιάφορα για θέαση. Όμως εκείνα τα βράδια Τετάρτης με 4-5 βαρετά ματς, η ομάδα του Miami είναι εκείνη που θα σώζει την κατάσταση. Είτε παίζει με τις 3 ομάδες που αναφέρθηκαν παραπάνω, είτε με τους Kings και τους Nets, οι Heat είναι μια ομάδα που πολλές φορές δίνει νόημα στα βράδια αυτά. Ο Goran Dragic σπανίως απογοητεύει με το απανωτό τρεχαλητό του, Josh Richardson, James Johnson και Justise Winslow συνδυάζουν θέαμα κι ουσία, ενώ η επιστροφή του Dwyane Wade μας προσφέρει μερικές τελευταίες παραστάσεις για έναν από τους κορυφαίους παίκτες του αιώνα μας. Αν γίνει κι η ανταλλαγή του Jimmy Butler, αυτά τα βράδια της Τετάρτης θα είναι άχαστα.

Dimitris Palligkinis: Την ώρα που όλα τα προγνωστικά των bookers (no pun intended) δείχνουν πως για άλλη μία σεζόν οι Suns θα επιδοθούν σε ανελέητο tanking, κάτι μέσα μου με κάνει όχι μόνο να θέλω να τους παρακολουθήσω, αλλά και να πιστεύω πως στη φετινή σεζόν θα είναι κάτι παραπάνω από ένας σάκος του μποξ. Φρέσκος προπονητής τον οποίο ανυπομονώ να δω, ένας Booker που μπαίνει σιγά-σιγά στην αρχή των καλών του χρόνων (φανταστείτε...), ένας Ayton που δείχνει potential να γίνει απίστευτα κυρίαρχος και στις δύο άκρες του παρκέ και τέλος πολλοί , ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ forwards, για όλα τα γούστα. Ναι, δεν υπάρχει playmaker σε ακούω να λες. Εε άμα είχαν και playmaker δεν θα ήταν κρυφή αμαρτία όμως.

Δημήτρης Χ.: Γούσταρα τους Bulls του Rose (και του Jimmy Butler αργότερα) υπερβολικά. Αμφότεροι θυσιάστηκαν για το προπονητικό πρότζεκτ του Fred Hoiberg. Θα έπρεπε να τον απεχθάνομαι γι’ αυτόν το λόγο, όμως η δουλειά του πέρυσι μου άρεσε. Είμαι από αυτούς που συμπαθούν τον Zach LaVine, θέλω να επιστρέψει ο Jabari δυνατός, o Wendell Carter Jr μου έχει πάρει το μυαλό και θεωρώ ότι θα κάνει φοβερό δίδυμο με τον Markkanen μελλοντικά, συμπαθώ και τον Kris Dunn. Ομολογώ πως ανυπομονώ να δω αυτούς στους 5 στο Hoi-ball του Chicago. Αν και φαν των Κnicks, θα κάνω μερικά ξενύχτια για τους Bulls. Είμαι περίεργος, το ξέρω.

Στον αντίποδα, ποια ομάδα βαριέστε τόσο, ώστε να μην περνάει ούτε σα σκέψη από το μυαλό σας το ξενύχτι για ένα παιχνίδι της;

L.T: Τους Kings. Πραγματικά δεν έχω καταλάβει ακόμα τι είχε στο μυαλό του ο Divac με όλες τις επιλογές που έκανε τα τελευταία χρόνια. Σε μια ομάδα με εξελίξιμους ψηλούς όπως οι Cauley-Stein, Labissiere, Giles και χωρίς κανένα τριάρι (Καλός ο Justin Jackson για το NCAA, αλλά λίγος ακόμα για το ΝΒΑ), διάλεξε με το #2 τον Bagley αφήνοντας τον Doncic!! Επιπλέον, επειδή η ύπαρξη βετεράνων ψηλών όπως οι Randolph και Κουφός δεν ήταν αρκετή, είπε να φέρει και τον Bjelica, γιατί κανείς άλλος ψηλός δεν μπορεί να απειλήσει από την περιφέρεια! Καλός ο Fox, όταν δεν τρέχει σαν σκύλος που είδε για πρώτη φορά μπάλα μετά από μια εβδομάδα κλεισμένος στο σπίτι και μου αρέσει πολύ ο Bogdanovic. Όμως η παρουσία του Joerger, ο οποίος πέρυσι είχε τα πιο αλλοπρόσαλλα rotations προκειμένου να χωρέσει όλους τους παίκτες, κάνει αυτό το σύνολο απρόσμενο με έναν τρόπο αδιάφορο για τον θεατή.

B.N.: Τους Cavaliers. Χασμουριέμαι και μόνο στη σκέψη. Σκεφτείτε το λίγο. Μια ομάδα δίχως σούπερσταρ, δίχως έναν αξιοπρεπή νεανικό κορμό, γεμάτη με role players, τους περισσότερους εκ των οποίων δεν μου κάνει κανένα κέφι να παρακολουθήσω. Η μόνη αχτίδα φωτός που ξεπροβάλλει από τη χαραμάδα των ερείπιων που άφησε πίσω του ο LeBron, είναι η παρουσία του Collin Sexton. Ο rookie γκαρντ έχει το στυλ και το αγωνιστικό προφίλ να προσφέρει ουσιαστικές και θεαματικές στιγμές, αλλά πολύ φοβάμαι πως θα χαθεί μέσα στη μετριότητα της υπόλοιπης ομάδας. Ο μόνος λόγος να τους δω θα είναι αν πάρω τον Kevin Love στο fantasy. Καλόν ύπνο.

Δ.Β: Washington. Ο Bradley Beal κι ο Tomas Satoransky είναι προσωπικές αδυναμίες. Ο Otto Porter κι ο Kelly Oubre Jr μπορούν να πάρουν φωτιά στην επίθεση και να δέσουν χειροπόδαρα τον αντίπαλο στην άμυνα. Ο John Wall στην καλή του μέρα είναι ένας από τους κορυφαίους γκαρντ στον κόσμο. Οι Wizards στα χαρτιά είναι μία από τις καλύτερες ομάδες της Ανατολής. Αλλά πέρυσι κάτι οι τραυματισμοί, κάτι η προπονητική μετριότητα του Scott Brooks, κάτι η έλλειψη χημείας στην ομάδα, οδήγησαν σε μία μέτρια χρονιά. Με τα προβλήματα των τραυματισμών να μην έχουν ξεκαθαρίσει απόλυτα, τίποτα δεν δείχνει να άλλαξε προς το καλύτερο. Αντίθετα η ομάδα της Washington προσέθεσε το μπασκετικό αντίστοιχο του Μάρκου Σεφερλή, τον Dwight Howard. Να δω ασήμαντο ματς των Wizards φέτος; Ναι, δεν παίζει.

D.P: Οι Hawks είναι το παράδειγμα ομάδας που δεν θα έβλεπα ακόμα και αν έπαιζαν κάτω από το σπίτι μου. Δε θέλουν και δεν μπορούν να παίξουν μπάσκετ. Ενώ συνήθως ακόμα και στις ομάδες που tankάρουν, υπάρχουν παίκτες ή πράγματα που σε τραβάνε να τις παρακολουθήσεις (π.χ. ο Dennis Smith Jr και ο Booker πέρσι, σε Dallas και Suns αντίστοιχα), οι Hawks δεν προσφέρουν τίποτα παραπάνω από την ευκαιρία να δεις τον Trae Young να προσπαθεί να μιμηθεί το στυλ παιχνιδιού του Curry. Θα τα καταφέρει;; Έχει τα φόντα να πλησιάσει σε κάποιους τομείς. Θα παρακολουθήσω την προσπάθεια του αυτή; Σίγουρα όχι.

Δ.Χ: OKC Thunder, επεισόδιο 4000. O Westbrook στο ρόλο του me-against-the-world κακού ταινίας. Ίδιο μπάσκετ, ίδιοι ρόλοι γύρω του, ένας coach Donovan που φοβάται να δοκιμάσει διαφορετικά πράγματα. ‘’Ναι, αλλά φέτος έχουν και τον Schröder’’, λες και δεν έχουμε δει αντίστοιχο πρότζεκτ με τον Reggie Jackson παλιότερα. ‘’Ναι, αλλά ανανέωσε ο Paul George’’. Σύμφωνοι, αλλά δεν έχουμε δει δίπλα στον Russell τον Kevin Durant, τον καλύτερο παίχτη τα τελευταία 6 χρόνια μετά τον LeBron; Οι Thunder ανεβάζουν το ίδιο έργο ξανά και ξανά και δε μου αρκεί ο συμπαθής και (δυστυχώς) λιγομίλητος ‘’τοίχος’’ που λέγεται Steven Adams ώστε να ξενυχτήσω για εκείνους. Τα λέμε στα playoffs (μάλλον).

Πάμε λίγο και σε ατομικό επίπεδο. Ποιος από τους προπονητές που προσλήφθηκαν φέτος (rookie ή veteran) πιστεύετε πως θα κάνει τη μεγαλύτερη διαφορά στην ομάδα του;

L.T: Ο Kokoskov είναι ο βασικός λόγος που μετά από χρόνια θα ξαναδώ τους Phoenix Suns με ανυπομονησία. Περισσότερο από τον Ayton με ενδιαφέρει να δω πώς θα σχεδιάσει την «νέα» ομάδα, αφού μετά τις αφίξεις των Ariza, Anderson από τους Rockets, την αναβάθμιση του Jackson και την είσοδο του Ayton η πεντάδα θα είναι αλλαγμένη κατά τα 4/5. Περισσότερα τρίποντα, έμφαση στην κυκλοφορία της μπάλας, ο Booker σε έναν ρόλο όπως του Harden ή μήπως καλύτερα του Mitchel στους Jazz (από όπου ήρθε ο Kokoskov), είναι στοιχεία που δεν είχαν πέρυσι οι Suns. Ναι, θα είναι και φέτος μια από τις χειρότερες ομάδες του ΝΒΑ, αλλά όπως φάνηκε από την pre season ο Kokoskov περισσότερο και από το να κάνει την ομάδα να νικάει, θέλει να της αλλάξει τον χαρακτήρα και τον τρόπο που παίζουν ριζικά. Δεν θα μεταφραστεί ίσως άμεσα σε νίκες, αλλά η διαφορά θα φανεί στη βελτίωση των νεαρών παικτών και στο ότι πλέον θα υπάρχει ένα ξεκάθαρο αγωνιστικό πλάνο.

Β.Ν.: Μου αρέσει το πρότζεκτ Kokoskov-Suns, θεωρώ πως ο Nurse θα καθοδηγήσει τους Raptors στη σωστή κατεύθυνση, αλλά θα προτιμήσω Budenholzer και Bucks. Ο πρώην προπονητής της Atlanta έχει την ευκαιρία να ξεκλειδώσει το potential της νέας του ομάδας και να τη βγάλει από τη μετριότητα. Στη 2η σεζόν του στους Hawks πέτυχε 60 νίκες, παίζοντας εξαιρετικό μπάσκετ και κερδίζοντας το βραβείο του καλύτερου προπονητή. Με κύριο πρωταγωνιστή τον Αντετοκούνμπο και τους Middleton, Bledsoe, Brogdon, Lopez σε βοηθητικούς ρόλους το Milwaukee είναι σε θέση να πάει ένα βήμα παραπάνω. Ήρθε η ώρα να δούμε επιτέλους μετά τον Jason Kidd, πως θα προσεγγίσει το πρότζεκτ-Giannis ένας διαφορετικός (και πολύ πιο ικανός) head coach.

Δ.Β: Θυμάστε την περσινή αλλαγή κουλτούρας των Raptors; Μπορεί σαν αποτέλεσμα να μην ήταν κάτι το διαφορετικό, πελάτες του LeBron παρέμειναν, όμως το αισθητικό αποτέλεσμα ήταν εμφανέστατο. Συνδύασαν την πρώτη θέση της Ανατολής με μια από τις καλύτερες επιθέσεις της χρονιάς, για την οποία μεγαλύτερη ευθύνη θεωρείται πως έχει ο νέος προπονητής της ομάδας, Nick Nurse. Δεν είναι σίγουρο ότι θα πετύχει να πάει καλύτερα από τον προκάτοχό του, εάν όμως τα καταφέρει, τότε θα έχουμε δει κάτι ξεχωριστό τη φετινή σεζόν.

D.P: Η ευχή μου να αποκτήσουν επιτέλους τα ‘’Ελάφια’’ ένα σοβαρό προπονητή (και ένα καλό πεντάρι) εισακούστηκε. Ο Budenholzer, έχοντας κλείσει το κύκλο του στους Hawks, έρχεται στο Milwaukee για να διαχειριστεί ένα ρόστερ που δε ξέρουμε αν θα μπορέσει να παίξει το μπάσκετ που θέλει. Τα πρώτα δείγματα ωστόσο είναι ενθαρρυντικά. Οι Bucks φέτος θα σουτάρουν πολύ και καλά. Διαθέτουν τους παίκτες για να το κάνουν. Παράλληλα θα ανοίξουν διαδρόμους στον Γιάννη για να φτάσει σε μία ακόμα σεζόν σε επίπεδο MVP. Και εμείς θα απολαύσουμε τη δουλειά του κόουτς.

Δ.Χ: Αφιέρωσα ένα ολόκληρο κείμενο στους Knicks του David Fizdale, θα τον στηρίξω ξανά. Χωρίς να περιμένω να κάνουν κάτι ιδιαίτερο σε αποτελέσματα (playoffs ούτε απ’ έξω), πιστεύω πως θα βάλει άμεσα την κουλτούρα του και τη σκέψη του στο παιχνίδι των Knicks. Οι Νεoϋορκέζοι φέτος θα τρέχουν, θα παίζουν δυνατή άμυνα, θα σουτάρουν περισσότερο από την περιφέρεια σε σχέση με πέρυσι και συνολικά θα είναι μία fun-to-watch ομάδα. Αν όχι για όλους, σίγουρα για τους φίλους της και τους '’θαμώνες’’ του MSG. Όλα αυτά με το βλέμμα στο καλοκαίρι του ‘19 (με μία δυνατή λίστα από free agents) και την επιστροφή του Porzingis.

Ποιος παίχτης πιστεύετε ότι θα κάνει το ‘’μπαμ’’ στην καριέρα του και θα περάσει σε άλλο, ψηλότερο επίπεδο;

L.T: Ο Josh Richardson. Ήδη από πέρυσι ήταν ο καλύτερος παίκτης των Heat, αν και στα Play Off δεν διακρίθηκε. Ο πολυθεσίτης παίκτης κάνει ήδη πολλά πράγματα μέσα στο γήπεδο σε ικανοποιητικό βαθμό, όπως η άμυνα, όπου μάρκαρε τον καλύτερο περιφερειακό της αντίπαλης ομάδας και τα σουτ τριών πόντων. Στο τελείωμα της σεζόν πέρυσι, έδειξε να παίρνει αρκετές πρωτοβουλίες με την μπάλα στα χέρια και αυτό είναι το στοιχείο που θα ξεκλειδώσει το επόμενο επίπεδο. Ήδη στα παιχνίδια της pre season φάνηκε να παίρνει περισσότερες πρωτοβουλίες, ακόμα και σε σχήματα με τον Dragic. Με εντυπωσίασε η αποτελεσματικότητά του στα τρίποντα μετά από ντρίμπλα, κάτι που θα ανοίξει ακόμα περισσότερους χώρους μέσα στην ρακέτα για τον ίδιο. Πάντως δεν είναι τυχαίο ότι οι Heat αρνήθηκαν πεισματικά να τον συμπεριλάβουν στα ανταλλάγματα για τον Butler. Όπως λένε οι δημοσιογράφοι που παρακολουθούν την ομάδα, ο Pat Riley είπε ότι φέτος θα είναι η χρονιά του και λέω να τον ακολουθήσω.

Β.Ν: Ο John Collins. Στη φετινή φρέσκια ομάδα της Atlanta, ο Collins αναμένεται να έχει αναβαθμισμένο ρόλο. Ήδη από πέρυσι πήραμε μια γεύση για τις ικανότητές του: αποτελεσματικός κοντά στο καλάθι, πολύ ικανός ριμπάουντερ (ανανέωνε αρκετές επιθέσεις) και μεγάλο potential ως rim protector. Αναμένεται να πάρει χρόνο συμμετοχής τόσο ως PF όσο και ως C, ενώ όπως φάνηκε και στα παιχνίδια της preseason, φέτος θέλει να προσθέσει στο ρεπερτόριό του και το σουτάκι από μέση και μακρινή απόσταση, κάτι που αδιαμφισβήτητα θα δώσει νέα διάσταση στο παιχνίδι του. Μόλις βρεθεί η χημεία και με τον Trae Young θεωρώ πως θα επωφεληθεί ακόμη περισσότερο.

Δ.Β: Χμμ, o Myles Turner. Μετά από μία εξαιρετική sophomore χρονιά, o Turner έδειξε να επηρεάζεται από την αλλαγή προπονητή. Οι πρώτοι 3 μήνες ήταν δύσκολοι, με χαμηλά νούμερα, κακές εμφανίσεις κι έναν τραυματισμό στην αρχή του έτους που τον άφησε σχεδόν έναν μήνα εκτός. Από εκείνο το σημείο όμως και μετά, ήταν πολύ καλύτερος και πολύ πιο σταθερός σε όλα, με αποκορύφωμα τις εκπληκτικές εμφανίσεις του στην επική σειρά του πρώτου γύρου απέναντι στους Cavs. Εκεί έδειξε για πρώτη φορά πως μπορεί να έχει ένα σταθερό σουτ, παράλληλα με ένα τρομακτικό σώμα 211 εκατοστών και τεράστια άκρα. Επίσης είναι στην τελευταία χρονιά του συμβολαίου του. 

D.P: Ήμουν ανάμεσα στον Ingram και στον Gary Harris. Διάλεξα τον πρώτο, καθώς αποτελεί πιο ‘’τηλεοπτικό’’ όνομα. Ο νεαρός των Lakers ακούει από όταν πρωτομπήκε στη Λίγκα το όνομά του δίπλα σε αυτό του Kevin Durant, χάρη στις ομοιότητες τους (σωματικά κυρίως). Και ενώ δεν έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να σταθεί στο ύψος αυτής της (δύσκολης ομολογουμένως) σύγκρισης, όλα δείχνουν πως φέτος θα καταφέρει να κάνει το ‘’μπαμ’’. Ήδη από πέρυσι, όταν ανέλαβε χρέη δημιουργού η απόδοση του ανέβηκε. Το σουτ του έχει πλέον σταθεροποιηθεί και φέτος, έχοντας δίπλα του τρεις ιδιοφυείς μπασκετικά παίκτες, μπορεί να περάσει στο επόμενο επίπεδο. Το καλό που του θέλω δηλαδή, γιατί αποτελεί και το πουλέν μου στο fantasy.

Δ.Χ: O Aaron Gordon είναι έτοιμος να χτυπήσει την πόρτα του all-star (και γιατί όχι και superstar) επιπέδου. Φέτος το καλοκαίρι δούλεψε πολύ, το κορμί του δείχνει πιο ‘’στεγνό’’ και πιο γυμνασμένο από ποτέ, η εκρηκτικότητά του είναι στα ύψη, βελτίωσε πολύ το χειρισμό του, αλλά και το ρυθμό στο σουτ από την περιφέρεια (ήδη στα πρώτα φιλικά έδειξε πολύ άνετος στο τρίποντο). Ο Gordon φέτος το καλοκαίρι ανανέωσε με τους Magic, πληρώθηκε καλά (84 εκατομμύρια για 4 χρόνια) και πιστεύω πως θα δείξει και στο παρκέ πως είναι ο καλύτερός τους παίχτης και ένας από τους καλύτερους στην Ανατολή. Αρκεί και οι Magic να μην του κλείνουν το δρόμο, με περίεργα σχήματα με αυτόν στο 3 και Bamba-Vucevic στη frontline.

Τέλος, ποιο είναι το ‘’hot take’’ σας, μία τραβηγμένη πρόβλεψη για τη φετινή σεζόν;

L.T: Οι Charlotte Hornets θα μπουν στα Play Off. Η αλήθεια είναι ότι βλέποντας λίγο τα highlight από την pre season ακούω ήδη τους Δημήτρηδες να γελάνε με την πάρτη μου, αλλά θα εμείνω στην απόφασή μου. Καταρχήν έφυγε ο Howard και αυτό από μόνο του είναι θετικό για την ομάδα. Ο Borego φαίνεται ήδη να κάνει κάποια αυτονόητα που δεν γινόντουσαν πέρυσι, δηλαδή να στείλει στον πάγκο τον Michael Kidd-Gilchrist και να ξεκινάει με ένα ορθολογικό σχήμα (Kemba, Lamb, Batum, Williams, Zeller). Στον πάγκο η έλευση του Parker θα δώσει εμπειρία, ο Monk ήδη από το φινάλε της προηγούμενης χρονιάς δείχνει ότι θα έχει ρόλο ως ο Jamal Crawford των φτωχών και το δίδυμο Hernangomez, Kidd-Gilchrist θα είναι μια χαρά απέναντι στις δεύτερες πεντάδες των αντιπάλων. Αυτός που περιμένω να κάνει τη διαφορά από τους αναπληρωματικούς, είναι ο Miles Bridges. Ο πρώην Spartan είναι έτοιμος σωματικά για το ΝΒΑ και ήδη έχει βάλει καινούριες κινήσεις στο παιχνίδι του. Στα μέχρι τώρα ματς που τον είδα μου φάνηκε πολύ καλύτερος στα drive και ενώ στο κολέγιο βασιζόταν στη δύναμη και στα άλματα με τα δύο πόδια, στα μέχρι τώρα φιλικά έδειξε πολύ μεγαλύτερη ευελιξία και πολλά τελειώματα με άλμα από το ένα πόδι. Λεπτομέρειες θα μου πείτε, αλλά κι αυτές κάνουν τη διαφορά.

Β.Ν: Οι Boston Celtics θα πάρουν το πρωτάθλημα (ή είναι hot το take ή δεν είναι). Την περυσινή σεζόν έφτασαν ένα βήμα μακριά από την παρουσία στους τελικούς με πρωταγωνιστές τον Tatum, τον Brown και τον Rozier. Φέτος εφόσον οι Irving και Hayward είναι υγιείς υπάρχει το απαιτούμενο star quality που θα οδηγήσει την ομάδα μέχρι το τέλος της διαδρομής. Το μεγαλύτερο ατού της ομάδας βρίσκεται στον πάγκο. Ο Stevens ξέρει να παίρνει από τους παίκτες του το 101% (ακούγεται κλισέ, αλλά είναι πλέον πολλά τα παραδείγματα). Αν το καταφέρει και με αυτό το –αδιαμφισβήτητα γεμάτο-ρόστερ, ο δρόμος είναι ορθάνοικτος.

Δ.Β: Οι Lakers δε θα μπουν στα playoffs. Ναι ξέρω, είναι μεγάλη αγορά, πήραν τον LeBron, ο Ingram είναι πολύ βελτιωμένος κλπ. Μιλάμε για τη Δύση, εκεί που οι Pelicans με τον Anthony Davis στην τρομακτικότερη κατάσταση της καριέρας του, οι Thunder με τον Russell Westbrook να γράφει triple double στους μέσους όρους του κι οι πιο γεμάτοι Timberwolves όλων των εποχών, δυσκολεύτηκαν να μπουν στην πρώτη οκτάδα. Οι Nuggets δεν μπήκαν καν. Το καθημερινό ματς του LeBron δεν είναι πια απέναντι σε ομάδες που κάνει ‘’μπου’’ και τρομάζουν, όπως οι Knicks, οι Hornets κι οι Pistons. Είναι οι Jazz, οι Clippers κι οι Mavericks. To περσινό yolo στην άμυνα κι οι άγριες ματιές στους συμπαίκτες δεν αρκούν. Παίκτες όπως ο Michael Beasley, o Lance Stephenson κι ο JaVale McGee δεν έχουν την δυνατότητα να κάνουν τα συνηθισμένα λάθη. Ακόμη κι ένα σερί 8-10 νικών μπορεί να μην είναι αρκετό. Είπαμε, η Δύση είναι Άγρια.

D.P: Με τη φυγή του LeBron από την Ανατολή, όλα δείχνουν πως ο δρόμος προς τους Τελικούς της Ανατολής άνοιξε διάπλατα για Celtics και Sixers. Και αν οι πρώτοι είναι όντως το απόλυτο φαβορί για να πάνε μέχρι και τους Τελικούς, η ομάδα της Philadelphia δεν μου γεμίζει το μάτι. Ο Simmons θα κυριαρχήσει για ακόμα μία χρονιά στη regular season, αλλά η πλήρης ανικανότητα του στο σουτ πιστεύω θα στοιχίσει στα playoffs απέναντι σε ομάδες όμως οι Pacers, οι Bucks και οι Raptoχαχαχαχ. Τέλος ο Fultz, παρά το γεγονός ότι δούλεψε αρκετά το σουτ του, δείχνει να μην έχει ξεπεράσει ακόμα τα συμπλέγματά του. Ταβάνι το second round για εμένα.

Δ.Χ: O Rudy Gay θα παίξει ξανά σε all-star επίπεδο και οι Spurs θα έχουν το δικό τους big-3, με Aldridge και DeRozan. Στα 32 του είναι πιο ώριμος από ποτέ, πλήρως υγιής μετά από χρόνια, η αθλητικότητά του είναι σε πολύ καλά επίπεδα, ενώ στην preseason έδειξε και άνεση στο τρίποντο. Η έλευση του (καλού του φίλου) DeMar DeRozan δείχνει να βάζει φτερά στα πόδια ενός παίχτη που πάντα είχε καλά νούμερα (μετά τη rookie season του, μόνο πέρυσι έκανε χρονιά με λιγότερους από 17 πόντους μ.ο.), αλλά είτε δεν ήταν υγιής, είτε ‘’ξοδευόταν’’ στο χάος του Sacramento. Η γεμάτη σταρ Δύση δε θα του δώσει τη δυνατότητα για το πρώτο του all-star game, είμαι σίγουρος γι’ αυτό, αλλά υπάρχει ζωή στον πλανήτη Rudy Gay.