Κάτι λιγότερο από δύο εβδομάδες πριν, σε μία από τις ομαδικές του Basketball Guru, συζητούσαμε για τις προσδοκίες μας από τον φετινό Παναθηναϊκό, που ως εκείνο το σημείο είχε δεν είχε μία πεντάδα παίκτες να παρατάξει. Είχε υπογράψει μεν τον Λούκα Βιλντόσα και έναν από τους τρεις κορυφαίους σέντερ πέρυσι, τον Ματίας Λεσόρ, αλλά ήταν γυμνός σε όλο το υπόλοιπο ρόστερ. Σήμερα, οι πράσινοι έχουν ολοκληρώσει προς στιγμήν εννιά μεταγραφές (θυμηθήκαμε εποχές Χενκ Τεν Κάτε) και οι αρκετοί φίλαθλοι του κοιτούν αεροπορικά προς Βερολίνο για το τελευταίο τριήμερο του Μαγιού του 2024. Όνειρα θερινής νυκτός θα πω εγώ.

Η αλήθεια είναι ότι το συγκεκριμένο κείμενο το είχα ξεκινήσει διαφορετικά. Μέχρι που έφτασε στα χέρια μου η φωτογραφία που κοσμεί πάνω-πάνω τη σελίδα. Οι περισσότεροι και όχι άδικα θα αναγνωρίσετε τον Εργκίν Αταμάν. Ναι, είναι φωτό από τους πανηγυρισμούς μετά την από κάθε άποψη ιστορική πρόκριση της Εφές την Πρωτομαγιά κόντρα στη Μπαρτσελόνα. Η συγκεκριμένη φωτό όμως ήταν αρκετή προκειμένου να ανάψει μία φωτιά που δεν θα σβήσει παρά μόνο το βράδυ της 17^ης Μαίου στη Βιτόρια αν και εφόσον η Φενέρ νικήσει την Εφές. Γιατί αν συμβεί το αντίθετο, όλους εμάς που θα βρεθούμε με το καλό εκεί μας περιμένουν αξέχαστες στιγμές. Και εξηγώ...

Ως γνωστόν, η Αναντολού Εφές είναι η πιο βελτιωμένη ομάδα της φετινής Ευρωλίγκα. Βρίσκεται στην τέταρτη θέση με ρεκόρ 7-2, έχει πάρει τις νίκες που χρειάζεται ένα φαβορί για τετράδα (δηλαδή τα εκτός έδρας με μεσαίας ή χαμηλής δυναμικότητας αντιπάλους) και δείχνει να έχει αφήσει πίσω της την αλλοπρόσαλη εποχή Περάσοβιτς, η οποία γέμισε το σύνολο με αγαρμποσύνη και μόνο. Δεν ξέρω αν θυμάστε πώς έπαιζαν οι Τούρκοι τότε, στην καλύτερη τους έκδοση. Είχαν σούπερ αθλητικούς πλάγιους (Μπράουν, Χάνικατ, Tόμας, Οσμάν), τον Ντάνστον, τον Γκρέιντζερ και τον Πολ και το μοτό τους ήταν τρέξιμο, σουτ από όπου να ναι και "ολοι μαζί στο επιθετικό ριμπάουντ". Πήγε σχετικά οκ, αλλά όταν ο Περάσοβιτς προσπάθησε να υποστηρίξει αυτή την "συγχρονη" συνταγή με άλλους παίκτες, το αποτέλεσμα ήταν ένα αγωνιστικό έκτρωμα, που μοιραία κατέληξε στα χέρια του προπονητή-μετρ του σαματά και των αποβολών, Εργκίν Αταμάν. Παίρνοντας την Εφές στη μέση της χρονιάς, ο Αταμάν τα πήγε ακόμη χειρότερα και ευτυχώς ήρθε το καλοκαίρι.