Η αγωνιστική περίοδος για τη διοργάνωση της Ευρωλίγκα τελείωσε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και συνάμα τον πιο δίκαιο, όσο είναι ορθό να χρησιμοποιούμε τον συγκεκριμένο όρο στον αθλητισμό. Η ομάδα που ήταν σταθερά επί μια τριετία στο κορυφαίο επίπεδο, κατέκτησε το τρόπαιο με κορυφαίο όλων, τον Vasilije Micic. Έτσι μετά την κατάκτηση τόσο του διπλού βραβείου MVP, τόσο της κανονικής περιόδου όσο και του φάιναλ φορ της Κολωνίας, το επόμενο στάδιο μοιάζει να είναι ένα. Αυτό της μετακόμισης στο ΝΒΑ και στους Thunder, οι οποίοι απέκτησαν τα δικαιώματά του από τους Sixers στο πλαίσιο της ανταλλαγής που οδήγησε τον Al Horford και τον Γάλλο Theo Maledon στην Oklahoma. Έτσι η ιστορία μοιάζει να είναι έτοιμη να επαναληφθεί , όπως και το 2018. Eκείνη τη σεζόν, ο παίχτης που ήταν ο νικητής και των δύο βραβείων, ο Luka Doncic μετακόμισε στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού με το πέρας της σεζόν.

Ως γνωστόν, η Αναντολού Εφές είναι η πιο βελτιωμένη ομάδα της φετινής Ευρωλίγκα. Βρίσκεται στην τέταρτη θέση με ρεκόρ 7-2, έχει πάρει τις νίκες που χρειάζεται ένα φαβορί για τετράδα (δηλαδή τα εκτός έδρας με μεσαίας ή χαμηλής δυναμικότητας αντιπάλους) και δείχνει να έχει αφήσει πίσω της την αλλοπρόσαλη εποχή Περάσοβιτς, η οποία γέμισε το σύνολο με αγαρμποσύνη και μόνο. Δεν ξέρω αν θυμάστε πώς έπαιζαν οι Τούρκοι τότε, στην καλύτερη τους έκδοση. Είχαν σούπερ αθλητικούς πλάγιους (Μπράουν, Χάνικατ, Tόμας, Οσμάν), τον Ντάνστον, τον Γκρέιντζερ και τον Πολ και το μοτό τους ήταν τρέξιμο, σουτ από όπου να ναι και "ολοι μαζί στο επιθετικό ριμπάουντ". Πήγε σχετικά οκ, αλλά όταν ο Περάσοβιτς προσπάθησε να υποστηρίξει αυτή την "συγχρονη" συνταγή με άλλους παίκτες, το αποτέλεσμα ήταν ένα αγωνιστικό έκτρωμα, που μοιραία κατέληξε στα χέρια του προπονητή-μετρ του σαματά και των αποβολών, Εργκίν Αταμάν. Παίρνοντας την Εφές στη μέση της χρονιάς, ο Αταμάν τα πήγε ακόμη χειρότερα και ευτυχώς ήρθε το καλοκαίρι.