Ωστόσο, δεν είναι λίγοι αυτοί που μετά από το σύντομο ή πολύχρονο πέρασμα τους από την καλύτερη λίγκα του πλανήτη , επέστρεψαν στα ‘’πάτρια εδάφη’’ της Ευρωλίγκα, ακολουθώντας το αντίθετο δρομολόγιο. Θα δούμε λοιπόν, η καλύτερα θα θυμηθούμε, δέκα περιπτώσεις Ευρωπαίων παικτών που είχαν κάνει το ‘’μεγάλο άλμα’’ για το ΝΒΑ, αλλά γύρισαν στην Ευρώπη, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους, και θα αγωνίζονται (και) φέτος στα μέρη μας. Η αντίστροφη μέτρηση είναι ασφαλώς άτυπη, έτσι για την φάση.
10. Πέρο Αντιτς
Ο Σκοπιανός πάουερ φόργουορντ, έπειτα από αρκετές μετακινήσεις κυρίως σε Ρωσία και Βουλγαρία κατέληξε στον Ολυμπιακό, με τον οποίο κατέκτησε δύο back-to-back Ευρωλίγκες, όντας ήδη ο κορυφαίος καλαθοσφαιριστής στη χώρα του. Το 2013 έγινε η έκπληξη, με τον 31χρονο τότε Άντιτς να μετακινείται στην Ατλάντα για λογαριασμό των Χοκς και να γίνεται ο πρώτος Σκοπιανός που πετυχαίνει κάτι τέτοιο. Την πρώτη του χρονιά με τα ‘’γεράκια’’ απέδωσε αρκετά καλά για τα στάνταρ, του έχοντας μέσο όρο 7 πόντους και 4.2 ριμπάουντ σε 18.5 λεπτά συμμετοχής. Την δεύτερη του χρονιά, ο Άντιτς παρουσίασε πτώση στα σε όλα σχεδόν τα στατιστικά του και οι Χοκς αποφάσισαν να μη του ανανεώσουν το συμβόλαιο, αναλογιζόμενοι και τα 32 του έτη. Η συνέχεια γράφτηκε… ‘’πολίτικα’’, καθώς ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς τον επέλεξε σαν μπακ-απ του Λουίτζι Ντατόμε και του Γιαν Βέσελι στη φροντ-λάιν της Φενερμπαχτσέ, και πράγματι αυτός ανταποκρίθηκε στο ρόλο που του δόθηκε, δίνοντας λύσεις με την εμπειρία του, παρά τον περιορισμό του χρόνου συμμετοχής του. Πέρυσι κατέκτησε και την τρίτη ευρωπαϊκή του κούπα με την τούρκικη ομάδα και πλέον αγωνίζεται στον Ερυθρό Αστέρα ως σταρ.
9. Κώστας Παπανικολάου
Μέχρι τα 23 του έτη είχε προλάβει να καθιερωθεί σε Ολυμπιακό και Εθνική Ελλάδος, εντυπωσιάζοντας αρκετές φορές με τις εμφανίσεις του και κάνοντας πολλούς μάνατζερ να τον ‘’λιγουρεύονται’’ από την άλλη άκρη του Ατλαντικού, ενώ είχε γίνει ήδη draft από τους Νικς το 2012. Με τους Πειραιώτες κατέκτησε δύο κύπελα Ευρωλίγκα, το 2012 και το 2013, όταν και αναδείχθηκε ο καλύτερος νέος παίκτης της διοργάνωσης. Η μεταγραφή του στη Μπαρτσελόνα, με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα Ισπανίας, ήταν απλά ο προθάλαμος για το ΝΒΑ και το Χιούστον. Ήδη από τις πρώτες μέρες εντυπωσίασε με την εργατικότητα του εντός κι εκτός παρκέ καθώς και για την ευστοχία στα σουτ τριπόντου. Ωστόσο η ατυχία τον χτύπησε, καθώς σ’ένα ματς κόντρα στους Τίμπεργουλβς τραυματίστηκε σοβαρά στο γόνατο. Το χτύπημα αυτό ουσιαστικά ‘’τελείωσε’’ την καριέρα του στο NBA, αφού ουδέποτε κατάφερε να φτάσει τις επιδόσεις που είχε πριν από αυτό, τελειώνοντας τη χρονιά με πολύ λιγότερα λεπτά συμμετοχής και 4.2 πόντους μέσο όρο. Η αληθεια είναι πως και εκείνος δυσκολεύτηκε κάμποσο να αναταποκριθεί στον τρόπο παιχνιδιού και καθώς ο Μακχέιλ γέμισε την ομάδα με φόργουορντ, μοιραία πήγε πίσω.
Η επόμενη σεζόν ξεκίνησε όπως ακριβώς τελείωσε, με τον Παπανικολάου να είναι σκιά του εαυτού του, τόσο στο Χιούστον όσο και στο Ντένβερ, οπου δόθηκε ως ανταλλαγή, Η αποδέσμευση ήρθε σαν φυσιολογικό επακόλουθο. Η επιστροφή του στο ΣΕΦ με τα ερυθρόλευκα αποδείχτηκε ευεργετική για αυτόν, με τον Παπ να ξαναβρίσκει τον εαυτό του και να αποτελεί έναν από τους βασικούς συντελεστές στην πορεία του Ολυμπιακού έως τον τελικό της Ευρωλίγκα.
8. Λουίτζι Ντατόμε
Ο Ντατόμε αποτελεί κλασικό φόργουορντ, με εξαιρετικό σουτ από μέση και μακρινή απόσταση, ευελιξία στην επίθεση και συμβολή ως μπαλαντέρ σε πολλά και διαφορετικά σχήματα. Αυτά τα χαρακτηριστικά έδειξε στις ομάδες που αγωνίστηκε στην Ιταλία, φτιάχνοντας το όνομα του με την ανάδειξη του σε MVP του ιταλικού πρωταθλήματος το 2013, αλλά και με την απόδοση του στα μπλε της Εθνικής Ιταλίας. Η πρόταση από Αμερική δεν άργησε να έρθει, με τον Ιταλό να μετακινείτα την επόμενη χρονιά στο Ντιτρόιτ για να παίξει στους Πίστονς . Το πέρασμα του δεν κρίθηκε ιδιαίτερα θετικό, καθώς δεν κέρδισε ποτέ την εμπιστοσύνη του προπονητή του, έχοντας 7 λεπτά μέσο όρο συμμετοχής και 2,4 πόντους την πρώτη του χρονιά. Ο χρόνος του μειώθηκε ακόμη περισσότερο τη δεύτερη, μέχρι τον Ιάνουάριο του 2015, όταν και ‘’τράβηξε’’ κατά Βοστώνη. Εκεί είδε τα ποσοστά και τους αριθμούςς του να ανεβαίνουν, χωρίς όμως να του χαρίσουν την παραμονή του στην λίγκα. Έτσι η πρόταση από τη Φενερμπαχτσέ ήρθε για να ‘’σώσει’’ την καριέρα του, με τον Σέρβο κόουτς Ομπράντοβιτς να του δίνει σημαντικό ρόλο στο rotation, προσφέροντας του λεπτά και στις δυο θέσεις των φόργουορντ. Στην πρώτη του χρονιά στην Ευρωλίγκα ήταν ‘’εκρηκτικός’’ έχοντας 12.4 πόντους και 4.4 ριμπάουντ. Την επόμενη σεζόν κινήθηκε σε πιο ρηχά νερά, αλλά κατέκτησε το τρόπαιο και κέρδισε ένα νέο συμβόλαιο με την ομάδα της Κωνσταντινούπολης.
7. Νικ Καλάθης
Ο φετινός ηγέτης του Παναθηναϊκού επιλέχτηκε από τους Μέμφις Γκρίζλις για να καλύψει τη θέση του point guard πίσω από τον Μάικλ Κονλει, εξαργυρώνοντας την εξαιρετική χρονιά που έκανε με τη φανέλα της Λοκομοτίβ Κουμπάν, με την οποία κατέκτησε το Eurocup και τον τίτλο του MVP της διοργάνωσης, ενώ ήταν και ο κορυφαίος στις ασίστ. Είχαν προηγηθεί τέσσερις σεζόν-σχολείο για τον Νικ, στις οποίες έπαιξε μαζί με κορυφαίους παίκτες σε Παναθηναϊκό και Εθνική Ελλάδος, σεζόν που τον έκαναν καλύτερο και πιο… ’’μυαλωμένο’’, καθώς κατέκτησε δύο ευρωλίγκες και ένα χάλκινο στο ευρωμπάσκετ το 2009.
Ο Καλάθης έκανε το μεγάλο βήμα στους Γκρίζλις τo 2013, όπου είχε συμπαίκτη τον Κώστα Κουφό. Πήρε χρόνο συμμετοχής, κάνοντας αθόρυβη δουλειά στην άμυνα και δίνοντας πολύτιμες ανάσες στον βασικό πλέι μέικερ αξιόπιστα, έχοντας κατά μέσο όρο στο πρωτάθλημα 4.6 πόντους και 2.7 ασίστ στα δυο χρόνια που αγωνίστηκε. Παρόλα αυτά οι Γκρίζλις (ίσως και λόγω της ποινής που επιβλήθηκε στον Νικ για χρήση απαγορευμένων ουσιών), αποφάσισαν να τον αφήσουν ελεύθερο κι έτσι ανοίχτηκε ο δρόμος της επιστροφής στο ‘’τριφύλλι’’, αυτή τη φορά με ηγετικό ρόλο. Στη δεύτερη θητεία του έως τώρα στο ΟΑΚΑ έχει κατακτήσει δύο κύπελλα Ελλάδος και ένα πρωτάθλημα, κάνοντας περσι το νταμπλ. Ο ίδιος αναδείχτηκε πολυτιμότερος παίκτης της basket league Α1 και είναι αυτός που κλήθηκε να αναπληρώσει τον Δημήτρη Διαμαντίδη στην αρχηγία το προηγούμενο καλοκαίρι. Μέχρι πριν κάποιες μέρες...
6. Αλεξέι Σβεντ
Από πολύ μικρός (18 χρονών) αγωνιζόταν στο κορυφαίο επίπεδο σε μια από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης, στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Μέχρι το 2009 αποκόμιζε εμπειρίες, έχοντας συμπαίκτες κορυφαίους καλαθοσφαιριστές, αλλά με λίγο χρόνο συμμετοχής. Το μεγάλο ξεπέταγμα το έκανε στη Ντιναμό Μόσχας σαν δανεικός το 2009, σημειώνοντας 11 πόντους μέσο όρο στο Eurocup και συστήνοντας τον εαυτό του στο παγκόσμιο μπασκετικό στερέωμα. Ακολούθησαν δυο ακόμη χρόνια στην ΤΣΣΚΑ, όπου η αποόδοση του ανέβηκε, με αποκορύφωμα τη σεζόν 2011-2012 στην οποία λογιζόταν ως βασικό ‘’γρανάζι στη μηχανή’’ των Μοσχοβιτών. Ήταν η χρονιά που καταξίωσε τον Ρώσο γκαρντ και προσέλκυσε το ενδιαφέρον πολλών ομάδων του NBA, με την μπίλια να κάθεται στη Μινεσότα. Εκεί σαν ρούκι έκανε μια αξιόλογη σεζόν, με καλά ποσοστά ευστοχίας και με 8.6 πόντους και 3.7 ασίστ μέσο όρο. Η δεύτερη του χρονιά δε θύμιζε σε τίποτα την πρώτη και εξανάγκασε του ‘’λύκους’’ να τον ανταλλάξουν στους Φιλαδέλφεια 76ερς. Από κει και πέρα ακολούθησε μια περίοδος συνεχών ‘’μετακομίσεων’’ (Ρόκετς τον Δεκέμβριο, Νικς τον Φεβρουάριο) χωρίς να καταφέρει στεριώσει πουθενά.
Η επιστροφή στην Ευρώπη ήταν μονόδρομος και το έκανε για την Χίμκι, όπου πήρε το ρόλο του σούπερσταρ. Εκεί εκτόξευσε τα στατιστικά του, τόσο την σεζόν 2015-2016 όσο και πέρυσι στο Eurocup, όπου και κέρδισε τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη της διοργάνωσης. Eχει το ακριβότερο συμβόλαιο στην φετινή Ευρωλίγκα.
5. Σερχι Ροντρίγκεθ
Είναι ο μόνος στη λίστα που δεν επέστρεψε μόνο μια φορά από το NBA, αλλά δύο. Από το 2003, όπου 17χρονος ακόμη αγωνιζόταν στην Εστουδιάντες στην Ισπανία, είχε δείξει το πλούσιο ταλέντο του, ενώ τις δύο επόμενες σεζόν εδραιώθηκε στην ομάδα, κάνοντας εξαιρετικές εμφανίσεις σε ισπανική λίγκα και ευρωπαϊκά κύπελλα. Είχε 8.2 πόντους και 4.7 ασίστ τη σεζόν 2005-2006, σε ηλικία 20 ετών! Μετά από αυτό η μετακίνηση ήταν δεδομένη και έγινε… υπερατλαντική για χάριν των Πόρτλαντ Μπλέιζερς, οι οποίοι τον απέκτησαν από τους Φίνιξ Σανς, που αρχικά τον είχαν επιλέξει στο draft. Εκεί έμεινε για τρία χρόνια, όπου κινήθηκε σε ρηχά νερά, με μέτρια για τις περγαμηνές του στατιστικά και απόδοση. Έτσι το 2009 μετακινήθηκε στο Σακραμέντο για τους Κινγκς και τον Φεβρουάριο της ίδιας σεζόν στους Νικς. Φάνηκε να βρίσκει και πάλι τα πατήματα του, ωστόσο το καλοκαίρι του 2010 δεν μπόρεσε να αρνηθεί το τριετές συμβόλαιο που του προσέφερε η Ρεάλ Μαδρίτης.
Με την επιστροφή στην πατρίδα του ο Σέρχιο ξεσάλωσε, κάνοντας εξαιρετικές σεζόν, με καλύτερη αυτή του 2014, όταν και σημείωνε 12.7 πόντους, μοιράζοντας 6.7 ασίστ. Κέρδισε το παράσημο του MVP της Ευρωλίγκα, ενώ κατέκτησε και το τρόπαιο την επόμενη χρονιά. Η εξαιρετική συνεργασία που είχε με τον έτερο γκαρντ της ‘’βασίλισσας’’, Σέρχιο Γιουλ, καθώς και με τον προπονητή Πάμπλο Λάσο, τερματίστηκε τον Ιούλιο του 2016, όταν και ο Σερχι αποφάσισε να ξαναδοκιμάσει την τύχη του στο κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη, με τη φανέλα των Φιλαδέλφεια 76ερς. Εκεί φάνηκε η ωριμότητα του και η βελτίωση του σε σχέση με τη πρώτη θητεία του, με αξιοσημείωτους αριθμούς ( 7.8 πόντους 5.1 ασίστ). Παρόλα αυτά, πριν από ένα μήνα επέλεξε να αφήσει για δεύτερη φορά το NBA, κάνοντας αποδεκτή την πρόταση της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, για να αντικαταστήσει τον Μίλος Τεόντοσιτς στη θέση του πόιντ γκαρντ. Οι Σίξερς άλλωστε, έχουν από φέτος τους Σίμονς και Φουλτς.
4. Νάντο Ντε Κολό
Ο Ντε Κολό θεωρείται σήμερα ένας εκ των κορυφαίων γκαρντ στο ευρωπαϊκό επίπεδο, έχοντας τα χαρακτηριστικά ενός ηγέτη που μπορεί να κουβαλήσει μια ομάδα στους ώμους του. Η ποιότητα του έγινε φανερή κατά τη θητεία του στη γαλλική Σολέ και κυρίως στη Βαλένθια, στις οποίες αγωνίστηκε από τρία χρόνια. Η πρόοδος του χρόνο με το χρόνο ήταν εντυπωσιακή, ενώ είχε ήδη λάβει πρόσκληση το 2008 να φορέσει τη φανέλα της Εθνικής Γαλλίας, ελλείψει των μεγάλων NBAερς που δε θα έδιναν το παρών. Ο Γάλλος παίκτης πήρε την μεγάλη απόφαση να διεκδικήσει μια θέση στο NBA το 2012, κάτι που αποτελούσε διακαή πόθο του, αφού το ίδιο είχε επιχειρήσει το 2008 και το 2009 χωρίς αποτέλεσμα. Η κλάση του και οι αδιαμφισβήτητες ικανότητες του σε σουτ, δημιουργία και υψηλό μπασκετικό IQ δε θα μπορούσαν να μείνουν απαρατήρητες από τον έμπειρο Γρεγκ Πόποβιτς, ο οποίος πρότεινε στους Σαν Αντόνιο Σπερς να τον επιλέξουν στο δεύτερο γύρο του draft, ως τρίτο πλέι μέικερ πίσω από τον τρομερό Τόνυ Πάρκερ και τον Πάτι Μιλς.
Την πρώτη χρονιά ο Ναντο ταλαντευόταν μεταξύ D-league και NBA, έχοντας στο ενεργητικό του 3.8 πόντους στους Σπερς, αλλά παίρνοντας γεύση από τους τελικούς του NBA, κόντρα στους Μαϊάμι Χιτ του Λεμπρόν Τζέιμς. Τη χρονιά που ακολούθησε τα στατιστικά του παρέμειναν σχεδόν τα ίδια, όπως και η απόδοση του στο παρκέ με αποτέλεσμα να σταλεί στους Τορόντο Ράπτορς, όπου δεν παρουσίασε σημαντική βελτίωση. Οι μετοχές στο μπασκετικό χρηματιστήριο είχαν αρχίσει να πέφτουν και η πρόταση της ΤΣΣΚΑ ήταν κάτι σαν ‘’μάνα εξ ουρανού’’. Ο Ντε Κολό δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη και τις τρεις σεζόν που αγωνίστηκε έκανε παπάδες, με συγκλονιστικά στατιστικά έκαναν το NBA μια κακή παρένθεση. Τη σεζόν 2015-2016 κατέκτησε την Ευρωλίγκα για πρώτη φορά και αναδείχθηκε ο πολυτιμότερος παίκτης της κανονικής διάρκειας και του final four, κάνοντας την παραγωγική σεζόν της καριέρας του ( 19.4 πόντοι, 5 ασίστ).
3. Ρούντι Φερνάντεθ
Ο Ισπανός φόργουορντ αποτελεί έναν εκ των καλύτερων παικτών στην ιστορία της Εθνικής Ισπανίας και μέλος της χρυσής φουρνιάς των φούριας ρόχας. Ξεκίνησε την καριέρα του στην ισπανική Μπανταλόνα, στην οποία έμεινε μέχρι το 2008, βγάζοντας μάτια με τις εξαιρετικές του εμφανίσεις και κεντρίζοντας το ενδιαφέρον πολλών μεγάλων ομάδων εντός και εκτός Ευρώπης. Με τη Μπανταλόνα είχε συμμετοχές τόσο στην ACB, όσο και στο Eurocup, αποκτώντας πολύτιμες εμπειρίες, ενώ είχε ήδη κληθεί στην Εθνική Ισπανίας το από το 2001 σε ηλικία μόλις 16 ετών. Η τελευταία του χρονιά στην Ισπανία ήταν η πιο παραγωγική για αυτόν, καθώς είχε 21.2 πόντους μέσο όρο. Σαν φυσικό επακόλουθο εισήλθε στο μαγικό κόσμο του ΝΒΑ το καλοκαίρι του 2007 στη θέση 24 του draft, αγωνιζόμενος με τη φανέλα των Πόρτλαντ Μπέιζερς. Εκεί ο Ισπανός καθιερώθηκε σαν έκτος παίκτης, δίνοντας υπερπολύτιμες λύσεις από τον πάγκο, κάτι που μαρτυράν οι 9.1 πόντοι μέσο όρο σε 24.1 λεπτά συμμετοχής στα τρία χρόνια παραμονής του. Το Σεπτέμβριο του 2011 υπέγραψε για λιγότερο από ένα μήνα στη Ρεάλ, προκειμένου να μην μείνει άνεργος κατά τη διάρκεια του lockout στο ΝΒΑ. Όταν αυτό έληξε, ο Ρούντι βρήκε συμβόλαιο στους Ντένβερ Νάγκετς για έναν χρόνο, πριν γίνει και πάλι κάτοικος Μαδρίτης το επόμενο καλοκαίρι.
Ο Φερνάντεθ δικαίωσε πολύ άμεσα τους ιθύνοντες της ‘’βασίλισσας’’, που τον έκαναν τότε τον πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη στην Ευρώπη, κάνοντας εκπληκτικές σεζόν, συνθέτοντας ένα φοβερό τρίδυμο κυριαρχίας μαζί με τους δύο Σέρχιο, Γιουλ και Ροντρίγκεθ. Μαζί τους έφτασε στον τελικό της Ευρωλίγκας τρεις διαδοχικές φορές. Τα τελευταία χρόνια η απόδοση μαζί με τα στατιστικά του υποχωρούν σταδιακά, δείγμα και της μεγάλης μπασκετικής ηλικίας του. Κάποιοι τραυματισμοί έχουν παίξει σίγουρα τον ρόλο τους.
2. Βίκτορ Χριάπα
Έχει συνδέσει το όνομά του με τη ΤΣΣΚΑ Μόσχας, με την οποία έχει αγωνιστεί για 14 χρόνια και έχει κατακτήσει αμέτρητους τίτλους. Λίγοι, ωστόσο, θυμούνται το πέρασμα του από τις υπόλοιπες ομάδες της καριέρας του, στις οποίες ανήκουν και ομάδες του NBA. Πριν καταλήξει στην Αμερικανική Λίγκα, ο Ρώσος φόργουορντ αγωνίστηκε σε Χίμικ Ένγκελς και Σαράτοφ, κάνοντας με τις εμφανίσεις του την ΤΣΣΚΑ να ασχοληθεί με την περίπτωση του και, εν τέλει, να τον αποκτήσει το 2002 . Παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο Χριάπα πήρε χρόνο συμμετοχής σε Ευρωλίγκα και Ρωσικό πρωτάθλημα επί δυο χρόνια, ανταποκρινόμενος τέλεια στο υψηλότερο επίπεδο. Η σωματοδομή του και το αρχοντικό του στιλ στο παιχνίδι τον έφεραν το καλοκαίρι του 2004 στην 22η επιλογή του draft κι από κει στο Πόρτλαντ.
Με τους Μπλέιζερς, άργησε να προσαρμοστεί στα δεδομένα του NBA, έχοντας πάντως στη διάθεση του και δεύτερη χρονιά να δείξει την αξία του. Και πράγματι, την επόμενη σεζόν ο Χριάπα βελτιώθηκε και τελείωσε το πρωτάθλημα με 5.8 πόντους και 4.4 ριμπάουντς σε 21.6 λεπτά συμμετοχής μέσο όρο. Παρόλα αυτά, οι Μπλέιζερς έκριναν σωστότερο να ανταλλαχθεί παρέα με τον Τάιρους Τόμας στους Μπουλς για τον Λαμάρκους Όλντριτζ, μια κίνηση που αποδείχθηκε κερδοφόρα για το Πόρτλαντ. Στο Σικάγο ο Ρώσος πέρασε την χειρότερη περίοδο της καριέρας του, καταδικασμένος να αγωνιστεί σε μόνο 42 παιχνίδια σε ενάμιση χρόνο και, τελικά, να αποδεσμευτεί τον Φεβρουάριο του 2008.
Τότε τον περίμενε η μεγάλη του αγάπη, ΤΣΣΚΑ Μόσχας, με την οποία υπέγραψε συμβόλαιο διάρκειας τεσσεράμισι χρόνων, και τότε η ιστορία… γράφτηκε αλλιώς. Με τους Μοσχοβίτες κατέκτησε δύο φορές την Ευρωλίγκα (2008,2016) και 10 πρωταθλήματα Ρωσίας, κάνοντας σύνθετη δουλειά στο γήπεδο. Προσέφερε τόσο σε σκορ όσο και σε άμυνα, αποτελώντας τον ακρογωνιαίο λίθο της ομάδας. Ενδεικτικά σε 12 σεζόν και 224 ματς με τη φανέλα της ‘’ομάδας του στρατού’’ έχει 6.3 πόντους, 4.7 ριμπάουντ και 2.4 ασίστ και φέρει τον τίτλο του αρχηγού της ομάδας. Πρόσφατα υπέγραψε νέο συμβόλαιο 1+1 παρά τα 35 του χρόνια.
1. Βασίλης Σπανούλης
Στην κορυφή της λίστας δε θα μπορούσε να είναι άλλος από τον Βασίλη Σπανούλη, ο οποίος έχει γράψει ιστορία στην Ευρώπη και θεωρείται ως ένας από τους καλύτερους γκαρντ στην ιστορία της Ευρωλίγκα. Ωστόσο, αποτελεί και τον παίκτη με τη χειρότερη πορεία στο NBA από τους προαναφερθέντες της λίστας. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Ο Λαρισαίος γκαρντ εξαργύρωσε τις πολύ θετικές εμφανίσεις στον Κεραυνό και στον ΓΣ Λάρισας, παίρνοντας μεταγραφή στο Μαρούσι, εκεί όπου συναντήθηκε για πρώτη φορά με τον δάσκαλό του, Παναγιώτη Γιαννάκη. Από το 2003 κι έπειτα, ο V-Span κέρδισε την εμπιστοσύνη του προπονητή του ενώ η σεζόν 2004-2005, στην οποία είχε 15.5 πόντους σε 29.2 συμμετοχής σε Α1 και Eurocup, του έδωσε το δικαίωμα να αγωνιστεί με την πράσινη φανέλα του Παναθηναϊκού.
Στην πρώτη του χρονιά με το ‘’τριφύλλι’’ συνέχισε να εντυπωσιάζει, ενώ η φανταστική του παρουσία στο Μουντομπάσκετ του 2006, στο οποίο κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο με την Εθνική Ελλάδος και γεύτηκε τη χαρά της νίκης κόντρα στους ανίκητη team USA, ήταν το ‘’κερασάκι στην τούρτα’’. Το Σεπτέμβριο μετακόμισε στο Χιούστον για να αγωνιστεί στους Ρόκετς κάνοντας, ωστόσο, μια καταστροφική’σεζόν με 2.2 πόντους μέσο όρο σε μόλις 8.8 λεπτά συμμετοχής. Ο Σπανούλης δεν είχε την υπομονή να ψάξει για κάποιο συμβόλαιο στο NBA και (μέσω των Σπερς!) επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου φόρεσε ξανα τη φανέλα του Παναθηναϊκού (2007-2010) και εκείνη του Ολυμπιακού (2010 έως σήμερα). Κατέκτησε τρεις φορές την Ευρωλίγκα και στέφθηκε επτά φορές πρωταθλητής Ελλάδας. Παράλληλα, έχει στο ενεργητικό του τρεις τίτλους MVP του final 4 κι έναν της κανονικής διάρκειας, έχει μπει τρεις φορές στην κορυφαία πεντάδα της διοργάνωσης, ενώ είναι δεύτερος σε ασίστ και σε πόντους στην ιστορία της. Ίσως, τελικά, η απόφαση του ‘’Kill Bill’’ να αφήσει το NBA τόσο νωρίς να ήταν η καλύτερη που θα μπορούσε να πάρει, βάσει των επιτευγμάτων του αργότερα.
Σημείωση: Tα στατιστικά των παικτών σε Ευρώπη και Αμερική αντλήθηκαν από το basketball-reference.
