Η πεμπτουσία του μπάσκετ είναι και θα είναι το καλάθι. Το «χλατς» που κάνει η μπάλα όταν καταλήγει στο διχτάκι. Θαυμάζουμε μεγάλους σκόρερς ικανούς να κερδίσουν ένα παιχνίδι μόνοι τους. Στο κείμενο θα ασχοληθούμε με τον τελευταίο, ίσως, μεγάλο «μπόμπερ» των ευρωπαϊκών γηπέδων, τον Keith Langford. Μεταξύ άλλων, προσπαθούμε επίσης να δώσουμε απάντηση σε κάποια σημαντικά ερωτήματα για την καριέρα του με τα μέχρι τώρα πεπραγμένα του από τα κολεγιακά του χρόνια έως και σήμερα.

Η αλήθεια είναι ότι ελάχιστες φορές γράφω κάποιο κομμάτι που έχει σχέση με το μπάσκετ και δεν έχει καθόλου ανάλυση. Σήμερα όμως θα κάνω ακριβώς αυτό, και ο λόγος δεν είναι άλλος από το ότι βρισκόμαστε στην εβδομάδα που θα διεξαχθεί στην Βιτόρια το Κόπα Ντελ Ρέι ή αλλιώς Κύπελλο του Βασιλιά στην Ισπανία.

Τελευταία, ο παίκτης - δημιουργός είναι της μόδας, τουλάχιστον στα ελληνικά μπασκετικά δρώμενα. Στον Παναθηναϊκό για παράδειγμα, η κοινή παραδοχή είναι πως η ομάδα χρειάζεται έναν δημιουργό που να ξεκουράζει τον Καλάθη, σε σημείο που έναν καιρό τα ρεπορτάζ έλεγαν πως ενδιαφέρεται (για όνομα του Αλλάχ!) για τον Oμάρ Κουκ. Στον Ολυμπιακό επίσης, η αντικατάσταση του Ντάνιελ Χάκετ με έναν παίκτη που δεν έχει τα χαρακτηριστικά του, χαιρετίστηκε από μεγάλη μερίδα φιλάθλων με καχυποψία, καθώς ο Ουότερς δεν έχει αποδείξει ποτέ προηγουμένως ότι μπορεί να σταθεί στο επίπεδο της ευρωλίγκα. Αντίθετα, οι υπέρμαχοι της απόφασης του Σφαιρόπουλου, στάθηκαν κυρίως στις δημιουργικές ικανότητες του νέου γκαρντ μέσα από καταστάσεις πικ εν ρολ.

Το σημερινό σημείωμα ειναι αφιερωμενο εξ ολοκληρου σε μια απο τις μεγαλυτερες ομαδες που γνωρισε ο πλανητης τα τελευταια 15 χρονια, τους Σακραμεντο Κινγκς της περιοδου 2001-2002, μια ομαδα που δικαια τοτε το Sports Illustrated χαρακτηρισε ως ‘The Greatest Show on Court”.