Τα κολεγιακά χρόνια
Ο τριαντατριάχρονος Τεξανός combo guard αγωνίστηκε για τέσσερα χρόνια με το κολέγιο του Κansas (2001-2005). Με τη φανέλα των Jayhawks πραγματοποίησε πολύ καλές εμφανίσεις, κατακτώντας τρεις τίτλους στη περιφέρεια της BIG 12, φτάνοντας μάλιστα επί δύο συναπτά έτη στο Final Four του κολεγιακού πρωταθλήματος. Το 2002 όμως, oι Jayhawks έχασαν στον ημιτελικό από το Maryland 78-68, το οποίο κατέκτησε και τη πρώτη θέση, με τον Keith να σκοράρει μόλις 8 πόντους. Το 2003 έφτασαν μέχρι τον τελικό, στον οποίο και ηττήθηκαν με σκορ 81-78 από το Syracuse του Carmelo Anthony και του, γνωστού από τη σύντομη θητεία του στον Ολυμπιακό, Hakim Warrick. Ο Langford ήταν πρώτος σκόρερ της ομάδας του στον τελικό με 19 πόντους, μαζί με τον Nick Collison, έχοντας συμπαίχτες τους τον Kirk Hinrich και τον άλλοτε παίχτη του Πανιωνίου και του Άρη, Aaron Miles.
Το 2005 ολοκλήρωσε την κολεγιακή του καριέρα με 13,3 πόντους (με 50% FG), 2,4 ασίστ και 4,3 ριμπάουντ. Το εξαιρετικό επιθετικό του ταλέντο αποδεικνύεται και από την έβδομη θέση που κατέχει στους all-time scorers του κολεγίου (πάνω από τον Paul Pierce). Το καλοκαίρι του 2005 θέλησε να κάνει το όνειρο της συμμετοχής στο ΝΒΑ πραγματικότητα, ανεπιτυχώς όμως για τον ίδιο, καθώς δεν επιλέχτηκε από καμμία ομάδα. Προσπάθησε να κερδίσει μια θέση στο ρόστερ κάποιου συνόλου μέσω της συμμετοχής του σε summer leagues με τους Rockets και τους Spurs, και μέσω της αναπτυξιακής λίγκας όπου αγωνίστηκε με δύο ομάδες, τους Fort Worth Flyers και τους Austin Toros, αλλά το μόνο που κατάφερε ήταν να αρκεστεί σε δύο συμμετοχές με την ομάδα του Πόποβιτς (αγωνίστηκε για 10 λεπτά σκοράροντας 2 πόντους). Ενδιάμεσα πέρασε τον Ατλαντικό για πρώτη φορά και αγωνίστηκε στη δεύτερη κατηγορία της Ιταλίας με τη φανέλα της Vanoli, τελειώνοντας τη σεζόν με 20 πόντους μέσο όρο.
Γιατί δεν έπαιξε στο ΝΒΑ
Τι ήταν, όμως αυτό που του στέρησε τη συμμετοχή του στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ; Πολλές φορές η τετραετής παρουσία ενός παίχτη στο κολέγιο δρα αρνητικά στην επιλογή του από μία ομάδα (μόνο 11 παίχτες αγωνίζονται αυτή τη στιγμή στο ΝΒΑ έχοντας δηλώσει συμμετοχή στο draft, αφότου έμειναν τέσσερα χρόνια στο κολλέγιο). Οι ομάδες επιδιώκουν να εξελίσσουν έναν παίχτη από μικρή ηλικία, δίνοντας του τη δυνατότητα να αποκτήσει εμπειρίες και να φτάσει γρηγορότερα στο peak του. Επομένως ο Κeith ίσως άργησε να δηλώσει συμμετοχή, κάτι που θα μπορούσε να κάνει μετά τις συνεχόμενες παρουσίες του στο final four του NCAA.
Όσον αφορά στον τρόπο παιχνιδιού του, οι ομάδες του ΝΒΑ αφενός δεν τον θεωρούσαν ικανό για τη θέση του play maker λόγω του μέτριου court vision, αφετέρου δε τον έκριναν ως undersized για το ρόλο του shooting guard (στο κολέγιο του Kansas το ρόλο του point guard είχε ο Hinrich), καθώς είχε μέτριο περιφερειακό σουτ με ποσοστό περίπου στο 33%, σύμφωνα με τα draft reports. Επιβαρυντικά λειτούργησαν κάποιοι τραυματισμοί στο γόνατο –τρεις εγχειρήσεις κατά τη διάρκεια των χρόνων στο Kansas – σε σημείο που πολλοί έφτασαν να υποστηρίζουν πως δεν θα μπορούσε να παίξει πάνω από πέντε χρόνια επαγγελματικό μπάσκετ. Κάπως έτσι λοιπόν, έχοντας ήδη ένα χρόνο εμπειρίας στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, πήρε την απόφαση στην ηλικία των 25 χρόνων να επιστρέψει στην Ιταλία και δη στην ομάδα της Μπιέλα, την περίοδο 2007/8.
Δηλώσεις του ιδίου σε ο,τι αφορά αυτή την επιλογή (από το site Hoopshype) : “When making a decision about the D-League, you have to take into consideration how old you are vs. what your goal is. Anybody that’s younger than 25 and his goal is legitimately to be an NBA player should stay in the States and give it a try. Guys who are over 25 and with a goal of making money playing at a high level of competition, they should take the offers that are available to them (overseas). It all depends on where you fit’’.
https://twitter.com/keith_langford/status/86938800705638400
Αν και είναι λογικό κάποιος να σταθεί κριτικά απέναντι σε αυτές τις δηλώσεις, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι το πλαίσιο δεν είναι ίδιο σε Ευρώπη και Ανερική. Οι Αμερικανοί παίχτες θα πρέπει να βγουν από το κολέγιο για να έχουν τη δυνατότητα να πληρώνονται για αυτό που κάνουν. Όταν μάλιστα έχουν τετραετή παρουσία εκεί και δεν έχουν υπογράψει συμβόλαιο με κάποια ομάδα του ΝΒΑ, τότε θα πρέπει αναγκαστικά να σκεφτούν την καριέρα τους εκτός Ηνωμένων Πολιτειών. Όπως ισχυρίζεται ο ίδιος ο Keith, όταν φτάνεις στα 25 και ουσιαστικά δεν έχεις κερδίσει πολλά χρήματα από τη μέχρι τώρα καριέρα σου, θα πρέπει να ασχοληθείς και με το οικονομικό κομμάτι, προσπαθώντας ταυτόχρονα να βρίσκεσαι στο υψηλότερο επίπεδο.
H επιστροφή στην Ευρώπη και η καταξίωση.
Με τη Μπιέλα αγωνίστηκε σε εννέα ματς, στο δεύτερο μισό της χρονιάς, σκοράροντας 13,9 πόντους στην πρώτη κατηγορία της Ιταλίας. Η επόμενη σεζόν τον βρήκε να μετακομίζει στη Βίρτους, με την οποία κατέκτησε το Eurochallenge, στο final four του 2009 που διοργανώθηκε στη Μπολόνια. Στον τελικό oι Ιταλοί επικράτησαν της γαλλική Σαλόν με 77-75, με τον ίδιο να αναδεικνύεται MVP. Τελείωσε τη χρονιά με 13,4 πόντους με ποσοστά ευστοχίας στο 55% στο ιταλικό πρωτάθλημα, ενώ στην Ευρώπη σημείωνε 14,7 πόντους.
Το καλοκαίρι του 2009 μετακόμισε στη Ρωσία, όπου αγωνίστηκε με τη φανέλα της Χίμκι για δύο χρόνια, υπογράφοντας συμβόλαιο με ετήσιες απολαβές πάνω από ένα εκατομμύριο δολάρια. Κατά τη διάρκεια της παρουσίας του αγωνίστηκε για πρώτη φορά στη Euroleague, αφήνοντας τα διαπιστευτήρια του στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση. Η πρώτη σεζόν τον βρήκε να σκοράρει 15,5 πόντους κατά μέσο όρο, με 3 ασίστ και 3,5 ριμπάουντ, ενώ την επόμενη, με ένα χρόνο εμπειρίας στην πλάτη του, ανέβασε τα ποσοστά του, τελειώνοντας με 18,7 - 2,5 - 4,1. Εκείνη τη χρονιά η Χίμκι νίκησε τη ΤΣΣΚΑ στον τελικό της VTB, ούσα η μόνη ομάδα τα τελευταία χρόνια που έσπασε την εγχώρια κυριαρχία της ομάδας του ρωσικού στρατού, με τον Αμερικανό guard να σκοράρει 18,2 πόντους στο πρωτάθλημα. Μετά από αυτές τις εμφανίσεις ο Langford καθιερώθηκε στη συνείδηση των πολλών ως ένας φοβερός σκόρερ.
Μετά την παρουσία του στη Ρωσία το 2011 μετακόμισε στο Ισραήλ, όπου τέθηκε υπό τις οδηγίες του Blatt στη Μακάμπι Τελ Αβίβ1. Εκείνη τη χρονιά κατέκτησε πρωτάθλημα, κύπελλο Ισραήλ καθώς και την Αδριατική λίγκα, όπου αναδείχτηκε και MVP της διοργάνωσης. Στην Euroleague, σε μια χρονιά όπου είχαμε το lock out στο ΝΒΑ έφτασε με την ομάδα του λαού μέχρι τα προημιτελικά της διοργάνωσης . Η παρουσία του Farmar αρχικά είχε μπερδέψει τη Μακάμπι και τον ίδιο τον Keith. Αυτό φαίνεται από τα νούμερα που είχε, αφού από τους 6,8 πόντους στην πρώτη φάση, με έντονη την αμφισβήτηση στο πρόσωπό του, εκτοξεύτηκε στους 14,8 στο τοπ 16 και στους 13,4 πόντους στη σειρά των αγώνων με τον ΠΑΟ, όπου η Μακάμπι αποκλείστηκε τελικά με 3-2. Ενα ωραίο βίντεο από εκείνη την σεζόν ακολουθεί.
Αφότου ολοκλήρωσε τη χρονιά στο Ισραήλ, ήρθε η ώρα για την επιστροφή στην Ιταλία , όπου αγωνίστηκε για δύο χρόνια με την Αρμάνι. Στην παρουσία του στο Μιλάνο κατέκτησε το πρωτάθλημα τη σεζόν 2013/14 - πρώτο για ιστορική ομάδα από το 1996 - στην καταπληκτική σειρά των τελικών εναντίον της Σιένα με 4-3 νίκες, όπου η συμπαθής ομάδα της Τοσκάνης έπαιζε κυριολεκτικά για τη φανέλα και την περηφάνια της, γνωρίζοντας ότι θα διαλυθεί. Στην Euroleague τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά, αφού η Μιλάνο αποκλείστηκε νωρίτερα στη σεζόν από τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Μακάμπι, με τον ίδιο να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του στον τέταρτο αγώνα της σειράς. Οι 28 πόντοι που πέτυχε δεν στάθηκαν αρκετοί, με τους Ισραηλινούς να προκρίνονται με 3-1 νίκες. Χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία να βρεθεί σε final four και μάλιστα σε διοργάνωση που θα πραγματοποιούταν στο Μιλάνο . Με την Αρμάνι κέρδισε το βραβείο Alphonso Ford (πραγματικά δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο «ταιριαστός» παίχτης για αυτό το βραβείο), αφού τελειωσε τη σεζόν με 17,6 πόντους. Ηταν επίσης μέλος της καλύτερης πεντάδας της διοργάνωσης, πραγματοποιώντας μια εξαιρετική προσωπική χρονιά.
Το επόμενο καλοκαίρι σημειώθηκε ενδιαφέρον από το ΝΒΑ, συγκεκριμένα από την ομάδα της Φιλαδέλφεια, ο ίδιος όμως αρνήθηκε την πρόταση για minimum συμβόλαιο, προτιμώντας τα περίπου δύο εκατομμύρια δολάρια το χρόνο της ομάδας της Ούνικς. Ο ίδιος στο twitter δήλωσε σχετικά με την απόφαση του να μεταβεί στη Ρωσία, πως η ομάδα της Αρμάνι δεν του έκανε πρόταση ανανέωσης και πως δεν θα δεχόταν να πάρει λιγότερα χρήματα από όσα άξιζε. Επιστροφή στη Ρωσία, λοιπόν, όπου παραμένει έως και σήμερα ενεργό μέλος της ομάδας του Καζάν. Έχει συμμετάσχει δύο φορές στη Euroleague με τη Ρωσική ομάδα ( φέτος είναι το μεγαλύτερο φαβορί για να ξανακερδίσει το βραβείο του καλύτερου σκόρερ ) και δύο φορές στο Eurocup ( το 2014/15 μετά τον αποκλεισμό από τη Euroleague που είχε 16,7 πόντους, «υποβιβάστηκε» σκοράροντας 17,8 πόντους στην δευτερη τη ταξει διοργανωση ). Τη σεζόν 2015/16 σκόραρε στο Ρωσικό πρωτάθλημα 21,2 πόντους ενώ στο Eurocup 19,7 πόντους. Φέτος στην Euroleague σκοράρει με 22,3 πόντους ανά παιχνίδι και έχει κάνει ορισμένα ατομικά ρεκόρ στη διοργάνωση. Αναλυτικότερα, εναντίον της ΤΣΚΑ σκόραρε 36 πόντους, εναντίον της Μπάμπεργκ και της Φενέρ κέρδισε 10 ριμπάουντς και εναντίον της Εφές μοίρασε 9 ασσίστς στους συμπαίχτες του. Ακόμη, είναι πρώτος στην αξιολόγηση των παιχτών με 22,74 βαθμούς. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι 42 πόντοι που πέτυχε στη VTB League εναντίον της Μινσκ αποτέλεσαν ρεκόρ για τη συγκεκριμένη διοργάνωση.
Συνοπτικά οι χρονιές του στην Euroleague
Γιατί δεν πήγε σε μεγάλο σύλλογο στην Ευρώπη
Μετά την αναδρομή στην καριέρα του και την απόπειρα να εντοπιστούν οι λόγοι εξαιτίας των οποίων δεν έπαιξε στο ΝΒΑ, θα προσπαθήσουμε να αναζητήσουμε τους λόγους που απέτρεψαν τη συμμετοχή του σε κάποια μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα. Ο σημαντικότερος ίσως ήταν τα μεγάλα συμβόλαια που είχε υπογράψει στις ομάδες που αγωνίστηκε, ειδικά στις ρωσικές, τα οποία κυμαίνονταν από ένα έως τρία εκατομμύρια το χρόνο. Ένας δεύτερος ανασταλτικός παράγοντας ήταν ότι ο ίδιος ήθελε πάντα να έχει τον ρόλο του απόλυτου πρωταγωνιστή. Τη θεωρία αυτή ενισχύει και μια ενδιαφέρουσα ιστορία περί Langford και ΤΣΣΚΑ. Ο Μεσίνα προτού επιστρέψει στην Ευρώπη για να αναλάβει τη ΤΣΣΚΑ, φερόταν να έχει τον Langford ως έναν βασικό υποψήφιο μεταγραφικό στόχο. Όμως ο ίδιος ο Τεξανός guard, κατανοώντας πως η ομάδα θα χτιζόταν γύρω από τον Teodosic και δεν θα μπορούσαν να χωρέσουν δύο παίχτες οι οποίοι παίζουν αρκετά ως main ball handlers, αποφάσισε να εξετάσει άλλες επιλογές.
O Keith Langford, είναι από τους πιο fun-to-watch παίχτες στο ευρωπαϊκό στερέωμα. Ο απόλυτος ηγέτης της ομάδας του, o αντίπαλος που φαντάζει δύσκολο για κάθε προπονητή να τον σταματήσει. Ίσως ο ίδιος αδίκησε τον εαυτό του με τις επιλογές του, αφού δεν έπαιξε σε μια μεγάλη ομάδα που να διεκδικεί σημαντικά τρόπαια, δεν παύει όμως να αποτελεί έναν παίχτη που αξίζει να βλέπεις για το πολύπλευρο ταλέντο του. Εξάλλου τι θα ήταν το μπάσκετ χωρίς τέτοιους παίχτες, που μπορούν να προσφέρουν θέαμα μέσω της ικανότητάς τους να σκοράρουν; Το μπάσκετ είναι πάνω από όλα σκορ και θέαμα και ο Keith Langford κάνει τη ρήση αυτή πραγματικότητα.
Σημειώσεις:
1 To καλοκαίρι που μας πέρασε ο Keith Langford βρέθηκε κοντά στην επιστροφή του στη Μακάμπι, όμως, σύμφωνα πάντα με τον ίδιο, τον χρησιμοποίησαν ως μέσο πίεσης για να αποσπάσουν την υπογραφή του Weems.
2 Τα στατιστικά είναι από το επίσημο site της euroleague, καθώς και από το basketball-reference.com .
