(επιμέλεια: Giorgos B., Δημήτρης Βούρδας, photo credits: FP Media House)
To παιχνίδι του περιλαμβάνει όλο το μενού ενός τόσο απαιτητικού ρόλου. Χειρισμό της μπάλας, παιχνίδι με πλάτη στο χαμηλό ποστ, τρίποντο, πάσα και φυσικά αμυντική συνεισφορά, με δύσκολες αποστολές απέναντι σε καλούς σκόρερ. Επίσης, περιλαμβάνει το συστατικό εκείνο που ξεχωρίζει τους καλούς από τους μεγάλους παίκτες: Την διαχείριση της κατοχής στα κρίσιμα σημεία, όπως στον τελικό του '19 στη Βασκονία, απέναντι στη νυν ομάδα του. Ο Αταμάν πιθανώς να τον είχε στοχεύσει από τότε, ποιος ξέρει, πάντως τον ενέταξε στη μηχανή των πρωταθλητών μόλις πριν λίγους μήνες.
Η αλήθεια είναι πως η Εφές, παρά το γεγονός ότι έχει την τύχη να συνδυάζει τα ταλέντα του με εκείνα του Λάρκιν και του Μίτσιτς, δεν έχει βρει ακόμη τον δρόμο της. Βρίσκεται στο 11-11, έχοντας κάνει μερικές ήττες, που το λιγότερο που μπορούν να χαρακτηριστούν είναι αναπάντεχες. Με μία λέξη; Γκέλες. Ήττα εντός έδρας από τη Βαλένθια, ήττα επίσης εντός έδρας από τη Μπασκόνια και δύο κίτρινα φύλλα απέναντι στη Μπάγερν, συνθέτουν ένα κουαρτέτο αποτυχιών, που αν δεν υπήρχαν, τότε οι Τούρκοι θα βρίσκονταν εκεί που συνηθίζουν, δηλαδή στις παρυφές της τετράδας.
Κάποια σημαντικά στατιστικά μάλιστα, μαρτυρούν πως η θέση τους ίσως να μην είναι και τόσο αντιπροσωπευτική. Το +82, για παράδειγμα, αποτελεί τον τρίτο καλύτερο συνελεστή plus/minus στη διοργάνωση, πίσω μόνο από τον Ολυμπιακό και τη Ρεάλ. Στην τρίτη θέση η Εφές βρίσκεται και στο συνολικό PIR (οκ, γουατέβερ), ενώ βάζει τα περισσότερα τρίποντα από κάθε άλλη ομάδα και εξασφαλίζει με θαυμαστή συνέπεια το αμυντικό ριμπάουντ (2η). Κατέχει επίσης την έκτη καλύτερη επίθεση σε μέσο όρο και είναι δεύτερη σε eFG%, πίσω μόνο από τον Ολυμπιακό. Μπορεί να μην δικαιούται την πρωτιά, αλλά και το να εμφανίζεται εκτός οκτάδας μοιάζει παράξενο.
Όταν συναντήσαμε χθες βράδυ τον Γουίλ, η πρώτη ερώτηση που του κάναμε ήταν αυτή: Τι έχει συμβεί και η Εφές δεν έχει ακόμη φέρει τα αποτέλεσματα που οι περισσότεροι θα περίμεναν; Μήπως οι αντίπαλοι φέτος έχουν βελτιωθεί τόσο, ώστε να μην αρκούν οι προσθήκες σε μία ήδη διαμορφωμένη ομάδα;
Δεν μπορώ να πω για τους αντιπάλους, υπάρχει ταλέντο παντού. Πολλά παιχνίδια στην Ευρωλίγκα είναι δύσκολα και σκληρά. Νομίζω όμως, πως τα περισσότερα σχετικά με την πορεία μας έχουν να κάνουν με εμάς, με την απόδοση μας. Έχουμε κάνει λάθη στον πνευματικό τομέα, είχαμε απογοητεύσεις μέσα στα παιχνίδια. Δεν θα πω ότι χάσαμε τον έλεγχο σε όλες τις ήττες, αλλά πρέπει κυρίως να βελτιωθούμε στα δεύτερα ημίχρονα των παχινιδιών.
Mια ματιά στα αποτελέσματα της Εφές τον επιβεβαιώνει. Στην εντός έδρας ήττα από τη Μπάγερν π.χ., η ομάδα του δέχτηκε ένα σερί 30-17 στην τελευταία περίοδο. Στο επικό ματς με τη Μπασκόνια, το σκορ πριν το τελευταίο δεκάλεπτο ήταν 70-77 υπέρ των Τούρκων, ένα προβάδισμα σημαντικό, που δεν κατάφεραν να διατηρήσουν. Λίγες μέρες πριν, στην έδρα της Βαλένθια, οι πορτοκαλί επικράτησαν στο τέταρτο δεκάλεπτο (πάλι!) με 29-15, κλέβοντας τη νίκη απο τους παίκτες του Αταμάν. Με άλλα λόγια, στις τρεις πιο πρόσφατες ήττες της, η Εφές έχει απωλέσει παιχνίδια, στα οποία είχε τον έλεγχο. Παρεμπιπτόντως, και στα τρία αγωνίστηκαν μαζί οι Μίτσιτς, Λάρκιν και Κλάιμπερν. Έχει βρεθεί χημεία στη συνύπαρξη τους και πώς διαμοιράζονται τις κατοχές;
Δεν ήταν δύσκολο να βρεθεί ισορροπία. Είμαστε όλοι επαγγελματίες και ξέρουμε ποιος είναι ο ρόλος μας. Φυσικά έχουμε μεγάλους παίκτες και... μία μόνο μπάλα, αλλά πηγαίνουμε με τη ροή του παιχνιδιού. Αν κάποιος είναι στη μέρα του, το σεβόμαστε μέσα στο παιχνίδι και συνεχίζουμε να παίζουμε ο ένας για τον άλλον. Αν είναι η βραδιά σου, θα το ακολουθήσω και θα είμαι χαρούμενος, γιατί θα μπορούσε την άλλη φορά να είμαι εγώ ή ο οποιοσδήποτε.
Go with flow λοιπόν... Περίπου έτσι συνέβαινε και στην ΤΣΣΚΑ, όπου ο Κλάιμπερν συνυπήρχε με τους Σέρχι, Ντε Κολό και Χίγκινς, σε ένα κουαρτέτο όνειρο, που όμως παράλληλα ανέδειξε και την προπονητική συμβολή. Όσο και αν μιλούμε για ευχάριστους πονοκέφαλους, οι Ρώσοι τότε δεν αντιμετώπισαν ανάλογα προβλήματα, με αυτά της φετινής Εφές, η οποία ψάχνει σε αυτή τη φάση μια μεγάλη νίκη. Η χθεσινή ήττα της Βαλένθια και η δική της επικράτηση έναντι της Ζαλγκίρις, έχουν ξαφνικά διαμορφώσει ένα σκηνικό, στο οποίο μία νίκη επί του Ολυμπιακού στο Φάληρο απόψε, μπορεί να κάνει τη διαφορά. Οι ερυθρόλευκοι έρχονται με φόρα, παίζουν σε τρομερά γρήγορους ρυθμούς στην επίθεση και ανακοίνωσαν πρόσφατα το τρίτο συνεχόμενο sold out. Το ΣΕΦ ψάχνει μία ακόμη ευκαιρία να εκραγεί.
"Πρέπει να το εμποδίσουμε αυτό", μας λέει ο Κλάιμπερν. "Ο Ολυμπιακός επιδιώκει πολύ το transition και όταν καταφέρνει να σκοράρει στον αιφνιδιασμό, τότε αμέσως η κερκίδα μπαίνει στο ματς. Πρέπει να ανακόψουμε τον ρυθμό του, γιατί έτσι θα ελέγξουμε και την ατμόσφαιρα".
Λογικό, έτσι δεν είναι; Από τη στιγμή που η Εφές αντιμετωπίζει πνευματικά προβλήματα στα δεύτερα ημίχρονα, τότε αν ο Ολυμπιακός την πιέσει και μέσω του κοινού, θα έχει το πάνω χέρι. Αν όμως οι Τούρκοι, που διαπρέπουν στο σετ παιχνίδι, επιτύχουν να σκοράρουν στο πέντε εναντίον πέντε, τότε η πλάστιγγα θα γείρει υπέρ τους. Ένα πλεονέκτημα που ήδη έχουν, είναι η ενδεχόμενη απουσία του Σλούκα, ενός απρόβλεπτου παίκτη, που κινείται ελεύθερα στο γήπεδο. "Είναι πάντα δύσκολο να αντιμετωπίζεις παίκτες που τους δίνεται ελευθερία", τονίζει ο Κλάιμπερν. "Για παράδειγμα, αν μιλάμε ειδικά για το προσωπικό μαρκάρισμα, ο δυσκολότερος είναι ο Μάικ Τζειμς. Είναι τρομερά απρόβλεπτος και η ομάδα του τού δίνει αυτή τη δυνατότητα, υποστηρίζει το παιχνίδι του. Αν βάλεις μαζί και το ταλέντο του, τότε κάθε βραδιά απέναντί του είναι μία δύσκολη βραδιά".
Με τα χρόνια, ο τρομερός Αμερικάνος της Εφές, έχει εξελιχθεί και αμυντικά. Μαρκάρει συχνά τον καλύτερο σκόρερ των αντιπάλων, κάτι που πρόσθεσε σταδιακά. Αντίστοιχα, από το ντεμπούτο του στα ευρωπαϊκά γήπεδα με την Ουλμ και το πέρασμα του από τη Χολόν, μέχρι την παρθενική του σεζόν στην Ευρωλίγκα, τους θριάμβους με την ΤΣΣΚΑ και την νέα προσπάθεια του στην Εφές, έχει εξελιχθεί από μονοδιάστατος, σε πολυσχιδής σκόρερ, με ευρύτερο βεληνεκές στις εκτελέσεις του. Όταν τον πήρε ο Μπλατ στη Νταρουσάφακα, επιτιθόταν κυρίως με πρόσωπο και είχε 28,9% στα τρίποντα. Με τον Ιτούδη έγινε σουτέρ της τάξεως του 35%, δηλαδή κάποιος που θα το σκεφτείς να αφήσεις ελεύθερο. Και φέτος με την Εφές σουτάρει πίσω από τη γραμμή καλύτερα από κάθε άλλη αγωνιστική περίοδο,περίπου 39%.
Πώς και έτσι; "Τα πάντα περιστρέφονται γύρω από τη δουλειά, από τον έξτρα χρόνο που θα βάλεις. Όπως σε όλα τα πράγματα στη ζωή, πρέπει να προσαρμόζεσαι." Σύμφωνοι, όχι ακριβώς η πιο πρωτότυπη απάντηση, αλλά από την άλλη, τόσα λεπτά μας δόθηκαν, τόσα πήραμε. Η αποψινή αναμέτρηση, προμηνύεται συναρπαστική.
