Είδαμε την γενική ανάλυση του τελικού σε προηγούμενο σημείωμα, αλλά νομίζω αξίζει να σταθούμε με τη βοήθεια των screenshots και των βίντεο σε ένα δύο χαρακτηριστικά του παιχνιδιού της ΤΣΣΚΑ, τα οποία συνέβαλαν πολύ τόσο στη διαμόρφωση της φετινής αγωνιστικής της ταυτότητας, όσο και στο προχθεσινό νικηφόρο αποτέλεσμα. Αυτά αφορούν την άμυνα, και συγκεκριμένα κάποιες προσεγγίσεις που έχουν να κάνουν με το "πείραγμα" των κανονικών μαρκαρισμάτων, είτε σε μαν του μαν, είτε σε κάτι που μοιάζει με ματς απ ζώνη. Ο σκοπός αυτών των διατάξεων είναι διττός. Πρώτον, θέλουν να προστατεύσουν από τη δημιουργία κάποιων μις ματς που έχουν να κάνουν με τα ατομικά αμυντικά χαρακτηριστικά των παικτών (π.χ. Τεόντοσιτς) και δεύτερον, θέλουν να είναι έτοιμες για ό,τι παρουσιάσει η επίθεση μετά το σκριν στη μπάλα. Για να το πούμε πιο απλά, σκοπός είναι η προστασία και η πρόβλεψη.

Aυτά που κατάφερε φέτος ο Δημήτρης Ιτούδης με την ΤΣΣΚΑ και η ΤΣΣΚΑ με τον Ιτούδη είναι πολύ σημαντικά πράγματα.

Πρώτα απ'ολα οι Ρώσοι έδωσαν ένα καλό μάθημα σε όσους βλέπουν το μπάσκετ ως ένα παιχνίδι με απαράβατους κανόνες και αδιαμφισβήτητες αρχές που συνοδεύονται από βαρύγδουπες μεγαλοστομίες. Μέσα σε όλα αυτά ανήκει και η θεώρηση πως η άμυνα κερδίζει τα πρωταθλήματα. Η πρόσφατη πρωταθλήτρια Ευρώπης δέχτηκε φέτος στο τοπ-16 περισσότερους πόντους ανά αγώνα σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη ομάδα. Κάποιος θα μπορούσε να πει (αν και δεν είναι ακριβώς έτσι) πως η ΤΣΣΚΑ είχε τη χειρότερη άμυνα της διοργάνωσης, και πως το δίδυμο Τεόντοσιτς-Ντε Κολό θα ήταν μαύρη τρύπα για όποιον είχε βλέψεις να φτάσει μέχρι την κορυφή. Αυτό ίσχυε μέχρι πέρυσι, όταν δίπλα τους υπήρχαν άλλοι συμπαίκτες. Την φετινή χρονιά , ο κοουτς της αρκούδας είχε την άνεση να κάνει τις αλλαγές του όπως ακριβώς ήθελε, ώστε να φτιάξει ένα σύνολο που θα στηρίζεται στην επιθετική δημιουργία και ακρίβεια σε τέτοιο βαθμό , ώστε η ανασταλτική του λειτουργία να προσφέρει απλά ένα κατιτίς παραπάνω, αν αυτό θα ήταν απαραίτητο. Όπως π.χ. μία άμυνα βοήθειας ψηλά από τον Βίκτορ Χριάπα, ή ένα κόψιμο του Τεόντοσιτς στον Ούντο.

Η ΤΣΣΚΑ ήρθε αντιμέτωπη με τους εφιάλτες της κι όμως επιβίωσε, με τον Nando De Colo να της δίνει το... φιλί της ζωής και μαζί το εισιτήριο για τον τελικό της Κυριακής.
Αλήθεια, πριν ξεκινήσει το παιχνίδι, είχα αρκετές απορίες για το πως θα επιλέξουν οι δύο προπονητές να παραταχθούν αυτή τη φορά. Εξάλλου, ΤΣΣΚΑ και Λοκομοτίβ είναι αντίπαλες και στη VTB league και πάνω κάτω ξέρει καλά η μία το παιχνίδι της άλλης. Είναι δύο διαφορετικές ομάδες κι ας ανήκουν στη "Ρωσική σχολή" (που μάλλον δεν υπάρχει). Όπως ήταν λογικό, δεν εξεπλάγην και πολύ, με την ΤΣΣΚΑ να ακολουθεί πιστά ένα πλάνο που εξουθένωσε την ομάδα του Μπαρτζώκα.

Μετά από μια μεγάλη και εξουθενωτική σεζόν για τις ομάδες, επιτέλους φτάσαμε στην τελική ευθεία. Σε λίγες μέρες ξεκινάει το Final Four της Ευρωλίγκα στο Βερολίνο και πλέον οι τέσσερις μονομάχοι κάνουν τα σχέδιά τους για τους ημιτελκούς. Οι προπονητές ψάχνουν να βρουν τρόπους για να νικήσει η ομάδα τους αναλύοντας τους αντιπάλους και ετοιμάζοντας ψυχολογικά τους παίκτες. Εγώ από τη μεριά μου, λίγες μέρες πριν μπω στο αεροπλάνο για Βερολίνο, θα κάνω μια απόπειρα να αποκρυπτογραφήσω το τι μας λένε τα νούμερα για εκείνους.

To Top 16 τελείωσε και πλέον έχουμε τις 8 ομάδες που θα διεκδικήσουν μία θέση στο Φάιναλ Φορ του Βερολίνου. Ήταν πραγματικά ένα εντυπωσιακό Top 16 και είδικά στον "Όμιλο του Θανάτου", όπως τον αποκάλεσαν, μέχρι την τελευταία αγωνιστκή είχαμε 16 διαφορετικά σενάρια για το ποιες ομάδες θα περάσουν στην επόμενη φάση μαζί με τις ΤΣΣΚΑ και Μπασκόνια που έίχαν ήδη καθαρίσει την πρόκριση. Δυστυχώς για τους φίλους του Ολυμπιακού η ομάδα που υποστηρίζουν έμεινε εκτός συνέχειας, αλλά περισσότερα για αυτό σας είπε ήδη ο Γιώργος από χτες. Σήμερα θα δούμε τις ομάδες που πέρασαν κάνοντας στατιστική ανάλυση σε κάθε ζευγάρι, ώστε να έχουμε μια ιδέα του τι να περιμένουμε στα ματς που αρχίζουν από Τρίτη.

Την εποχή του Ομπράντοβιτς στον Παναθηναικό διάφοροι παίκτες ήρθαν ως κάτι και έφυγαν ή παρέμειναν ως κάτι άλλο. Ο Μάικ Μπατίστ ήρθε ως παίκτης που αγωνιζόταν στις θέσεις 3-4 και έκανε καριέρα ως ένας από τους καλύτερους σέντερ της Ευρώπης. Ο Χατζηβρέττας ήρθε ως πρώτος σκόρερ της Α1 και μετατράπηκε σε αμυντικό εξολοθρευτή. Ο Τσαρτσαρής υπέταξε τις τεράστιες και πολυποίκιλες προοπτικές του στον ρόλο του συμπληρωματικού, αλλά άκρως απαραίτητου power forward, ενώ ο Σάρας αγωνίστηκε κυρίως ως 6ος παίκτης, παρά ως πρωταγωνιστής.