Kim Tillie (Gran Canaria)

Ο Γάλλος ήταν ο μεγάλος άτυχος του Ολυμπιακού πέρσι, καθώς έχασε το μεγαλύτερο κομμάτι της σεζόν λόγω τραυματισμού. Οι ερυθρόλευκοι είχαν ποντάρει πολλά πάνω του, προορίζοντας τον ως back up του Γιώργου Πρίντεζη, ενός παίκτη που έλειπε από το ρόστερ τα προηγούμενα χρόνια. Η μεταγραφή δεν βγήκε κι έτσι πριν μερικούς μήνες ο 30χρονος πάουερ φόργουορντ υπέγραψε στην Γκραν Κανάρια ως ελεύθερος. Επέστρεψε στο ισπανικό πρωτάθλημα το οποίο γνωρίζει άριστα, έχοντας περάσει εκεί μια τετραετία (σε Μούρθια και Μπασκόνια), ενώ παρέμεινε και στο επίπεδο της EuroLeague για πέμπτη διαδοχική σεζόν. Με τους νησιώτες έχει ήδη εμφανιστεί σε όλα τα ευρωπαϊκά τους παιχνίδια, παίζοντας για 19' κατά μέσο όρο. Καταγράφει 6.7 πόντους με 35% πίσω από το τόξο, ενώ μαζεύει και 2.5 ριμπάουντ. Στην Liga Endesa, στις πρώτες έξι αγωνιστικές, η συγκομιδή του είναι "φτωχότερη" (3.7 πόντοι, 1.3 ριμπάουντ, 15 λεπτά), όμως θα πρέπει να λάβουμε υπόψη πως ο παίκτης ακόμη προσπαθεί να επανέλθει πλήρως, καθώς ας μη ξεχνάμε πως τον Μάιο έκανε αρθροσκόπηση και στα δύο του γόνατα.

Kyle Wiltjer & Brian Roberts (Unicaja Malaga)

 Τους βάζουμε μαζί, καθώς η πορεία τους παραμένει κοινή για δεύτερη σερί χρονιά. Συμπαίκτες πέρσι στον Πειραιά, συμπαίκτες και πάλι φέτος, αλλά στην Ανδαλουσία. Ο συμπαθής και φιλότιμος Κάιλ, ο οποίος αποτέλεσε πέρσι σε αρκετές περιπτώσεις αντικείμενικο συζήτησης αναφορικά με το αν μπορεί να σταθεί στον Ολυμπιακό ή όχι, είναι με το "καλημέρα" ένας σημαντικός παίκτης για την επίθεση της Μάλαγα. Στο EuroCup μετρά 10.8 πόντους με 58% στα δίποντα, 38% στα τρίποντα και 83% από την γραμμή των προσωπικών, ενώ έχει επίσης και 3.2 ριμπάουντ, 2.3 ασίστ ανά 23 λεπτά δράσης. Η εικόνα του σε αυτά τα 6 πρώτα παιχνίδια παίρνει θετικό πρόσημο, με τον Καναδό να επιβεβαιώνει την ικανότητα του στο περιφερειακό σουτ, αλλά παράλληλα να δείχνει κιόλας πως προσπαθεί να βελτιώσει τις αδυναμίες του. Είναι 26 ετών, προσαρμόζεται διαρκώς όλο και περισσότερο στον ευρωπαϊκό τρόπο παιχνιδιού κι είναι δεδομένο πως θα είναι σε θέση να πάρει αρκετά ακόμη συμβόλαια στην Ευρώπη. Στην ACB "γράφει" 13 πόντους, 2.8 ριμπάουντ και 1.1 ασίστ και δείχνει κι εκεί πως η φετινή του σεζόν μπορεί να είναι αρκετά παραγωγική για τον ίδιο.

Όσο για τον Μπράιαν Ρόμπερτς, τον οποίο είχαν αποκτήσει πέρσι οι Πειραιώτες από το NBA προσφέροντας του ένα από τα μεγαλύτερα συμβόλαια του μπάτζετ, μπορεί τα πράγματα να μην πήγαν όπως τα σχεδίασαν, αφού ο 33χρονος Αμερικανός δεν είχε διάρκεια στην απόδοση του, ωστόσο φέτος στην Μάλαγα είναι πιο αποδοτικός και... ξανανιώνει. Σουτάρει πολύ καλά (55% στα δίποντα, 50% στα τρίποντα, 93% στις βολές), προσφέροντας 10.3 πόντους ανά 20 λεπτά, ενώ βοηθά και με 2.5 ασίστ, 1 ριμπάουντ στα 6 πρώτα ματς του EuroCup. Στην ισπανική λίγκα μετρά 9.6 πόντους, 1.9 ασίστ και 1.3 ριμπάουντ σε 22 λεπτά. Είναι ο πιο έμπειρος παίκτης του ρόστερ - μαζί με Σουάρεζ και Σερμαντίνι - και προσπαθεί να μεταδώσει τις γνώσεις του στο σύνολο. Μπορεί οι prime days της καριέρας του να πέρασαν και να έδειξε πέρσι πως στην Ευρωλίγκα είναι ένας παίκτης από... τους πολλούς, όμως κακός παίκτης δεν είναι σε καμία περίπτωση και θα λέγαμε πως το επίπεδο στο οποίο βρίσκεται πλέον - συν το γεγονός πως η πίεση είναι μικρότερη - του ταιριάζει καλύτερα.

Jamel McLean (Lokomotiv Kuban)

Για πρώτη φορά μετά από τέσσερα χρόνια, ο Αμερικανός σέντερ δεν βρίσκεται πια στην EuroLeague, με την Λοκομοτίβ Κουμπάν που συμμετέχει στο EuroCup να αποσπά την υπογραφή του τον περασμένο Ιούλιο. Ήδη βοηθά σημαντικά τη ρωσική ομάδα που φιλοδοξεί να επιστρέψει στην Ευρωλίγκα, μετρώντας 8.7 πόντους, 4 ριμπάουντ, 1.8 κλεψίματα, 1.2 ασίστ και 5 κερδισμένα φάουλ ανά 22 λεπτά στην Ευρώπη. Χάρη στο πολυδιάστατο παιχνίδι του, έχει καταφέρει να εξασφαλίσει μεγάλο χρόνο συμμετοχής και βασικότατο ρόλο στην front line, κάτι που συμβαίνει και στην VTB League (20 λεπτά, 7.4 πόντοι, 5 ριμπάουντ, 1.4 κλεψίματα, 1 ασίστ). Ο McLean, του οποίου η πορεία σημείωσε μια μικρή πτώση τα τελευταία δύο χρόνια, βρίσκεται πλέον σε ένα επίπεδο λιγότερο απαιτητικό από εκείνο της EuroLeague και με το "καλημέρα" έχει γίνει σημαντικο κομμάτι του παζλ της "Λόκο". Μπορεί επιθετικά να μην βγάζει μάτια μέχρι στιγμής, όμως μας έχει εκπλήξει θετικά το γεγονός πως ανταποκρίνεται ικανοποιητικά σε άλλες δουλειές (κλέβει μπάλες, δίνει πάσες) που δεν μας είχε συνηθίσει στον Πειραιά.

Bobby Brown (Mornar) & Hollis Thompson (free agent)

Πρόκειται για τους δύο παίκτες με την μικρότερη προσφορά πέρσι στον Ολυμπιακό, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Ο πρώτος ήρθε αργά στη σεζόν και δεν βρισκόταν στην ιδανική κατάσταση, ώστε να βοηθήσει άμεσα (συν την προχωρημένη μπασκετική του ηλικία), ενώ ο δεύτερος ήταν αρκετά ασταθής και κατά πολλούς δεν έλαβε της κατάλληλης διαχείρισης από τον κόουτς Σφαιρόπουλο, όταν το ρόστερ ήταν "γεμάτο". Δεν μπορούμε να σχολιάσουμε κάτι για τους δύο αυτούς παίκτες όσον αφορά τη φετινή χρονιά, καθώς ο Μπράουν μόλις πριν 10 μέρες έγινε παίκτης της Μόρναρ από το Μαυροβούνιο - ομάδα που συμμετέχει στο EuroCup και την Αδριατική - άρα ουσιαστικά δεν υπάρχει και κάποιο δείγμα, ενώ ο άλλοτε NBAer Χόλις Τόμσον είναι χωρίς ομάδα από τις αρχές Μαίου, όταν κι αποδεσμεύθηκε δηλαδή από τους ερυθρόλευκους.

Zach Auguste (Galatasaray)

Ο ομογενής ψηλός που ενάμιση χρόνο πριν είχε προσελκύσει το ενδιαφέρον των αιωνίων, με τον Παναθηναϊκό να αποσπά την υπογραφή του, έχει επιστρέψει στο πρωτάθλημα στο οποίο αναδείχηθκε, το τουρκικό. Ύστερα από μια σεζόν στην Αθήνα όπου ο ρόλος του ήταν κυρίως συμπληρωματικός, ο 25χρονος σέντερ μπορεί να αισθάνεται και πάλι βασικός, καθώς η Γαλατασαράι φαίνεται πως ποντάρει πολλά επάνω του. Στο EuroCup παίζει 20 λεπτά κατά μέσο όρο στα 6 πρώτα παιχνίδια, με απολογισμό 10.2 πόντους (54% στα δίποντα, 47% στις βολές), 6 ριμπάουντ, 1.5 ασίστ και 11.8 μονάδες αξιολόγησης. Έχει θετικότατη παρουσία σε ατομικό επίπεδο, παρά το γεγονός πως τελευταία η "Cim Bom" γνωρίζει την μια ήττα μετά την άλλη. Στην TBL κλήθηκε να ενισχύσει την ομάδα του σε 4 από τις 6 πρώτες αγωνιστικές, περνώντας εξίσου μεγάλο χρόνο στο παρκέ (περίπου 26 λεπτά) κι έχοντας κι εκεί αρκετά αξιόλογη παρουσία (13.3 πόντοι, 7.3 ριμπάουντ, 2 ασίστ).

Ο Όγκαστ είναι μια περίπτωση αθλητή που καλώς ή κακώς απασχολεί άμεσα το ελληνικό μπάσκετ, καθώς ας μη ξεχνάμε πως πρόκειται για παίκτη που ανά πάσα στιγμή μπορεί να κληθεί στην εθνική ομάδα. Σε μια χώρα όπως η δική μας που δε συνηθίζει να βγάζει πεντάρια με το... τσουβάλι, ο Όγκαστ θα πρέπει να βρίσκεται διαρκώς στα ραντάρ. Μέχρι στιγμής έχει πραγματοποιήσει πολύ καλή εκκίνηση στη σεζόν και μένει να δούμε αν θα καταφέρει να έχει και διάρκεια στην απόδοση του ώστε να επιχειρήσει μελλοντικά ένα νέο, αλλά πιο ουσιαστικό step up.

Kenny Gabriel (Turk Telekom)

Ακόμη ένας πρώην πράσινος κατέληξε στην Τουρκία κατά την πρόσφατη off season. Όχι σε κάποια παραδοσιακή ομάδα της γειτονικής χώρας, αλλά στη φιλόδοξη Τουρκ Τέλεκομ που εκτός του Γκάμπριελ, έκανε κι άλλες "ηχηρές" κινήσεις με πρώην ευρωλιγκάτους παίκτες το καλοκαίρι (Στίματς, Ρέντινγκ, Λάντεσμπεργκ). Ο έμπειρος φόργουορντ άφησε το ΟΑΚΑ μετά από δύο σεζόν ως ρολίστας υπό την καθοδήγηση του κόουτς Πασκουάλ και πήγε σε ένα σύνολο όπου οι αρμοδιότητες του είναι εντελώς διαφορετικές. Πλέον, παίζει κοντά στα 26 λεπτά στο EuroCup, με 9.7 πόντους κατά μέσο όρο (56% στα δίποντα, 44% στα τρίποντα, 67% στις βολές), 7 ριμπάουντ και 1.5 τάπες να γεμίζουν τη στατιστική του. Είναι από τους πολυτιμότερους παίκτες της ομάδας του στο ξεκίνημα της σεζόν, η οποία παρότι έκανε τρεις ήττες στα τρια πρώτα της ματς, έχει "τουμπάρει" την κατάσταση με τρεις διαδοχικές νίκες. Είναι ένα "εργαλείο" που εκτός από την ικανότητα του στο περιφερειακό σουτ και τα αθλητικά στοιχεία που τον κάνουν να ξεχωρίζει, προσφέρει και μεγάλη αξιοπιστία στο ριμπάουντ. Στην TBL κινείται στο ίδιο μήκος κύματος (10.8 πόντοι, 6.8 ριμπάουντ, 1.8 ασίστ ανά 31 λεπτά) και γενικώς θα λέγαμε πως ο κόουτς Μπουράκ Γκιορέν έχει το κεφάλι του ήσυχο αναφορικά με την θέση "4" στο ρόστερ του.

Chris Singleton (Barcelona)

Στην προσπάθεια που κάνει η Μπαρτσελόνα προκειμένου να επιστρέψει στο προσκήνιο του ευρωπαϊκού μπάσκετ μετά από διαδοχικές απογοητευτικές σεζόν, ο Κρις Σίνγκλετον έχει εξέχουσα θέση. Όχι μόνο διότι έχει λαμβάνειν ένα από τα μεγαλύτερα συμβόλαια του μπλαουγκράνα ρόστερ, αλλά και από καθαρά αγωνιστικής άποψης. Ο κόουτς Πέσιτς τον εμπιστεύεται για περίπου 26 λεπτά στην Ευρωλίγκα, με τον Αμερικανό να προσφέρει 12 πόντους (45% στα δίποντα, 38% στα τρίποντα, 85% στις βολές), 4.7 ριμπάουντ, 1.3 κλεψίματα και 1.2 τάπες. Πρόσφατα "υπέγραψε" με την πολύ καλή παρουσία του δύο σημαντικές εκτός έδρας νίκες της Μπαρτσελόνα, σε Νταρουσάφακα και Χίμκι. Ας μην γελιόμαστε, ο Σίνγκλετον είναι έμπειρος παίκτης με δεδομένα υψηλή ποιότητα, επομένως ήταν αναμενόμενο να κάνει την διαφορά με το "καλημέρα". Στην ACB σε 7 παιχνίδια έχει 10 πόντους, 3.5 ριμπάουντ και 1 ασίστ. Δεν ξέρουμε ως που θα καταφέρει να φτάσει η φετινή "Barca", όμως πολλά θα εξαρτηθούν (και) από τη συνολική παρουσία του 29χρονου Αμερικανού, ο οποίος είναι ένα από τα βαρόμετρα του ρόστερ.

Mike James (Olimpia Milano)

Ήδη ο 28χρονος γκαρντ απασχολεί συχνά πυκνά την Ευρώπη, θετικά ή αρνητικά. Τι συχνά πυκνά δηλαδή, κάθε αγωνιστική βρίσκουμε λόγους για να ασχοληθούμε μαζί του. Κόντρα στην ΤΣΣΚΑ εσχάτως ο Πιανιτζιάνι δεν τον έβγαλε σχεδόν καθόλου από το παρκέ, ξεκουράστηκε για μόλις 40 δεύτερα. Τις προάλλες, στην εντός έδρας νίκη των Λομβαρδών επί της Εφές, την οποία χάρισε ο ίδιος με ένα πολύ μεγάλο σουτ στο φινάλε, έπαιξε για περισσότερα από 36 λεπτά. Στο πρώτο ματς πήρε 19 σουτ, στο δεύτερο 20. Δηλαδή, πόσα περιμένατε να πάρει; Παίζει σχεδόν σε όλο τον αγώνα. Δεν παίζει 25 λεπτά και σουτάρει τόσο, παίζει τακτικά 35+ λεπτά. Και μιλάμε για τον Mike James, έναν παίκτη που με τα στραβά του και τα καλά του, έχει το... ηγετιλίκι και το σταριλίκι στο αίμα του. Φυσικά και δεν μπορεί να μείνει άπραγος και να κοιτάει ή να πασάρει, ακόμη κι αν... τα σπάει, θα συνεχίσει να παίρνει τις προσπάθειες του γιατί αυτή είναι η δουλειά του, το Μιλάνο τον έχρισε ηγέτη της περιφέρειας κι έτσι θα πορευτεί. Πριν αναρωτηθούμε "γιατί δεν μπαίνει σε καλούπι ο James" ας σκεφτούμε πρώτα αν "είναι όντως εφικτό να μπει σε καλούπι ο James", υπό την έννοια πως ανέκαθεν αυτό το στυλ του ταίριαζε και χάρη σε αυτά τα χαρακτηριστικά του έφτασε στο level που είναι.

Τα στατιστικά του στα 6 πρώτα παιχνίδια: 18.7 πόντοι (46% στα δίποντα, 25% στα τρίποντα, 85% στις βολές), 3.2 ριμπάουντ, 7.2 ασίστ (έναντι 2.8 λαθών), 1 κλέψιμο, 4.7 κερδισμένα φάουλ, 17.7 ranking ανά 35:01. Υπό αυτό το μοτίβο, το Μιλάνο έχει ήδη 4 νίκες και αυτή είναι η καλύτερη εκκίνηση της ομάδας από τη σεζόν 2005-06. Τέλος πάντων, θα επιστρέψει ο Nedovic στο backcourt, ο James θα αποκτήσει ξανά το στήριγμα του και η κατάσταση θα ισορροπήσει κάπως, σε πολλούς τομείς που αυτή την περίοδο καλείται να πάρει στις πλάτες του μόνος. Αυτές οι εμφανίσεις του Αμερικανού θα γίνουν ρουτίνα με το πέρασμα των εβδομάδων, επομένως όσο περνάει ο καιρός θα συμβιβαστεί και το κοινό και θα ασχολείται λιγότερο ενεργά με το τι κάνει σε κάθε ματς.

 Marcus Denmon (Zhejiang), K.C. Rivers & Adreian Payne (free agents)

Ο Denmon παρότι ανανέωσε το συμβόλαιο του με τον Παναθηναϊκό τις πρώτες μέρες της off season, ένα μήνα αργότερα πήρε μεταγραφή στην Κίνα και τους Zhejiang Golden Bulls. Σε έναν διαφορετικό μπασκετικό κόσμο από εκείνο της Ευρώπης, ο 28χρονος Αμερικανός αντιμετωπίζεται ως σταρ, είναι ατραξιόν για την ομάδα του και ηγείται αγωνιστικά. Ενδεικτικά, πρόσφατα έκανε ένα παιχνίδι 54 πόντων, με 18/32 σουτ και 10/10 βολές, συν 11 ριμπάουντ και 7 ασίστ. Στην πρεμιέρα της κινεζικής λίγκας είχε 41 πόντους με 15/30 σουτ, 7 ασίστ, 6 ριμπάουντ, 4 κλεψίματα. Ο Denmon αποτελεί μια ιδιάζουσα περίπτωση, καθώς οι "πράσινοι" δεν του είπαν οριστικά "αντίο", αλλά "εις το επανιδείν". Έχει συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό για τη σεζόν 2019/20 και εφόσον επιθυμεί το τεχνικό τιμ της ομάδας, μπορεί να τον δοκιμάσει εκ νέου το ερχόμενο καλοκαίρι.

Όσο για τους Ρίβερς και Πέιν, αμφότεροι είναι ακόμη ελεύθεροι στην αγορά. Δεν έχουν βρει νέα μπασκετική στέγη μετά την λήξη της περσινής χρονιάς κι αν για τον έμπειρο σουτέρ αυτό ήταν λίγο - πολύ αναμενόμενο (λόγω ενός προβλήματος που τον ταλαιπωρεί εδώ και μήνες στον ώμο), δεν ισχύει το ίδιο και για τον 27χρονο σέντερ. Ο πρώην NBAer μπορεί να μην ταίριαξε 100% στο ευρωπαϊκό στυλ παιχνιδιού, όμως έδειξε πως διαθέτει πολύ καλή ύλη για να στεριώσει στην γηραιά ήπειρο και σίγουρα μας προκαλεί έκπληξη το γεγονός πως δεν τον έχει αποκτήσει, έστω και ως βραχυπρόθεσμη λύση, κάποιος σύλλογος στην Ευρώπη. Ίσως και για τον ίδιο τον Παναθηναϊκό ο Πέιν να αποτελούσε μια καλή λύση, υπό την έννοια πως φέτος - με προετοιμασία και περισσότερους μήνες στην ομάδα - μπορεί να είχε προσαρμοστεί καλύτερα στις απαιτήσεις και να ήταν πιο αποδοτικός.