Το απόγευμα της Κυριακής περιμέναμε για μια σειρά από λόγους ένα πολύ ενδιαφέρον και δυνατό ντέρμπι στην Θεσσαλονίκη. Από την μια, ο Άρης που μεσοβδόμαδα συνέτριψε την Ντίνπρο στο FEC κι έδειξε πως βρίσκεται σε καλή αγωνιστική κατάσταση. Από την άλλη, το Περιστέρι που δεν είχε ήττα στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος, αποτελώντας την ευχάριστη έκπληξη της σεζόν. Το κίνητρο για τους κίτρινους, μεγάλο. Αφενός θα επιβεβαίωναν με νίκη την αγωνιστική τους ανάκαμψη, αφετέρου θα γίνονταν η πρώτη ομάδα που δεν πέφτει στην... παγίδα του κόουτς Πεδουλάκη. Εν τέλει, ο Άρης που κατέβηκε στο γήπεδο με ένα μεγάλο "πρέπει", δεν κατάφερε να αποφύγει την ήττα, με τις γνωστές φετινές του παθογένειες - που συνήθως σχετίζονται με την επιθετική του παραγωγικότητα - να κάνουν για άλλη μια φορά την εμφάνιση τους.
Το Περιστέρι είχε λιγότερη πίεση για το αποτέλεσμα. Ακόμη κι αν έχανε, δεν θα υπήρχε κάποιο πρόβλημα, μετά τα αποτελέσματα που έχουν προηγηθεί. Αυτή η συνθήκη πρακτικά φάνηκε πολύ χρήσιμη στους παίκτες του Πεδουλάκη, ειδικά στα τρία πρώτα δεκάλεπτα όπου η εικόνα τους ήταν πάρα πολύ καλή και τους βοήθησε να ελέγξουν τον ρυθμό. Ο Άρης σε αυτό το χρονικό διάστημα ήταν "δυσκοίλιος", σκόραρε 14, 16 και 13 πόντους αντίστοιχα κι όπως είναι λογικό με μια τόσο χαμηλή συγκομιδή στην επίθεση το βράδυ δεν θα ήταν καθόλου εύκολο. Είναι χαρακτηριστικό πως οι γηπεδούχοι ολοκλήρωσαν το παιχνίδι με μόλις 10/30 δίποντα (5/22 στις τρεις πρώτες περιόδους), αστοχία η οποία εν τέλει τους κόστισε στη σούμα της αναμέτρησης.
Ο Άρης από την έναρξη της τέταρτης περιόδου και μέχρι τα δυόμιση τελευταία λεπτά έτρεξε ένα σερί 15-5, πραγματοποιώντας το καλύτερο διάστημα του στο ματς και στις δύο πλευρές του παρκέ. Βρήκε ρυθμό μέσα από την άμυνα που έσφιξε και βραχυκύκλωσε το Περιστέρι (δέχθηκε μόνο ένα καλάθι εντός πεδιάς από τον Μπέντιλ) και με τρία μεγάλα τρίποντα από Χάρις, Τζόουνς και Μποχωρίδη έφερε το παιχνίδι σε οριακό σημείο. Το 60-61 στον πίνακα του σκορ προϊδέαζε για ένα φινάλε - θρίλερ, με το Περιστέρι να μοιάζει "κολλημένο" και χωρίς ουσιαστικές λύσεις στην επίθεση και τον Άρη να έχει αποκτήσει ξεκάθαρα το μομέντουμ για να πάρει το ροζ φύλλο. Ωστόσο, κάπου εκεί έδρασε ο πιο αποδοτικός παίκτης του γηπέδου, Ράιαν Χάροου (20π, 7/12 σουτ, 4/7 βολές, 1ρ, 1α, 1κλ), ο οποίος με προσωπικές φάσεις σε κρίσιμα σημεία σήκωσε στις πλάτες του τους φιλοξενούμενους.
Πέτυχε ένα τρίποντο - μαχαιριά που έκοψε τη φόρα του Άρη και μερικά δευτερόλεπτα αργότερα σκόραρε άλλους δύο πόντους με εντυπωσιακό σλάλομ για να "σφραγίσει" το "διπλό".
Ήταν ψύχραιμος στις δύο τελευταίες βολές που εκτέλεσε και μέσα σε ενάμιση λεπτό μετέτρεψε το 60-61 σε 60-68, εκμεταλλευόμενος τόσο τις σωστές αποφάσεις που συνήθως παίρνει μέσα στα παιχνίδια, όπως έχουμε δει φέτος, όσο και την δεδομένη έφεση του στο να βάζει την μπάλα στο καλάθι, ακόμα κι όταν αυτή "καίει". Ενδεικτικό είναι πως στο δεύτερο καλάθι από τα παραπάνω, ο Χάροου δεν είναι απλά το ότι εκτελεί άψογα την προσπάθεια που παίρνει, αλλά έχει μάλιστα και την διορατικότητα να χτυπήσει κατευθείαν την κίτρινη ρακέτα, όσο έβλεπε πως πλησιάζοντας ήταν κενή.
Από τη στιγμή που ανέλαβε δράση και ήταν αποτελεσματικός, ήταν φανερό πως έριξε το ηθικό των παικτών του Άρη, οι οποίοι στις τελευταίες επιθέσεις δεν είχαν καθόλου καλές επιλογές και επί της ουσίας δεν κατάφεραν να αντιδράσουν.
Ο Χάροου έδειξε στον Άρη πως ένας παίκτης με τα δικά του ποιοτικά χαρακτηριστικά λείπει αφάνταστα από τη φετινή του ομάδα. Η περιφέρεια του δεν διαθέτει κάποιον γκαρντ που να μπορεί να υποστηρίξει φάσεις στο κάθετο παιχνίδι. Μια απουσία που, για να λέμε την αλήθεια, υπήρχε και στο περσινό ρόστερ και δεν αναπληρώθηκε ούτε το καλοκαίρι που μας πέρασε. Δεν έχει αυτόν που στην δύσκολη καμπή θα βγει μπροστά, έναν σκόρερ επιπέδου που θα είναι σε θέση να "ξεκολλάει" την ομάδα. Έχει αρκετούς χρήσιμους ρολίστες και παίκτες - εργαλεία, αλλά κανέναν σκόρερ κλάσης. Ο Αμερικανός κάνει εκπληκτικό πρωτάθλημα, όμως δε χρειάζεται σώνει και καλά ο Άρης να πάει να πάρει τον Χάροου για να λύσει τα προβλήματα στην ομολογουμένως μέτρια - και πολλές φορές προβλέψιμη - επίθεση του. Εάν δεν υπήρχε η απαγόρευση μεταγραφών, θα μπορούσε να βρει κάτι κοντινό, στην αγορά του εξωτερικού.
Αν υπάρχουν κάποια θετικά στοιχεία που πρέπει ο κόουτς Αγγέλου να κρατήσει από τη χθεσινή βραδιά, σίγουρα σε αυτά βρίσκεται η καλή εμφάνιση του Ραμόν Χάρις, ο οποίος θύμισε κάτι από τον περσινό παίκτη του Κολοσσού. Ο έμπειρος φόργουορντ έδωσε με τα τέσσερα τρίποντα και τους 14 πόντους του μια στοιχειώδη πνοή στην κίτρινη επίθεση, σε ένα - ακόμη - ματς όπου οι περισσότεροι σκόραραν με... το σταγονόμετρο, ενώ είχε και θετικές στιγμές στην άμυνα. Ο Χάρις είναι ένας από τους παίκτες που επιβάλλεται να ανέβουν στη συνέχεια της σεζόν, καθώς μέχρι στιγμής (6.5π, 5ρ, 0.8α) δεν έχει καταφέρει να δώσει το κάτι παραπάνω, παρά το γεγονός πως παίρνει σε κάθε ματς πολλά λεπτά στο ροτέισον.
ΥΓ. Ο Άρης "φωνάζει" για το επιθετικό φάουλ (αντί για γκολ-φάουλ) που χρεώθηκε ο Λάκι Τζόουνς με το σκορ στο 60-64, δύο λεπτά και είκοσι δευτερόλεπτα πριν την κόρνα της λήξης. Προφανώς στο μπάσκετ δεν μπορείς να σταθείς σε μεμονομένες φάσεις και να πεις πως αυτές καθορίζουν το αποτέλεσμα ενός παιχνιδιού, αλλά στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο που έγινε το εν λόγω σφύριγμα, ενδεχομένως η κατάληξη να ήταν αντίστροφη αν αυτό είχε δοθεί τελικά υπέρ του Άρη.
