Ιδού η σκηνή που τα παπάρια του Τομ είναι εκτεθειμένα στο μαχαίρι.
Ο Βασίλης Σπανούλης, αυτό το "υπολογιστικό καθίκι", με το σκορ στο 76 - 76 και τον χρόνο κάτω από ένα λεπτό, φωνάζει από μακριά τον Ερικ Γκριν να πάρει την μπάλα. Είναι το τελευταίο μέρος ενός έργου σε τρεις πράξεις, το οποίο θα μπορούσε να ονομάζεται και "πώς το 1-4 pnr διέλυσε στα κρίσιμα σημεία την ΤΣΣΚΑ και έκανε τον Βίκτορ Χριάπα να μετανιώσει που έδειξε προτίμηση στον Ολυμπιακό ως αντίπαλο για τον ημιτελικό". Μεγάλος τίτλος, αλλά τα ψαγμένα έργα έχουν τετοιους καμμιά φορά. Δεν έκοβε καλύτερα την γλώσσα του; Πραξη πρώτη, δεύτερη και τρίτη, όλες μαζί παρακάτω.
Aφού έχει πρώτα με δύο διαφορετικούς τρόπους ξεχαρβαλώσει την αμυντική αντιμετώπιση της ΤΣΣΚΑ με switch του Χριάπα επάνω του, ο αρχηγός αναγνωρίζει ότι ήρθε η ώρα του συμπαίκτη του να κάνει το ίδιο, κι ας έχει ο Γκριν μέχρι εκείνο το σημείο μόνο 1/7 σουτ. Ο Σπανούλης γνωρίζει πιθανώς πως αυτή την φορά οι Ρώσοι θα είναι για εκείνουν έτοιμοι και αναγνωρίζει ότι ήρθε η ώρα να κάνει πίσω. Είναι η τελευταία από τις μεγάλες αποφάσεις που πήρε σε συνέχεια, σε όλο το τεταρτο δεκάλεπτο του ημιτελικού, όταν και κατέστρεψε μόνος του τις ελπίδες του Ιτούδη και των παικτών του να ανατρέψουν μία πλοκή που έχει εμφανιστεί ξανά και ξανά.
Πώς φτάσαμε άραγε σε τόσο γνώριμα μέρη;
Συνέβησαν διάφορα πράγματα.
Πρώτον, οι ερυθρόλευκοι, με εξαίρεση ένα μικρό διάστημα που έφερε ένα ξέσπασμα του Τεόντοσιτς στην β' περίοδο, πέτυχαν απόλυτα στο μεγαλύτερο ζητούμενο. Εριξαν τον ρυθμό της ΤΣΣΚΑ μέσα από την άμυνα και τα επιθετικά ριμπάουντ, καταφέρνοντας έτσι με αυτό τον τρόπο να μείνουν κοντά, ακόμη και όταν τα ελεύθερα τρίποντα ή λέι απ κετάληγαν στον βρόντο. Εκοψαν μαχαίρι τα γρήγορα plays των αντιπάλων τους και στόχευσαν με την τακιτκή τους σε δύο πράγματα, αλληλένδετα μεταξύ τους: να έχουν πάντα παίκτη στα drive των Ντε Κολό Τεόντοσιτς και ταυτόχρονα να αποφύγουν το kick out παιχνίδι για τους σουτέρ. Ετσι, τα hand offs (weave) και τα pick n roll της ΤΣΣΚΑ κατέληγαν συνήθως σε ατομικά τελειώματα των δυο σταρ. Κάποια από αυτά μπήκαν, αλλά και πάλι ο Σφαιρόπουλος επέμεινε στην τακτική του, υποχρεώνοντας έτσι τους αντιπάλους του στον ελάχιστο αριθμό συνεργασιών (7 ασίστ για μια ομάδα που βγαζει 20). Αυτήν τη υπηρέτησαν σε όλο τον αγώνα οι συγκεντρωμένοι παίκτες του, οι οποίοι επικράτησαν κατά κράτος στην μάχη των διεκδικούμενων κατοχών και του λεγόμενου hustle.
Δεύτερον, δύο παράγοντες λειτούργησαν συνδυαστικά, έτσι ώστε στο τέλος ο Ιτούδης να αναγκαστεί να αφήσει στην άκρη την αμυντική τακτική που περιόρισε πολύ την επίθεση του Ολυμπιακού στο ά μερος. Τα τρίποντα δυο παικτών του κορμού και ο Ερικ Γκριν. Ο κοουτς της ΤΣΣΚΑ έστελνε βοήθειες στο μαρκάρισμα του Πρίντεζη στο χαμηλό ποστ από την περιφέρεια και την δυνατη πλευρα και (κυρίως) αναχαιτιζε τα πικ εν ρολ με τρίτο παίκτη, αφήνοντας εκτεθειμένους βασικά τους Παπανικολάου - Μάντζαρη.
Όσο εκείνοι αστοχούσαν, για τον Ιτούδη έδειχναν όλα να πηγαίνουν βάσει σχεδίου. Ο Σπανούλης δεν έμπαινε στο παιχνίδι με σκορ και στις υπόλοιπες φάσεις η άμυνα του Χάινς στην περιφέρεια σε καθαρό switch ή show and recover έκανε την συμπληρωματική δουλειά.
Με το που άρχισε το δεύτερο ημίχρονο και ο καλός προπονητής αποφάσισε να ανακατέψει εκ νέου την τράπουλα με τον Κουρμπάνοφ πάνω στον αρχηγό και τον Χάινς να βγαίνει στην αλλαγή, τα πάντα άλλαξαν. Ο Σπανούλης ακούμπησε την μπάλα στον Μιλουτίνοφ, εκείνος έκανε όλα όσα έπρεπε και κυρίως βοήθησε να βρει επιθετικό ρυθμό ο Παπανικολάου. Να πώς ήρθε το πρώτο από τα τρίποντα.
Ναι, ο Σερβος έβγαλε αυτή την πάσα και ο Παπανικολάου ευστόχησε. Και ευστόχησε ξανά και ξανά. Και μετά πήρε την σκυτάλη ο Μάντζαρης, με αποκορύφωμα το τρίποντο που έφερε την λήξη της περιόδου στο 64 60. Με τους δύο να σκοράρουν πίσω από την γραμμή, δεν ήταν πλέον εύκολο να αφεθούν οι πλάγιοι του Ολυμπιακού ελεύθεροι. Μέχρι και ο Αγραβάνης κέρδισε τρεις βολές στην close out επίθεση. Όταν δε ο Σφαιρόπουλος πέρασε τον Γκριν δίπλα στον αρχηγό για την τελική ευθεία (ο δεύτερος συνδυαστικός παράγοντας που αναφέραμε πιο πάνω), η ΤΣΣΚΑ αναγκάστηκε πλέον να δώσει τους χώρους που ο Σπανούλης χρειαζόταν τόσο πολύ. Στο τρίποντο για το 73 74 ο Χριάπα είναι μόνος με το θηρίο, καθώς οι υπόλοιποι έπρεπε να είναι και εκείνοι μαρκαρισμένοι.
Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος , μαζί με τον mastermind του γηπέδου, τα είχαν υπολογίσει όλα τέλεια. Ο κόουτς των ερυθρόλευκων επέμεινε στο πλάνο του και δεν μπήκε ποτέ στην λογική ενός trade off μεταξύ άμυνας και επίθεσης , προκειμένου να ισορροπήσει την αρχικά κακή βραδιά των Παπανικολάου - Μάντζαρη. Τους έδωσε 24 και 33 λεπτά, τους εμπιστευθηκε απόλυτα. Το ίδιο έκανε και ο Σπανούλης, ο οποίος αναγνώρισε ακριβώς το πώς και πότε θα χτυπήσει. Το πρώτο θύμα ήταν ο Ογκουστιν και το δεύτερο ο Χριάπα, την ώρα που η ΤΣΣΚΑ έδειχνε πλέον τελείως μπερδεμένη μεταξύ των υβριδικών της τακτικών. The GOAT of analysis follows.
https://twitter.com/rodhig7/status/865823886977503232
Aν θα μπορούσα να σας συμπυκνώσω με ποιο τρόπο τα παπάρια του Τομ Κρουζ εκτέθηκαν τόσο πολύ, θα έλεγα με μισή κουβέντα το εξής: οταν, πέραν του σταθερά καλού Πρίντεζη, οι πλάγιοι παίκτες του Ολυμπιακού εκμεταλλεύτηκαν τις (παρα πολλές) ευκαιρίες που τους έδωσε ο αντίπαλος, τότε στρώθηκε το έδαφος για την γνώριμη κατάληξη του τέταρτου επεισοδίου στις πρόσφατες μάχες Ολυμπιακού - ΤΣΣΚΑ στα φάιναλ φορ.
Σε δυο ημέρες θα παιχτεί ένα νέο έργο, που δεν το έχουμε ξαναδεί. Ο Έκπε Ούντο και η switch everything αμυνα της Φενέρ, μαζί με ένα δάσος χεριων γεμάτο μήκος και δύναμη, περιμένουν την πιο συνεργατική ομαδα των τελευταίων χρόνων στο δικό τους γήπεδο. Θα έχει κόσμο, θα έχει φωνές, θα έχει ένταση, και πιθανώς να έχει και διάφορα άλλα. Ίσως ένα ακόμη χουκ του Πρίντεζη να κοπεί "νόμιμα" την ώρα που πέφτει η μπάλα στο καλάθι. Ίσως γίνουν και άλλα.
Αφησα διάφορα πράγματα έξω από αυτή την ανάλυση, καθώς δεν έχω πολύ χρόνο. Μπορείτε να τα προσθέσετε εσείς. Σας αφήνω, ήρθε η στιγμή να κοιτάξω για πτήσεις.
