Τι έγινε στη regular season

Το συγκρότημα του Ιτούδη πάτησε Φάληρο τον Δεκέμβρη, μετά από μία εκτός έδρας τριαντάρα επί της Άλμπα και με ρεκόρ 10-2. Έφυγε με συντριβή 94-67 και κατόπι έχασε άλλα τέσσερα παιχνίδια στη σειρά.

Κάπως αργότερα, στο τέλος του Γενάρη, ο Ολυμπιακός πέτυχε τους αντιπάλους του σε καλύτερη φόρμα και στην έδρα τους. Προηγήθηκε με 30-51 στο εικοσάλεπτο, για να κάνει απλώς συντήρηση μέχρι το τελικό 73-93. 

Τα δύο παιχνίδια, παρότι είχαν μέσες άκρες την ίδια εξέλιξη και κρίθηκαν νωρίς νωρίς, δεν έφεραν αντιμέτωπες τις ίδιες συνθέσεις. Στο πρώτο η Φενέρ παρουσιάστηκε λειψή, χωρίς το αμυντικό της πολυεργαλείο στην περίμετρο (Πιερ) και χωρίς τον καλύτερο της παίκτη και πρώτο σκόρερ της για φέτος, Τζόναθαν Μότλεϊ. Από το ρόστερ έλειπε μέχρι και ο Σκότι Γουίλμπεκιν, με αποτέλεσμα οι ερυθρόλευκοι να σφίξουν με άνεση την άμυνα στη ρακέτα και να βγουν στον αιφνιδιασμό σαν βέλη.

Στο δεύτερο ματς όμως, περισσότερο λαβωμένος μπήκε στο παρκέ ο Ολυμπιακός. Ο Μότλεϊ ήταν εκεί, ο Πιερ το ίδιο, ο Γουίλμπεκιν επίσης. Ποιος δεν ήταν; Ο Κώστας Σλούκας, δηλαδή η κινητήριος δύναμη της second unit και της crunch time, μέχρι εκείνο το σημείο της σεζόν. Και πάλι, δεν είχε σημασία. Τα κιτρινόμαυρα τούβλα διαδέχτηκαν κόκκινες επιθέσεις χειρουργικής κυκλοφορίας στο πρώτο ημίχρονο, ο Λούντζης ντύθηκε Ντάριους Γκάρλαντ, ο Κάνααν μεταμορφώθηκε σε Κάρι και η μπαρτζωκική μηχανή αναπαρέστησε μεγαλοπρεπώς στο παρκέ τον χιπστερ μπασκετικό όρο "plug n' play", σε όλο του το εύρος. Πώς στο διάολο γίνεται άραγε, μία ομάδα χωρίς τον βασικό της point guard και με τον καλύτερο παίκτη της διοργάνωσης, Σάσα Βεζένκοφ, σε μαύρα χάλια (5/14), να κυριαρχεί με τέτοιο τρόπο εκτός έδρας, επί ενός άξιου, πλήρως ανταγωνιστικού αντιπάλου;

Ε, ξερω γω, γίνεται. Θα ξαναγίνει; Πιθανότατα όχι, τώρα αρχίζουν τα πλέι οφ.

Τι μπορεί να κάνει ο Ολυμπιακός

Σε αυτή τη φάση, η Φενέρ θα εμφανιστεί σαφώς πιο έτοιμη και κυρίως σαφώς πιο "υποψιασμένη". Αν φέρετε στην οθόνη σας εικόνες από το παιχνίδι στην Πόλη (το άλλο δεν το υπολογίζω), θα διαπιστώσετε ότι αμύνθηκε με χαρακτηριστική αφέλεια, "τσιμπώντας" σε όλα τα spread pick n roll του Ολυμπιακού και αφήνοντας πίσω της στρέμματα άδειου χώρου. Οι Μότλεϊ, Αντετοκούνμπο, Μπούκερ και Ντέιβις ήταν λες και κινούνταν σε άλλο γήπεδο. Δεν πρόκειται να υποπέσει σε ανάλογο σφάλμα ο Ιτούδης, που τότε δικαίως ωρυόταν με όσα έβλεπε. Οι Τούρκοι θα παρουσιαστούν σαφώς πιο σφιχτοί και ούτε τόσους χώρους θα δώσουν, ούτε φυσικά θα επιτρέψουν τόσο τρέξιμο, όσο επέτρεψαν τότε.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να κερδίσει αλλιώς. Πρώτα από όλα, μπορεί να κάνει το παιχνίδι του στο μισό γήπεδο, όπως το κάνει πάντα, δηλαδή παίζοντας με πολλές πάσες και εμπλέκοντας πολλούς παίκτες σε μία κατοχή. "Σπουδαία, μας άνοιξες τα μάτια", θα μου πείτε. "Όχι ακριβώς", θα σας πω, αλλά δείτε το εξής στατιστικό στοιχείο: Η Φενέρ επιτρέπει στους αντιπάλους της να σουτάρουν με ποσοστό 38,1% από το τρίποντο, τρίτη χειρότερη επίδοση στη διοργάνωση. Αν ο Ολυμπιακός μείνει συνεπής σε ό,τι έκανε ως τώρα, το πιθανότερο είναι πως τα καλά σουτ θα τα βρει - δεν ανησυχώ. Οι αμυντικές δυνατότητες των αντιπάλων του είναι συγκεκριμένες, διότι στα σχήματα τους υπάρχουν πάντα αδύναμοι κρίκοι, μεταξύ των οποίων η συννενόηση παρουσιάζεται συχνά ελλειπής.

Η μεγαλύτερη πρόκληση για τους ερυθρόλευκους βρίσκεται κατά την ταπεινή μου άποψη στο άλλο μισό του γηπέδου. Η Φενέρ έχει την πέμπτη καλύτερη επίθεση της διοργάνωσης σε αποτελεσματικότητα (119,1/100 κατοχές), το έκτο καλύτερο eFG% και - το στοιχείο που συμπληρώνει την εικόνα - υψηλότατο ποσοστό κατοχών που καταλήγουν σε επιθετικό ριμπάουντ (28,5% - 4η). Όλα μαζί στο μίξερ σημαίνουν ευκαιρίες για σκορ, τις οποίες κατά κανόνα και εκμεταλλεύεται. Το ψωμοτύρι της είναι να βρίσκει τους ψηλούς και τους πλάγιους, μοιράζοντας την μπάλα εξίσου κάθετα και οριζόντια, για να σκοράρουν οι Μότλεϊ, Χέιζ-Ντέιβις και Γκούντουριτς, που είναι και οι τρεις πρώτοι σκόρερ της.

Η αλήθεια είναι βέβαια, πως φέτος ο Ολυμπιακός δεν έχει προβληματιστεί ιδιαίτερα από ομάδες που ρίχνουν το επιθετικό τους βάρος στις "ψηλές" θέσεις. Την έχει πάθει από τη Μακάμπι (των Μπάλντγουιν, Μπράουν), από τη Μονακό (Τζέιμς, Οκόμπο, Λόιντ), από τη Βαλένθια (Τζόουνς), από τον Αστέρα ... Πολύ λιγότερο τον προβλημάτισαν Μπαρτσελόνα, Ρεάλ και φυσικά η Φενέρ. Τώρα, τι να σας πω, αν ξαφνικά οι Γουίλμπεκιν, Ντόρσεϊ και Έντουαρντς ηγηθούν της επίθεσης, τότε προφανώς και η ανάλυση θα πρέπει να γίνει σε διαφορετική βάση. Προς το παρόν όμως, για χάρην ενός preview, αρκεί να υποθέσουμε πως η Φενέρ θα βασιστεί στην ικανότητα του Καλάθη να μοιράζει τη μπάλα και στις δημιουργικές δυνατότητες της τετράδας από τη θέση 3 και κάτω. Οι δυνατότητες αυτές αξιοποιούνται ακόμη καλύτερα, όταν οι παίκτες του Ιτούδη εκτελούν γρήγορα στον χρόνο επίθεσης ή στον αιφνιδιασμό.

X factor

Ως μεγαλύτερος πονοκέφαλος μεταξύ των προαναφερθέντων προβάλλει ο Τζόναθαν Μότλεϊ. Πρόκειται για τον καλύτερο ψηλό σκόρερ της Ευρωλίγκα, με 14,9 πόντους ανά παιχνίδι, όπως και για έναν εξαιρετικό επιθετικό ριμπάουντερ - σχεδόν τρία κατεβάζει σε κάθε αγώνα. Ο Μότλεϊ πρακτικά είναι ο μοναδικός αξιόπιστος σέντερ που διαθέτει ο Ιτούδης, καθώς ο Τζεκίρι δεν επανήλθε ποτέ σε καλή φόρμα μετά τον τραυματισμό του, ο Μπούκερ έχει ταβάνι και ο Κώστας συνήθως βρίσκεται εκτός τόπου, χρόνου και rotation. Ο σούπερ-κοτσιδάκιας αντέχει στις μονομαχίες και έχει αγκαλιάσει πλήρως τον ρόλο του επιθετικού ηγέτη, δίνοντας 23,5 λεπτά δυναμικής παρουσίας σε όλα τα σημεία του παρκέ.

Ο Ιτούδης λογικά θα επιχειρήσει να τον προστατέψει, χωρίς να τον επιφορτίσει με πολλές αλλαγές στα σκριν, blitz, show και δεν συμμαζεύεται, αν δεν παραστεί επείγουσα συγκυρία. Ο Ολυμπιακός, συνεπώς, οφείλει να δει πώς θα τον φθείρει όσο περισσότερο γίνεται, προκειμένου να στερήσει την επίθεση των Τούρκων από το σημαντικότερο σημείο αναφοράς της. Ας αναλογιστούμε το εξής: Στο πρώτο ματς μεταξύ των δύο ομάδων, ο Μότλεϊ δεν έπαιξε καν - μπλόου-άουτ (Blowout). Στο δεύτερο έπαιξε, αλλά είχε 6 πόντους, με 1/7 δίποντα, σε μόλις 16 λεπτά συμμετοχής - ντιζάστερ (Disaster).

Πάμε να δούμε με ποιους θα ματσάρει. Ιδού το rotation της Φενέρ, με την ευγενική προσφορά του 3stepsbasket και την απεικονιστική μαεστρία του Panagiotis S.

Kάπως απρόβλεπτες οι συνθέσεις, δεν βρίσκετε; Λογικά ο Μότλεϊ θα ξεκινήσει και θα κοντραριστεί με τον Φαλ, όμως υπάρχει η περίπτωση να μπει αργότερα στο ματς, για να μην καταπονηθεί στο ένας με έναν, όπως συνέβη στο δεύτερο παιχνίδι μεταξύ των δύο ομάδων. Τοτε αμυντικά θα πέσουν επάνω του οι Μπλακ και Μπόλομποϊ, των οποίων η απόδοση ενδέχεται να επηρεάσει κάμποσο τα τεκταινόμενα, υπό την έννοια ότι με την παρουσία τους το αμυντικό πλάνο συχνά αλλάζει (switch) και τα ζητούμενα απο εκείνους είναι διαφορετικά σε σχέση με τον Φαλ.

Τι μπορεί να κάνει η Φενέρ

Εδώ βρίσκεται και το κυριότερο όπλο του Ιτούδη, που απορρέει από το διάγραμμα που είδατε. Το rotation της ομάδας του είναι πιο ευέλικτο από εκείνο του Ολυμπιακού, πράγμα λογικό, αφού οι ερυθρόλευκοι είχαν σταθερότητα σε υψηλή απόδοση. Η Φενέρ πιθανώς να επιλέξει να ανακατέψει σχήματα και πρόσωπα, κάτι που δύσκολα θα επιχειρήσει το φαβορί της σειράς. Μπορεί π.χ., όπως μόλις προείπαμε, να παίξει ο Μότλεϊ περισσότερο στη δεύτερη περίοδο, προκειμένου να βρει ευκαιρίες για σκορ μέσα από τα switches των δεύτερων ψηλών. Μπορεί επίσης ο Γκούντουριτς να αγωνιστεί στη θέση 2 και η Φενέρ να μακρύνει, με την ταυτόχρονη παρουσία των Χέιζ και Πιερ, κάτι που συνέβη απέναντι στην Παρτίζαν στο Βελιγράδι. Η κατάληξη ήταν μια εκδικητική ραψωδία, μέσα από την εκμετάλλευση του spacing.

Σε μια ανάλογη περίπτωση συνύπαρξης αυτού του σχήματος, τα post ups ενδέχεται να πάνε σύννεφο, αφού ο Ολυμπιακός μακριά σχήματα δεν διαθέτει να παρουσιάσει σε διάρκεια. Ακόμη, είναι πιθανό ο Καλάθης να εξαφανιστεί από τη σύνθεση προς το κλείσιμο των παιχνιδιών, εφόσον βρίσκεται σε κακή μέρα και η άμυνα τον παίζει από απόσταση. Αν κάτι μας δείχνει η παραπάνω απεικόνιση, είναι πως οι συνδυασμοί των προσώπων είναι κάμποσο ρευστοί στην κατάληξη των αγώνων.

Γενικά, η Φενέρ έχει κάπως το στοιχείο του απρόβλεπτου. Ο Ντόρσεϊ αποτελεί πρόσφατη προσθήκη, τον Μπιέλιτσα περιβάλει μυστήριο και ο Τζεκίρι είναι σαν να μην τέθηκε φέτος αντίπαλος του Ολυμπιακού - 14 λεπτά όλα κι όλα στο ΣΕΦ. Το scouting θα κάνει τη δουλειά του, όμως ανάμεσα στα δύο σύνολα, εκείνο που κρύβει εκπλήξεις είναι το απέναντι, όχι το δικό μας (sic).

Πρόβλεψη

Όπως και να χει, ο Ολυμπιακός μπαίνει στη σειρά με πλεονέκτημα. To δικό του εγχείρημα διανύει την τρίτη του σεζόν και το εγχείρημα της Φενέρ την πρώτη. Άσχετα με την εμπειρία των μονάδων ξεχωριστά, οι ομαδικές λειτουργίες των Τούρκων δεν έχουν δοκιμαστεί σε συνθήκες πίεσης, την ώρα που οι ερυθρόλευκοι παρουσιάζουν θαυμαστούς αυτοματισμούς, ομοιογένεια και ομοψυχία σε κάθε επίπεδο του οργανισμού. Διαθέτουν δε τον MVP της Ευρωλίγκα, εσχάτως απελευθερωμένο στα κρίσιμα σημεία και με μερικά μεγάλα καλάθια στο πολύ πρόσφατο βιογραφικό του (Εφές, Μπαρτσελόνα, Ζαλγκίρις). Το λογικό είναι να περάσουν, ακόμη και αν δυσκολευτούν, ακόμη και αν χάσουν παιχνίδι στην έδρα τους.

Shoutout τέλος στον πεθερό του αδερφού μου, που μου έφερε μία νταμιτζάνα τσίπουρο.