Τι είδαμε στην κανονική περίοδο

Ομολογώ πως δεν είμαι ο μεγαλύτερος θιασώτης του μπάσκετ του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, για την ακρίβεια μάλλον ενστερνίζομαι το εύκολο ‘’ο παίκτης Σάρας δε θα γούσταρε και πολύ τον προπονητή Σάρας’’. Παρ’ όλα αυτά παραδέχομαι πόσο καλά μπορεί να χρησιμοποιεί ένα μεγάλο ρόστερ και να αναγνωρίζει τα σημεία που οι παίκτες του μπορούν να είναι επιδραστικοί, ρίχνοντας στο τέλος της ημέρας το βάρος του συνόλου πάνω στους υπόλοιπους διεκδικητές των υψηλών θέσεων. 23-11 ρεκόρ, πάνω από τη Ρεάλ Μαδρίτης στην ισοβαθμία, μία ακόμη φορά που η Μπαρτσελόνα έπιασε το πλεονέκτημα έδρας.

Από την άλλη πλευρά η Ζαλγκίρις είναι ξεκάθαρα η έκπληξη της σεζόν. Έκανε ένα μεγάλο ντεμαράζ, βασισμένο κυρίως στην πίσω πλευρά του παρκέ (μία από τις καλύτερες άμυνες προς το φινάλε της διοργάνωσης, 7η συνολικά με περίπου 115 ανα 100), έριξε το τέμπο στο πάτωμα και προσπάθησε με τις σωστές επιλογές σ’ όλο το πλάτος του αγώνα να πάρει τα απαραίτητα παιχνίδια. 6-3 ρεκόρ από τον Μάρτιο και μετά, σε αυτή την κατεύθυνση βοήθησε η γρήγορη προσαρμογή του Αϊζάια Τέιλορ στην σκοτωμένη (μέχρι εκείνο το σημείο) περιφέρειά της, και πρόκριση στο νήμα έναντι της πιο όμορφης, αλλά ιδιαίτερα σπάταλης Μπασκόνια.

‘’Αναμενόμενο vs Απροσδόκητο’’ δηλαδή. Στα μεταξύ τους παιχνίδια οι νίκες μοιράστηκαν, η κάθε μία την έδρα της, το εντυπωσιακό είναι ωστόσο πως συνέβη ανάποδα από την πορεία της Ζαλγκίρις μέσα στη σεζόν. Το πρώτο παιχνίδι του Οκτωβρίου πήγε στους Λιθουανούς, στο απόλυτο όριο του 73-72, πίσω από μία πληρέστατη εμφάνιση του Εντγκάρας Ουλάνοβας με 15 πόντους, 7 ριμπάουντ, 3 κλεψίματα και μερικές σημαντικές αποφάσεις στα κρίσιμα. Αντίθετα, πάνω που η Ζαλγκίρις ξεκινούσε να παίρνει μπρος και να φουλάρει τις μηχανές για το τελευταίο δίμηνο, η Μπαρτσελόνα της πέταξε ένα ξεγυρισμένο 93-74, στο οποίο οι Καταλανοί γύριζαν την μπάλα άψογα μέχρι να έρθει το κατάλληλο σουτ, είχαν 62% εντός πεδιάς και πήραν σκορ από οποιονδήποτε πάτησε παρκέ. Α ναι, μικρή λεπτομέρεια, ο Νίκολα Μίροτιτς είχε 28 πόντους, αστοχώντας μόλις σε τέσσερα σουτ. Ψιλοπράγματα.

Τι μπορεί να κάνει η Μπαρτσελόνα

Να βρίσκει με συνέπεια τον Νίκολα Μίροτιτς, στα σημεία που εκείνος επιθυμεί. Όχι εντάξει, υπερβολή. Στην πραγματικότητα κάτι τέτοιο θα συμβεί με όλο το σύνολο κόντρα στη Ζαλγκίρις. Η Μπαρτσελόνα δεν αλλάζει πολύ τις πρακτικές της ανάλογα τον αντίπαλο, αλλά συνεχίζει τη δική της λογική, παίζει σε εξωφρενικά κοντρολαρισμένο τέμπο (το δεύτερο χαμηλότερο pace, πάνω μόνο από τη Ζαλγκίρις, για να καταλάβετε και τι σειρά θα δούμε), εκεί μέσα ασφαλώς αναζητά τα περισσότερα ριμπάουντ, όντας τοπ-3 ομάδα σε REB% στη λίγκα (σε μερικούς δείκτες ανα 100 κατοχές μάλιστα είναι και στην κορυφή) και ψάχνει διαρκώς την καλύτερη διαθέσιμη επιλογή, ακόμη κι αν αυτό απαιτεί στήσιμο της επίθεσης ξανά και ξανά. Αξίζει βέβαια εδώ να σημειώσουμε πως, παρ’ ότι οι ομάδες που έχουν δέσει το όνομά τους με το τρίποντο είναι εκείνες που ανεβάζουν τον ρυθμό, η Μπαρτσελόνα έκλεισε τη σεζόν με 40,3%, αρκετά πάνω από τους δευτερότριτους Ρεάλ και Ολυμπιακό και φυσικά καλύτερα από το 36,4% της Ζαλγκίρις. Έχει την αξία του να ψάχνεις τους κατάλληλους σουτέρ στις κατάλληλες θέσεις, όταν έχεις ένα τόσο βαθύ ρόστερ, έτσι θα συμβεί και στη σειρά που έρχεται (αν οι σουτέρ παίξουν, περισσότερα παρακάτω). Μιλώντας για ρόστερ, ας ρίξουμε και μία ματιά στο ροτέισον, χρησιμοποιώντας τα γραφήματα του δικού μας Πάνου (@ lostgps) και το στατιστικό input του 3stepsbasket.

Οκτώ παίκτες βρίσκουν περισσότερα από 17 λεπτά ανα αγώνα, για την ακρίβεια τα βασικά στελέχη αγγίζουν ή ξεπερνούν τα 20’ αλλά ταυτόχρονα κανείς πάνω από 25’, και πίσω τους έρχονται οι Τόμπι, Ντα Σίλβα και η νεαρή μηχανή που λέγεται Ρόκας Γιοκουμπάιτις. Μοιρασμένες καταστάσεις. Ο Γιασικεβίτσιους είχε στα χέρια του ένα πολύ γεμάτο ρόστερ μέχρι εδώ, που μπορεί για παράδειγμα να φέρνει στα ξεκινήματα της 2ης και 4ης περιόδου έναν παίκτη όπως ο Χίγκινς στο παρκέ, και μοιραία έχει τις λύσεις ώστε να πιέζει τον αντίπαλο να είναι ‘’στο πόδι’’ για 40 λεπτά. Ε λοιπόν, σε αυτό το ρόστερ υπάρχει κι ένας μπασκετμπολίστας που κάνει 16 πόντους κατα μέσο όρο κάθε βράδυ, με 60% στα δίποντα και σχεδόν 40% από την περιφέρεια, χωρίς να χρειάζεται να παίξει περισσότερο από 25 λεπτά. Δε θα τον τοποθετήσω ως X factor σε καμία περίπτωση, αλλά η Μπαρτσελόνα στο τέλος της ημέρας, στο ερώτημα ‘’τι μπορείς να κάνεις;’’ απαντά με ένα ηχηρό ‘’να έχω τον καλύτερο παίκτη στο παρκέ’’. Για τον Μίροτιτς λέμε πάντα.

Τι μπορεί να κάνει η Ζαλγκίρις

Εξίσου χαμηλός ρυθμός, επιλογές στους Τέιλορ κυρίως και Λεκαβίτσιους δευτερευόντως μετά την απώλεια του Κίναν Έβανς, όσο ο Μακσβίτις ζει την ευτυχία της εξέλιξης του Ουλάνοβας στον ρόλο του σταρ αυτού του συνόλου - σε σεζόν με 10+ ποντους και κοντά στο 38% από την περιφέρεια. Η Ζαλγκίρις κατέληξε στο τοπ-5 σε ποσοστό ριμπάουντ στη λίγκα, ισοσκέλισε τη χαμηλή δημιουργία με αργές, ελεγχόμενες και όσο το δυνατότερο εύστοχες επιθέσεις και μάλλον έξυσε το ταβάνι της τρέχουσας δυναμικής της.

Στα τελευταία παιχνίδια δε, άρχισε δειλά-δειλά να μεταφέρει αρκετά την μπάλα στην περιφέρεια και έζησε βραδιές μέχρι και στο 55% (11/20 τρίποντα σουτ απέναντι στη Μακάμπι) και 49% (14/29 απέναντι στη Βαλένθια), σε καμία περίπτωση ωστόσο δεν χρειάστηκε να τα βάλει με κορμιά όπως εκείνα της Μπαρτσελόνα - που είχε συνάμα μία τοπ λειτουργική άμυνα με 112,9 πόντους ανα 100 κατοχές, τέταρτη καλύτερη επίδοση στη διοργάνωση. Γενικά, όταν το μοτίβο της Ζαλγκίρις δεν είναι κάτι τελείως ξένο στον απέναντι, όπως πχ να αυξήσει τις κατοχές μέχρι τέλους και να τρέχει ασταμάτητα, με την ελπίδα να προκαλέσει φθορά στο βάθος της σειράς, τα ‘’μπορώ’’’ στο παρκέ αρχίζουν και μοιάζουν ελάχιστα.

Χ factor

‘’Θα τον πάνε καρούλι τον Λαπροβίτολα στα pick-and-roll’’ μου έγραψε ο φίλος Alexandros Mitsiou, που έχει γράψει την ανάλυση του Μονακό - Μακάμπι για όλους εσάς, ψάχνοντας να βρει μαζί μου ένα σημείο στο οποίο η Ζαλγκίρις μπορεί να ενισχύσει την αίσθηση του απροσδόκητου, σε μία σειρά μάλλον βυθισμένη στην προβλεψιμότητα. Σιγά που σκιάχτηκε ο Λαπροβίτολα, πυροβολεί πάνω από κάθε άμυνα όλη τη σεζόν (42,3% στο τρίποντο), θα βρει κι εδώ τη λύση αργά ή γρήγορα. Κι αν δε συμβεί, η Μπαρτσελόνα θα πάρει τον χρόνο της, θα γυρίσει ξανά την μπάλα μέχρι να φτάσει στο ποστ, στα χεράκια του Μίροτιτς, και μετά διαλέγεις: Καλάθι ή βολές. ‘’Πλάτα ο πλόμο’’ που έλεγε και μία ψυχή στο Narcos.

Αν πρέπει να βρούμε έναν παράγοντα Χ στη σειρά, αυτός είναι οι πιθανές ελλείψεις της Μπαρτσελόνα. Χίγκινς, Κάλινιτς, Αμπρίνες (και Ντα Σίλβα) θα είναι απ’ όσο γνωρίζουμε απόντες τουλάχιστον στο ξεκίνημα, στερώντας από την Μπαρτσελόνα ποιοτικό σουτ από τα φτερά, μάκρος στην άμυνα και φυσικά έναν score initiator όπως ο Χίγκινς, όταν τα πράγματα κολλάνε. Αφήστε που και ο Αμπρίνες την τελευταία περίοδο έμοιαζε ιδιαίτερα ανεβασμένος. Εκεί πράγματι μπορεί να χτυπήσει η Ζαλγκίρις, ώστε να αυξήσει την πιέσή της στους περιφερειακούς, προσδοκώντας σε αύξηση των λαθών. Από την άλλη ρε παιδιά, Σατοράνσκι-Λαπροβίτολα-Γιοκουμπάιτις-βρωμοχεροΚούριτς, με Μίροτιτς και Βέσελι. Εντάξει, μπορεί να μην παίζει με 9-10 παίκτες κάθε βράδυ, αλλά η ποιότητα φτάνει και περισσεύει.

Πρόβλεψη

Θα μου κάνει τρομερή αίσθηση αν η Ζαλγκίρις συνεχίσει το στόρι της έκπληξης και πετύχει σε αυτή τη σειρά δύο νίκες. Πόσο μάλλον να προκριθεί, εκεί μάλλον θ’ αξίζει να της κάνουμε εβδομαδιαίο αφιέρωμα. 3-1 για την Μπαρτσελόνα, να δοξαστούν και οι Λιθουανοί μέσα στο σπίτι τους για την προσπάθεια και τη φετινή πορεία.