Oι μεταξύ τους αγώνες
Στα δύο παιχνίδια της κανονικής περιόδου οι νίκες μοιράστηκαν. Στο ματς της Τουρκίας, η Εφές για τρεις περιόδους τα έβρισκε σκούρα απέναντι στον Ολυμπιακό, με τη διαφορά να βρίσκεται στους δύο πόντους. Εκεί οι ερυθρόλευκοι παρουσίασαν την χειρότερη εκδοχή τους για φέτος, μένοντας μόλις στους τρεις πόντους στην τέταρτη περίοδο και έχασαν με 88-68, δεχόμενοι ένα σερί 20-3. Πρωταγωνιστής σε εκείνη την συνάντηση ήταν ο Μπομπουά στο καλύτερο ματς της σεζόν για αυτόν, με 29 πόντους (με 7 τρίποντα) και τρομακτική άμυνα στον Ντόρσεϊ, όπως το ίδιο είχε κάνει και ο Λάρκιν στον Σλούκα. Στο δεύτερο γύρο, σε ένα ματς διαφήμιση που κρίθηκε στην παράταση, ο Ολυμπιακός κέρδισε με μπάζερ μπίτερ του Σλούκα με 87-85. Σουτ το οποίο κατέληξε να είναι και η στιγμή της σεζόν, σύμφωνα με την Ευρωλίγκα και τα βραβεία που μοίρασε νωρίτερα σήμερα:
Ολυμπιακός
Οι ερυθρόλευκοι πρέπει να αισθάνονται χαρούμενοι και δικαιωμένοι για την παρουσία στο φετινό Final Four, πετυχαίνοντας ήδη έναν μεγάλο στόχο που είχαν θέσει. Αυτό φυσικά δεν τους κάνει να αδιαφορούν ή να μην είναι το ίδιο πεινασμένοι για το τρόπαιο. Όπως τόνισα στο προηγούμενο κείμενο με την Μονακό, ο Ολυμπιακός δεν έρχεται σαν αουτσάιντερ στον ημιτελικό στα δικά μου μάτια. Αυτή την στιγμή παίζει το καλύτερο και πιο απολαυστικό μπάσκετ στην Ευρώπη. Διαθέτει μια από τις κορυφαίες επιθέσεις στην Ευρώπη με 115,4 πόντους ανά 100 κατοχές πίσω από την αντίπαλο του, την Μπαρτσελόνα και την Μονακό αλλά είναι και πολύ ψηλά στους δείκτες άμυνας, δεχόμενος μόλις 108,1, από τις καλύτερες επιδόσεις για φέτος. Η pace and space φιλοσοφία του Μπαρτζώκα μπορεί να μην είναι απόλυτη στους δείκτες ταχύτητας, καθώς ο Ολυμπιακός παίζει σε σχετικά μέσο ρυθμό το παιχνίδι του, αλλά βασίζεται ιδιαίτερα στις ιδανικές αποστάσεις. Οι παίκτες του coach Μπαρτζώκα (προπονητής της σεζόν και για την Ευρωλίγκα, όπως έπρεπε) έχουν βρει απόλυτα το ρόλο τους και μέσα από δράσεις pick and roll ή hand off, όπως έχουμε αναλύσει μες στην χρονιά, ψάχνουν την εύρεση των σωστών συνθηκών για το καλύτερο δυνατό σουτ.
Ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα που αρέσκεται να επιτίθεται μέσα από close out καταστάσεις και drive n’ kick. Στα πολλά split action μέσα από pick and roll, ο Μπαρτζώκας και οι παίκτες του έχουν δουλέψει το spacing σε εξαιρετικό βαθμό. Εκεί οφείλει να χτυπήσει και την Εφές με υπομονή, καθώς δεν είναι μια ομάδα που κάνει αρκετά rotation στην άμυνα της. Το σύνολο των ερυθρόλευκων δε θα πρέπει να χαλάσει το μυαλό του και να οδηγηθεί στο ανοιχτό τέμπο που θα επιδιώξει η Εφές (όπως έκανε και η Μονακό) και να χαθεί η συνοχή και η σωστή τακτική κατεύθυνση.
Με την Εφές να μην είναι τόσο καλή στα αμυντικά ριμπάουντ, με μόλις 68 από τα 100 να καταλήγουν στα χέρια της (και επιθετικά να είναι ακόμη χειρότερα τα πράγματα, τελευταία θέση στη λίγκα), ο Ολυμπιακός πρέπει να κάθε τρόπο να ασφαλίσει τα ριμπάουντ. Με αυτόν τον τρόπο θα ελέγξει το τέμπο του παιχνιδιού και θα έχει κερδίσει την πρώτη μεγάλη μάχη. Η πνευματική ετοιμότητα που θα επιδείξουν στο πρώτο Final Four της καριέρας του όλοι οι παίκτες με εξαίρεση τον Σλούκα, τον Πρίντεζη και τον Παπανικολάου, είναι σημαντική. Σε αυτά τα παιχνίδια μετρά η εμπειρία και ο τρόπος που θα διαχειριστείς όλες τις καταστάσεις, από εκείνες πριν τον αγώνα με συνεντεύξεις, προπονήσεις μέχρι την έναρξη του αγώνα. Γεγονός πρωτόγνωρο για αρκετούς.
Εφές
Η ομάδα του Αταμάν θέλει να υπερασπιστεί το στέμμα της και να φτάσει σε back to back κατάκτηση της Euroleague, γεγονός που έχει να συμβεί από τον νυν αντίπαλο της, τον Ολυμπιακό, το 2012-13. Η εικόνα που παρουσίασε στα παιχνίδια με την ελλιπή Αρμάνι ήταν λίγο πρωτόγνωρη. Σκληρή άμυνα, με αρκετές επαφές με πολύ physical game με τα περισσότερα παιχνίδια να κρίνονται στους 70 πόντους. Καμιά σχέση με την ομάδα που μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια. Παρότι διαθέτει την δεύτερη καλύτερη επίθεση με 116,2 πόντους ανά αγώνα, με την προσθήκη του Μπράιντ και τον αναβαθμισμένο ρόλο του Άντερσον (αλλά και λόγω των τραυματισμών του Σίμον και του Μπομπουά) έχει γίνει πιο σκληρή και έχει σφίξει τα μετόπισθεν. Οι άμυνες είναι πιο πιεστικές ακόμη και στην εισαγωγική πάσα, ωθώντας τους αντιπάλους όσο πιο μακριά γίνεται από καλάθι. Θέλει να κλέψει μπάλες και να βρει ανοιχτό διάδρομο.
Στο οπλοστάσιο της διαθέτει το καλύτερο περιφερειακό δίδυμο της Ευρώπης τα τελευταία χρόνια. Μίσιτς και Λάρκιν μπορεί να μην κάνουν την καλύτερη χρονιά της καριέρας τους βάση αριθμών, αλλά είναι δύο μεγάλες προσωπικότητες που στην μέρα τους μπορούν να σε διαλύσουν. Παίζουν συνήθως μαζί στο παρκέ για αρκετή ώρα και η μπαγκέτα μοιράζεται διαρκώς. Είναι ενδιαφέρον τι τακτική θα επιδιώξει ο Ολυμπιακός με αυτούς στα pick and roll. Αν θα συνεχίσει το deep switch του Φαλ με τον περιφερειακό να οδηγεί στο αδύναμο χέρι και να περνάει over, οδηγώντας τον στον Φαλ και τους παίχτες σε 45 μοίρες να δίνουν μεγάλη βοήθεια (fake and back), ενώ με τον Μάρτιν περιμένω να πάει σε αλλαγές και pack line defense προστατεύοντας τα drive τους. Ο Μίσιτς και ο Λάρκιν διαβάζουν πολύ καλά τις αντίπαλες άμυνες και θα πρέπει να αποκοπούν από τους συμπαίκτες τους.
Επίσης είναι πιθανόν στο τέλος της ημέρας και γενικά της διοργάνωσης να είναι το κύκνειο άσμα αυτής της ομάδας που για 3-4 χρόνια έπαιξε σπουδαίο μπάσκετ. Μπορεί ο κορεσμός για κάποιους αθλητές να έχει επέλθει και μετά το τέλος της χρονιάς να δούμε αρκετές ανακατατάξεις στο ρόστερ. Οπότε ίσως μια τελευταία παράσταση να αναμένεται από τους παίχτες του Αταμάν.
Το πόσο έτοιμοι θα είναι σωματικά να αγωνιστούν ο Μπομπουά και ο Σίμον είναι ένα ζήτημα, καθώς υπάρχει ένα ενδεχόμενο ο Αταμάν να μπλοφάρει με το μέγεθος των τραυματισμών, σε μία προσπάθεια (όπως είδαμε και με Λάρκιν στον αγώνα με Καρσίγιακα, εκεί που ειπώθηκε ότι είχε ενοχλήσεις και τελικά αγωνιστικέ κανονικά) να αποπροσανατολίσει τους αντιπάλους. Ενδιαφέρον θα είναι και το ματσάρισμα (ως ζευγάρια) των ψηλών. Με τον Πλάις να τραβιέται στην περίμετρο για να εκτελέσει , ο Αταμάν θα προσπαθήσει να τραβήξει εκτός τον Φαλ και ανοίξει τους χώρους δράσης. Πώς θα απαντήσει ο Ολυμπιακός και μήπως γίνει κάτι διαφορετικό με τη χρήση του Μάρτιν; Το playbook του Αταμάν έχει δράσεις με μεγάλη ταχύτητα που καταλήγουν σε pick and roll κεντρικά. Παρότι έχει μέγεθος σαν ομάδα δεν μετατοπίζει εύκολα το στόχο της κοντά στο ζωγραφιστό, οπότε περιμένουμε με ενδιαφέρον την κατεύθυνση που θα δώσει.
X-factor
Χωρίς αμφιβολία από την μια μεριά έχουμε τον Ντόρσεϊ και τον ΜακΚίσικ. Οι δύο περιφερειακοί του Ολυμπιακού είναι δύο κομβικοί παράγοντες. Ο Τάιλερ παρότι έχει κάνει μεστή σεζόν και έχει βοηθήσει αρκετά, στα playoffs με την Μονακό δεν ήταν καλός και πολλές φορές χάλαγε το μυαλό του. Επίσης όπως προαναφέραμε στο ματς της Τουρκίας ο Μπομπουά τον είχε διαλύσει αμυντικά. Στο πρώτο του Final Four η ομάδα έχει ανάγκη από αυτόν την καλώς εννοούμενη τρέλα του και το σκοράρισμα του. Απέναντι σε μια ομάδα που μπορεί να παίξει σε υψηλά και χαμηλά σκορ, ο Τάιλερ πρέπει να δώσει βοήθεια επιθετικά και παράλληλα να μαρκάρει πιθανόν τον Μπομπουά αποτελεσματικά στις off ball δράσεις που χρησιμοποιεί για αυτόν ο Αταμάν. Ο έτερος κομβικός παίχτης ακούει στο όνομα ΜακΚίσικ. Ο Σακίλ προσφέρει το κάθετο παιχνίδι, την διαρκή απειλή στο close out και το ανοιχτό γήπεδο, ενώ εσχάτως σουτάρει αρκούντως ικανοποιητικά από το τρίποντο. Αν είναι το ίδιο συνεπής και στον ημιτελικό, ο Ολυμπιακός θα αποκτήσει έναν ακόμη ισχυρό πόλο δίπλα σε Σλούκα-Βεζένκοφ. Για τον Γουόκαπ δεν χρειάζεται να αναφέρω κάτι. Θεωρώ δεδομένο ότι θα είναι εκ των πρωταγωνιστών.
Στην αντίπερα όχθη, τα 4άρια της θα αποτελέσουν το κλειδί της αναμέτρησης θεωρώ. Ο Μόερμαν και ο Σίνγκλετον εικάζω ότι θα βρουν αρκετούς χώρους δράσης και θα έχουν αρκετές ευθύνες στα μετόπισθεν. Με την pack line defense που χρησιμοποιεί ο Ολυμπιακός προστατεύοντας το καλάθι, είναι κομβικό το ποσοστό που θα σουτάρουν από το τρίποντο οι δύο αυτοί παίχτες. Αν είναι χαμηλό αυξάνονται κατά πολύ οι πιθανότητες του Ολυμπιακού για την νίκη. Επιπλέον, έχουν μια δύσκολη αποστολή στην άμυνα να μαρκάρουν τον Βεζένκοφ που έχει μεγαλώσει το range του, θα αναγκαστούν να βγουν όλο και πιο μακριά από την ρακέτα, πράγμα που θα αποδυναμώσει την ήδη χαμηλή δυναμική της στα ριμπάουντ.
Ο πρώτος ημιτελικός πιθανολογώ ότι θα είναι μια πολύ σκληρή δοκιμασία και με τον νικητή αυτού να αποκτά ένα μεγάλο πλεονέκτημα για τον τελικό καθώς το el classico προκαλεί μεγάλη φθορά, ψυχολογική και σωματική κόπωση, με τους παίκτες συνήθως να αδειάζουν μετά από τέτοιες μονομαχίες. Αν έπρεπε να δώσω ποσοστά αυτό θα ήταν ένα 60-40% στον Ολυμπιακό βάση της εικόνας του το τελευταίο διάστημα και της παρουσίας του κόσμου του που θα κατακλύσει το Βελιγράδι. Ευχή όλων και δική μου να γίνει το πρώτο μεγάλο βήμα για τους παίκτες του Μπαρτζώκα και το Σάββατο το πρωί να περιμένουμε με αγωνία τον μεγάλο τελικό.
